Thema 3.5
Parodontologie
Wat is de meest waarschijnlijke diagnose voor CASUS 1 bij de intake?
Welke van de onderstaande mogelijkheden vormt samen de meest waarschijnlijke diagnose volgens
de classificatie van U. van der Velden (2005).
• Juveniele parodontitis
• Postadolescente parodontitis
• Adulte parodontitis Classificatie associatie met systemische
• Gecompliceerd door diabetes aandoeningen:
• Geassocieerd met diabetes Parodontitispatiënten die lijden aan algemene
• Gecompliceerd door stress aandoeningen of die een vorm van medicatie
• Geassocieerd met stress gebruiken die de snelheid en ernst van
• Gecompliceerd door medicatie parodontale afbraak kan vergroten.
• Geassocieerd met medicatie
Wat is de meest geschikte behandelstrategie vanaf de intake bij CASUS … als zij in de parodontologie
praktijk behandeld wordt? Kruis onder iedere behandeling aan in welke zitting(en) de behandeling wordt
uitgevoerd. Tip: lees alle antwoorden goed door. Gebruik als kladblaadje het opmerkingen veld. Graag
wel daarna aantekeningen verwijderen!
Welke kenmerken zijn specifiek voor adulte parodontitis bij CASUS …?
• Horizontaal botverlies
• Verticaal botverlies
• Pockets tot 12mm
• Pockets tot 6mm
• BOP 35%
• BOP 12%
• Hoge plaque score
• Lage plaque score
• Aa
• Pg
,Diagnose en prognose parodontitis
Uitgebreidheid
Permanente/gemengde Melkgebit
dentitie
Incidenteel (I) 1 1
Lokaal (L) 2-7 2-4
Semi-gegeneraliseerd (S-G) 8-13 5-9
Gegeneraliseerd (G) ≥ 14 ≥ 10
Verstandskiezen worden bij berekening niet meegeteld, in de kliniek alleen als hij functioneel is (=als ze
naar voren geplaatst zijn op plaats van de 6 of 7, als er een brug op staat). Bij bijv. 23 elementen rond je
af naar boven af naar een even getal en reken je met 24 elementen. Bij 21 rond je af naar beneden en
reken je met 20 elementen. Rekenen met totaalaantal aangedane elementen.
Bij een ander totaalaantal elementen kan de volgende rekensom worden toegepast:
Incidenteel 1 element
Lokaal 2 tot ¼ aangedane elementen (= helft van de helft)
Semi-gegeneraliseerd ½ min 1 element van de aangedane elementen
Gegeneraliseerd ½ en meer van de aangedane elementen
Ernst
Gering (m) Bij alle aangedane elementen < 1/3 botafbraak van de wortellengte
minor
Matig (M) Bij meer dan 2 elementen > 1/3 en ≤ 1/2 botafbraak van de wortellengte
moderate
Ernstig (S) Bij meer dan 2 elementen > 1/2 botafbraak van de wortellengte
severe
Opmerking: De gemiddelde wortellengte is ongeveer 12 mm.
Aanhechtingsverlies reken je niet mee, omdat je dat eigenlijk niet kunt weten i.v.m. pseudopockets.
Evt. klinische karakteristieken
Necrotiserende Interdentale gingivale necrose (afsterven van weefsel), pijn en
parodontitis (NP) kratervorming (kratervorming kan in later stadium optreden)
Snel-progressieve Gedocumenteerde snelle parodontale afbraak, onafhankelijk van de
parodontitis (RPP) leeftijd; d.w.z. patiënten die op de aangedane plaatsen een progressie van
rapidly progressive ≥ 1 mm approximaal aanhechtings- en/of botverlies per jaar vertonen.
periodontitis
Refractaire Gedocumenteerd (bijna) geen pocketdieptereductie bij eenwortelige
parodontitis (RfP) elementen na een goed uitgevoerde initiële parodontale behandeling
en/of voortschrijdende parodontale afbraak ondanks alle gedane
parodontale behandelingen en/of geen of nauwelijks reactie na initieel.
