Samenvatting inspanning en sportfysiologie h1
Type spieren:
Er zijn 3 typen spieren (de functies van het spiersysteem worden door deze spiertypen
uitgevoerd):
- Gladde spieren
- Hartspieren
- Skeletspieren
Glad spierweefsel (onbewuste spier):
- Spier kan niet bewust gecontroleerd worden.
- Glad spierweefsel wordt aangetroffen in de wanden van de meeste bloedvaten.
- Glad spierweefsel wordt ook aangetroffen in de wanden van de meeste interne
organen.
Hart spierweefsel:
- Wordt alleen in het hart aangetroffen.
- Kan niet bewust gecontroleerd worden.
- De hartspier stuurt zichzelf, met sturing van het zenuwstelsel en het endocriene
systeem.
Skelet spierweefsel:
- De spieren die we bewust besturen.
- Het menselijk lichaam bevat meer dan 600 skeletspieren.
De bouw van de skeletspieren
Als je een spier ontleedt, dan snijd je eerst door de buitenste
bindweefselbedekking (Epimysium). Het epimysium omgeeft de hele
, spier en houdt alles bij elkaar. Vervolgens tref je een bundel spiervezels aan, het
fasciculus. De bindweefselschedes rondom elke fasciculus zijn het perimysium. Na het
doorsnijden van het perimysium kun je de spiervezels zien. Dat zijn individuele
spiercellen. Een schede van bindweefsel, endomysium genaamd, omhult elke spiervezel.
Van buiten naar binnen: epimysium -> gehele spier -> perimysium -> spierbundels
(fasciculus) -> endomysium -> spiervezels (spiercel) -> (mycrofibril -> sacromeren ->
actine en myosine)
In de spiervezels zitten zoals in een normale cel een celkern en
meerdere mitochondria. Het cytoplasma van een spiervezel
wordt sarcoplasma genoemd. Het uitgebreide netwerk van
buisjes in het sarcoplasma omvat de T-tubuli en het
sarcoplasmatisch reticulum.
De T-tubuli maken communicatie en transport van stoffen door
de hele spiervezel mogelijk. Het SR is de opslagplaats voor
calcium.
Elke individuele spiervezel bevat enkele honderden tot duizenden myofibrillen.
Myofibrillen zien eruit als lange strengen van nog kleinere subeenheden, de sarcomeren.
Een sarcomeer is opgebouwd uit twee eiwitfilamenten, myosine en actine, die
verantwoordelijk zijn voor spiercontractie.
Myosine is het dikke rode filament en actine het
dunnere licht grijze filament.
Elk myosinemolecuul is samengesteld uit 2
eiwitstrengen die om elkaar heen zijn gedraaid.
Een kant van elke streng is in een bolvormige
kop gevouwen, de myosinekop.
Een actinefilament is opgebouwd uit drie
verschillende eiwitmoleculen -> actine, tropomyosine en troponine. Een uiteinde van het
actinefilament is bevestigd aan een Z-lijn.
Elke myofibril is samengesteld uit vele, bij de Z-lijnen aan elkaar geregen sarcomeren.
Elke sarcomeer heeft tussen zijn twee Z-lijnen in deze volgorde:
o - Een I-band (lichte zone) (actine zonder aangelegen myosine)
o - Een A-band (donkere zone) (de totale lengte van de myosine)
o - Een H-zone (in het midden van de A-band) (myosine zonder aangelegen
actine
Type spieren:
Er zijn 3 typen spieren (de functies van het spiersysteem worden door deze spiertypen
uitgevoerd):
- Gladde spieren
- Hartspieren
- Skeletspieren
Glad spierweefsel (onbewuste spier):
- Spier kan niet bewust gecontroleerd worden.
- Glad spierweefsel wordt aangetroffen in de wanden van de meeste bloedvaten.
- Glad spierweefsel wordt ook aangetroffen in de wanden van de meeste interne
organen.
Hart spierweefsel:
- Wordt alleen in het hart aangetroffen.
- Kan niet bewust gecontroleerd worden.
- De hartspier stuurt zichzelf, met sturing van het zenuwstelsel en het endocriene
systeem.
Skelet spierweefsel:
- De spieren die we bewust besturen.
- Het menselijk lichaam bevat meer dan 600 skeletspieren.
De bouw van de skeletspieren
Als je een spier ontleedt, dan snijd je eerst door de buitenste
bindweefselbedekking (Epimysium). Het epimysium omgeeft de hele
, spier en houdt alles bij elkaar. Vervolgens tref je een bundel spiervezels aan, het
fasciculus. De bindweefselschedes rondom elke fasciculus zijn het perimysium. Na het
doorsnijden van het perimysium kun je de spiervezels zien. Dat zijn individuele
spiercellen. Een schede van bindweefsel, endomysium genaamd, omhult elke spiervezel.
Van buiten naar binnen: epimysium -> gehele spier -> perimysium -> spierbundels
(fasciculus) -> endomysium -> spiervezels (spiercel) -> (mycrofibril -> sacromeren ->
actine en myosine)
In de spiervezels zitten zoals in een normale cel een celkern en
meerdere mitochondria. Het cytoplasma van een spiervezel
wordt sarcoplasma genoemd. Het uitgebreide netwerk van
buisjes in het sarcoplasma omvat de T-tubuli en het
sarcoplasmatisch reticulum.
De T-tubuli maken communicatie en transport van stoffen door
de hele spiervezel mogelijk. Het SR is de opslagplaats voor
calcium.
Elke individuele spiervezel bevat enkele honderden tot duizenden myofibrillen.
Myofibrillen zien eruit als lange strengen van nog kleinere subeenheden, de sarcomeren.
Een sarcomeer is opgebouwd uit twee eiwitfilamenten, myosine en actine, die
verantwoordelijk zijn voor spiercontractie.
Myosine is het dikke rode filament en actine het
dunnere licht grijze filament.
Elk myosinemolecuul is samengesteld uit 2
eiwitstrengen die om elkaar heen zijn gedraaid.
Een kant van elke streng is in een bolvormige
kop gevouwen, de myosinekop.
Een actinefilament is opgebouwd uit drie
verschillende eiwitmoleculen -> actine, tropomyosine en troponine. Een uiteinde van het
actinefilament is bevestigd aan een Z-lijn.
Elke myofibril is samengesteld uit vele, bij de Z-lijnen aan elkaar geregen sarcomeren.
Elke sarcomeer heeft tussen zijn twee Z-lijnen in deze volgorde:
o - Een I-band (lichte zone) (actine zonder aangelegen myosine)
o - Een A-band (donkere zone) (de totale lengte van de myosine)
o - Een H-zone (in het midden van de A-band) (myosine zonder aangelegen
actine
