Handbook of Educational Psychology
H10 – Learning theories and education: Toward a decade of
synergy
Doel van dit hoofdstuk = een overzicht te creëren van aspecten m.b.t. leren die
belangrijk zijn voor lesgevers. Er zijn allerlei theorieën bekend, met allemaal een
net iets andere focus. Er zijn naast veel verschillende manieren van leren, ook
veel verschillende contexten om te leren (peuterschool, basisschool, thuis/werk
etc.).
In de afgelopen 30 is er een verschuiving zichtbaar in de plaats van het
onderzoek: Eerst werd alleen onderzoek gedaan in het laboratorium,
tegenwoordig wordt ook onderzoek gedaan in complexe situaties (klaslokaal). In
dit hoofdstuk wordt er een discussie gestart over hoe het onderzoek zich de
komende jaren zal ontwikkelen, verwacht wordt dat het een decennium wordt
van synergie (nauwe samenwerking).
Er wordt gefocust op 3 soorten leren:
Impliciet leren en de hersenen
Informeel leren
Formeel leren
Deze 3 staan los van elkaar. Nu wil men kijken wat de combinatie van deze 3 is
op de mate van effectief leren.
Implicit learning and the brain
Implicit learning = informatie die moeiteloos wordt overgenomen en soms zelfs
zonder bewuste herinnering aan de geleerde informatie. Er zijn veel verschillende
manieren van impliciet leren, maar er ligt altijd hetzelfde proces aan ten
grondslag: De snelle, moeiteloze en niet-aangeleerde manier om bepaalde
patronen en samenhang tussen gebeurtenissen te leren, zonder daarbij gebruik
te maken van bewuste, reflecterende strategieën om te leren.
Men is geïnteresseerd in impliciet leren, omdat:
Het in veel verschillende soorten leren terugkomt, in zowel formele als
informele settings.
Het omvat het leren van vaardigheden, dit speelt een essentiële rol in
andere soorten leren.
Het speelt een inhoudelijke rol in het leren van taal en mensen, gedurende
verschillende leeftijden.
Een aanzienlijk deel van wat we leren van media en technologie gaat aan de
hand van impliciet leren. Het deel dat blijft hangen tijdens toespraken van
bijvoorbeeld politici is kleiner, dan dat hun standpunten via media ons bereikt.
De conclusie is dat mensen kunnen leren van face-to-face interactie en interactie
via de media, zonder het de bedoeling was en soms is het voor hen ook
onmogelijk om vervolgens uit te leggen welke patronen ze geleerd hebben.
In sommige gevallen kan het “proberen te leren” door middel van instructie
(expliciet leren) het daadwerkelijke leren belemmeren. Hiermee wordt duidelijk
dat er wel degelijk verschil zit tussen impliciet en expliciet leren.
, Het is niet per se het materiaal dat onderscheidt maakt tussen impliciet en
expliciet leren, maar hoe het materiaal wordt aangeboden.
In dit hoofdstuk zal de focus liggen op twee domeinen waarbij vaak impliciet
geleerd wordt: het aanleren van taal, en het leren over mensen “sociale
cognitie”. Zowel het aanleren van taal als het sociale start al in de eerste
levensjaren.
Er staan 3 hypothesen centraal dit hoofdstuk:
Impliciet leren speelt een belangrijke rol tijdens het gehele leven, het start
al in de eerste levensjaren.
Onderzoek naar taal heeft ontdekt dat er een aantal principes van leren
zijn die benadrukken dat variatie in patronen belangrijk zijn. En deze
bevindingen sluiten andere cognitieve en sociale processen uit.
Principes die zijn ontdekt door onderzoek met taal en sociaal leren,
waardoor vragen zijn ontstaan over K-12 en te eenvoudige curriculums.
What does brain Science add to the study of learning?
Tegenwoordig kan men bij neuroscience in de levende en werkende hersenen
zien wat iemand geleerd heeft, voordat hij het gedrag daadwerkelijk laat zien, tot
de jaren ’70, ’80 werd alleen hersenonderzoek gedaan aan de hand van autopsie.
Er is nog altijd een grote kloof tussen neuroscience en het onderwijs. Het is de
vraag wat het onderwijs heeft aan al het onderzoek. Tijdens het onderzoek wordt
ons gedrag onderbouwd door activiteit in de hersenen, waardoor we het leren
kunnen begrijpen. In het onderwijs gaat een stap verder. Daarom is het belangrijk
dat deze twee domeinen met elkaar gaan samenwerken.
Neuroscience wordt gebruikt bij het ontwikkelen van nieuwe leertheorieën,
omdat:
Door neuroscience kan worden vastgesteld waarom en hoe het leren
plaatsvindt, in plaats van alleen maar wanneer.
Vaak gaat leren vooraf aan het gedrag, door neuroscience kan inzicht
worden verkregen in wat het betekent om te ‘weten’ en te ‘leren’.
Gedrag dat op elkaar lijkt, kan worden aangestuurd door verschillende
hersendelen. Het kan zinvol zijn om het gedrag te categoriseren op basis
van de hersenen die actief zijn, om daar vervolgens het onderwijs op aan
te passen.
Learning to interpret brain data
Om op een valide manier iets nuttigs te zeggen over de gevolgen van bepaalde
processen in de hersenen, zijn vaak meerdere (soorten) experimenten nodig.
à Bij taal is het belangrijk dat je de bouwstenen (klinkers en medeklinkers) leert
van belang, omdat dit zich al ontwikkelt in de jonge kinderjaren en het is bestand
tegen veranderingen tijdens de volwassenheid (moeilijk om accent kwijt te raken)
en het reflecteert een ‘kritieke periode’. Om dit gehele proces te begrijpen is
onderzoek nodig.
Bij leren ontstaan veranderingen in de hersenen door complexe biologische
processen. Ook daarom is de brug tussen de wetenschap en de praktijk nog
moeilijk te maken.
H10 – Learning theories and education: Toward a decade of
synergy
Doel van dit hoofdstuk = een overzicht te creëren van aspecten m.b.t. leren die
belangrijk zijn voor lesgevers. Er zijn allerlei theorieën bekend, met allemaal een
net iets andere focus. Er zijn naast veel verschillende manieren van leren, ook
veel verschillende contexten om te leren (peuterschool, basisschool, thuis/werk
etc.).
In de afgelopen 30 is er een verschuiving zichtbaar in de plaats van het
onderzoek: Eerst werd alleen onderzoek gedaan in het laboratorium,
tegenwoordig wordt ook onderzoek gedaan in complexe situaties (klaslokaal). In
dit hoofdstuk wordt er een discussie gestart over hoe het onderzoek zich de
komende jaren zal ontwikkelen, verwacht wordt dat het een decennium wordt
van synergie (nauwe samenwerking).
Er wordt gefocust op 3 soorten leren:
Impliciet leren en de hersenen
Informeel leren
Formeel leren
Deze 3 staan los van elkaar. Nu wil men kijken wat de combinatie van deze 3 is
op de mate van effectief leren.
Implicit learning and the brain
Implicit learning = informatie die moeiteloos wordt overgenomen en soms zelfs
zonder bewuste herinnering aan de geleerde informatie. Er zijn veel verschillende
manieren van impliciet leren, maar er ligt altijd hetzelfde proces aan ten
grondslag: De snelle, moeiteloze en niet-aangeleerde manier om bepaalde
patronen en samenhang tussen gebeurtenissen te leren, zonder daarbij gebruik
te maken van bewuste, reflecterende strategieën om te leren.
Men is geïnteresseerd in impliciet leren, omdat:
Het in veel verschillende soorten leren terugkomt, in zowel formele als
informele settings.
Het omvat het leren van vaardigheden, dit speelt een essentiële rol in
andere soorten leren.
Het speelt een inhoudelijke rol in het leren van taal en mensen, gedurende
verschillende leeftijden.
Een aanzienlijk deel van wat we leren van media en technologie gaat aan de
hand van impliciet leren. Het deel dat blijft hangen tijdens toespraken van
bijvoorbeeld politici is kleiner, dan dat hun standpunten via media ons bereikt.
De conclusie is dat mensen kunnen leren van face-to-face interactie en interactie
via de media, zonder het de bedoeling was en soms is het voor hen ook
onmogelijk om vervolgens uit te leggen welke patronen ze geleerd hebben.
In sommige gevallen kan het “proberen te leren” door middel van instructie
(expliciet leren) het daadwerkelijke leren belemmeren. Hiermee wordt duidelijk
dat er wel degelijk verschil zit tussen impliciet en expliciet leren.
, Het is niet per se het materiaal dat onderscheidt maakt tussen impliciet en
expliciet leren, maar hoe het materiaal wordt aangeboden.
In dit hoofdstuk zal de focus liggen op twee domeinen waarbij vaak impliciet
geleerd wordt: het aanleren van taal, en het leren over mensen “sociale
cognitie”. Zowel het aanleren van taal als het sociale start al in de eerste
levensjaren.
Er staan 3 hypothesen centraal dit hoofdstuk:
Impliciet leren speelt een belangrijke rol tijdens het gehele leven, het start
al in de eerste levensjaren.
Onderzoek naar taal heeft ontdekt dat er een aantal principes van leren
zijn die benadrukken dat variatie in patronen belangrijk zijn. En deze
bevindingen sluiten andere cognitieve en sociale processen uit.
Principes die zijn ontdekt door onderzoek met taal en sociaal leren,
waardoor vragen zijn ontstaan over K-12 en te eenvoudige curriculums.
What does brain Science add to the study of learning?
Tegenwoordig kan men bij neuroscience in de levende en werkende hersenen
zien wat iemand geleerd heeft, voordat hij het gedrag daadwerkelijk laat zien, tot
de jaren ’70, ’80 werd alleen hersenonderzoek gedaan aan de hand van autopsie.
Er is nog altijd een grote kloof tussen neuroscience en het onderwijs. Het is de
vraag wat het onderwijs heeft aan al het onderzoek. Tijdens het onderzoek wordt
ons gedrag onderbouwd door activiteit in de hersenen, waardoor we het leren
kunnen begrijpen. In het onderwijs gaat een stap verder. Daarom is het belangrijk
dat deze twee domeinen met elkaar gaan samenwerken.
Neuroscience wordt gebruikt bij het ontwikkelen van nieuwe leertheorieën,
omdat:
Door neuroscience kan worden vastgesteld waarom en hoe het leren
plaatsvindt, in plaats van alleen maar wanneer.
Vaak gaat leren vooraf aan het gedrag, door neuroscience kan inzicht
worden verkregen in wat het betekent om te ‘weten’ en te ‘leren’.
Gedrag dat op elkaar lijkt, kan worden aangestuurd door verschillende
hersendelen. Het kan zinvol zijn om het gedrag te categoriseren op basis
van de hersenen die actief zijn, om daar vervolgens het onderwijs op aan
te passen.
Learning to interpret brain data
Om op een valide manier iets nuttigs te zeggen over de gevolgen van bepaalde
processen in de hersenen, zijn vaak meerdere (soorten) experimenten nodig.
à Bij taal is het belangrijk dat je de bouwstenen (klinkers en medeklinkers) leert
van belang, omdat dit zich al ontwikkelt in de jonge kinderjaren en het is bestand
tegen veranderingen tijdens de volwassenheid (moeilijk om accent kwijt te raken)
en het reflecteert een ‘kritieke periode’. Om dit gehele proces te begrijpen is
onderzoek nodig.
Bij leren ontstaan veranderingen in de hersenen door complexe biologische
processen. Ook daarom is de brug tussen de wetenschap en de praktijk nog
moeilijk te maken.