Refractair = weerspannig tegen behandeling.
Gedocumenteerd houdt in dat je oudere parodontiumstatussen hebt waarmee je het kunt aantonen.
Leeftijd
Prepuberale parodontitis (PP) ≤ 12 jaar
, Juveniele parodontitis (JP) 13-20 jaar
Postadolescente parodontitis (PAP) 21-35 jaar
Adulte parodontitis (AP) ≥ 36 jaar
Opmerking: Als bij patiënten met AP kan worden aangetoond dat zij al matige/ernstige parodontitis
hadden voor het 36e levensjaar, dan wordt de parodontitis geclassificeerd als EOP (early onset
parodontitis: vroeg opgetreden parodontitis).
Evt. associaties met of complicaties door
Classificatie associatie met systemische aandoeningen:
• Parodontitispatiënten die lijden aan algemene aandoeningen of die een vorm van medicatie
gebruiken die de snelheid en ernst van parodontale afbraak kan vergroten.
• Notatie: geassocieerd met …
Classificatie complicatie door:
o Roken (vanaf 10 sigaretten per dag)
o Stress
o Endodontische problemen
o Occlusaal trauma
o Orthodontie (te snelle) etc.
• Notatie: gecompliceerd door …
(Nadelig voor parodontium, maar heeft niet te maken met aandoeningen en medicatie)
Aan de hand van de parodontiumstatus wordt besloten of aanvullende röntgenfoto’s (solo’s en OPG)
nodig zijn voor het bepalen van het botniveau. De sites met pockets tellen als aangedane sites en alleen
deze sites worden gebruikt bij de classificatie. De classificatie op ernst wordt per element (waar in de
parodontiumstatus een pocket is gemeten) op de röntgenfoto’s (solo’s) bepaald en beschreven. Daarna
kan direct de classificatie op basis van uitgebreidheid worden afgeleid en beschreven: (1) klinische
karakteristieken (2) op basis van leeftijd (3) evt. toevoeging van complicatie of associatie.
Uitvoering
Twee dingen nodig: Röntgenfoto’s en parodontiumstatus
1. Noteer alle pockets vanaf 4mm en dieper op een papiertje
2. Bekijk alleen deze genoteerde elementen op de foto en noteer bij elk element de botafbraak:
gering, matig of ernstig
3. Tel de aantallen op: hoeveel gering, matig en ernstig
4. Stel de diagnose als volgt:
• Uitgebreidheid op basis van de aantallen die je ervoor geteld hebt
• Maximaal op 2 niveaus van ernst (gering, matig, ernstig)
• Eerst de meest ernstige botafbraak
• Eventueel klinische kenmerken
• Leeftijd
• Evt. geassocieerd of gecompliceerd
Notatie: bijv. lokale ernstige semi-gegeneraliseerde matige necrotiserende juveniele parodontitis
gecompliceerd door roken. (Niet de ‘e’ erachter vergeten! Kost je een punt bij de beoordeling)
Voorbeelden:
• Lokale geringe prepuberale parodontitis
, • Lokale ernstige juveniele parodontitis
• Lokale ernstige (refractaire) postadolescente parodontitis (gecompliceerd door roken)
• Lokale ernstige semi-gegeneraliseerde matige adulte parodontitis
• Semi-gegeneraliseerde matige gegeneraliseerde geringe adulte parodontitis geassocieerd met
diabetes mellitus
• Gegeneraliseerd matige lokale geringe adulte parodontitis gecompliceerd door roken
Blz. 243 Paroboek
Voorspelling van wat er in de toekomst gaat gebeuren, kun je bijstellen als er iets gebeurt.
• Goed: het parodontium kan worden gestabiliseerd d.m.v. parodontale behandeling en nazorg.
Indien deze situatie wordt bereikt, is het onwaarschijnlijk dat in de toekomst verdere
parodontale afbraak zal optreden.
