Examenvragen bronnen 2023:
● Geef de soorten privaatrechtelijke rechtspersonen:
Privaatrechtelijke rechtspersonen kunnen worden onderverdeeld in verschillende types,
waaronder:
Vennootschappen:
● Vennootschap onder firma (VOF)
● Commanditaire vennootschap (CommV)
● Besloten vennootschap (BV)
● Coöperatieve vennootschap (CV)
● Naamloze vennootschap
Verenigingen zonder winstoogmerk (vzw):
● Opgericht door minstens 2 personen (leden)
● Streeft een belangeloos doel na, zonder uitkering van vermogensvoordeel
Stichting:
● Rechtspersoon zonder leden
● Streeft een belangeloos doel na, zonder uitkering van enig vermogen
● Kan een privaat karakter hebben
Feitelijke verenigingen:
● Hebben geen rechtspersoonlijkheid
● Voorbeelden zijn vakbonden, die wel handelingsbekwaam zijn maar geen
feitelijke rechtspersoon zijn
● Kunnen sancties hebben voor individuele leden, maar de vereniging zelf heeft
geen rechtspersoonlijkheid
Het onderscheid tussen deze privaatrechtelijke rechtspersonen hangt af van verschillende
factoren, zoals de wijze van oprichting, het doel, de uitkering van vermogensvoordeel,
enzovoort. Het type rechtspersoon dat wordt gekozen, bepaalt de rechten en verplichtingen
van de leden en de organisatie.
● Geef de definitie van rule of law.
- De "rule of law" (rechtstaat) verwijst naar het principe dat alle mensen en instellingen, inclusief
overheden, onderhevig zijn aan en gebonden zijn aan wetten. Dit principe vereist dat de wet
duidelijk, eerlijk en voor iedereen toegankelijk is. Het houdt in dat wetten consistent moeten
worden toegepast, ongeacht de persoonlijke voorkeuren van individuen, inclusief
overheidsfunctionarissen.
Belangrijke kenmerken van de "rule of law" zijn:
Legaliteit: Alle handelingen moeten gebaseerd zijn op wetten die vooraf zijn vastgesteld en
bekendgemaakt.
Gelijkheid voor de wet: Iedereen, ongeacht zijn of haar positie of macht, is onderworpen aan
dezelfde wetten en wordt op dezelfde manier behandeld.
Onafhankelijke rechterlijke macht: Een onafhankelijk en onpartijdig rechtsstelsel is essentieel
om de "rule of law" te waarborgen. Rechters moeten in staat zijn om zaken objectief te
beoordelen zonder externe druk.
Rechtsbescherming van individuele rechten: De "rule of law" beschermt de fundamentele
, rechten en vrijheden van individuen tegen willekeurige inmenging.
Toegankelijkheid van rechtssysteem: Het rechtssysteem moet voor iedereen toegankelijk en
begrijpelijk zijn.
De "rule of law" vormt de basis van democratische samenlevingen en draagt bij aan de
bescherming van individuele vrijheden en de handhaving van rechtvaardigheid. Het principe
wordt beschouwd als een essentieel element voor een goed functionerende samenleving.
○ Leg het verschil in enge en brede zin uit.
De "rule of law" kan in enge en brede zin worden begrepen, en het verschil tussen
beide betreft de reikwijdte van het concept:
Rule of Law in Enge Zin: Rule of Law in Brede Zin:
In de enge zin verwijst de "rule of law" naar de In de brede zin omvat de "rule of law" niet alleen
formele en juridische aspecten van het de formele aspecten van de wet, maar ook
rechtssysteem. bredere principes van goed bestuur en
rechtvaardigheid.
Het benadrukt het idee dat de overheid en
individuen zich moeten houden aan duidelijk Het houdt rekening met aspecten zoals
gedefinieerde wetten die vooraf zijn vastgesteld transparantie, eerlijkheid, gelijkheid,
en openbaar zijn gemaakt. verantwoordingsplicht en de bescherming van
mensenrechten.
Hier draait het vooral om de naleving van
geschreven wetten en de consistentie in de Het benadrukt de noodzaak van een eerlijk en
toepassing ervan. toegankelijk rechtssysteem, onafhankelijke
rechterlijke macht, afwezigheid van willekeur en
Het impliceert ook de bescherming van eerlijke procedures.
fundamentele rechten en vrijheden door middel
van wetten. Naast het gehoorzamen van wetten, impliceert
het in brede zin ook het waarborgen van
rechtvaardigheid en morele principes in het
bestuur.
