Samenvatting ziektebeeld

Oesophagitis


Anatomie slokdarm
De slokdarm is de gespierde buis die de verbinding vormt tussen de mond en de
maag.
De slokdarm loopt door de borstkas naar de maag en is bij mensen ongeveer 30
centimeter lang.
De overgang van de keel naar de slokdarm bevat een sluitspier.
De overgang van de slokdarm naar de maag bevat een functionele sluitspier.
De wand van de slokdarm bestaat uit:
- Slijmvlies
Een beschermende laag epitheelcellen die een binnenste circulaire spierlaag
bedekken.
- Submucosa
Een bindweefsellaag met bloedvaten, lymfebanen en zenuwbanen die de
slokdarmklieren bevat.
- Spierlaag
3 lagen spierweefsel op elkaar die in de lengterichting verlopen.
Daarnaast zijn er nog vernauwingen ter hoogte van de aorta en linker bronchus. Er
is een tweede vernauwing ter hoogte van het middenrif.


Fysiologie slokdarm
De slokdarm is niet gewoon een slappe buis waardoor het voedsel en vocht door de
zwaartekracht naar beneden valt.
De spieren in de wand van de slokdarm zorgen voor de peristaltiek. De peristaltiek
zorgt dat het voedsel altijd in de richting van de maag wordt gestuwd.
De bovenste sluitspier wordt geopend op het moment dat er voedsel in de keel komt
bij het slikken.
De onderste sluitspier zorgt ervoor dat de maaginhoud niet naar de slokdarm gaat.
Dankzij de slokdarmperistaltiek is het zelfs mogelijk om ondersteboven te slikken.
De slokdarmklieren produceren slijm dat de wand glibberig maakt zodat de inhoud
gemakkelijk naar beneden kan.


Pathologie Oesophagitis
Oesophagitis is een slokdarmontsteking. De binnenkant van de slokdarm is bedekt
met een laagje slijmvlies. Wanneer dit ontstoken raakt, spreek je van een
slokdarmontsteking.
Een slokdarmontsteking kan zowel acuut als chronisch zijn.