Filosofie HC 1
Filosofie begint met verwonderen en vragen stellen i.p.v. concluderen en invullen. Wat zien
we, waarom mensen bijvoorbeeld iets op die manier doen.
Bij filosofie draait om:
- Vragen stellen bij dominante opvoeddoelen in onze cultuur
- Verschillende opvattingen onderzoeken
- Onderbouwde antwoorden te geven -> redeneren.
Stelling:
We voeden kinderen op tot gelukkige, autonome burgers. Geluk? Autonomie?
Burgerschap?
Socrates: vader van de filosofie
Socates “de hazel” ging mensen bevragen op hun eigen kennis. Hij bleef om je heen
“zoemen”.
Welbevindingen gebruiken i.p.v geluk.
Opvoedingsclichés zijn misschien waar, het zijn nog geen redeneringen.
Hoe maakbaar is geluk? Is geluk een einddoel?
Mensen zijn gelukkiger als ze accepteren dat geluk niet maakbaar is. Dingen overkomen je
en je kunt daar maar beter op voorbereid zijn.
Bij pedagogiek leer je breed te kijken en je vooroordelen opzij te zetten. Filosofie leert je om
kritisch te reflecteren op je mensbeeld en vooronderstellingen.
Wie bepaalt hoe je denkt over jezelf of de ander?
De beelden die tot ons komen over wat geslaagd opvoeden is, of een goed leven, en
waarop wij onze oordelen baseren.
Populaire levenskunst & filosofische levenskunst
De populaire opvattingen (veel mensen denken op deze manier) over geluk of levenskunst
knopen aan bij een aantal kenmerken:
- Oppervlakkigheid, heel erg geconcentreerd op het gelukkig worden (brengt geluk
maar geen duurzaam geluk)
- Maakbaarheid, als geluk iets maakbaars is, dan is het niet de hele tijd.
- Leidend einddoel, hoogste doel, waar je op gericht moet zijn. Bv: zolang de kinderen
maar gelukkig zijn. Vergeet dat jezelf ook gelukkig moet zijn.
- Succes is een keuze, slagen in het leven heb je in de hand. heb je geen succes in je
leven ben je mislukt. Mislukken is ook een keuze. Een mooie leven is er hard voor
werken.
Waarom is het belangrijk om kritisch te denken over geluk en welbevinden?
- Een pedagoog heeft invloed op hoe mensen naar zichzelf kijken/ levenssituatie.
- Je kan beroepen op informatie die waar is, als je merkt dat een ouder niet realistisch
is kun je daar als pedagoog invloed op hebben en betrouwbare informatie geven
zodat de ouder tot een realistisch beeld komt.
Filosofische levenskunst, of pedagogisch denken over welbevinden
,CW 1
Filosoferen= kritisch denken
- Anders moeten denken geeft weerstand
(waarom de huidige leerstrategie moeten
opgeven)
- Anders benaderd worden kan wat vreemd zijn ….
“Het is vaag” horen we vaak
- Vraagt van jullie dat je aangeeft wat je nodig hebt
om dit te leren. Of in ieder geval dat je aangeeft
als je vastloopt. Vastlopen geeft is geen
probleem en ook geen schande als je het maar
aangeeft.
Voorbeeld casus
• Geef jou pedagogische visie op deze kwestie aan de hand van het opvoeddoel geluk,
maak hierbij gebruik van Aristoteles idee van geluk. Argumenteer volgens de kritisch
denken methode (iedere bewering onderbouwen met argument)
• Pedagogische visie ideeën en argumenten die leidend zijn voor je advies of
handelen rond een pedagogische situatie.
• Opvoeddoel = onderdeel van je pedagogische visie
• Geluk = filosofen (in dit geval Aristoteles) geven verschillende invulling aan dit
concept waardoor het opvoeddoel er anders uit ziet.
• Als onderbouwing van je advies en handelen moet je argumenten gebruiken op een
geordende manier (methode kritisch denken)
, Wat is kritisch denken?
Kennis, vaardigheden en houding
Kritisch denken vereist een open en nieuwsgierige houding, een aantal
redeneervaardigheden en kennis van de basisbegrippen van kritisch denken.
