T.R
Ademhaling
Structuur en functie
Ademhaling in de mens:
1. aanvoer van o2 uit de omgeving
2. Afvoer van co2 naar de omgeving
3. Handhaving pH
Co2 + H2o H+ + HCo3-
De HCO3- is een bufferoplossing
Het buffer komt overal in het lichaam voor en zorg ervoor dat de pH waarde om de gewenste niveau
in het lichaam blijft.
HCO3- => bicarbonaat buffer
Tijdens het ademhaling komen er ook stoffen naar binnen die je niet wilt,
4. beschermt tegen ongewenste stoffen
5. Ademhaling zorgt ook voor geluid ( lucht stroming langs de stembanden)
Er is geen effectieve ademhaling zonder circulatie van zuurstof en koolstofdioxide
Het circulerende bloed zorgt voor transport
Ademhaling in de mens verloop altijd via diffusie , het is altijd passief transport langs een diffusie
weg van een hoge naar een lage concentratie.
dus geen actief transport nodig hierbij maar het handhaven van de concentratie verschil kost wel
energie.
Diffusiesnelheid Q = is de snelheid waarmee diffusie plaatsvindt, het hangt af van de miljoenen
alveoli die luchtzakjes hebben allemaal samen een enorm groot oppervlakte
Hoe groter dat oppervlakte hoe meer je kunt diffunderen. De diffusie snelheid hangt ook af van de
afstand waar over de concentratie verschil bestaat. Hoe korter het afstand hoe makkelijk het is om te
diffunderen.
De diffusie snelheid wordt ook bepaalt door de omgeving vb als je een waterdier bent dan is het
omgeving anders dus je diffusiecoeeficient D is anders.
De D is afhankelijk van de temperatuur en de omgeving: hoe hoger de temperatuur hoe eenvoudiger
diffusie wordt.
Diffusiesnelheid (Q) is een maat voor hoe snel een gas door een ander gas of een medium diffundeert.
Het wordt beïnvloed door verschillende factoren, zoals de diffusiecoëfficiënt (D), het verschil in
(partiële) gasdruk (ΔP), de diffusieafstand (L), en het diffusieoppervlak (A). Laten we elk van deze
factoren nader bekijken:
1. Diffusiecoëfficiënt (D):
De diffusiecoëfficiënt is een maat voor de snelheid waarmee een stof door een ander
medium diffundeert.
1
,T.R
Het is onder meer afhankelijk van de temperatuur. Bij hogere temperaturen hebben de
moleculen meer kinetische energie, waardoor ze sneller bewegen en dus sneller
diffunderen.
Een hogere diffusiecoëfficiënt betekent een snellere diffusie.
2. Verschil in (partiële) gasdruk (ΔP):
ΔP staat voor het verschil in partiële gasdruk tussen de twee gebieden waar de
diffusie plaatsvindt.
Diffusie treedt op van een gebied met hogere druk naar een gebied met lagere druk.
Hoe groter het drukverschil, hoe sneller de diffusie zal zijn.
3. Diffusieafstand (L):
Dit is de afstand die de deeltjes moeten afleggen om van het ene punt naar het andere
te diffunderen.
Hoe groter de diffusieafstand, hoe langer het duurt voordat de deeltjes diffunderen.
Een kleinere diffusieafstand resulteert in snellere diffusie.
4. Diffusieoppervlak (A):
Dit is het oppervlak waarlangs de diffusie plaatsvindt.
Een groter diffusieoppervlak biedt meer ruimte voor deeltjes om te diffunderen,
waardoor de totale diffusiesnelheid toeneemt.
Hoe groter het oppervlakte hoe beter het diffusie verloop
Hoe korter het afstand hoe beter het diffusie verloop
2
,T.R
Strotklepje = zorgt ervoor dat voedsel niet in het luchtpijp terecht komt.
3
, T.R
Spieren van je nek en je borstbeen gebruik je als je diep gaat inademen. => je trekt je borstkast als het
ware wijder open.
je gebruikt de externe tussen ribspieren en de diafragma
Welke spieren spelen een belangrijke rol bij de diepe inademing?
1. Spieren van je nek en je borstbeen
2. Externe tussen rib spieren
3. Diafragma
Bij een diepe inademing spelen verschillende spieren een belangrijke rol om je borstkas te vergroten
en meer lucht in je longen te laten stromen. Deze spieren zijn:
1. Diafragma:
Het diafragma is een grote koepelvormige spier die onder je longen ligt en je
borstholte scheidt van je buikholte.
Bij een diepe inademing trekt het diafragma samen en beweegt het naar beneden,
waardoor de ruimte in je borstholte toeneemt en je longen uitzetten.
2. Externe tussenribspieren:
Deze spieren bevinden zich tussen je ribben en lopen schuin naar beneden en naar
voren van de ribben.
Tijdens een diepe inademing helpen de externe tussenribspieren de ribben omhoog en
naar buiten te bewegen, waardoor de borstkas wordt verbreed en meer lucht wordt
toegelaten in de longen.
3. Spieren van je nek en je borstbeen:
De spieren van je nek en je borstbeen, zoals de sternocleidomastoïdeus en de
scalenus-spieren, kunnen ook een rol spelen bij een diepe inademing door de
bovenste ribben en het borstbeen omhoog en naar buiten te bewegen, wat de borstkas
vergroot.
Bij een diepe uitademing gebruik je je buikspieren en de interne tussen ribspieren.
Maar bij een rustige ademhaling doe je niks anders dan het diafragma bewegen.
Pas wanneer je diep gaat uitademen en inademen gebruik je de andere spieren
ALS JE RUSTIG NORMAAL ADEMT GEBRUIK JE ALLEEN VOOR DE INADEMING EEN
SPIER DIAFRAGMA EN DE UITADEMING VERLOOPT VOLSTREKT PASSIEF.
Dus je brengt de longen uit hun evenwicht met het diafragma en laat je ze passief terug sferen naar
hun rust toestand.
Wanneer je rustig en normaal ademt, wordt de inademing voornamelijk veroorzaakt door de contractie
van het diafragma, een koepelvormige spier onder je longen. Dit is wat er gebeurt:
1. Inademing:
Het diafragma trekt samen en beweegt naar beneden, waardoor de ruimte in je
borstholte vergroot wordt.
4
Ademhaling
Structuur en functie
Ademhaling in de mens:
1. aanvoer van o2 uit de omgeving
2. Afvoer van co2 naar de omgeving
3. Handhaving pH
Co2 + H2o H+ + HCo3-
De HCO3- is een bufferoplossing
Het buffer komt overal in het lichaam voor en zorg ervoor dat de pH waarde om de gewenste niveau
in het lichaam blijft.
HCO3- => bicarbonaat buffer
Tijdens het ademhaling komen er ook stoffen naar binnen die je niet wilt,
4. beschermt tegen ongewenste stoffen
5. Ademhaling zorgt ook voor geluid ( lucht stroming langs de stembanden)
Er is geen effectieve ademhaling zonder circulatie van zuurstof en koolstofdioxide
Het circulerende bloed zorgt voor transport
Ademhaling in de mens verloop altijd via diffusie , het is altijd passief transport langs een diffusie
weg van een hoge naar een lage concentratie.
dus geen actief transport nodig hierbij maar het handhaven van de concentratie verschil kost wel
energie.
Diffusiesnelheid Q = is de snelheid waarmee diffusie plaatsvindt, het hangt af van de miljoenen
alveoli die luchtzakjes hebben allemaal samen een enorm groot oppervlakte
Hoe groter dat oppervlakte hoe meer je kunt diffunderen. De diffusie snelheid hangt ook af van de
afstand waar over de concentratie verschil bestaat. Hoe korter het afstand hoe makkelijk het is om te
diffunderen.
De diffusie snelheid wordt ook bepaalt door de omgeving vb als je een waterdier bent dan is het
omgeving anders dus je diffusiecoeeficient D is anders.
De D is afhankelijk van de temperatuur en de omgeving: hoe hoger de temperatuur hoe eenvoudiger
diffusie wordt.
Diffusiesnelheid (Q) is een maat voor hoe snel een gas door een ander gas of een medium diffundeert.
Het wordt beïnvloed door verschillende factoren, zoals de diffusiecoëfficiënt (D), het verschil in
(partiële) gasdruk (ΔP), de diffusieafstand (L), en het diffusieoppervlak (A). Laten we elk van deze
factoren nader bekijken:
1. Diffusiecoëfficiënt (D):
De diffusiecoëfficiënt is een maat voor de snelheid waarmee een stof door een ander
medium diffundeert.
1
,T.R
Het is onder meer afhankelijk van de temperatuur. Bij hogere temperaturen hebben de
moleculen meer kinetische energie, waardoor ze sneller bewegen en dus sneller
diffunderen.
Een hogere diffusiecoëfficiënt betekent een snellere diffusie.
2. Verschil in (partiële) gasdruk (ΔP):
ΔP staat voor het verschil in partiële gasdruk tussen de twee gebieden waar de
diffusie plaatsvindt.
Diffusie treedt op van een gebied met hogere druk naar een gebied met lagere druk.
Hoe groter het drukverschil, hoe sneller de diffusie zal zijn.
3. Diffusieafstand (L):
Dit is de afstand die de deeltjes moeten afleggen om van het ene punt naar het andere
te diffunderen.
Hoe groter de diffusieafstand, hoe langer het duurt voordat de deeltjes diffunderen.
Een kleinere diffusieafstand resulteert in snellere diffusie.
4. Diffusieoppervlak (A):
Dit is het oppervlak waarlangs de diffusie plaatsvindt.
Een groter diffusieoppervlak biedt meer ruimte voor deeltjes om te diffunderen,
waardoor de totale diffusiesnelheid toeneemt.
Hoe groter het oppervlakte hoe beter het diffusie verloop
Hoe korter het afstand hoe beter het diffusie verloop
2
,T.R
Strotklepje = zorgt ervoor dat voedsel niet in het luchtpijp terecht komt.
3
, T.R
Spieren van je nek en je borstbeen gebruik je als je diep gaat inademen. => je trekt je borstkast als het
ware wijder open.
je gebruikt de externe tussen ribspieren en de diafragma
Welke spieren spelen een belangrijke rol bij de diepe inademing?
1. Spieren van je nek en je borstbeen
2. Externe tussen rib spieren
3. Diafragma
Bij een diepe inademing spelen verschillende spieren een belangrijke rol om je borstkas te vergroten
en meer lucht in je longen te laten stromen. Deze spieren zijn:
1. Diafragma:
Het diafragma is een grote koepelvormige spier die onder je longen ligt en je
borstholte scheidt van je buikholte.
Bij een diepe inademing trekt het diafragma samen en beweegt het naar beneden,
waardoor de ruimte in je borstholte toeneemt en je longen uitzetten.
2. Externe tussenribspieren:
Deze spieren bevinden zich tussen je ribben en lopen schuin naar beneden en naar
voren van de ribben.
Tijdens een diepe inademing helpen de externe tussenribspieren de ribben omhoog en
naar buiten te bewegen, waardoor de borstkas wordt verbreed en meer lucht wordt
toegelaten in de longen.
3. Spieren van je nek en je borstbeen:
De spieren van je nek en je borstbeen, zoals de sternocleidomastoïdeus en de
scalenus-spieren, kunnen ook een rol spelen bij een diepe inademing door de
bovenste ribben en het borstbeen omhoog en naar buiten te bewegen, wat de borstkas
vergroot.
Bij een diepe uitademing gebruik je je buikspieren en de interne tussen ribspieren.
Maar bij een rustige ademhaling doe je niks anders dan het diafragma bewegen.
Pas wanneer je diep gaat uitademen en inademen gebruik je de andere spieren
ALS JE RUSTIG NORMAAL ADEMT GEBRUIK JE ALLEEN VOOR DE INADEMING EEN
SPIER DIAFRAGMA EN DE UITADEMING VERLOOPT VOLSTREKT PASSIEF.
Dus je brengt de longen uit hun evenwicht met het diafragma en laat je ze passief terug sferen naar
hun rust toestand.
Wanneer je rustig en normaal ademt, wordt de inademing voornamelijk veroorzaakt door de contractie
van het diafragma, een koepelvormige spier onder je longen. Dit is wat er gebeurt:
1. Inademing:
Het diafragma trekt samen en beweegt naar beneden, waardoor de ruimte in je
borstholte vergroot wordt.
4
