Samenvatting tentamen bijzondere zorggroepen
Boek: Textbook of geriatric dentistry
Hoofdstuk 1 Demography - impact of an expanding eldery population
Er is een belangrijk verschil tussen vergrijzing van de populatie/bevolking en
vergrijzing van het individu. Vergrijzing van het individu refereert naar de biologische
veranderingen in onze cellen, weefsels en organen met het verstrijken van de tijd en het
wordt demografisch gemeten op het niveau van de individu met onze levensduur.
Vergrijzing van de populatie daarentegen wordt gekenmerkt door verschuivingen in de
leeftijdsopbouw van groepen mensen, zodanig dat de relatieve proportie van oudere
mensen (meestal gedefinieerd als 65+) toeneemt in relatie tot het aantal mensen onder
de 65 jaar.
Vroeger werden er veel kinderen geboren (+- 7 kinderen per vrouw). De meeste baby’s
stierven al in de eerste levensjaren, maar het sterftecijfer was ook extreem hoog
gedurende de leeftijdsopbouw. In feite waren de kansen op overlijden in de jonge en
middelbare leeftijd zo hoog, dat het bijzonder was wanneer je ouder werd dan 65 jaar.
Wanneer je de populatie dan zou plotten krijg je een piramide vorm, met veel mensen
van jonge leeftijd, minder mensen van middelbare leeftijd en weinig ouderen. De
piramide reflecteer hiermee het historische patroon van vruchtbaarheid, sterfelijkheid
en migratie. In de 20e eeuw daarentegen veranderde dit snel. Door de vele
ontwikkelingen die men tijdens deze eeuw deed, zoals schoon drinkwater, een goede
werkomgeving, uitvinding van medicijnen, etc. stierven er minder kinderen in de eerste
levensjaren, minder mensen van middelbare leeftijd en ook minder ouderen. Doordat
het geboortecijfer in het begin nog wel erg hoog was en de kinderen niet meer stierven
nam de basis van de piramide in grote aantallen en dus in breedte toe. Echter, deze
jonge mensen werden ouder, waardoor ook de breedte van de mensen van middelbare
leeftijd en oudere leeftijd drastisch toenam. Dit alles resulteert dat de historische
piramide nu, in de 21e eeuw, een rechtlijnige, vierkantachtige vorm heeft. De
transformatie van een stabiel hoog geboorte en sterftecijfer naar een stabiel laag
geboorte en sterftecijfer heeft dus geleid tot een permanente verandering in de
leeftijdsopbouw van de menselijke bevolking.
Er zijn 2 hypothesen over de sterfelijkheid. 1. De veranderingen in lifestyle en de
ontwikkelingen in medicijnen leiden tot een vermindering van de dood aan fatale
ziekten en gelijktijdig tot een vermindering in het begin en een tijdsvordering daarna
van de non-fatale ziekten. Mensen worden door deze ontwikkelingen namelijk tot hun
limiet gepusht en sterfelijkheid en invaliditeit (disability) worden samengeperst tot een
korte tijdsduur voor de dood. 2. De krachten die het begin en de tijdsduur van de non-
fatale ziekten beïnvloeden en geassocieerd zijn met vergrijzing zijn meestal
onafhankelijk van de krachten die het doodsrisico door fatale ziekten beïnvloeden. Ze
zeggen dat de uitbreiding van het leven door de continue progressie tegen fatale ziekten
uiteindelijk zal resulteren in een langere periode van invaliditeit (disability) op oudere
leeftijd onder de toekomstige cohort (groep) van oudere mensen.
De relatie tussen individuele vergrijzing en vergrijzing van de populatie is dat door de
levensverlengende technologieën en de lifestyle aanpassingen het sterftecijfer verlaagd
Boek: Textbook of geriatric dentistry
Hoofdstuk 1 Demography - impact of an expanding eldery population
Er is een belangrijk verschil tussen vergrijzing van de populatie/bevolking en
vergrijzing van het individu. Vergrijzing van het individu refereert naar de biologische
veranderingen in onze cellen, weefsels en organen met het verstrijken van de tijd en het
wordt demografisch gemeten op het niveau van de individu met onze levensduur.
Vergrijzing van de populatie daarentegen wordt gekenmerkt door verschuivingen in de
leeftijdsopbouw van groepen mensen, zodanig dat de relatieve proportie van oudere
mensen (meestal gedefinieerd als 65+) toeneemt in relatie tot het aantal mensen onder
de 65 jaar.
Vroeger werden er veel kinderen geboren (+- 7 kinderen per vrouw). De meeste baby’s
stierven al in de eerste levensjaren, maar het sterftecijfer was ook extreem hoog
gedurende de leeftijdsopbouw. In feite waren de kansen op overlijden in de jonge en
middelbare leeftijd zo hoog, dat het bijzonder was wanneer je ouder werd dan 65 jaar.
Wanneer je de populatie dan zou plotten krijg je een piramide vorm, met veel mensen
van jonge leeftijd, minder mensen van middelbare leeftijd en weinig ouderen. De
piramide reflecteer hiermee het historische patroon van vruchtbaarheid, sterfelijkheid
en migratie. In de 20e eeuw daarentegen veranderde dit snel. Door de vele
ontwikkelingen die men tijdens deze eeuw deed, zoals schoon drinkwater, een goede
werkomgeving, uitvinding van medicijnen, etc. stierven er minder kinderen in de eerste
levensjaren, minder mensen van middelbare leeftijd en ook minder ouderen. Doordat
het geboortecijfer in het begin nog wel erg hoog was en de kinderen niet meer stierven
nam de basis van de piramide in grote aantallen en dus in breedte toe. Echter, deze
jonge mensen werden ouder, waardoor ook de breedte van de mensen van middelbare
leeftijd en oudere leeftijd drastisch toenam. Dit alles resulteert dat de historische
piramide nu, in de 21e eeuw, een rechtlijnige, vierkantachtige vorm heeft. De
transformatie van een stabiel hoog geboorte en sterftecijfer naar een stabiel laag
geboorte en sterftecijfer heeft dus geleid tot een permanente verandering in de
leeftijdsopbouw van de menselijke bevolking.
Er zijn 2 hypothesen over de sterfelijkheid. 1. De veranderingen in lifestyle en de
ontwikkelingen in medicijnen leiden tot een vermindering van de dood aan fatale
ziekten en gelijktijdig tot een vermindering in het begin en een tijdsvordering daarna
van de non-fatale ziekten. Mensen worden door deze ontwikkelingen namelijk tot hun
limiet gepusht en sterfelijkheid en invaliditeit (disability) worden samengeperst tot een
korte tijdsduur voor de dood. 2. De krachten die het begin en de tijdsduur van de non-
fatale ziekten beïnvloeden en geassocieerd zijn met vergrijzing zijn meestal
onafhankelijk van de krachten die het doodsrisico door fatale ziekten beïnvloeden. Ze
zeggen dat de uitbreiding van het leven door de continue progressie tegen fatale ziekten
uiteindelijk zal resulteren in een langere periode van invaliditeit (disability) op oudere
leeftijd onder de toekomstige cohort (groep) van oudere mensen.
De relatie tussen individuele vergrijzing en vergrijzing van de populatie is dat door de
levensverlengende technologieën en de lifestyle aanpassingen het sterftecijfer verlaagd