Kortom, terwijl "rule of law" in enge zin zich richt op de formele naleving van wetten,
omvat "rule of law" in brede zin bredere principes van rechtvaardigheid en goed
bestuur die verder gaan dan louter juridische overwegingen.
CASUS:
Een spoorweg die wordt aangelegd maar die over Nederland en België gaat lopen, en door privé. Een
decreet daarover (denk ik) en een goedkeuringswet, maar die goedkeuringswet overtreedt artikel 6
van de grondwet. Want ze beloven pas achteraf te betalen. 2 personen willen daar iets tegen doen
want die spoorweg gaat door hun tuin lopen.
● Wat kunnen zij doen? En wat zijn de stappen van die procedure?
ANTWOORD:
,In dit geval lijkt het geschil betrekking te hebben op de grondwettelijkheid van de goedkeuringswet
en het mogelijke schenden van artikel 6 van de Belgische Grondwet, met name met betrekking tot
de belofte om pas achteraf te betalen. Als de twee personen van mening zijn dat hun belangen
worden geschaad door de aanleg van de spoorweg door hun tuin, kunnen ze overwegen om naar
het Grondwettelijk Hof (GwH) te stappen.
Het Grondwettelijk Hof in België heeft de bevoegdheid om wetten en decreten te toetsen aan de
Grondwet, inclusief de bepalingen van artikel 6. Indien de goedkeuringswet in strijd wordt geacht
met de Grondwet, kan het Grondwettelijk Hof de wet geheel of gedeeltelijk vernietigen.
Stappen die de twee personen kunnen overwegen:
Indienen van een Beroep bij het Grondwettelijk Hof:
● De twee personen kunnen een beroep indienen bij het Grondwettelijk Hof om de
grondwettelijkheid van de goedkeuringswet aan te vechten. Ze moeten aantonen
hoe hun belangen worden geschaad en hoe de wet in strijd is met artikel 6 van de
Grondwet.
Specifieke stappen:
1) Indienen van een Verzoekschrift:
● Het indienen van een zaak begint met het opstellen van een verzoekschrift
dat de grondwettelijke bezwaren en argumenten bevat. Het verzoekschrift
moet duidelijk de partijen identificeren, de feitelijke en juridische grondslag
van de zaak uiteenzetten en de specifieke grondwettelijke bepalingen
aanduiden die vermeend zijn geschonden (art. 6 Gw.).
2) Registratie van het Verzoekschrift:
● Het verzoekschrift wordt ingediend bij de griffie van het Grondwettelijk Hof.
Het wordt geregistreerd en een zaaknummer wordt toegewezen.
3) Mededeling aan de Staat:
● Het Hof deelt de zaak mee aan de betrokken overheidsinstanties, meestal
de Staat, die de kans krijgt om te reageren op de aangevoerde argumenten.
4) Schikkingspoging:
● In sommige gevallen kan het Hof een schikkingspoging ondernemen
tussen de betrokken partijen voordat de zaak volledig wordt behandeld.
5) Schriftelijke en Mondelinge Fase:
● Na de reactie van de Staat kan de zaak doorgaan naar de schriftelijke fase,
waarbij de partijen schriftelijke opmerkingen indienen. Vervolgens kan er
een mondelinge behandeling plaatsvinden, waarbij de betrokkenen hun
standpunten mondeling toelichten en vragen van de rechters
beantwoorden.
6) Uitspraak van het Grondwettelijk Hof:
● Het Grondwettelijk Hof doet uitspraak over de zaak. Het kan beslissen om
de wet geheel of gedeeltelijk te vernietigen, bepaalde bepalingen buiten
toepassing te stellen of de zaak ongegrond te verklaren.
Het Hof kan ook nagaan of de procedure voor beloofde betaling achteraf in overeenstemming is
met de fundamentele principes van rechtszekerheid en eerlijke behandeling.
