Anatomie en zwangerschap
Het bekken
Het baringskanaal
Het baringskanaal is het kanaal waardoor de foetus uitgedreven wordt bij de geboorte dit
wordt onderscheiden in:
• Het beenderig baringskanaal → wanden van het kleine bekken, bekkeningang,
bekkenholte en bekkenuitgang.
• Het weke baringskanaal → uterus, cervix uteri, vagina, vulva, bekkenbodemspieren en het
perineum. Deze kan uitgerekt worden.
De beenderige opbouw.
Het pelvis (benig bekken) bestaat uit: 2 ossa coxae
(heupen), os sacrum (heiligbeen) en os coccygis
(staartbeen/stuit). De pelvis wordt in twee gedeeld door de
linea terminales in het groot bekken dat zich bevindt boven
de linea en het klein bekken dat zich bevindt onder de
linea.
Het os coxae bestaat uit:
• os ilium (darmbeen) → bestaat uit de fossa iliaca, crista iliaca die samen eindigen in de
spina iliaca anterior superior en de spina iliaca posterior superior.
• os ischii (zitbeen) → heeft aan de binnenzijde een doornvormig uitsteeksel (spina
ischiadica) het meest distale deel het de tuber ischiadicum.
• os pubis (schaambeen) → deze heeft twee takken: een
horizontale tak (ramus superior) en een onderste tak (ramus
inferior). Het mediaal gerichte vlak is de facies symphysialis
waarboven een tuberculum pubicum bevindt.
De articulatie van het os ilium met het os sacrum via de facies auriculairs is het sacro-iliacaal
gewricht. De eminentia iliopectinea maakt deel uit van de linea terminales.
Het os pubis en het os ischii omsluiten
samen het foramen obturatorum wat
wordt gedicht door een stevig
membraan die de aanhechting vormt van
de spieren. De canalis obturatorius is een
kleine opening om doorgang te geven
aan bloedvaten en zenuwen.
,
,
, De bekkenverbindingen
De bekkenverbindingen ondergaan tijdens de zwangerschap onder invloed van hormonen
veranderingen die aanleidingen kunnen geven tot problemen.
De symfyse is een kraakbeenstructuur omgeven door collageenvezels die een verbinding
maakt tussen de beide schaambeenderen waardoor het os coccygis naar achter kan kantelen
om de bekkenuitgang te vergroten.
Ligamenten zijn bindweefselstroken die de samenhang van het bekken vergroten, het bekken
verstevigen en een tegengewicht vormen voor de grote krachten die op het bekken worden
uitgeoefend. De belangrijkste ligamenten:
Het bekken
Het baringskanaal
Het baringskanaal is het kanaal waardoor de foetus uitgedreven wordt bij de geboorte dit
wordt onderscheiden in:
• Het beenderig baringskanaal → wanden van het kleine bekken, bekkeningang,
bekkenholte en bekkenuitgang.
• Het weke baringskanaal → uterus, cervix uteri, vagina, vulva, bekkenbodemspieren en het
perineum. Deze kan uitgerekt worden.
De beenderige opbouw.
Het pelvis (benig bekken) bestaat uit: 2 ossa coxae
(heupen), os sacrum (heiligbeen) en os coccygis
(staartbeen/stuit). De pelvis wordt in twee gedeeld door de
linea terminales in het groot bekken dat zich bevindt boven
de linea en het klein bekken dat zich bevindt onder de
linea.
Het os coxae bestaat uit:
• os ilium (darmbeen) → bestaat uit de fossa iliaca, crista iliaca die samen eindigen in de
spina iliaca anterior superior en de spina iliaca posterior superior.
• os ischii (zitbeen) → heeft aan de binnenzijde een doornvormig uitsteeksel (spina
ischiadica) het meest distale deel het de tuber ischiadicum.
• os pubis (schaambeen) → deze heeft twee takken: een
horizontale tak (ramus superior) en een onderste tak (ramus
inferior). Het mediaal gerichte vlak is de facies symphysialis
waarboven een tuberculum pubicum bevindt.
De articulatie van het os ilium met het os sacrum via de facies auriculairs is het sacro-iliacaal
gewricht. De eminentia iliopectinea maakt deel uit van de linea terminales.
Het os pubis en het os ischii omsluiten
samen het foramen obturatorum wat
wordt gedicht door een stevig
membraan die de aanhechting vormt van
de spieren. De canalis obturatorius is een
kleine opening om doorgang te geven
aan bloedvaten en zenuwen.
,
,
, De bekkenverbindingen
De bekkenverbindingen ondergaan tijdens de zwangerschap onder invloed van hormonen
veranderingen die aanleidingen kunnen geven tot problemen.
De symfyse is een kraakbeenstructuur omgeven door collageenvezels die een verbinding
maakt tussen de beide schaambeenderen waardoor het os coccygis naar achter kan kantelen
om de bekkenuitgang te vergroten.
Ligamenten zijn bindweefselstroken die de samenhang van het bekken vergroten, het bekken
verstevigen en een tegengewicht vormen voor de grote krachten die op het bekken worden
uitgeoefend. De belangrijkste ligamenten:
