Week 1
Vroeg richtte de coach zich vooral op sporters en sportteams of op topmensen in bedrijven en
artiesten, maar tegenwoordig is de coach voor vrijwel iedereen toegankelijk en houdt het zich bezig
met een bredere thematiek.
Volgens NOBCO is coaching de vorm van professionele begeleiding waarbij de coach als
gelijkwaardige partner de cliënt ondersteunt bij het behalen van zelfgekozen doelen. Het NOBCO
(Nederlandse Orde voor Beroepscoaches) stelt dat er drie basisprincipes zijn:
1. De coachee is zelf verantwoordelijk. Deze weet zelf namelijk wat het goed of slecht voor
hem of haar is. De coachee is dus ook aanspreekbaar op gedrag. Het komt vaak voor dat de
coachee in een slachtofferrol kruipt en dan is het de taak om bewustwording te creëren bij
de coachee zodat die verantwoordelijkheid neemt
2. De coach en de coachee zijn volledig gelijkwaardig aan elkaar. Het zijn beide unieke en
complete mensen en er is dus geen onderlinge hiërarchie.
3. De doelen middelen en keuzes van de coachee zijn leidend tijdens de coaching
In de benadering van coaching nemen leren en doen een centrale plaats in, dus er wordt getracht
niet vast te blijven hangen in voornemens, gedachten of analyses. Er wordt een concreet doel gesteld
en hier wordt aan gewerkt. Coaching is daarom sterk handelings- en resultaatsgericht. Het is gericht
op het heden en de toekomst. Het doet er minder toe hoe een probleem is ontstaan, maar de focus
ligt op de oplossing van dat probleem. Door het doelgerichte karakter bestaat een coachingstraject
doorgaans uit een beperkt aantal sessies. Denk hierbij aan twee tot vijf sessies. Coaching is een
activiteit die professionals als beroep kunnen uit oefenen (denk aan bijv. lifecoach), maar ook andere
werkende personen komen in de rol van coach terecht terwijl ze niet de titel beroepscoach hebben.
Coach is dus ook nog geen beschermende titel, bij wijze van spreken mag ik vanaf nu mezelf coach
noemen terwijl ik nog studerende ben.
Johari-window (venster/raam)