( Het is belangrijk op te merken dat deze stappen specifiek gericht zijn op de grondwettelijkheid van
de goedkeuringswet. Als er ook kwesties zijn met betrekking tot de privé-aanleg van de spoorweg,
kunnen andere juridische stappen of procedures mogelijk relevant zijn. )
,Termijn:
De termijn voor het aanhangig maken van een zaak bij het Grondwettelijk Hof in België is strikt en
moet in acht worden genomen. Over het algemeen geldt dat een beroep bij het Grondwettelijk Hof
moet worden ingesteld binnen zes maanden nadat de betrokken wet is bekendgemaakt in het
Belgisch Staatsblad.
De zesmaandstermijn is van groot belang, en het niet naleven ervan kan leiden tot de
onontvankelijkheid van het beroep. Het is daarom van cruciaal belang dat partijen die een zaak
willen indienen bij het Grondwettelijk Hof zich bewust zijn van deze termijn en ervoor zorgen dat hun
beroep tijdig wordt ingediend.
● Geef de primary rules en de secondary rules in the concept of law.
In "The Concept of Law" maakt Hart een onderscheid tussen primaire regels (primary rules) en
secundaire regels (secondary rules) in het concept van recht.
Primary Rules (Primaire Regels):
● Dit zijn de regels in de samenleving die de rechten en plichten van individuen bepalen.
● Ze leggen verplichtingen op en creëren rechten voor individuen.
● Bijvoorbeeld: het verbod om door rood licht te rijden is een primaire regel die een
specifieke plicht oplegt aan bestuurders.
Secondary Rules (Secundaire Regels):
● Hart identificeert drie soorten secundaire regels die essentieel zijn voor een geldig
rechtssysteem:
Rules of Recognition (Erkenningsnormen):
● Dit zijn de regels die ons in staat stellen om een primaire regel te
herkennen als een rechtsgeldige norm.
● Bijvoorbeeld: het feit dat we weten dat door rood licht rijden verboden
is, omdat het in de verkeerscode staat en is opgelegd in de wettekst,
maakt het een erkende norm.
Rules of Change (Wijzigingsregels):
● Deze regels hebben betrekking op veranderingen in het
rechtssysteem zelf.
● Ze bepalen hoe het recht op een geldige manier kan worden gewijzigd
of aangepast door de tijd.
● Bijvoorbeeld: regels die de procedure voor parlementaire
goedkeuring van nieuwe wetten regelen.
Rules of Adjudication (Toepassingsregels):
● Deze regels hebben betrekking op de toepassing van het recht door
rechters.
● Ze bieden de basis en procedure voor het toepassen van de primaire
regels in concrete gevallen.
● Ze stellen vast hoe geschillen over de naleving van primaire regels
kunnen worden voorgelegd aan de rechter.
● Bijvoorbeeld: regels die bepalen hoe een rechter beslist of iemand
daadwerkelijk door rood licht is gereden en welke sancties van
, toepassing zijn.
Door het samenspel van deze primaire en secundaire regels ontstaat volgens Hart een
functionerend rechtssysteem. De primaire regels bepalen rechten en plichten, terwijl de
secundaire regels de erkenning, verandering en toepassing van deze primaire regels mogelijk
maken.
● Kan een subjectief recht tenietgaan als de uitoefening ervan de normale wijze
te buiten gaat?
Definitie: Subjectief recht kan worden gedefinieerd als een individuele aanspraak die wordt
ontleend aan een regel van het objectieve recht. Het houdt in dat een persoon het recht heeft om
bepaalde handelingen te verrichten, na te laten of te eisen, zoals bepaald door juridische
verplichtingen vastgelegd in het geldende rechtssysteem. Het is het persoonlijke recht van een
individu om aanspraken te maken op specifieke handelingen, zich te onthouden van bepaalde
handelingen of eisen te stellen, gebaseerd op de geldende juridische normen. (art. 144 Gw., art.
145 Gw.)
Ja, het is mogelijk dat de uitoefening van een subjectief recht beperkingen heeft en dat het
tenietgaat als het op een buitensporige manier wordt uitgeoefend. De wet kan bepaalde grenzen
stellen aan de uitoefening van subjectieve rechten om ervoor te zorgen dat het algemeen belang
en de rechten van anderen niet worden geschaad.
Een voorbeeld kan zijn dat de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting, die een vorm van
subjectief recht is, beperkt kan worden door wetten tegen laster of smaad. Als iemand
bijvoorbeeld valse en schadelijke informatie verspreidt onder het mom van vrije meningsuiting, kan
dit leiden tot beperkingen of zelfs het verlies van dat recht, afhankelijk van de juridische context en
de specifieke omstandigheden.
