Kritische beroepssituatie 1
Het betreft een dagdienst waarin ik samen met een andere vierdejaars student vier patiënten
coördineer. Patient één is opgenomen met een exacerbatie van COPD, patient twee is opgenomen
met respiratoire insufficiëntie bij een urosepsis en patient drie is opgenomen met een hypercapnie
vanwege exacerbatie van COPD. Patient vier is die nacht overgenomen van de spoedeisende hulp
wegens een pneumosepsis.
De dienst start met patient vier. Ik tref de patient brakend aan op de rand van het bed. Ik vraag
de patient naar haar klachten en vervolgens meet ik de vitale functies.
A: vrij
B: Saturatie 95% met 2L zuurstof, ademhalingsfrequentie van 20 per minuut
C: Tensie 72/35, hartfrequentie van 122 per minuut, geel braaksel
D: V van de AVPU-methode, misselijkheid
E: Temperatuur van 39.1, rode blosjes op de wangen
Ik en mijn collega bespreken de waardes en uitten beide een niet- pluis gevoel. We besluiten te
overleggen met een andere collega. Onze collega adviseert om contact te zoeken met de arts-
assistenten, waarna ik besluit naar de artsenkamer toe te lopen. Ik leg de situatie uit volgens een
compacte SBAR. Per order van de arts moeten we een verblijfskatheter plaatsen om de
urineproductie te monitoren, antibiotica intraveneus toedienen, een paracetamol geven en een fluid
challenge uit voeren van 500 ml Natriumchloride in 30 minuten. Ik vraag de regieverpleegkundige
om te assisteren bij het katheteriseren en te helpen bij de acties die ondernomen dienen te
worden. Mijn collega kan op deze manier verder met het ochtendrondje, zodat we de patiënten in
kaart hebben gebracht vóór de artsenvisite begint. De patient wordt regelmatig gebeld op haar
mobiele telefoon. Ik had overgedragen gekregen dat familie meermaals is gebeld maar dat er geen
contact gevonden kon worden. Daarom besluit ik in overleg met de patient de telefoon op te
nemen en familie ter woord te staan. Ik geef uitleg over de gezondheidssituatie van de patient en
vraag familie om langs te komen. Na het ochtendrondje voeren we de artsenvisite uit volgens de
SBAR-methode. Omdat de tensie niet verbeterd, werd er afgesproken om nogmaals een fluid
challenge van 500ml Natriumchloride in 30 minuten te doen.
Na de interventies die toegepast werden verbetert de bloeddruk niet. Ik en mijn collega maken ons
zorgen om de patient en voelen ons niet gerustgesteld. Moeten we opnieuw de arts erbij vragen?
Of kijken we de situatie nog even aan? De patiënt heeft bovendien een volledig beleid. Zijn we
vaardig genoeg om zorg te dragen voor deze patiënt? Door samen te overleggen besluiten we
contact op te nemen met de arts. De arts-assistent geeft aan dat we mevrouw haar urineproductie
en vitale functies moeten monitoren en dat de lage tensie verder acceptabel is.
In de middag wanneer er bezoek is en de patient beter aanspreekbaar is, neem ik de anamnese af
bij de patient en familie en voer ik een gesprek met ze over de thuissituatie. Na het gesprek
schakel ik de diëtist in omdat de patient onbedoeld veel af is gevallen. Ik en mijn collega willen
graag klinisch redeneren over deze casus en verdiepen onszelf in de literatuur over een
pneumosepsis. Nadat we ons hierin verdiept hebben gaan we samen met drie andere collega’s de
casus en onze handelingen doornemen. Kunnen we onze keuzes en aanpak onderbouwen, hebben
we een goede reflectieve houding, wat zegt de literatuur over een sepsis? Tenslotte draag ik mijn
patiënten aan het einde van de dienst over aan mijn collega en voorzien ik en de student elkaar
van feedback op zowel klinisch leiderschap als op persoonlijk leiderschap.
Het betreft een dagdienst waarin ik samen met een andere vierdejaars student vier patiënten
coördineer. Patient één is opgenomen met een exacerbatie van COPD, patient twee is opgenomen
met respiratoire insufficiëntie bij een urosepsis en patient drie is opgenomen met een hypercapnie
vanwege exacerbatie van COPD. Patient vier is die nacht overgenomen van de spoedeisende hulp
wegens een pneumosepsis.
De dienst start met patient vier. Ik tref de patient brakend aan op de rand van het bed. Ik vraag
de patient naar haar klachten en vervolgens meet ik de vitale functies.
A: vrij
B: Saturatie 95% met 2L zuurstof, ademhalingsfrequentie van 20 per minuut
C: Tensie 72/35, hartfrequentie van 122 per minuut, geel braaksel
D: V van de AVPU-methode, misselijkheid
E: Temperatuur van 39.1, rode blosjes op de wangen
Ik en mijn collega bespreken de waardes en uitten beide een niet- pluis gevoel. We besluiten te
overleggen met een andere collega. Onze collega adviseert om contact te zoeken met de arts-
assistenten, waarna ik besluit naar de artsenkamer toe te lopen. Ik leg de situatie uit volgens een
compacte SBAR. Per order van de arts moeten we een verblijfskatheter plaatsen om de
urineproductie te monitoren, antibiotica intraveneus toedienen, een paracetamol geven en een fluid
challenge uit voeren van 500 ml Natriumchloride in 30 minuten. Ik vraag de regieverpleegkundige
om te assisteren bij het katheteriseren en te helpen bij de acties die ondernomen dienen te
worden. Mijn collega kan op deze manier verder met het ochtendrondje, zodat we de patiënten in
kaart hebben gebracht vóór de artsenvisite begint. De patient wordt regelmatig gebeld op haar
mobiele telefoon. Ik had overgedragen gekregen dat familie meermaals is gebeld maar dat er geen
contact gevonden kon worden. Daarom besluit ik in overleg met de patient de telefoon op te
nemen en familie ter woord te staan. Ik geef uitleg over de gezondheidssituatie van de patient en
vraag familie om langs te komen. Na het ochtendrondje voeren we de artsenvisite uit volgens de
SBAR-methode. Omdat de tensie niet verbeterd, werd er afgesproken om nogmaals een fluid
challenge van 500ml Natriumchloride in 30 minuten te doen.
Na de interventies die toegepast werden verbetert de bloeddruk niet. Ik en mijn collega maken ons
zorgen om de patient en voelen ons niet gerustgesteld. Moeten we opnieuw de arts erbij vragen?
Of kijken we de situatie nog even aan? De patiënt heeft bovendien een volledig beleid. Zijn we
vaardig genoeg om zorg te dragen voor deze patiënt? Door samen te overleggen besluiten we
contact op te nemen met de arts. De arts-assistent geeft aan dat we mevrouw haar urineproductie
en vitale functies moeten monitoren en dat de lage tensie verder acceptabel is.
In de middag wanneer er bezoek is en de patient beter aanspreekbaar is, neem ik de anamnese af
bij de patient en familie en voer ik een gesprek met ze over de thuissituatie. Na het gesprek
schakel ik de diëtist in omdat de patient onbedoeld veel af is gevallen. Ik en mijn collega willen
graag klinisch redeneren over deze casus en verdiepen onszelf in de literatuur over een
pneumosepsis. Nadat we ons hierin verdiept hebben gaan we samen met drie andere collega’s de
casus en onze handelingen doornemen. Kunnen we onze keuzes en aanpak onderbouwen, hebben
we een goede reflectieve houding, wat zegt de literatuur over een sepsis? Tenslotte draag ik mijn
patiënten aan het einde van de dienst over aan mijn collega en voorzien ik en de student elkaar
van feedback op zowel klinisch leiderschap als op persoonlijk leiderschap.
