Chapter 12: European Society in the Age of the Renaissance
Terwijl Noord-Europa verstrengeld was in de Honderdjarige Oorlog, bloeide er een nieuwe cultuur op in Zuid-
Europa.
Hieraan wordt het label van de renaissance gekoppeld. Dit is echter géén tijdvak, maar een stroming!
Ontstaat ten gevolgen van economische en politieke ontwikkelingen in Noord-Italiaanse stadstaten.
Geld werd gebruikt voor het systeem van de patronaat, waarbij aan kunstenaars geld gegeven werd om
specifieke werken en stijlen te gaan produceren. Via deze wijze raakte hun economieën, culturen en
politiek verbonden.
Het woord renaissance werd voor het eerst gebruikt door de schrijver Giorgio Vasari.
De stadsstaten van Noord-Italië:
De belangrijkste stadstaten van Noord-Italië tijdens de renaissance:
Venetië.
Genua.
Milaan.
Florence (en tevens de geboorteplek van de renaissance).
Kende een sterk bankiersysteem, met banken in Noord-Europa- en Noord-Afrika. Geld dat
via deze banken gewonnen werd, werd geïnvesteerd in de wolindustrie in eigen land.
Deze economische groei resulteerde in meer luxe en minder lasten.
Zelfs enorme crisissen, zoals de zwarte dood of de Engelse koning Edward III die zijn
leningen bij de banken verwierp, wisten de Florentijnse macht niet te minderen.
De stadstaten waren communes, wat betekent dat ze bestonden uit vrije mannen die verbonden waren
in gildes, en wie zochten naar economische onafhankelijkheid van de rijke adel
De rijke adel vestigde zich wel in deze stadstaten en de mannen trouwden met de dochters van de
rijke handelaren.
Deze fusie zorgde voor een oligarchie.
Vanwege de rivaliteit tussen de families in de oligarchie, waren de staten vaak politiek onstabiel.
Toegang tot de communes werd door de elite sterk beperkt door onevenredige kwalificaties waaraan
voldaan moest worden. Mensen die hierbuiten vielen, de popolo, moesten veel belasting betalen en
ervaarden weinig voordelen.
De popolo kwamen met de tijd in opstand om republieken te maken van de stadstaten. Omdat er geen
civiele orde aan de macht kwam, konden de oligarchen hun macht terugkrijgen.
Vanaf nu hadden ze ook een leger, met aan het hoofd een condottieri.
De stadstaten waren nu signori, waar het leiderschap werd overdragen van vader op zoon.
De signori werden in de 15e en 16e eeuw door de oligarchen getransformeerd in een hof. Dit waren grote
huishoudens/paleizen waarin de signori en andere rijke handelaren leefden (en kunst verheerlijkten).
De Italianen waren erg op de stad gericht, wat een unificatie belemmerde.
Er bestonden vijf grote staten:
Venetië was een republiek, bestuurd door rijke oligarchen.
Milaan was een republiek waar de condottieri een signori stichtte onder de Sforza familie.
Florence bestond uit verschillende raden, maar werd achter de schermen vanaf 1434 bestuurd
door de rijke bankiersfamilie Medici. Florence zou veranderen in het groothertogdom Toscane in
1569 en de Medici zouden regeren tot 1737.
Aan het eind van de 15e eeuw zou Florence, samen met Napels, besluiten om Milaan onder
hen tweeën te verdelen. Milaan riep de hulp in van de Franse koning Karel VII die Italië in
1494 zou binnenvallen.
De Medici familie zou in deze tijd kort vervangen worden door de Savonarola familie.
De Pauselijke Staat.
Napels, dat via een persoonlijke unie verbonden was met Aragon.
Dreigden één van de landen een te grote macht te krijgen, verenigden de anderen zich. Dit leidde tot het
ontstaan van ambassades van één land in alle anderen.
Terwijl Noord-Europa verstrengeld was in de Honderdjarige Oorlog, bloeide er een nieuwe cultuur op in Zuid-
Europa.
Hieraan wordt het label van de renaissance gekoppeld. Dit is echter géén tijdvak, maar een stroming!
Ontstaat ten gevolgen van economische en politieke ontwikkelingen in Noord-Italiaanse stadstaten.
Geld werd gebruikt voor het systeem van de patronaat, waarbij aan kunstenaars geld gegeven werd om
specifieke werken en stijlen te gaan produceren. Via deze wijze raakte hun economieën, culturen en
politiek verbonden.
Het woord renaissance werd voor het eerst gebruikt door de schrijver Giorgio Vasari.
De stadsstaten van Noord-Italië:
De belangrijkste stadstaten van Noord-Italië tijdens de renaissance:
Venetië.
Genua.
Milaan.
Florence (en tevens de geboorteplek van de renaissance).
Kende een sterk bankiersysteem, met banken in Noord-Europa- en Noord-Afrika. Geld dat
via deze banken gewonnen werd, werd geïnvesteerd in de wolindustrie in eigen land.
Deze economische groei resulteerde in meer luxe en minder lasten.
Zelfs enorme crisissen, zoals de zwarte dood of de Engelse koning Edward III die zijn
leningen bij de banken verwierp, wisten de Florentijnse macht niet te minderen.
De stadstaten waren communes, wat betekent dat ze bestonden uit vrije mannen die verbonden waren
in gildes, en wie zochten naar economische onafhankelijkheid van de rijke adel
De rijke adel vestigde zich wel in deze stadstaten en de mannen trouwden met de dochters van de
rijke handelaren.
Deze fusie zorgde voor een oligarchie.
Vanwege de rivaliteit tussen de families in de oligarchie, waren de staten vaak politiek onstabiel.
Toegang tot de communes werd door de elite sterk beperkt door onevenredige kwalificaties waaraan
voldaan moest worden. Mensen die hierbuiten vielen, de popolo, moesten veel belasting betalen en
ervaarden weinig voordelen.
De popolo kwamen met de tijd in opstand om republieken te maken van de stadstaten. Omdat er geen
civiele orde aan de macht kwam, konden de oligarchen hun macht terugkrijgen.
Vanaf nu hadden ze ook een leger, met aan het hoofd een condottieri.
De stadstaten waren nu signori, waar het leiderschap werd overdragen van vader op zoon.
De signori werden in de 15e en 16e eeuw door de oligarchen getransformeerd in een hof. Dit waren grote
huishoudens/paleizen waarin de signori en andere rijke handelaren leefden (en kunst verheerlijkten).
De Italianen waren erg op de stad gericht, wat een unificatie belemmerde.
Er bestonden vijf grote staten:
Venetië was een republiek, bestuurd door rijke oligarchen.
Milaan was een republiek waar de condottieri een signori stichtte onder de Sforza familie.
Florence bestond uit verschillende raden, maar werd achter de schermen vanaf 1434 bestuurd
door de rijke bankiersfamilie Medici. Florence zou veranderen in het groothertogdom Toscane in
1569 en de Medici zouden regeren tot 1737.
Aan het eind van de 15e eeuw zou Florence, samen met Napels, besluiten om Milaan onder
hen tweeën te verdelen. Milaan riep de hulp in van de Franse koning Karel VII die Italië in
1494 zou binnenvallen.
De Medici familie zou in deze tijd kort vervangen worden door de Savonarola familie.
De Pauselijke Staat.
Napels, dat via een persoonlijke unie verbonden was met Aragon.
Dreigden één van de landen een te grote macht te krijgen, verenigden de anderen zich. Dit leidde tot het
ontstaan van ambassades van één land in alle anderen.