● Casus: België en Nederland willen het bachelor- en masterdiploma van elkaar
erkennen, handig dat hierover een verdrag wordt opgesteld, wie kan hiervoor
voor België deelnemen en op welke wijze?
Het proces van het erkennen van bachelor- en masterdiploma's tussen België en Nederland
wordt vaak geregeld door bilaterale verdragen of overeenkomsten tussen de twee landen. In
dit geval kunnen verschillende actoren betrokken zijn bij het opstellen van zo'n verdrag aan de
Belgische zijde:
Overheidsinstanties: Het ministerie van Onderwijs of een vergelijkbare overheidsinstantie in
België zou een belangrijke rol spelen. Deze instanties onderhandelen namens de Belgische
regering en zorgen ervoor dat de belangen van het Belgische onderwijssysteem worden
beschermd.
Onderwijsinstellingen: Universiteiten en hogescholen in België zijn belangrijke
belanghebbenden bij een dergelijk verdrag. Ze kunnen betrokken zijn bij de onderhandelingen
om ervoor te zorgen dat de erkenning van diploma's gunstig is voor hun studenten.
Studentenorganisaties: Organisaties die de belangen van studenten behartigen, kunnen ook
betrokken worden om ervoor te zorgen dat de overeenkomst gunstig is voor de
, studentengemeenschap.
Juridische experts: Deskundigen op het gebied van onderwijsrecht en internationale
verdragen kunnen betrokken zijn om ervoor te zorgen dat het verdrag juridisch waterdicht is en
in overeenstemming is met de wetten van beide landen.
Het proces omvat typisch onderhandelingen tussen vertegenwoordigers van beide landen om
overeenstemming te bereiken over de voorwaarden voor de wederzijdse erkenning van
diploma's. Zodra het verdrag is opgesteld en ondertekend, moet het waarschijnlijk nog worden
geratificeerd volgens de nationale procedures van beide landen voordat het van kracht wordt.
● Worden geschillen over subjectieve rechten in België steeds door rechters en
rechtbanken beslecht?
In België worden geschillen over subjectieve rechten niet altijd door rechters en rechtbanken
beslecht. Er is een onderscheid tussen burgerlijke subjectieve rechten en politieke subjectieve
rechten, en dit verschil heeft invloed op welk orgaan bevoegd is om geschillen te beslechten.
Burgerlijke Subjectieve Rechten (Art. 144 Gw.):
● Bevoegdheid: Geschilbeslechting is de exclusieve bevoegdheid van de
rechterlijke macht. Dit betekent dat geschillen over burgerlijke subjectieve
rechten, zoals vastgelegd in artikel 144 van de Grondwet, voor de gewone
rechtbanken moeten worden gebracht.
Politieke Subjectieve Rechten (Art. 145 Gw.):
● Bevoegdheid: Geschilbeslechting is in principe ook toegewezen aan de
rechterlijke macht, tenzij de wetgever een administratief rechtscollege opricht
om bepaalde geschillen te behandelen. Dit betekent dat voor politieke
subjectieve rechten, zoals bepaald in artikel 145 van de Grondwet, er situaties
zijn waarin administratieve rechtbanken kunnen worden betrokken.
Verschil tussen Burgerlijke en Politieke Subjectieve Rechten:
Het onderscheid tussen burgerlijke en politieke subjectieve rechten kan soms subtiel zijn. Over
het algemeen hebben burgerlijke subjectieve rechten betrekking op individuele rechten van
burgers tegenover andere burgers, overheidsinstanties of particulieren. Politieke subjectieve
rechten hebben daarentegen vaak betrekking op de relatie tussen de burger en de overheid op
politiek gebied.
Voorbeeld met Verblijfsrecht:
Bij geschillen over verblijfsrechten, zoals kort verblijf of langdurig verblijf, kan het onderscheid
tussen burgerlijke en politieke subjectieve rechten relevant zijn. Als het geschil betrekking
heeft op individuele rechten van een burger tegenover de overheid, zoals een beslissing over
verblijfsvergunning, valt dit waarschijnlijk onder burgerlijke subjectieve rechten en wordt het
behandeld door de gewone rechtbanken. Als er echter politieke elementen in het geschil
zitten, kan de wetgever ervoor kiezen een administratief rechtscollege op te richten om het
geschil te beslechten.