• Twijfelachtig: het parodontium wordt beïnvloed door lokale of systemische factoren die wel/niet
onder controle zijn. Het parodontium kan misschien worden gestabiliseerd d.m.v. parodontale
behandeling en nazorg als deze factoren onder controle zijn. Als dit niet het geval is, kan in de
toekomst verdere parodontale afbraak optreden. Dus: misschien
• Ongunstig: het parodontium wordt beïnvloed door lokale of systemische factoren die niet onder
controle zijn te brengen. Het is waarschijnlijk dat verdere parodontale afbraak zal optreden
ondanks uitgebreide parodontale behandelingen en nazorg. Dus: waarschijnlijk niet
• Hopeloos: het element moet worden geëxtraheerd.
Intro WC 1 - Prepuberale parodontitis en systeemaandoeningen. Juveniele parodontitis
en antibiotica.
Evt. klinische karakteristieken
Necrotiserende Interdentale gingivale necrose (afsterven van weefsel), pijn en
parodontitis (NP) kratervorming (kratervorming kan in later stadium optreden)
Snel-progressieve Gedocumenteerde snelle parodontale afbraak, onafhankelijk van de
parodontitis (RPP) leeftijd; d.w.z. patiënten die op de aangedane plaatsen een progressie van
rapidly progressive ≥ 1 mm approximaal aanhechtings- en/of botverlies per jaar vertonen.
periodontitis
Refractaire Gedocumenteerd (bijna) geen pocketdieptereductie bij eenwortelige
parodontitis (RfP) elementen na een goed uitgevoerde initiële parodontale behandeling
en/of voortschrijdende parodontale afbraak ondanks alle gedane
parodontale behandelingen en/of geen of nauwelijks reactie na initieel.
Refractair = weerspannig tegen behandeling.
Gedocumenteerd houdt in dat je oudere parodontiumstatussen hebt waarmee je het kunt aantonen.
, Leeftijd
Prepuberale parodontitis (PP) ≤ 12 jaar
Juveniele parodontitis (JP) 13-20 jaar
Postadolescente parodontitis (PAP) 21-35 jaar
Adulte parodontitis (AP) ≥ 36 jaar
Opmerking: Als bij patiënten met AP kan worden aangetoond dat zij al matige/ernstige parodontitis
hadden voor het 36e levensjaar, dan wordt de parodontitis geclassificeerd als EOP (early onset
parodontitis: vroeg opgetreden parodontitis).
Juveniele parodontitis en antibiotica (4 vragen)
Benoem zes kenmerken van juveniele parodontitis
• Begint tussen 11e en 13e levensjaar
• Vaker bij vrouwen dan bij mannen (3:1)
• Familiaire aanleg, geen relatie tussen lokale etiologische factoren en diepe pockets
• Angulaire botafbraak bij M1’s en één of meerdere incisieven bij lokale JP
Of: ernstige horizontale afbraak bij vrijwel alle elementen bij gegeneraliseerde JP
• Snelle progressie van botafbraak
• Geen symptomen van afbraak in melkgebit
Benoem wanneer de diagnose lokale juveniele parodontitis gesteld wordt
Bij parodontale afbraak, vastgesteld m.b.v. pocketsonde en soms aanvullend röntgenfoto’s.
Dus mate van aanhechtingsverlies/pocketdiepte, meestal gesteld op 3-5mm. 13-20 jaar.
• Klinisch onderzoek met een pocketsonde → je kan de pockets overschatten door het ontstoken
weefsel (dus glazuur-cementgrens als oriëntatiepunt).
• Aanvullend röntgenologisch onderzoek → men kan de foto’s onderschatten, het is vaak lokaal
waardoor de botplaten nog intact kunnen zijn. Hierdoor worden de aangetaste plaatsen
gecamoufleerd.
