H10: THE NON-EXPERIMENTEL AND QUASI-EXPERIMENTAL STRATEGIES:
NON-EQUIVALANET GROUP, PRE-POST, AND DEVELOPMEN
DE NIET-EXPERIMENTELE EN QUASI-EXPERIMENTELE STRATEGIEËN: NIET-
EQUIVALENTE GROEPS-, PRE-POST- EN ONTWIKKELINGSONTWERPEN
INHOUD HOOFDSTUK
10.1 Niet-experimentele en quasi-experimentele onderzoeksstrategieën
10.2 Tussen-proefpersonen niet-experimentele en quasi-experimentele ontwerpen: Niet-
equivalente groepsontwerpen
10.3 Binnen-proefpersonen niet-experimentele en quasi-experimentele ontwerpen: Pre-
post-ontwerpen
10.4 Ontwikkelingsonderzoeksontwerpen
10.5 Toepassingen, statistische analyse en terminologie voor niet-experimentele, quasi-
experimentele en ontwikkelingsontwerpen
LEERDOELEN HOOFDSTUK
L01 De experimentele, niet-experimentele en quasi-experimentele
onderzoeksstrategieën definiëren, vergelijken en contrasteren, en deze strategieën
identificeren wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen.
L02 Definieer een niet-equivalent groepsontwerp en identificeer voorbeelden van dit
onderzoeksontwerp wanneer het in een onderzoeksrapport voorkomt.
L03 Leg uit hoe individuele verschillen de interne validiteit van een niet-equivalent
groepsontwerp
LO4 Beschrijf de twee niet-experimentele, niet-equivalente groepsontwerpen
(differentieel onderzoek en het post-test-only, niet-equivalente controlegroepontwerp) en
het quasi-experimentele, niet-equivalente groepsontwerp (pre-test-post-test, niet-
equivalente controlegroepontwerp), en identificeer voorbeelden van deze ontwerpen
wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen.
LO5 Leg uit hoe een eenvoudige aanpassing van het post-test-only, niet-equivalente
controlegroepontwerp de interne validiteit verhoogt en een quasi-experimenteel ontwerp
oplevert.
LO6 Definieer een pre-postontwerp en identificeer voorbeelden van dit
onderzoeksontwerp wanneer het in een onderzoeksrapport voorkomt.
LO7 Identificeer de bedreigingen voor de interne validiteit van pre-postontwerpen.
LO8 Beschrijf het niet-experimentele pre-test-post-testontwerp en het quasi-
experimentele tijdreeksontwerp, en identificeer voorbeelden van deze ontwerpen
wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen
LO9 Leg uit hoe het vervangen van de enkele observatie voor en na de behandeling door
een reeks observaties het pre-test-post-test-ontwerp omzet in een quasi-experimenteel
tijdreeksontwerp door bedreigingen voor de interne validiteit te minimaliseren.
L010 Definieer cross-sectionele en longitudinale ontwerpen, identificeer deze ontwerpen
wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen en beschrijf de sterke en zwakke
punten van elk ontwerp.
L011 Identificeer de statistische technieken die geschikt zijn voor elk niet-experimenteel,
quasi-experimenteel en ontwikkelingsontwerp en leg de sterke en zwakke punten van
tweegroepenontwerpen uit in vergelijking met ontwerpen met meerdere groepen.
LO12 Leg uit hoe de termen quasi-onafhankelijke variabele en afhankelijke variabele
worden gebruikt in niet-experimenteel, quasi-experimenteel en ontwikkelingsonderzoek.
