JIDM ZOEKEN NAAR JURISPRUDENTIE maart 2015. Docent: K.
Smeding
Jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie
Art. 19 lid 1 van het Verdrag betreffende de Europese Unie luidt:
1. Het Hof van Justitie van de Europese Unie omvat het Hof van Justitie, het Gerecht en
gespecialiseerde rechtbanken. Het verzekert de eerbiediging van het recht bij de uitlegging en
toepassing van de Verdragen. De lidstaten voorzien in de nodige rechtsmiddelen om daadwerkelijke
rechtsbescherming op de onder het recht van de Unie vallende gebieden te verzekeren.
Het Hof van Justitie is sinds 1952 gevestigd in Luxemburg. Het Hof moet ervoor zorgen
dat alle EU-landen de EU-wetgeving op dezelfde wijze uitleggen en toepassen, zodat het
recht voor iedereen gelijk is. Het Hof zorgt er bijvoorbeeld voor dat nationale rechters
geen verschillende uitspraken over dezelfde kwestie doen. Het Hof is bevoegd uitspraak
te doen in juridische geschillen tussen lidstaten, EU-instellingen, bedrijven en individuen.
Het Hof kan in kamers (drie tot vijf rechters), als grote kamer (dertien rechters) of in
voltallige zitting bijeenkomen.
Het Hof van 27 rechters wordt bijgestaan door acht ‘advocaten-generaal’. Zij hebben tot
taak in volstrekte onpartijdigheid en onafhankelijkheid een juridisch advies voor te
leggen, dat „conclusie" wordt genoemd, in de zaken waarin zij worden aangewezen.
In 1989 is het ‘Gerecht’ (voorheen ‘Gerecht van eerste aanleg’) opgericht om het Hof te
helpen de vele zaken af te handelen. Het Gerecht is bevoegd om in bepaalde zaken
uitspraak te doen, namelijk zaken die door particulieren, bedrijven of organisaties
aanhangig zijn gemaakt of zaken die onder het mededingingsrecht vallen. Daarnaast is
er sinds 2005 een ‘Gerecht voor ambtenarenzaken’.
Na de ratificatie van het verdrag van Lissabon in 2009 heten het Hof van Justitie van de
Europese Gemeenschappen, het Gerecht en het Gerecht voor ambtenarenzaken van de
Europese Unie samen het Hof van Justitie van de Europese Unie.
Het Hof heeft twee kerntaken:
1. het doet op verzoek van een nationale rechter uitspraak over de uitlegging of de
geldigheid van de bepalingen van het EU-recht (prejudiciële verwijzing).
2. het toetst het optreden van de Europese instellingen en de regeringen aan de
verdragen (a. beroep wegens niet-nakoming, b. beroep wegens nalaten en c.
beroep tot nietigverklaring);
Ad. 1 Verzoek om een prejudiciële beslissing
Als een nationale rechter twijfelt over de interpretatie of de geldigheid van een EU-
regeling, mag/moet hij het Hof om advies vragen. Het advies wordt gegeven in de vorm
van een „prejudiciële beslissing”.
Ad. 2a Beroep wegens niet-nakoming van een verplichting;
De Commissie of een andere lidstaat kan deze procedure inleiden wanneer zij redenen
heeft om aan te nemen dat een lidstaat de verplichtingen krachtens de EU-regelgeving
niet nakomt.
Ad. 2b Beroep wegens nalaten.
Het EU-Verdrag eist dat het Europese Parlement, de Raad en de Commissie bepaalde
besluiten onder bepaalde voorwaarden nemen. Als zij dit niet doen, kunnen de lidstaten,
de overige instellingen van de Gemeenschap en (onder bepaalde voorwaarden)
particulieren of ondernemingen zich tot het Hof wenden om deze nalatigheid formeel te
laten vaststellen.
1
Smeding
Jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie
Art. 19 lid 1 van het Verdrag betreffende de Europese Unie luidt:
1. Het Hof van Justitie van de Europese Unie omvat het Hof van Justitie, het Gerecht en
gespecialiseerde rechtbanken. Het verzekert de eerbiediging van het recht bij de uitlegging en
toepassing van de Verdragen. De lidstaten voorzien in de nodige rechtsmiddelen om daadwerkelijke
rechtsbescherming op de onder het recht van de Unie vallende gebieden te verzekeren.
Het Hof van Justitie is sinds 1952 gevestigd in Luxemburg. Het Hof moet ervoor zorgen
dat alle EU-landen de EU-wetgeving op dezelfde wijze uitleggen en toepassen, zodat het
recht voor iedereen gelijk is. Het Hof zorgt er bijvoorbeeld voor dat nationale rechters
geen verschillende uitspraken over dezelfde kwestie doen. Het Hof is bevoegd uitspraak
te doen in juridische geschillen tussen lidstaten, EU-instellingen, bedrijven en individuen.
Het Hof kan in kamers (drie tot vijf rechters), als grote kamer (dertien rechters) of in
voltallige zitting bijeenkomen.
Het Hof van 27 rechters wordt bijgestaan door acht ‘advocaten-generaal’. Zij hebben tot
taak in volstrekte onpartijdigheid en onafhankelijkheid een juridisch advies voor te
leggen, dat „conclusie" wordt genoemd, in de zaken waarin zij worden aangewezen.
In 1989 is het ‘Gerecht’ (voorheen ‘Gerecht van eerste aanleg’) opgericht om het Hof te
helpen de vele zaken af te handelen. Het Gerecht is bevoegd om in bepaalde zaken
uitspraak te doen, namelijk zaken die door particulieren, bedrijven of organisaties
aanhangig zijn gemaakt of zaken die onder het mededingingsrecht vallen. Daarnaast is
er sinds 2005 een ‘Gerecht voor ambtenarenzaken’.
Na de ratificatie van het verdrag van Lissabon in 2009 heten het Hof van Justitie van de
Europese Gemeenschappen, het Gerecht en het Gerecht voor ambtenarenzaken van de
Europese Unie samen het Hof van Justitie van de Europese Unie.
Het Hof heeft twee kerntaken:
1. het doet op verzoek van een nationale rechter uitspraak over de uitlegging of de
geldigheid van de bepalingen van het EU-recht (prejudiciële verwijzing).
2. het toetst het optreden van de Europese instellingen en de regeringen aan de
verdragen (a. beroep wegens niet-nakoming, b. beroep wegens nalaten en c.
beroep tot nietigverklaring);
Ad. 1 Verzoek om een prejudiciële beslissing
Als een nationale rechter twijfelt over de interpretatie of de geldigheid van een EU-
regeling, mag/moet hij het Hof om advies vragen. Het advies wordt gegeven in de vorm
van een „prejudiciële beslissing”.
Ad. 2a Beroep wegens niet-nakoming van een verplichting;
De Commissie of een andere lidstaat kan deze procedure inleiden wanneer zij redenen
heeft om aan te nemen dat een lidstaat de verplichtingen krachtens de EU-regelgeving
niet nakomt.
Ad. 2b Beroep wegens nalaten.
Het EU-Verdrag eist dat het Europese Parlement, de Raad en de Commissie bepaalde
besluiten onder bepaalde voorwaarden nemen. Als zij dit niet doen, kunnen de lidstaten,
de overige instellingen van de Gemeenschap en (onder bepaalde voorwaarden)
particulieren of ondernemingen zich tot het Hof wenden om deze nalatigheid formeel te
laten vaststellen.
1