Een korte definitie van kritisch denken is: ‘de kunst van het juist oordelen'. Die beknopte
definitie zal niet voor iedereen direct vanzelf spreken en vraagt om uitwerking. Wat kritisch
denken is, is wellicht het beste duidelijk te maken door de kenmerken te beschrijven van de
kritische denker.
De kritische denker kan algemene denkprincipes en denkprocedures actief en competent
toepassen, waardoor hij tot de grootst mogelijke betrouwbaarheid en nauwkeurigheid in zijn
oordelen komt. Eenvoudiger gezegd: hij kent de principes en procedures van kritisch denken
en kan die toepassen.
Een kritische denker poneert niet zomaar een stelling, maar baseert die op deugdelijke
redenen gebaseerd op goede bronnen; hij evalueert de onderbouwing van beweringen, heeft
oog voor mogelijke bezwaren tegen zijn stelling en kan die weerleggen. Daarmee kan hij tot
een goed oordeel komen over wat hij moet geloven of wat hij moet doen.
Een kritische denker is vaardig in het analyseren van beweringen van anderen, kan
redeneringen in een tekst herkennen. Hij ziet ook wanneer die gebrekkig zijn, kan zwakke
plekken in een betoog aangeven, verborgen veronderstellingen aan het licht brengen en
drogredenen benoemen.
De kritische denker kenmerkt zich door een open, onderzoekende houding - ook ten aanzien
van zijn eigen opvattingen - en neemt niets op voorhand aan; hij is gericht op waarheid,
bereid te wikken en te wegen in het opbouwen van een eigen betoog en in het beoordelen
van andermans redenering.
Hij is nieuwsgierig, weet dat zaken vaak niet zo zijn als ze in eerste instantie zich aan ons
voordoen en staat open voor informatie, die eigen opvattingen tegenspreekt. Hij heeft
voorlopige opvattingen die telkens opnieuw gecorrigeerd kunnen worden. Hij weet dat ook
hij, net als anderen, blinde vlekken heeft en houdt daarmee rekening.
Filosofie begint met verwonderen en vragen stellen i.p.v. concluderen en invullen. Wat zien
we, waarom mensen bijvoorbeeld iets op die manier doen.
Bij filosofie draait om:
- Vragen stellen bij dominante opvoeddoelen in onze cultuur
- Verschillende opvattingen onderzoeken
- Onderbouwde antwoorden te geven -> redeneren.
Stelling:
We voeden kinderen op tot gelukkige, autonome burgers. Geluk? Autonomie?
Burgerschap?
Socrates: vader van de filosofie
Socates “de hazel” ging mensen bevragen op hun eigen kennis. Hij bleef om je heen
“zoemen”.
Welbevindingen gebruiken i.p.v geluk.
Opvoedingsclichés zijn misschien waar, het zijn nog geen redeneringen.
Hoe maakbaar is geluk? Is geluk een einddoel?
Mensen zijn gelukkiger als ze accepteren dat geluk niet maakbaar is. Dingen overkomen je
en je kunt daar maar beter op voorbereid zijn.
Bij pedagogiek leer je breed te kijken en je vooroordelen opzij te zetten. Filosofie leert je om
kritisch te reflecteren op je mensbeeld en vooronderstellingen.
Wie bepaalt hoe je denkt over jezelf of de ander?
De beelden die tot ons komen over wat geslaagd opvoeden is, of een goed leven, en
waarop wij onze oordelen baseren.
Populaire levenskunst & filosofische levenskunst
De populaire opvattingen (veel mensen denken op deze manier) over geluk of levenskunst
knopen aan bij een aantal kenmerken:
- Oppervlakkigheid, heel erg geconcentreerd op het gelukkig worden (brengt geluk
maar geen duurzaam geluk)
- Maakbaarheid, als geluk iets maakbaars is, dan is het niet de hele tijd.
- Leidend einddoel, hoogste doel, waar je op gericht moet zijn. Bv: zolang de kinderen
maar gelukkig zijn. Vergeet dat jezelf ook gelukkig moet zijn.
