De wereld: een mozaïek van regio’s
, Paragraaf 1
Tijd en afstand zijn nu nauwelijks nog een belemmering. Dit is mogelijk door de moderne
informatie- en communicatietechnologie (ICT). Mensen van verschillende sociale en
culturele achtergronden en uit allerlei landen zijn hierdoor nauw met elkaar verbonden.
Voor hen is de wereld een global village.
Daarnaast zijn er tussen landen veel economische (handel, uitwisseling van arbeidskrachten,
geldstromen), politieke en culturele banden met elkaar. Al die relaties namen de afgelopen
eeuw toe (globalisering).
Verschillen in globalisering hebben te maken met het verleden/ maar in de huidige tijd doen
zich ook nog veranderingen voor. De geografie kijkt naar de ontwikkelingen op het gebied
van cultuur, politiek, economie en demografie. Op grond van overeenkomsten tussen
bewoners en gebieden delen we de wereld in gebieden met soortgelijke kenmerken
(regio’s).
Een mogelijke indeling is in cultuurgebieden (macroregio’s). Alle door de mens
voortgebrachte elementen kun je ertoe rekenen (taal, religie, gewoonten, waarden en
normen, kunst en technologie).
De grenzen tussen cultuurgebieden zijn niet scherp. De overgang gaat op een lager
schaalniveau meestal geleidelijk. Op mondiaal niveau zijn er 4 zones: grensgebied tussen
Noord en Latijns-Amerika, enkele landen tussen Noord-Afrika en Sub-Sahara-Afrika, gebied
tussen Europa en de voormalige Sovjet-Unie en een zone tussen Rusland, Oost en Zuid-Azië.
Bij het ontwikkelen van je eigen identiteit spelen taal en religie een grote rol. Soms is het
taalniveau tussen volken zo groot, dat communicatie allen via een derde taal mogelijke is
(lingua franca). Religie en politiek zijn is westerse landen gescheiden, maar toch wordt e
politiek daar indirect door beïnvloedt.
Om de wereld in politieke kenmerken in te delen, moet je kijken naar de spreiding van
politieke macht. Bijna 40% van de wereldbevolking leeft in landen waarbij het zeggenschap
over hun eigen leven klein is. Het democratische gehalte kan je bereken met de democratie-
index (ligt tussen 0 en 10). Daarin zijn kenmerken verwerkt zoals: het houden van vrije
verkiezingen, functioneren van de regering, mate waarin bevolking deelneemt aan politieke
besluitvorming, de politieke cultuur en het omgaan met de mensenrechten. Hoewel landen
geacht worden om zich aan deze fundamentele rechten te houden en daar hun wetten op te
baseren is dat niet overal het geval. Onderaan de lijst van democratische landen staan
Noord-Korea, Tsjaad, Turkmenistan, Oezbekistan en Saudi-Arabië.
De meestgebruikte indicator voor de mate van economische ontwikkeling is het bbp.
Wanneer je het bpp bekijkt voor een groter of kleiner gebied spreek je over het bruto
regionaal product per inwoner. De bbp’s van de landen in Noord-Amerika, Europa en China
hebben samen een behoorlijk aandeel in de wereldproductie. Om de welvaart te meten deel
je het bpp door het aantal inwoners. Je moet er wel op letten dat: de betrouwbaarheid van
de cijfers niet altijd even groot is (vooral in minder ontwikkelde landen), is alles wat
geproduceerd wordt wel opgenomen in het bpp (mensen bv niet geregistreerd) en is er
rekening gehouden met de prijsverschillen tussen landen (koopkracht).
, Paragraaf 1
Tijd en afstand zijn nu nauwelijks nog een belemmering. Dit is mogelijk door de moderne
informatie- en communicatietechnologie (ICT). Mensen van verschillende sociale en
culturele achtergronden en uit allerlei landen zijn hierdoor nauw met elkaar verbonden.
Voor hen is de wereld een global village.
Daarnaast zijn er tussen landen veel economische (handel, uitwisseling van arbeidskrachten,
geldstromen), politieke en culturele banden met elkaar. Al die relaties namen de afgelopen
eeuw toe (globalisering).
Verschillen in globalisering hebben te maken met het verleden/ maar in de huidige tijd doen
zich ook nog veranderingen voor. De geografie kijkt naar de ontwikkelingen op het gebied
van cultuur, politiek, economie en demografie. Op grond van overeenkomsten tussen
bewoners en gebieden delen we de wereld in gebieden met soortgelijke kenmerken
(regio’s).
Een mogelijke indeling is in cultuurgebieden (macroregio’s). Alle door de mens
voortgebrachte elementen kun je ertoe rekenen (taal, religie, gewoonten, waarden en
normen, kunst en technologie).
De grenzen tussen cultuurgebieden zijn niet scherp. De overgang gaat op een lager
schaalniveau meestal geleidelijk. Op mondiaal niveau zijn er 4 zones: grensgebied tussen
Noord en Latijns-Amerika, enkele landen tussen Noord-Afrika en Sub-Sahara-Afrika, gebied
tussen Europa en de voormalige Sovjet-Unie en een zone tussen Rusland, Oost en Zuid-Azië.
Bij het ontwikkelen van je eigen identiteit spelen taal en religie een grote rol. Soms is het
taalniveau tussen volken zo groot, dat communicatie allen via een derde taal mogelijke is
(lingua franca). Religie en politiek zijn is westerse landen gescheiden, maar toch wordt e
politiek daar indirect door beïnvloedt.
Om de wereld in politieke kenmerken in te delen, moet je kijken naar de spreiding van
politieke macht. Bijna 40% van de wereldbevolking leeft in landen waarbij het zeggenschap
over hun eigen leven klein is. Het democratische gehalte kan je bereken met de democratie-
index (ligt tussen 0 en 10). Daarin zijn kenmerken verwerkt zoals: het houden van vrije
verkiezingen, functioneren van de regering, mate waarin bevolking deelneemt aan politieke
besluitvorming, de politieke cultuur en het omgaan met de mensenrechten. Hoewel landen
geacht worden om zich aan deze fundamentele rechten te houden en daar hun wetten op te
baseren is dat niet overal het geval. Onderaan de lijst van democratische landen staan
Noord-Korea, Tsjaad, Turkmenistan, Oezbekistan en Saudi-Arabië.
De meestgebruikte indicator voor de mate van economische ontwikkeling is het bbp.
Wanneer je het bpp bekijkt voor een groter of kleiner gebied spreek je over het bruto
regionaal product per inwoner. De bbp’s van de landen in Noord-Amerika, Europa en China
hebben samen een behoorlijk aandeel in de wereldproductie. Om de welvaart te meten deel
je het bpp door het aantal inwoners. Je moet er wel op letten dat: de betrouwbaarheid van
de cijfers niet altijd even groot is (vooral in minder ontwikkelde landen), is alles wat
geproduceerd wordt wel opgenomen in het bpp (mensen bv niet geregistreerd) en is er
rekening gehouden met de prijsverschillen tussen landen (koopkracht).
