Samenvatting
‘Veroudering’
Daan Beers
Q5 - MGZ
,Inhoudsopgave
Veroudering 3
Biologische theorie van veroudering 3
Error catastrophe 3
Chemische theorie van veroudering 3
Vrije radicalen theorie van veroudering 4
Mitochondriële theorie van veroudering 4
Genetische modellen voor vergrootte lifespan 5
Antiveroudering interventies 5
Antioxidant supplementen 5
Calorie restrictie 6
Neurodegeneratieve ziektebeelden 6
Cerebraal corticaal neurodegeneratieve ziekten 7
Geriatrische syndromen 8
Geriatrische patiënten 8
Palliatieve zorg 10
Angst 10
Somatische angst 10
Reactieve angst 10
Delier 11
Dyspnoe 12
Pijn 12
2
, Aging mechanisms
Het Hayflick limiet beschrijft het maximaal aantal keer
dat gedifferentieerde cellen kunnen delen. Dieren die
oud worden hebben een groter aantal potentiëlen
celdelingen dan dieren die kort leven. Humane
neonatale fibroblasten kunnen zich ongeveer 60 maal
delen voor ze in een niet deelbare fase komen.
Ook heeft de verouderingssnelheid een relatie met
lichamelijke activiteit en metabole snelheid. Zo is er
onderzoek gedaan naar vliegen in verschillende
temperaturen. Deze vliegen werden actiever bij hoge
temperaturen, gebruikte daardoor meer energie en
stierven eerder. Ook leven vliegen zonder vleugels
langer.
Biologische theorie van veroudering
Deze biologische benadering beschouwd veroudering
als een genetisch gecontroleerd fenomeen, die
beïnvloed wordt door het ‘aan’ of ‘uit’ staan van
bepaalde genen. De theorie verklaard verschillen in
lifespan door verschillen in genetische eigenschappen
binnen groepen. Daarnaast wordt lifespan ook in relatie
gebracht met hoe goed het lichaam in staat is DNA-
schade te herstellen. Lang levende species hebben
betere DNA-reparatiemechanismen.
Error catastrophe
De error catastrophe theorie van veroudering verklaart dat veroudering het gevolg is van de
accumulatie van fouten in cellulaire moleculen die essentieel zijn voor cellulaire functies en
reproductie. Dit bereikt uiteindelijk een catastrofaal niveau, wat de cel onmogelijk maakt om
te overleven. DNA draagt alle genetische informatie van de cellen en instructies voor het
uitvoeren van de functies van de cel. Proteïnen dienen een verscheidenheid aan functies.
Chemische theorie van veroudering
Deze theorie ziet veroudering als een somatisch proces dat voortkomt uit opstapelingen van
schade aan biomoleculen. Het zou het resultaat zijn van chronische opbouwende chemische
(non-enzymatische) modificaties of schade aan alle biomoleculen. Deze schade is het meest
zichtbaar in langlevende weefseleiwitten. Deze eiwitten worden door veroudering bruin
door de vorming van een breed scala aan geconjugeerde compartimenten die het geelrode
spectrum absorberen.
3
‘Veroudering’
Daan Beers
Q5 - MGZ
,Inhoudsopgave
Veroudering 3
Biologische theorie van veroudering 3
Error catastrophe 3
Chemische theorie van veroudering 3
Vrije radicalen theorie van veroudering 4
Mitochondriële theorie van veroudering 4
Genetische modellen voor vergrootte lifespan 5
Antiveroudering interventies 5
Antioxidant supplementen 5
Calorie restrictie 6
Neurodegeneratieve ziektebeelden 6
Cerebraal corticaal neurodegeneratieve ziekten 7
Geriatrische syndromen 8
Geriatrische patiënten 8
Palliatieve zorg 10
Angst 10
Somatische angst 10
Reactieve angst 10
Delier 11
Dyspnoe 12
Pijn 12
2
, Aging mechanisms
Het Hayflick limiet beschrijft het maximaal aantal keer
dat gedifferentieerde cellen kunnen delen. Dieren die
oud worden hebben een groter aantal potentiëlen
celdelingen dan dieren die kort leven. Humane
neonatale fibroblasten kunnen zich ongeveer 60 maal
delen voor ze in een niet deelbare fase komen.
Ook heeft de verouderingssnelheid een relatie met
lichamelijke activiteit en metabole snelheid. Zo is er
onderzoek gedaan naar vliegen in verschillende
temperaturen. Deze vliegen werden actiever bij hoge
temperaturen, gebruikte daardoor meer energie en
stierven eerder. Ook leven vliegen zonder vleugels
langer.
Biologische theorie van veroudering
Deze biologische benadering beschouwd veroudering
als een genetisch gecontroleerd fenomeen, die
beïnvloed wordt door het ‘aan’ of ‘uit’ staan van
bepaalde genen. De theorie verklaard verschillen in
lifespan door verschillen in genetische eigenschappen
binnen groepen. Daarnaast wordt lifespan ook in relatie
gebracht met hoe goed het lichaam in staat is DNA-
schade te herstellen. Lang levende species hebben
betere DNA-reparatiemechanismen.
Error catastrophe
De error catastrophe theorie van veroudering verklaart dat veroudering het gevolg is van de
accumulatie van fouten in cellulaire moleculen die essentieel zijn voor cellulaire functies en
reproductie. Dit bereikt uiteindelijk een catastrofaal niveau, wat de cel onmogelijk maakt om
te overleven. DNA draagt alle genetische informatie van de cellen en instructies voor het
uitvoeren van de functies van de cel. Proteïnen dienen een verscheidenheid aan functies.
Chemische theorie van veroudering
Deze theorie ziet veroudering als een somatisch proces dat voortkomt uit opstapelingen van
schade aan biomoleculen. Het zou het resultaat zijn van chronische opbouwende chemische
(non-enzymatische) modificaties of schade aan alle biomoleculen. Deze schade is het meest
zichtbaar in langlevende weefseleiwitten. Deze eiwitten worden door veroudering bruin
door de vorming van een breed scala aan geconjugeerde compartimenten die het geelrode
spectrum absorberen.
3