Conclusie:
● Geef de soorten privaatrechtelijke rechtspersonen:
Privaatrechtelijke rechtspersonen kunnen worden onderverdeeld in verschillende types,
waaronder:
Vennootschappen:
● Vennootschap onder firma (VOF)
● Commanditaire vennootschap (CommV)
● Besloten vennootschap (BV)
● Coöperatieve vennootschap (CV)
● Naamloze vennootschap
Verenigingen zonder winstoogmerk (vzw):
● Opgericht door minstens 2 personen (leden)
● Streeft een belangeloos doel na, zonder uitkering van vermogensvoordeel
Stichting:
● Rechtspersoon zonder leden
● Streeft een belangeloos doel na, zonder uitkering van enig vermogen
● Kan een privaat karakter hebben
Feitelijke verenigingen:
● Hebben geen rechtspersoonlijkheid
● Voorbeelden zijn vakbonden, die wel handelingsbekwaam zijn maar geen
feitelijke rechtspersoon zijn
● Kunnen sancties hebben voor individuele leden, maar de vereniging zelf heeft
geen rechtspersoonlijkheid
Het onderscheid tussen deze privaatrechtelijke rechtspersonen hangt af van verschillende
factoren, zoals de wijze van oprichting, het doel, de uitkering van vermogensvoordeel,
enzovoort. Het type rechtspersoon dat wordt gekozen, bepaalt de rechten en verplichtingen
van de leden en de organisatie.
● Geef de definitie van rule of law.
- De "rule of law" (rechtstaat) verwijst naar het principe dat alle mensen en instellingen, inclusief
overheden, onderhevig zijn aan en gebonden zijn aan wetten. Dit principe vereist dat de wet
duidelijk, eerlijk en voor iedereen toegankelijk is. Het houdt in dat wetten consistent moeten
worden toegepast, ongeacht de persoonlijke voorkeuren van individuen, inclusief
overheidsfunctionarissen.
Belangrijke kenmerken van de "rule of law" zijn:
Legaliteit: Alle handelingen moeten gebaseerd zijn op wetten die vooraf zijn vastgesteld en
bekendgemaakt.
Gelijkheid voor de wet: Iedereen, ongeacht zijn of haar positie of macht, is onderworpen aan
dezelfde wetten en wordt op dezelfde manier behandeld.
Onafhankelijke rechterlijke macht: Een onafhankelijk en onpartijdig rechtsstelsel is essentieel
om de "rule of law" te waarborgen. Rechters moeten in staat zijn om zaken objectief te
beoordelen zonder externe druk.
Rechtsbescherming van individuele rechten: De "rule of law" beschermt de fundamentele
, rechten en vrijheden van individuen tegen willekeurige inmenging.
Toegankelijkheid van rechtssysteem: Het rechtssysteem moet voor iedereen toegankelijk en
begrijpelijk zijn.
De "rule of law" vormt de basis van democratische samenlevingen en draagt bij aan de
bescherming van individuele vrijheden en de handhaving van rechtvaardigheid. Het principe
wordt beschouwd als een essentieel element voor een goed functionerende samenleving.
○ Leg het verschil in enge en brede zin uit.
De "rule of law" kan in enge en brede zin worden begrepen, en het verschil tussen
beide betreft de reikwijdte van het concept:
Rule of Law in Enge Zin: Rule of Law in Brede Zin:
In de enge zin verwijst de "rule of law" naar de In de brede zin omvat de "rule of law" niet alleen
formele en juridische aspecten van het de formele aspecten van de wet, maar ook
rechtssysteem. bredere principes van goed bestuur en
rechtvaardigheid.
Het benadrukt het idee dat de overheid en
individuen zich moeten houden aan duidelijk Het houdt rekening met aspecten zoals
gedefinieerde wetten die vooraf zijn vastgesteld transparantie, eerlijkheid, gelijkheid,
en openbaar zijn gemaakt. verantwoordingsplicht en de bescherming van
mensenrechten.
Hier draait het vooral om de naleving van
geschreven wetten en de consistentie in de Het benadrukt de noodzaak van een eerlijk en
toepassing ervan. toegankelijk rechtssysteem, onafhankelijke
rechterlijke macht, afwezigheid van willekeur en
Het impliceert ook de bescherming van eerlijke procedures.
fundamentele rechten en vrijheden door middel
van wetten. Naast het gehoorzamen van wetten, impliceert
het in brede zin ook het waarborgen van
rechtvaardigheid en morele principes in het
bestuur.