Je gaat uit van de glazuur-cementgrens, niet de hoogte van de gingiva, want die kan door zwelling
afwijkend zijn. De locatie van de glazuur-cementgrens laat mate van aanhechtingsverlies zien.
En klinisch vaak meer botafbraak geconstateerd dan röntgenologisch, want dat loopt achter.
Benoem 3 factoren die een mogelijke etiologische rol spelen bij juveniele parodontitis
• Microbiologie: bacteriële flora bij diepe pockets voor 2/3 deel gramnegatieve MO. Slecht
behandelresultaat is geassocieerd met onvoldoende subgingivale reductie van Aa.
• Gastheerfactoren, immunologie: verminderde chemotaxis en fagocytose van PMN’s (defect in
functie en kwaliteit van PMN’s + aanwezigheid Aa met name in diepe pockets en t.p.v.
progressieve afbraak (Aa breekt PMN’s af)
o Verminderd aantal receptoren aan celoppervlak die nodig zijn voor chemotaxis
o Specifiek defect in fusie van fagosoom en lysosoom bij het doden van de Aa
o Ook hogere prevalentie onder Afrikanen: verminderd chemotactisch respons van PMN’s
• Wortelcement: defecten, hypoplasieën van wortelcement, waarschijnlijk door afwezigheid van
Sharpey-vezels, waardoor bacteriën makkelijker weefsel kunnen binnendringen
Erfelijkheid: familiaire aanleg, Aa. Slecht behandelresultaat geassocieerd met onvoldoende reductie in
subgingivale hoeveelheid Aa.
Benoem 5 belangrijkste bacteriën die aangetroffen worden bij lokale juveniele parodontitis
Parodontologie
Wat is de meest waarschijnlijke diagnose voor CASUS 1 bij de intake?
Welke van de onderstaande mogelijkheden vormt samen de meest waarschijnlijke diagnose volgens
de classificatie van U. van der Velden (2005).
• Juveniele parodontitis
• Postadolescente parodontitis
• Adulte parodontitis Classificatie associatie met systemische
• Gecompliceerd door diabetes aandoeningen:
• Geassocieerd met diabetes Parodontitispatiënten die lijden aan algemene
• Gecompliceerd door stress aandoeningen of die een vorm van medicatie
• Geassocieerd met stress gebruiken die de snelheid en ernst van
• Gecompliceerd door medicatie parodontale afbraak kan vergroten.
• Geassocieerd met medicatie
Wat is de meest geschikte behandelstrategie vanaf de intake bij CASUS … als zij in de parodontologie
praktijk behandeld wordt? Kruis onder iedere behandeling aan in welke zitting(en) de behandeling wordt
uitgevoerd. Tip: lees alle antwoorden goed door. Gebruik als kladblaadje het opmerkingen veld. Graag
wel daarna aantekeningen verwijderen!
Welke kenmerken zijn specifiek voor adulte parodontitis bij CASUS …?
• Horizontaal botverlies
• Verticaal botverlies
• Pockets tot 12mm
• Pockets tot 6mm
• BOP 35%
• BOP 12%
• Hoge plaque score
• Lage plaque score
• Aa
• Pg
,Diagnose en prognose parodontitis
Uitgebreidheid
Permanente/gemengde Melkgebit
dentitie
Incidenteel (I) 1 1
Lokaal (L) 2-7 2-4
Semi-gegeneraliseerd (S-G) 8-13 5-9
Gegeneraliseerd (G) ≥ 14 ≥ 10
Verstandskiezen worden bij berekening niet meegeteld, in de kliniek alleen als hij functioneel is (=als ze
naar voren geplaatst zijn op plaats van de 6 of 7, als er een brug op staat). Bij bijv. 23 elementen rond je
af naar boven af naar een even getal en reken je met 24 elementen. Bij 21 rond je af naar beneden en
reken je met 20 elementen. Rekenen met totaalaantal aangedane elementen.
