Psychologische gespreksvoering
Hoofdstuk 5 – De hulpverlener aan het werk
5.1 Inleiding
Dit hoofdstuk gaat over de doelen, rollen en gespreksmodellen van de hulpverlener.
5.2 Duidelijkheid in doelen
Om een gesprek ordelijk te laten verlopen -> hebben cliënt en hulpverlener een doel nodig.
Het doel van een hulpverleningsgesprek ligt voor de hand: verminderen van persoonlijke
problemen.
Er zijn 2 typen doelen in een gesprek:
1. Procesdoelen;
Deze doelen zorgen ervoor dat het hulpverleningsproces goed verloopt, dat de sfeer
goed is. In het begin is het procesdoel vooral om de cliënt te laten praten, later
worden deze doelen specifieker.
2. Productdoelen;
Deze doelen zijn verschillend voor iedere cliënt. Het kiezen van productdoelen is
vooral de verantwoordelijkheid van de cliënt, maar de hulpverlener helpt hierbij.
Deze doelen zijn aan het begin vaag, maar nemen steeds duidelijker vorm aan, net als
de manier om ze te bereiken.
Waarom zijn doelen belangrijk?
1. Door de doelen en middelen duidelijk te hebben is het mogelijk om te evalueren of
een doel is bereikt, of waar het doel moet worden aangepast als het doel niet lukt.
2. Door doelen te stellen grijpt de hulpverlener minimaal in; de cliënt werkt er zelf aan
en bij problemen biedt de hulpverlener inzichten waarmee de cliënt weer verder kan
werken aan zijn doelen.
5.3 De rollen van de hulpverlener
Een rol ís een bepaalde houding in het gesprek die ervoor zorgt dat de hulpverlener ‘echt’ en
congruent kan zijn. In de sub – paragrafen worden 4 rollen besproken:
5.3.1 Vertrouwensfiguur
= De hulpverlener schept duidelijkheid en rust in het contact, toont aandacht en begrip (voor
de belevingswereld van) de cliënt en stimuleert hem om vrijuit te praten.
Dit bereik je door volgens Rogers – goed te luisteren, empathisch te reageren,
onvoorwaardelijk te accepteren en voor veiligheid en duidelijkheid zorgen.
Volgens Wexler – (die aansluit op Rogers) - Doet de vertrouwensfiguur als klankbord al veel.
Hierdoor wordt de informatieverwerking van de cliënt al helderder.
Vervolgens wordt het proces van differentiatie (hij ziet meer kanten aan de zaak) en
integratie (overzicht krijgen) bevorderd door het eigen nadenken en onder woorden
brengen van de situatie.
Hoofdstuk 5 – De hulpverlener aan het werk
5.1 Inleiding
Dit hoofdstuk gaat over de doelen, rollen en gespreksmodellen van de hulpverlener.
5.2 Duidelijkheid in doelen
Om een gesprek ordelijk te laten verlopen -> hebben cliënt en hulpverlener een doel nodig.
Het doel van een hulpverleningsgesprek ligt voor de hand: verminderen van persoonlijke
problemen.
Er zijn 2 typen doelen in een gesprek:
1. Procesdoelen;
Deze doelen zorgen ervoor dat het hulpverleningsproces goed verloopt, dat de sfeer
goed is. In het begin is het procesdoel vooral om de cliënt te laten praten, later
worden deze doelen specifieker.
2. Productdoelen;
Deze doelen zijn verschillend voor iedere cliënt. Het kiezen van productdoelen is
vooral de verantwoordelijkheid van de cliënt, maar de hulpverlener helpt hierbij.
Deze doelen zijn aan het begin vaag, maar nemen steeds duidelijker vorm aan, net als
de manier om ze te bereiken.
Waarom zijn doelen belangrijk?
1. Door de doelen en middelen duidelijk te hebben is het mogelijk om te evalueren of
een doel is bereikt, of waar het doel moet worden aangepast als het doel niet lukt.
2. Door doelen te stellen grijpt de hulpverlener minimaal in; de cliënt werkt er zelf aan
en bij problemen biedt de hulpverlener inzichten waarmee de cliënt weer verder kan
werken aan zijn doelen.
5.3 De rollen van de hulpverlener
Een rol ís een bepaalde houding in het gesprek die ervoor zorgt dat de hulpverlener ‘echt’ en
congruent kan zijn. In de sub – paragrafen worden 4 rollen besproken:
5.3.1 Vertrouwensfiguur
= De hulpverlener schept duidelijkheid en rust in het contact, toont aandacht en begrip (voor
de belevingswereld van) de cliënt en stimuleert hem om vrijuit te praten.
Dit bereik je door volgens Rogers – goed te luisteren, empathisch te reageren,
onvoorwaardelijk te accepteren en voor veiligheid en duidelijkheid zorgen.
Volgens Wexler – (die aansluit op Rogers) - Doet de vertrouwensfiguur als klankbord al veel.
Hierdoor wordt de informatieverwerking van de cliënt al helderder.
Vervolgens wordt het proces van differentiatie (hij ziet meer kanten aan de zaak) en
integratie (overzicht krijgen) bevorderd door het eigen nadenken en onder woorden
brengen van de situatie.