Kortom, terwijl "rule of law" in enge zin zich richt op de formele naleving van wetten,
omvat "rule of law" in brede zin bredere principes van rechtvaardigheid en goed
bestuur die verder gaan dan louter juridische overwegingen.
CASUS:
Een spoorweg die wordt aangelegd maar die over Nederland en België gaat lopen, en door privé. Een
decreet daarover (denk ik) en een goedkeuringswet, maar die goedkeuringswet overtreedt artikel 6
van de grondwet. Want ze beloven pas achteraf te betalen. 2 personen willen daar iets tegen doen
want die spoorweg gaat door hun tuin lopen.
● Wat kunnen zij doen? En wat zijn de stappen van die procedure?
ANTWOORD:
,In dit geval lijkt het geschil betrekking te hebben op de grondwettelijkheid van de goedkeuringswet
en het mogelijke schenden van artikel 6 van de Belgische Grondwet, met name met betrekking tot
de belofte om pas achteraf te betalen. Als de twee personen van mening zijn dat hun belangen
worden geschaad door de aanleg van de spoorweg door hun tuin, kunnen ze overwegen om naar
het Grondwettelijk Hof (GwH) te stappen.
Het Grondwettelijk Hof in België heeft de bevoegdheid om wetten en decreten te toetsen aan de
Grondwet, inclusief de bepalingen van artikel 6. Indien de goedkeuringswet in strijd wordt geacht
met de Grondwet, kan het Grondwettelijk Hof de wet geheel of gedeeltelijk vernietigen.
Stappen die de twee personen kunnen overwegen:
Indienen van een Beroep bij het Grondwettelijk Hof:
● De twee personen kunnen een beroep indienen bij het Grondwettelijk Hof om de
grondwettelijkheid van de goedkeuringswet aan te vechten. Ze moeten aantonen
hoe hun belangen worden geschaad en hoe de wet in strijd is met artikel 6 van de
Grondwet.
Specifieke stappen:
1) Indienen van een Verzoekschrift:
● Het indienen van een zaak begint met het opstellen van een verzoekschrift
dat de grondwettelijke bezwaren en argumenten bevat. Het verzoekschrift
moet duidelijk de partijen identificeren, de feitelijke en juridische grondslag
van de zaak uiteenzetten en de specifieke grondwettelijke bepalingen
aanduiden die vermeend zijn geschonden (art. 6 Gw.).
2) Registratie van het Verzoekschrift:
● Het verzoekschrift wordt ingediend bij de griffie van het Grondwettelijk Hof.
Het wordt geregistreerd en een zaaknummer wordt toegewezen.
3) Mededeling aan de Staat:
● Het Hof deelt de zaak mee aan de betrokken overheidsinstanties, meestal
de Staat, die de kans krijgt om te reageren op de aangevoerde argumenten.
4) Schikkingspoging:
● In sommige gevallen kan het Hof een schikkingspoging ondernemen
tussen de betrokken partijen voordat de zaak volledig wordt behandeld.
5) Schriftelijke en Mondelinge Fase:
● Na de reactie van de Staat kan de zaak doorgaan naar de schriftelijke fase,
waarbij de partijen schriftelijke opmerkingen indienen. Vervolgens kan er
een mondelinge behandeling plaatsvinden, waarbij de betrokkenen hun
standpunten mondeling toelichten en vragen van de rechters
beantwoorden.
6) Uitspraak van het Grondwettelijk Hof:
● Het Grondwettelijk Hof doet uitspraak over de zaak. Het kan beslissen om
de wet geheel of gedeeltelijk te vernietigen, bepaalde bepalingen buiten
toepassing te stellen of de zaak ongegrond te verklaren.
Het Hof kan ook nagaan of de procedure voor beloofde betaling achteraf in overeenstemming is
met de fundamentele principes van rechtszekerheid en eerlijke behandeling.
( Het is belangrijk op te merken dat deze stappen specifiek gericht zijn op de grondwettelijkheid van
de goedkeuringswet. Als er ook kwesties zijn met betrekking tot de privé-aanleg van de spoorweg,
kunnen andere juridische stappen of procedures mogelijk relevant zijn. )
,Termijn:
De termijn voor het aanhangig maken van een zaak bij het Grondwettelijk Hof in België is strikt en
moet in acht worden genomen. Over het algemeen geldt dat een beroep bij het Grondwettelijk Hof
moet worden ingesteld binnen zes maanden nadat de betrokken wet is bekendgemaakt in het
Belgisch Staatsblad.