HOOFDSTUKOVERZICHT
Het lijkt erop dat er enige waarheid schuilt in de bewering dat alles wat ons niet doodt,
ons sterker maakt. Seery, Holman en Silver (2010) vroegen deelnemers om hun
levenslange blootstelling aan een lijst met negatieve gebeurtenissen zoals ziekte, letsel,
aanranding, misbruik, financiële problemen en rouw te rapporteren, en ze verkregen
verschillende metingen van mentaal welzijn. De auteurs vatten hun resultaten samen
,door de uitkomsten van drie groepen deelnemers te vergelijken: personen met enige
geschiedenis van tegenspoed rapporteren een betere geestelijke gezondheid en een
hoger welzijn in vergelijking met mensen zonder geschiedenis of mensen met een hoge
geschiedenis van tegenspoed. Het lijkt erop dat tegenspoed met mate ons sterker maakt
Omdat deze studie groepen scores vergelijkt, lijkt het misschien een ander voorbeeld van
de experimentele strategie die in hoofdstukken 7-9 wordt behandeld. Het lijkt met name
sterk op de experimenten tussen proefpersonen die in hoofdstuk 8 worden
gepresenteerd. U moet zich echter ook realiseren dat de studie van Seeley et al. een van
de twee kenmerken mist die essentieel zijn voor een echt experiment. Er is namelijk geen
gemanipuleerde onafhankelijke variabele. In plaats daarvan worden de drie groepen
deelnemers gedefinieerd door de mate van tegenspoed die ze hebben ervaren, die niet
door de onderzoekers wordt gecontroleerd of gemanipuleerd. Ook hebben de
onderzoekers geen controle over de toewijzing van individuen aan groepen; een persoon
die aan de studie begint met een hoge mate van tegenspoed, wordt automatisch in de
groep met hoge tegenspoed geplaatst. Zonder manipulatie en controle
De studie is absoluut geen experiment. Sterker nog, dit soort onderzoek staat bekend als
niet-experimenteel. In hoofdstuk 6 merkten we op dat zowel de niet-experimentele als de
quasi-experimentele onderzoeksstrategieën groepen scores vergelijken, zoals echte
experimenten, maar geen onafhankelijke variabele manipuleren om de groepen te
creëren. Als gevolg hiervan hebben deze twee strategieën niet de interne validiteit van
echte experimenten en kunnen ze geen ondubbelzinnige oorzaak-gevolgrelaties
vaststellen. Het onderscheidHet verschil tussen de twee strategieën is dat quasi-
experimentele studies een poging doen om bedreigingen voor de interne validiteit te
minimaliseren, terwijl niet-experimentele studies dat doorgaans niet doen. In dit
hoofdstuk bespreken we de details van deze twee strategieën, evenals verschillende
soorten niet-experimentele en quasi-experimentele ontwerpen. Ontwikkelingsontwerpen,
die nauw verwant zijn aan niet-experimentele ontwerpen, worden ook gepresenteerd.
, 10.1 NIET-EXPERIMENTELE EN QUASI-EXPERIMENTELE
ONDERZOEKSSTRATEGIEËN
LEERDOEL
L.O1 De experimentele, niet-experimentele en quasi-experimentele
onderzoeksstrategieën definiëren, vergelijken en contrasteren, en deze strategieën
identificeren wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen.
In hoofdstuk 6 hebben we vijf basisonderzoeksstrategieën geïdentificeerd: experimenteel,
niet-experimenteel, quasi-experimenteel, correlatief en beschrijvend. In dit hoofdstuk
bespreken we de details van de niet-experimentele en quasi-experimentele strategieën.
(De experimentele strategie wordt besproken in hoofdstuk 7, de correlatiestrategie in
hoofdstuk 12.) De experimentele onderzoeksstrategie werd in hoofdstuk 7 geïntroduceerd
als middel om een oorzaak-gevolgrelatie tussen variabelen vast te stellen. Bedenk dat de
experimentele strategie zich van andere onderzoeksstrategieën onderscheidt door twee
basisvereisten: manipulatie van één variabele en controle van andere, externe variabelen
In veel onderzoekssituaties is het echter moeilijk of onmogelijk voor een onderzoeker om
volledig te voldoen aan de strenge eisen van een experiment. Dit geldt met name voor
toegepast onderzoek in natuurlijke omgevingen, zoals educatief onderzoek in de klas en
klinisch onderzoek met echte cliënten. In deze situaties kan een onderzoeker vaak een