- Succes is een keuze, slagen in het leven heb je in de hand. heb je geen succes in je
leven ben je mislukt. Mislukken is ook een keuze. Een mooie leven is er hard voor
werken.
Waarom is het belangrijk om kritisch te denken over geluk en welbevinden?
- Een pedagoog heeft invloed op hoe mensen naar zichzelf kijken/ levenssituatie.
- Je kan beroepen op informatie die waar is, als je merkt dat een ouder niet realistisch
is kun je daar als pedagoog invloed op hebben en betrouwbare informatie geven
zodat de ouder tot een realistisch beeld komt.
Filosofische levenskunst, of pedagogisch denken over welbevinden
,CW 1
Filosoferen= kritisch denken
- Anders moeten denken geeft weerstand
(waarom de huidige leerstrategie moeten
opgeven)
- Anders benaderd worden kan wat vreemd zijn ….
“Het is vaag” horen we vaak
- Vraagt van jullie dat je aangeeft wat je nodig hebt
om dit te leren. Of in ieder geval dat je aangeeft
als je vastloopt. Vastlopen geeft is geen
probleem en ook geen schande als je het maar
aangeeft.
Voorbeeld casus
• Geef jou pedagogische visie op deze kwestie aan de hand van het opvoeddoel geluk,
maak hierbij gebruik van Aristoteles idee van geluk. Argumenteer volgens de kritisch
denken methode (iedere bewering onderbouwen met argument)
• Pedagogische visie ideeën en argumenten die leidend zijn voor je advies of
handelen rond een pedagogische situatie.
• Opvoeddoel = onderdeel van je pedagogische visie
• Geluk = filosofen (in dit geval Aristoteles) geven verschillende invulling aan dit
concept waardoor het opvoeddoel er anders uit ziet.
• Als onderbouwing van je advies en handelen moet je argumenten gebruiken op een
geordende manier (methode kritisch denken)
, Wat is kritisch denken?
Kennis, vaardigheden en houding
Kritisch denken vereist een open en nieuwsgierige houding, een aantal
redeneervaardigheden en kennis van de basisbegrippen van kritisch denken.
Een korte definitie van kritisch denken is: ‘de kunst van het juist oordelen'. Die beknopte
definitie zal niet voor iedereen direct vanzelf spreken en vraagt om uitwerking. Wat kritisch
denken is, is wellicht het beste duidelijk te maken door de kenmerken te beschrijven van de
kritische denker.
De kritische denker kan algemene denkprincipes en denkprocedures actief en competent
toepassen, waardoor hij tot de grootst mogelijke betrouwbaarheid en nauwkeurigheid in zijn
oordelen komt. Eenvoudiger gezegd: hij kent de principes en procedures van kritisch denken
en kan die toepassen.
Een kritische denker poneert niet zomaar een stelling, maar baseert die op deugdelijke
redenen gebaseerd op goede bronnen; hij evalueert de onderbouwing van beweringen, heeft
oog voor mogelijke bezwaren tegen zijn stelling en kan die weerleggen. Daarmee kan hij tot
een goed oordeel komen over wat hij moet geloven of wat hij moet doen.
Een kritische denker is vaardig in het analyseren van beweringen van anderen, kan
redeneringen in een tekst herkennen. Hij ziet ook wanneer die gebrekkig zijn, kan zwakke
plekken in een betoog aangeven, verborgen veronderstellingen aan het licht brengen en
drogredenen benoemen.
De kritische denker kenmerkt zich door een open, onderzoekende houding - ook ten aanzien
van zijn eigen opvattingen - en neemt niets op voorhand aan; hij is gericht op waarheid,
bereid te wikken en te wegen in het opbouwen van een eigen betoog en in het beoordelen
van andermans redenering.
Hij is nieuwsgierig, weet dat zaken vaak niet zo zijn als ze in eerste instantie zich aan ons
voordoen en staat open voor informatie, die eigen opvattingen tegenspreekt. Hij heeft
voorlopige opvattingen die telkens opnieuw gecorrigeerd kunnen worden. Hij weet dat ook
hij, net als anderen, blinde vlekken heeft en houdt daarmee rekening.