De zesmaandstermijn is van groot belang, en het niet naleven ervan kan leiden tot de
onontvankelijkheid van het beroep. Het is daarom van cruciaal belang dat partijen die een zaak
willen indienen bij het Grondwettelijk Hof zich bewust zijn van deze termijn en ervoor zorgen dat hun
beroep tijdig wordt ingediend.
● Geef de primary rules en de secondary rules in the concept of law.
In "The Concept of Law" maakt Hart een onderscheid tussen primaire regels (primary rules) en
secundaire regels (secondary rules) in het concept van recht.
Primary Rules (Primaire Regels):
● Dit zijn de regels in de samenleving die de rechten en plichten van individuen bepalen.
● Ze leggen verplichtingen op en creëren rechten voor individuen.
● Bijvoorbeeld: het verbod om door rood licht te rijden is een primaire regel die een
specifieke plicht oplegt aan bestuurders.
Secondary Rules (Secundaire Regels):
● Hart identificeert drie soorten secundaire regels die essentieel zijn voor een geldig
rechtssysteem:
Rules of Recognition (Erkenningsnormen):
● Dit zijn de regels die ons in staat stellen om een primaire regel te
herkennen als een rechtsgeldige norm.
● Bijvoorbeeld: het feit dat we weten dat door rood licht rijden verboden
is, omdat het in de verkeerscode staat en is opgelegd in de wettekst,
maakt het een erkende norm.
Rules of Change (Wijzigingsregels):
● Deze regels hebben betrekking op veranderingen in het
rechtssysteem zelf.
● Ze bepalen hoe het recht op een geldige manier kan worden gewijzigd
of aangepast door de tijd.
● Bijvoorbeeld: regels die de procedure voor parlementaire
goedkeuring van nieuwe wetten regelen.
Rules of Adjudication (Toepassingsregels):
● Deze regels hebben betrekking op de toepassing van het recht door
rechters.
● Ze bieden de basis en procedure voor het toepassen van de primaire
regels in concrete gevallen.
● Ze stellen vast hoe geschillen over de naleving van primaire regels
kunnen worden voorgelegd aan de rechter.
● Bijvoorbeeld: regels die bepalen hoe een rechter beslist of iemand
daadwerkelijk door rood licht is gereden en welke sancties van
, toepassing zijn.
Door het samenspel van deze primaire en secundaire regels ontstaat volgens Hart een
functionerend rechtssysteem. De primaire regels bepalen rechten en plichten, terwijl de
secundaire regels de erkenning, verandering en toepassing van deze primaire regels mogelijk
maken.
● Kan een subjectief recht tenietgaan als de uitoefening ervan de normale wijze
te buiten gaat?
Definitie: Subjectief recht kan worden gedefinieerd als een individuele aanspraak die wordt
ontleend aan een regel van het objectieve recht. Het houdt in dat een persoon het recht heeft om
bepaalde handelingen te verrichten, na te laten of te eisen, zoals bepaald door juridische
verplichtingen vastgelegd in het geldende rechtssysteem. Het is het persoonlijke recht van een
individu om aanspraken te maken op specifieke handelingen, zich te onthouden van bepaalde
handelingen of eisen te stellen, gebaseerd op de geldende juridische normen. (art. 144 Gw., art.
145 Gw.)
Ja, het is mogelijk dat de uitoefening van een subjectief recht beperkingen heeft en dat het
tenietgaat als het op een buitensporige manier wordt uitgeoefend. De wet kan bepaalde grenzen
stellen aan de uitoefening van subjectieve rechten om ervoor te zorgen dat het algemeen belang
en de rechten van anderen niet worden geschaad.
Een voorbeeld kan zijn dat de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting, die een vorm van
subjectief recht is, beperkt kan worden door wetten tegen laster of smaad. Als iemand
bijvoorbeeld valse en schadelijke informatie verspreidt onder het mom van vrije meningsuiting, kan
dit leiden tot beperkingen of zelfs het verlies van dat recht, afhankelijk van de juridische context en
de specifieke omstandigheden.