onderzoeksstrategie (een methode voor het verzamelen van gegevens) bedenken waarbij
groepen scores worden vergeleken, zoals in een experiment, maar die niet voldoet aan
ten minste één van de vereisten van een echt experiment. Hoewel deze studies op
experimenten lijken, bevatten ze altijd een verstorende variabele of andere bedreiging
voor de interne validiteit die een integraal onderdeel is van het ontwerp en
eenvoudigweg niet kan worden verwijderd. Het bestaan van dergelijke bedreigingen voor
de interne validiteit betekent dat deze studies geen eenduidige oorzaak-gevolgrelaties
kunnen vaststellen en daarom geen echte experimenten zijn. Dergelijke studies worden
over het algemeen niet-experimentele onderzoeken genoemd
Soms wordt een niet-experimentele studie aangepast in een poging de bedreigingen voor
de interne validiteit te minimaliseren. De resulterende ontwerpen worden quasi-
experimentele studies genoemd. Het onderscheid tussen de niet-experimentele
onderzoeksstrategie en de quasi-experimentele onderzoeksstrategie is de mate
waarin de onderzoeksstrategie confounding beperkt en bedreigingen voor de interne
validiteit beheerst. Als een onderzoeksontwerp weinig of geen poging doet om
bedreigingen te minimaliseren, wordt het geclassificeerd als niet-experimenteel. Een
quasi-experimenteel ontwerp daarentegen doet enige poging om bedreigingen voor de
interne validiteit te minimaliseren en benadert de nauwkeurigheid van een echt
experiment. Zoals de naam al aangeeft,
is een quasi-experimentele studie bijna, maar niet helemaal, een echt experiment. In dit
hoofdstuk concentreren we ons op niet-experimentele ontwerpen en introduceren we
enkele van de aanpassingen die nauw verwante quasi-experimentele ontwerpen
opleveren. In elk geval bespreken we het aspect van het ontwerp dat verhindert dat het
een echt experiment is.
DEFINITIE
Net als echte experimenten gebruiken de niet-experimentele
onderzoeksstrategie en de quasi-experimentele onderzoeksstrategie een niet-
gemanipuleerde variabele om de te vergelijken groepen of condities te definiëren.
Deze strategie omvat doorgaans de vergelijking van scores van verschillende groepen
of condities. De niet-gemanipuleerde variabele is echter meestal een
deelnemersvariabele (zoals afgestudeerd vs. geen universitaire opleiding) of een
tijdsvariabele (zoals voor vs. na behandeling). Het onderscheid tussen de twee
NON-EQUIVALANET GROUP, PRE-POST, AND DEVELOPMEN
DE NIET-EXPERIMENTELE EN QUASI-EXPERIMENTELE STRATEGIEËN: NIET-
EQUIVALENTE GROEPS-, PRE-POST- EN ONTWIKKELINGSONTWERPEN
INHOUD HOOFDSTUK
10.1 Niet-experimentele en quasi-experimentele onderzoeksstrategieën
10.2 Tussen-proefpersonen niet-experimentele en quasi-experimentele ontwerpen: Niet-
equivalente groepsontwerpen
10.3 Binnen-proefpersonen niet-experimentele en quasi-experimentele ontwerpen: Pre-
post-ontwerpen
10.4 Ontwikkelingsonderzoeksontwerpen
10.5 Toepassingen, statistische analyse en terminologie voor niet-experimentele, quasi-
experimentele en ontwikkelingsontwerpen
LEERDOELEN HOOFDSTUK
L01 De experimentele, niet-experimentele en quasi-experimentele
onderzoeksstrategieën definiëren, vergelijken en contrasteren, en deze strategieën
identificeren wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen.
L02 Definieer een niet-equivalent groepsontwerp en identificeer voorbeelden van dit
onderzoeksontwerp wanneer het in een onderzoeksrapport voorkomt.
L03 Leg uit hoe individuele verschillen de interne validiteit van een niet-equivalent
groepsontwerp
LO4 Beschrijf de twee niet-experimentele, niet-equivalente groepsontwerpen
(differentieel onderzoek en het post-test-only, niet-equivalente controlegroepontwerp) en
het quasi-experimentele, niet-equivalente groepsontwerp (pre-test-post-test, niet-
equivalente controlegroepontwerp), en identificeer voorbeelden van deze ontwerpen
wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen.
LO5 Leg uit hoe een eenvoudige aanpassing van het post-test-only, niet-equivalente
controlegroepontwerp de interne validiteit verhoogt en een quasi-experimenteel ontwerp
oplevert.
LO6 Definieer een pre-postontwerp en identificeer voorbeelden van dit
onderzoeksontwerp wanneer het in een onderzoeksrapport voorkomt.
LO7 Identificeer de bedreigingen voor de interne validiteit van pre-postontwerpen.
LO8 Beschrijf het niet-experimentele pre-test-post-testontwerp en het quasi-
experimentele tijdreeksontwerp, en identificeer voorbeelden van deze ontwerpen
wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen
LO9 Leg uit hoe het vervangen van de enkele observatie voor en na de behandeling door
een reeks observaties het pre-test-post-test-ontwerp omzet in een quasi-experimenteel
tijdreeksontwerp door bedreigingen voor de interne validiteit te minimaliseren.
L010 Definieer cross-sectionele en longitudinale ontwerpen, identificeer deze ontwerpen
wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen en beschrijf de sterke en zwakke
punten van elk ontwerp.
L011 Identificeer de statistische technieken die geschikt zijn voor elk niet-experimenteel,
quasi-experimenteel en ontwikkelingsontwerp en leg de sterke en zwakke punten van
tweegroepenontwerpen uit in vergelijking met ontwerpen met meerdere groepen.
LO12 Leg uit hoe de termen quasi-onafhankelijke variabele en afhankelijke variabele
worden gebruikt in niet-experimenteel, quasi-experimenteel en ontwikkelingsonderzoek.
HOOFDSTUKOVERZICHT
Het lijkt erop dat er enige waarheid schuilt in de bewering dat alles wat ons niet doodt,
ons sterker maakt. Seery, Holman en Silver (2010) vroegen deelnemers om hun
levenslange blootstelling aan een lijst met negatieve gebeurtenissen zoals ziekte, letsel,
aanranding, misbruik, financiële problemen en rouw te rapporteren, en ze verkregen
verschillende metingen van mentaal welzijn. De auteurs vatten hun resultaten samen
,door de uitkomsten van drie groepen deelnemers te vergelijken: personen met enige
geschiedenis van tegenspoed rapporteren een betere geestelijke gezondheid en een
hoger welzijn in vergelijking met mensen zonder geschiedenis of mensen met een hoge
geschiedenis van tegenspoed. Het lijkt erop dat tegenspoed met mate ons sterker maakt
Omdat deze studie groepen scores vergelijkt, lijkt het misschien een ander voorbeeld van
de experimentele strategie die in hoofdstukken 7-9 wordt behandeld. Het lijkt met name
sterk op de experimenten tussen proefpersonen die in hoofdstuk 8 worden
gepresenteerd. U moet zich echter ook realiseren dat de studie van Seeley et al. een van
de twee kenmerken mist die essentieel zijn voor een echt experiment. Er is namelijk geen
gemanipuleerde onafhankelijke variabele. In plaats daarvan worden de drie groepen
deelnemers gedefinieerd door de mate van tegenspoed die ze hebben ervaren, die niet
door de onderzoekers wordt gecontroleerd of gemanipuleerd. Ook hebben de
onderzoekers geen controle over de toewijzing van individuen aan groepen; een persoon
die aan de studie begint met een hoge mate van tegenspoed, wordt automatisch in de
groep met hoge tegenspoed geplaatst. Zonder manipulatie en controle
De studie is absoluut geen experiment. Sterker nog, dit soort onderzoek staat bekend als
niet-experimenteel. In hoofdstuk 6 merkten we op dat zowel de niet-experimentele als de
quasi-experimentele onderzoeksstrategieën groepen scores vergelijken, zoals echte
experimenten, maar geen onafhankelijke variabele manipuleren om de groepen te
creëren. Als gevolg hiervan hebben deze twee strategieën niet de interne validiteit van
echte experimenten en kunnen ze geen ondubbelzinnige oorzaak-gevolgrelaties
vaststellen. Het onderscheidHet verschil tussen de twee strategieën is dat quasi-
experimentele studies een poging doen om bedreigingen voor de interne validiteit te
minimaliseren, terwijl niet-experimentele studies dat doorgaans niet doen. In dit
hoofdstuk bespreken we de details van deze twee strategieën, evenals verschillende
soorten niet-experimentele en quasi-experimentele ontwerpen. Ontwikkelingsontwerpen,
die nauw verwant zijn aan niet-experimentele ontwerpen, worden ook gepresenteerd.
