D&B Colleges Behandeling (deel B)
Orthopedagogen hebben in hun beroepsuitoefening veelvuldig te maken met het verminderen dan wel
oplossen van opvoedingsproblematiek. In grote lijnen zijn daarin twee delen te onderscheiden: 1. Het
in kaart brengen van de problematische opvoedingssituatie (diagnostiek) en 2. Het kiezen en
uitvoeren van de beste interventie (behandeling).
Evidence based behandeling
''...het zoeken naar bewijs over 'wat werkt' en het toepassen van deze kennis'' (Van Yperen & Van der
Steege, 2006).
De orthopedagoog baseert zijn keuze van de in te zetten interventie op ''systematisch verzameld
bewijsmateriaal uit de literatuur, onderzoek en praktijk over de effectiviteit van de hulp bij bepaalde
problemen, hulpvormen en doelgroepen'' (Van Yperen & Van der Steege, 2006).
Praktijk: voor- en nameting. Wie wil wat weten? (ouders, directie). Wordt de interventie individueel of
voor een groep? Sluit deze aan bij de missie en visie van een organisatie?
Iedere doelgroep heeft weer een andere 'agenda' > Directie: financiën.
Wetenschap: van bovenaf implementeren in de praktijk
Evidence based interventies zijn bewezen effectieve behandelingen. Effectief in termen van
bijvoorbeeld verminderen/oplossen problemen, verbeteren situatie, doelrealisatie, tevredenheid cliënt,
geen voortijdige uitval.
Algemeen werkzame factoren (Van Yperen et al., 2010)
1. Goede kwaliteit relatie cliënt - hulpverlener
2. Goede aansluiting bij motivatie van de cliënt
3. Goede structurering van de interventie (goede doelen, opstartfase, nazorg).
4. Goede 'fit' tussen probleem/vraag en aanpak
5. Uitvoering interventie zoals bedoeld (behandel-integriteit)
6. Voldoende professionaliteit hulpverlener
7. Goede werkomstandigheden hulpverlener
Motiverende gespreksvoering (Moyers, Miller & Hendrickson, 2005)
- Communicatieve vaardigheden (empathie, acceptatie, oprechtheid, gelijkwaardigheid) en positieve
invloed op betrokkenheid cliënt (samenwerking, openheid en uiten van gevoelens
- Samenwerking hulpverlener en cliënt
Confronteren en ongevraagd advies geven pas niet zo zeer bij motiverende gespreksvoering, echter
voldoende vaardigheden van de hulpverlener (communicatie, openheid et cetera) hoeven de band niet
perse te schaden.
Kanttekening: Hoe meet je oprechtheid enzovoort bij hulpverlener?
, Niveaus van bewijskracht, soorten onderzoek en erkenning praktijkgestuurd onderzoek
(Yperen & Veerman, 2008. Zicht op effectiviteit).
Indien black box; eerst de interventie goed beschrijven!
Orthopedagogen hebben in hun beroepsuitoefening veelvuldig te maken met het verminderen dan wel
oplossen van opvoedingsproblematiek. In grote lijnen zijn daarin twee delen te onderscheiden: 1. Het
in kaart brengen van de problematische opvoedingssituatie (diagnostiek) en 2. Het kiezen en
uitvoeren van de beste interventie (behandeling).
Evidence based behandeling
''...het zoeken naar bewijs over 'wat werkt' en het toepassen van deze kennis'' (Van Yperen & Van der
Steege, 2006).
De orthopedagoog baseert zijn keuze van de in te zetten interventie op ''systematisch verzameld
bewijsmateriaal uit de literatuur, onderzoek en praktijk over de effectiviteit van de hulp bij bepaalde
problemen, hulpvormen en doelgroepen'' (Van Yperen & Van der Steege, 2006).
Praktijk: voor- en nameting. Wie wil wat weten? (ouders, directie). Wordt de interventie individueel of
voor een groep? Sluit deze aan bij de missie en visie van een organisatie?
Iedere doelgroep heeft weer een andere 'agenda' > Directie: financiën.
Wetenschap: van bovenaf implementeren in de praktijk
Evidence based interventies zijn bewezen effectieve behandelingen. Effectief in termen van
bijvoorbeeld verminderen/oplossen problemen, verbeteren situatie, doelrealisatie, tevredenheid cliënt,
geen voortijdige uitval.
Algemeen werkzame factoren (Van Yperen et al., 2010)
1. Goede kwaliteit relatie cliënt - hulpverlener
2. Goede aansluiting bij motivatie van de cliënt
3. Goede structurering van de interventie (goede doelen, opstartfase, nazorg).
4. Goede 'fit' tussen probleem/vraag en aanpak
5. Uitvoering interventie zoals bedoeld (behandel-integriteit)
6. Voldoende professionaliteit hulpverlener
7. Goede werkomstandigheden hulpverlener
Motiverende gespreksvoering (Moyers, Miller & Hendrickson, 2005)
- Communicatieve vaardigheden (empathie, acceptatie, oprechtheid, gelijkwaardigheid) en positieve
invloed op betrokkenheid cliënt (samenwerking, openheid en uiten van gevoelens
- Samenwerking hulpverlener en cliënt
Confronteren en ongevraagd advies geven pas niet zo zeer bij motiverende gespreksvoering, echter
voldoende vaardigheden van de hulpverlener (communicatie, openheid et cetera) hoeven de band niet
perse te schaden.
Kanttekening: Hoe meet je oprechtheid enzovoort bij hulpverlener?
, Niveaus van bewijskracht, soorten onderzoek en erkenning praktijkgestuurd onderzoek
(Yperen & Veerman, 2008. Zicht op effectiviteit).
Indien black box; eerst de interventie goed beschrijven!