● Casus: België en Nederland willen het bachelor- en masterdiploma van elkaar
erkennen, handig dat hierover een verdrag wordt opgesteld, wie kan hiervoor
voor België deelnemen en op welke wijze?
Het proces van het erkennen van bachelor- en masterdiploma's tussen België en Nederland
wordt vaak geregeld door bilaterale verdragen of overeenkomsten tussen de twee landen. In
dit geval kunnen verschillende actoren betrokken zijn bij het opstellen van zo'n verdrag aan de
Belgische zijde:
Overheidsinstanties: Het ministerie van Onderwijs of een vergelijkbare overheidsinstantie in
België zou een belangrijke rol spelen. Deze instanties onderhandelen namens de Belgische
regering en zorgen ervoor dat de belangen van het Belgische onderwijssysteem worden
beschermd.
Onderwijsinstellingen: Universiteiten en hogescholen in België zijn belangrijke
belanghebbenden bij een dergelijk verdrag. Ze kunnen betrokken zijn bij de onderhandelingen
om ervoor te zorgen dat de erkenning van diploma's gunstig is voor hun studenten.
Studentenorganisaties: Organisaties die de belangen van studenten behartigen, kunnen ook
betrokken worden om ervoor te zorgen dat de overeenkomst gunstig is voor de
, studentengemeenschap.
Juridische experts: Deskundigen op het gebied van onderwijsrecht en internationale
verdragen kunnen betrokken zijn om ervoor te zorgen dat het verdrag juridisch waterdicht is en
in overeenstemming is met de wetten van beide landen.
Het proces omvat typisch onderhandelingen tussen vertegenwoordigers van beide landen om
overeenstemming te bereiken over de voorwaarden voor de wederzijdse erkenning van
diploma's. Zodra het verdrag is opgesteld en ondertekend, moet het waarschijnlijk nog worden
geratificeerd volgens de nationale procedures van beide landen voordat het van kracht wordt.
● Worden geschillen over subjectieve rechten in België steeds door rechters en
rechtbanken beslecht?
In België worden geschillen over subjectieve rechten niet altijd door rechters en rechtbanken
beslecht. Er is een onderscheid tussen burgerlijke subjectieve rechten en politieke subjectieve
rechten, en dit verschil heeft invloed op welk orgaan bevoegd is om geschillen te beslechten.
Burgerlijke Subjectieve Rechten (Art. 144 Gw.):
● Bevoegdheid: Geschilbeslechting is de exclusieve bevoegdheid van de
rechterlijke macht. Dit betekent dat geschillen over burgerlijke subjectieve
rechten, zoals vastgelegd in artikel 144 van de Grondwet, voor de gewone
rechtbanken moeten worden gebracht.
Politieke Subjectieve Rechten (Art. 145 Gw.):
● Bevoegdheid: Geschilbeslechting is in principe ook toegewezen aan de
rechterlijke macht, tenzij de wetgever een administratief rechtscollege opricht
om bepaalde geschillen te behandelen. Dit betekent dat voor politieke
subjectieve rechten, zoals bepaald in artikel 145 van de Grondwet, er situaties
zijn waarin administratieve rechtbanken kunnen worden betrokken.
Verschil tussen Burgerlijke en Politieke Subjectieve Rechten:
Het onderscheid tussen burgerlijke en politieke subjectieve rechten kan soms subtiel zijn. Over
het algemeen hebben burgerlijke subjectieve rechten betrekking op individuele rechten van
burgers tegenover andere burgers, overheidsinstanties of particulieren. Politieke subjectieve
rechten hebben daarentegen vaak betrekking op de relatie tussen de burger en de overheid op
politiek gebied.
Voorbeeld met Verblijfsrecht:
Bij geschillen over verblijfsrechten, zoals kort verblijf of langdurig verblijf, kan het onderscheid
tussen burgerlijke en politieke subjectieve rechten relevant zijn. Als het geschil betrekking
heeft op individuele rechten van een burger tegenover de overheid, zoals een beslissing over
verblijfsvergunning, valt dit waarschijnlijk onder burgerlijke subjectieve rechten en wordt het
behandeld door de gewone rechtbanken. Als er echter politieke elementen in het geschil
zitten, kan de wetgever ervoor kiezen een administratief rechtscollege op te richten om het
geschil te beslechten.
Conclusie:
