Hoofdstuk 6: het verpleegproces
Methodisch werken in de verpleegkunde
Problemen benaderen:
Met gissen en missen (trial and error) (geluk en toeval)
Bepalende factoren zijn geluk en/of toeval, maar er wordt niet echt over de
problemen nagedacht en aan de aanpak daarvan. Er is evenveel kans op slagen
als mislukken en waarom dat bepaalde handelingen wel of niet tot succes leiden
weten we niet.
Intuïtie
Kan deels op ervaring gebaseerd zijn en kan een waarde hebben en komen er
vaak ook niet-rationele elementen bij. Intuïtie kan juist of fout zijn en als men
hiernaar gaat handelen kan de actie juist of fout zijn
Vanuit traditie
Vaak werd er een probleem gehandeld aan ervaringen vroeger, zoals dat deden
mijn ouders toen ook, maar de context is veranderd dus kunnen deze handelingen
niet meer altijd in die context passen.
Een meer wetenschappelijke benadering: systematisch en doelgericht
Dit wordt meer toegepast en ze gaan steeds meer wetenschappelijk
beredeneren. Dit doen ze systematisch, dus stapsgewijs. Daarna gaan ze kijken
of ze hun doel hebben behaald en hierop de redeneren, indien dit niet gelukt is
wat was dan fout en als dit wel was gelukt, ga je deze handeling dan zo blijven
hanteren?
Bij wie is het nuttig of wie heeft baat bij het methodisch werken in de verpleegkunde?
De patiënt
- Meer zorg op maat, past meer aan bij het individu
- Meer inspraak
- Meer totaalzorg, zowel somatische als niet-somatische zorg wordt toegepast
- Meer uitleg → waarom er bepaalde handelingen worden uitgevoerd,…
- Meer preventie → voorspellen van bepaalde zaken (decubitus)
De verpleegkunde
- Verantwoordelijkheid dragen
- Betrokken zijn bij het hele proces → geeft meer arbeidsvreugde
- Meer zorgcontinuïteit omdat je een doel voor je hebt
- Betere multidisciplinaire omgang want je kunt meer opkomen voor uw patiënten,
je bent geloofwaardiger omdat je meer weet
- Overzichtelijker door stap voor stap te werken
- Beter evalueren van handelen, zeker in complexe situaties
De organisatie
- Budgetbeheer
- Zorgkwaliteit
, Hoofdstuk 6: het verpleegproces
SVH als een cyclisch proces
Stap voor stap handelen = een cyclisch proces dat in fasen is onderverdeeld
Fase 1: gegevens verzamelen
Van patiënt, soms wordt er ook duidelijk wat er gaande is = verpleegprobleem
Fase 2: verpleegproblemen
Fase 3: doelstellingen bepalen en evaluatiecriteria aangeven
Fase 4: acties plannen en uitvoeren
Fase 5: het proces evalueren en bijsturen
Verloopt allemaal chronologisch en systematisch opeen
Belang van verschillende fasen
Het helpt om zicht te krijgen op het geheel → denkwerk stimuleren. Fasering
maakt het mogelijk om aandacht te hebben bij verschillende belangrijke
beslissingsmomenten vóór je gaat handelen. Zo weet je wat er al gedaan is en
wat niet. Verplegen is een denk- en doewerk dus omvat denk- en doe-elementen
Examenvraag: wat is het nut van opsplitsen van de fases van het SVH
SVH-fase 1: gegevensverzameling
Welke gegevens?
Gegevens die verpleegkundige aandacht vragen en hangt af van mensvisie die je
hanteert. Zowel reductionisme als holisme is belangrijk, maar holisme is wel iets
belangrijker. Somatische en niet-somatische gegevens moeten verzameld
worden.
Volgende gegevens zijn belangrijk
- Id-gegevens
- Gegevens over de medische situatie van de patiënt
- Gegevens over de aanwezige hulpverlening
- Gegevens over de zelfzorg, lichamelijke en psychische aspecten, de rollen, de
relaties en het milieu van de patiënt
- Gegevens over de praktische wensen en verwachtingen ten aanzien van de
verpleging
- Sterke en zwakke punten van de patiënt
Wanneer?
Bij beginsituatie en continu over de verblijfsperiode. Door continu gegevens bij
te krijgen kan je nagaan of je vooroordelen nog kloppen of dat er wijzingen zijn
Bij wie/waar?
