Niemandsland
Guurtje Leguijt (2018/2007). Niemandsland. Utrecht: Uitgeverij Mozaïek (445 blz.)
Genre
Dit boek is een psychologische roman maar ook een ontwikkelingsroman.
Onderwerp
Dit boek gaat over Justus. Justus verliest zijn moeder op jonge leeftijd en hij kan door de
depressie van zijn vader niet meer thuis wonen. Hij moet naar verschillende instellingen en
verliest hiermee het vertrouwen in mensen.
Thematiek
Er is hoop voor kinderen die leven in jeugdzorginstellingen die geen vertrouwen meer
hebben in de wereld om hen heen.
Perspectief
Het perspectief van dit verhaal is een ik-perspectief.
Tijd en structuur
Dit boek is geschreven in chronologische volgorde en er komen geen flashbacks in voor. Het
boek heeft een climax. Dit boek is geschreven in de 21 e eeuw en het zou ook in deze tijd zich
kunnen afspelen.
Beoordeling
Ik vond dit een erg mooi boek. Ik vond het mooi hoe er op deze manier aandacht wordt
gegeven aan kinderen die in zo’n situatie zitten, want dat komt vaker voor dan we denken. Ik
vond het een mooi boek omdat het duidelijk liet zien wat een thuissituatie voor invloed kan
hebben op je leven en ook zeker op je gedrag. Je zag in dit boek ook hoe belangrijk het
eigenlijk is om mensen te hebben waar je op kan steunen, en die je kan vertrouwen.
Wanneer die dan wegvallen, zoals bij Justus’ oma gebeurde, is dat een hele harde klap, want
het laatste stukje zekerheid voor Justus viel toen ook weg. Kortom, ik vond het dus erg
interessant om te lezen hoe Justus met zijn gevoelens om ging in deze situaties.
Bij Justus was het natuurlijk ook in een groot deel van het boek, zijn vraag hoe zijn moeder is
overleden. Hij schaamde zich ervoor. Toen de politieagente het aan hem vertelde zorgde dat
ook voor een stukje verwerking. Dat vond ik mooi om te lezen.
Ik vond het taalgebruik dat in dit boek gebruikt werd erg fijn. Het was taalgebruik van deze
tijd en dat maakte ook dat het boek enigszins vlot te lezen was, ondanks het natuurlijk best
een dik boek is. Wat ik goed vond aan dit boek is dat de gebeurtenissen die zich afspelen in
dit boek best wel dichtbij komen, alsof ze voor je ogen worden afgespeeld. Dit maakte ook
dat je beter kon meeleven met Justus.
Femke Kunz 5V3 29-05-2020
Guurtje Leguijt (2018/2007). Niemandsland. Utrecht: Uitgeverij Mozaïek (445 blz.)
Genre
Dit boek is een psychologische roman maar ook een ontwikkelingsroman.
Onderwerp
Dit boek gaat over Justus. Justus verliest zijn moeder op jonge leeftijd en hij kan door de
depressie van zijn vader niet meer thuis wonen. Hij moet naar verschillende instellingen en
verliest hiermee het vertrouwen in mensen.
Thematiek
Er is hoop voor kinderen die leven in jeugdzorginstellingen die geen vertrouwen meer
hebben in de wereld om hen heen.
Perspectief
Het perspectief van dit verhaal is een ik-perspectief.
Tijd en structuur
Dit boek is geschreven in chronologische volgorde en er komen geen flashbacks in voor. Het
boek heeft een climax. Dit boek is geschreven in de 21 e eeuw en het zou ook in deze tijd zich
kunnen afspelen.
Beoordeling
Ik vond dit een erg mooi boek. Ik vond het mooi hoe er op deze manier aandacht wordt
gegeven aan kinderen die in zo’n situatie zitten, want dat komt vaker voor dan we denken. Ik
vond het een mooi boek omdat het duidelijk liet zien wat een thuissituatie voor invloed kan
hebben op je leven en ook zeker op je gedrag. Je zag in dit boek ook hoe belangrijk het
eigenlijk is om mensen te hebben waar je op kan steunen, en die je kan vertrouwen.
Wanneer die dan wegvallen, zoals bij Justus’ oma gebeurde, is dat een hele harde klap, want
het laatste stukje zekerheid voor Justus viel toen ook weg. Kortom, ik vond het dus erg
interessant om te lezen hoe Justus met zijn gevoelens om ging in deze situaties.
Bij Justus was het natuurlijk ook in een groot deel van het boek, zijn vraag hoe zijn moeder is
overleden. Hij schaamde zich ervoor. Toen de politieagente het aan hem vertelde zorgde dat
ook voor een stukje verwerking. Dat vond ik mooi om te lezen.
Ik vond het taalgebruik dat in dit boek gebruikt werd erg fijn. Het was taalgebruik van deze
tijd en dat maakte ook dat het boek enigszins vlot te lezen was, ondanks het natuurlijk best
een dik boek is. Wat ik goed vond aan dit boek is dat de gebeurtenissen die zich afspelen in
dit boek best wel dichtbij komen, alsof ze voor je ogen worden afgespeeld. Dit maakte ook
dat je beter kon meeleven met Justus.
Femke Kunz 5V3 29-05-2020