, 10.1 NIET-EXPERIMENTELE EN QUASI-EXPERIMENTELE
ONDERZOEKSSTRATEGIEËN
LEERDOEL
L.O1 De experimentele, niet-experimentele en quasi-experimentele
onderzoeksstrategieën definiëren, vergelijken en contrasteren, en deze strategieën
identificeren wanneer ze in een onderzoeksrapport voorkomen.
In hoofdstuk 6 hebben we vijf basisonderzoeksstrategieën geïdentificeerd: experimenteel,
niet-experimenteel, quasi-experimenteel, correlatief en beschrijvend. In dit hoofdstuk
bespreken we de details van de niet-experimentele en quasi-experimentele strategieën.
(De experimentele strategie wordt besproken in hoofdstuk 7, de correlatiestrategie in
hoofdstuk 12.) De experimentele onderzoeksstrategie werd in hoofdstuk 7 geïntroduceerd
als middel om een oorzaak-gevolgrelatie tussen variabelen vast te stellen. Bedenk dat de
experimentele strategie zich van andere onderzoeksstrategieën onderscheidt door twee
basisvereisten: manipulatie van één variabele en controle van andere, externe variabelen
In veel onderzoekssituaties is het echter moeilijk of onmogelijk voor een onderzoeker om
volledig te voldoen aan de strenge eisen van een experiment. Dit geldt met name voor
toegepast onderzoek in natuurlijke omgevingen, zoals educatief onderzoek in de klas en
klinisch onderzoek met echte cliënten. In deze situaties kan een onderzoeker vaak een
onderzoeksstrategie (een methode voor het verzamelen van gegevens) bedenken waarbij
groepen scores worden vergeleken, zoals in een experiment, maar die niet voldoet aan
ten minste één van de vereisten van een echt experiment. Hoewel deze studies op
experimenten lijken, bevatten ze altijd een verstorende variabele of andere bedreiging
voor de interne validiteit die een integraal onderdeel is van het ontwerp en
eenvoudigweg niet kan worden verwijderd. Het bestaan van dergelijke bedreigingen voor
de interne validiteit betekent dat deze studies geen eenduidige oorzaak-gevolgrelaties
kunnen vaststellen en daarom geen echte experimenten zijn. Dergelijke studies worden
over het algemeen niet-experimentele onderzoeken genoemd
Soms wordt een niet-experimentele studie aangepast in een poging de bedreigingen voor
de interne validiteit te minimaliseren. De resulterende ontwerpen worden quasi-
experimentele studies genoemd. Het onderscheid tussen de niet-experimentele
onderzoeksstrategie en de quasi-experimentele onderzoeksstrategie is de mate
waarin de onderzoeksstrategie confounding beperkt en bedreigingen voor de interne
validiteit beheerst. Als een onderzoeksontwerp weinig of geen poging doet om
bedreigingen te minimaliseren, wordt het geclassificeerd als niet-experimenteel. Een
quasi-experimenteel ontwerp daarentegen doet enige poging om bedreigingen voor de
interne validiteit te minimaliseren en benadert de nauwkeurigheid van een echt
experiment. Zoals de naam al aangeeft,
is een quasi-experimentele studie bijna, maar niet helemaal, een echt experiment. In dit
hoofdstuk concentreren we ons op niet-experimentele ontwerpen en introduceren we
enkele van de aanpassingen die nauw verwante quasi-experimentele ontwerpen
opleveren. In elk geval bespreken we het aspect van het ontwerp dat verhindert dat het
een echt experiment is.
DEFINITIE
Net als echte experimenten gebruiken de niet-experimentele
onderzoeksstrategie en de quasi-experimentele onderzoeksstrategie een niet-
gemanipuleerde variabele om de te vergelijken groepen of condities te definiëren.
Deze strategie omvat doorgaans de vergelijking van scores van verschillende groepen
of condities. De niet-gemanipuleerde variabele is echter meestal een
deelnemersvariabele (zoals afgestudeerd vs. geen universitaire opleiding) of een
tijdsvariabele (zoals voor vs. na behandeling). Het onderscheid tussen de twee