Verschillende gegevens verzamelen bij patiënt, arts, familie,
thuisverpleegkundige, bij observaties,… zijn ook belangrijk bij bijvoorbeeld het
beroep vb: een man met geopereerde rug dat werkt in de bouw of een bureaujob
heeft
Methodisch werken in de verpleegkunde
Problemen benaderen:
Met gissen en missen (trial and error) (geluk en toeval)
Bepalende factoren zijn geluk en/of toeval, maar er wordt niet echt over de
problemen nagedacht en aan de aanpak daarvan. Er is evenveel kans op slagen
als mislukken en waarom dat bepaalde handelingen wel of niet tot succes leiden
weten we niet.
Intuïtie
Kan deels op ervaring gebaseerd zijn en kan een waarde hebben en komen er
vaak ook niet-rationele elementen bij. Intuïtie kan juist of fout zijn en als men
hiernaar gaat handelen kan de actie juist of fout zijn
Vanuit traditie
Vaak werd er een probleem gehandeld aan ervaringen vroeger, zoals dat deden
mijn ouders toen ook, maar de context is veranderd dus kunnen deze handelingen
niet meer altijd in die context passen.
Een meer wetenschappelijke benadering: systematisch en doelgericht
Dit wordt meer toegepast en ze gaan steeds meer wetenschappelijk
beredeneren. Dit doen ze systematisch, dus stapsgewijs. Daarna gaan ze kijken
of ze hun doel hebben behaald en hierop de redeneren, indien dit niet gelukt is
wat was dan fout en als dit wel was gelukt, ga je deze handeling dan zo blijven
hanteren?
Bij wie is het nuttig of wie heeft baat bij het methodisch werken in de verpleegkunde?
De patiënt
- Meer zorg op maat, past meer aan bij het individu
- Meer inspraak
- Meer totaalzorg, zowel somatische als niet-somatische zorg wordt toegepast
- Meer uitleg → waarom er bepaalde handelingen worden uitgevoerd,…
- Meer preventie → voorspellen van bepaalde zaken (decubitus)
De verpleegkunde
- Verantwoordelijkheid dragen
- Betrokken zijn bij het hele proces → geeft meer arbeidsvreugde
- Meer zorgcontinuïteit omdat je een doel voor je hebt
- Betere multidisciplinaire omgang want je kunt meer opkomen voor uw patiënten,
je bent geloofwaardiger omdat je meer weet
- Overzichtelijker door stap voor stap te werken
- Beter evalueren van handelen, zeker in complexe situaties
De organisatie
- Budgetbeheer
- Zorgkwaliteit
, Hoofdstuk 6: het verpleegproces
SVH als een cyclisch proces
Stap voor stap handelen = een cyclisch proces dat in fasen is onderverdeeld
Fase 1: gegevens verzamelen
Van patiënt, soms wordt er ook duidelijk wat er gaande is = verpleegprobleem
Fase 2: verpleegproblemen
Fase 3: doelstellingen bepalen en evaluatiecriteria aangeven
Fase 4: acties plannen en uitvoeren
Fase 5: het proces evalueren en bijsturen
Verloopt allemaal chronologisch en systematisch opeen
Belang van verschillende fasen
Het helpt om zicht te krijgen op het geheel → denkwerk stimuleren. Fasering
maakt het mogelijk om aandacht te hebben bij verschillende belangrijke
beslissingsmomenten vóór je gaat handelen. Zo weet je wat er al gedaan is en
wat niet. Verplegen is een denk- en doewerk dus omvat denk- en doe-elementen
Examenvraag: wat is het nut van opsplitsen van de fases van het SVH
SVH-fase 1: gegevensverzameling
Welke gegevens?
Gegevens die verpleegkundige aandacht vragen en hangt af van mensvisie die je
hanteert. Zowel reductionisme als holisme is belangrijk, maar holisme is wel iets
belangrijker. Somatische en niet-somatische gegevens moeten verzameld
worden.
Volgende gegevens zijn belangrijk
- Id-gegevens
- Gegevens over de medische situatie van de patiënt
- Gegevens over de aanwezige hulpverlening
- Gegevens over de zelfzorg, lichamelijke en psychische aspecten, de rollen, de
relaties en het milieu van de patiënt
- Gegevens over de praktische wensen en verwachtingen ten aanzien van de
verpleging
- Sterke en zwakke punten van de patiënt
Wanneer?
Bij beginsituatie en continu over de verblijfsperiode. Door continu gegevens bij
te krijgen kan je nagaan of je vooroordelen nog kloppen of dat er wijzingen zijn
Bij wie/waar?
Verschillende gegevens verzamelen bij patiënt, arts, familie,
thuisverpleegkundige, bij observaties,… zijn ook belangrijk bij bijvoorbeeld het
beroep vb: een man met geopereerde rug dat werkt in de bouw of een bureaujob
heeft