Bij een ander totaalaantal elementen kan de volgende rekensom worden toegepast:
Incidenteel 1 element
Lokaal 2 tot ¼ aangedane elementen (= helft van de helft)
Semi-gegeneraliseerd ½ min 1 element van de aangedane elementen
Gegeneraliseerd ½ en meer van de aangedane elementen
Ernst
Gering (m) Bij alle aangedane elementen < 1/3 botafbraak van de wortellengte
minor
Matig (M) Bij meer dan 2 elementen > 1/3 en ≤ 1/2 botafbraak van de wortellengte
moderate
Ernstig (S) Bij meer dan 2 elementen > 1/2 botafbraak van de wortellengte
severe
Opmerking: De gemiddelde wortellengte is ongeveer 12 mm.
Aanhechtingsverlies reken je niet mee, omdat je dat eigenlijk niet kunt weten i.v.m. pseudopockets.
Evt. klinische karakteristieken
Necrotiserende Interdentale gingivale necrose (afsterven van weefsel), pijn en
parodontitis (NP) kratervorming (kratervorming kan in later stadium optreden)
Snel-progressieve Gedocumenteerde snelle parodontale afbraak, onafhankelijk van de
parodontitis (RPP) leeftijd; d.w.z. patiënten die op de aangedane plaatsen een progressie van
rapidly progressive ≥ 1 mm approximaal aanhechtings- en/of botverlies per jaar vertonen.
periodontitis
Refractaire Gedocumenteerd (bijna) geen pocketdieptereductie bij eenwortelige
parodontitis (RfP) elementen na een goed uitgevoerde initiële parodontale behandeling
en/of voortschrijdende parodontale afbraak ondanks alle gedane
parodontale behandelingen en/of geen of nauwelijks reactie na initieel.
Refractair = weerspannig tegen behandeling.
Gedocumenteerd houdt in dat je oudere parodontiumstatussen hebt waarmee je het kunt aantonen.
Leeftijd
Prepuberale parodontitis (PP) ≤ 12 jaar
, Juveniele parodontitis (JP) 13-20 jaar
Postadolescente parodontitis (PAP) 21-35 jaar
Adulte parodontitis (AP) ≥ 36 jaar
Opmerking: Als bij patiënten met AP kan worden aangetoond dat zij al matige/ernstige parodontitis
hadden voor het 36e levensjaar, dan wordt de parodontitis geclassificeerd als EOP (early onset
parodontitis: vroeg opgetreden parodontitis).
Evt. associaties met of complicaties door
Classificatie associatie met systemische aandoeningen:
• Parodontitispatiënten die lijden aan algemene aandoeningen of die een vorm van medicatie
gebruiken die de snelheid en ernst van parodontale afbraak kan vergroten.
• Notatie: geassocieerd met …
Classificatie complicatie door:
o Roken (vanaf 10 sigaretten per dag)
o Stress
o Endodontische problemen
o Occlusaal trauma
o Orthodontie (te snelle) etc.
• Notatie: gecompliceerd door …
(Nadelig voor parodontium, maar heeft niet te maken met aandoeningen en medicatie)
Aan de hand van de parodontiumstatus wordt besloten of aanvullende röntgenfoto’s (solo’s en OPG)
nodig zijn voor het bepalen van het botniveau. De sites met pockets tellen als aangedane sites en alleen
deze sites worden gebruikt bij de classificatie. De classificatie op ernst wordt per element (waar in de
parodontiumstatus een pocket is gemeten) op de röntgenfoto’s (solo’s) bepaald en beschreven. Daarna
kan direct de classificatie op basis van uitgebreidheid worden afgeleid en beschreven: (1) klinische
karakteristieken (2) op basis van leeftijd (3) evt. toevoeging van complicatie of associatie.
Uitvoering
Twee dingen nodig: Röntgenfoto’s en parodontiumstatus
1. Noteer alle pockets vanaf 4mm en dieper op een papiertje
2. Bekijk alleen deze genoteerde elementen op de foto en noteer bij elk element de botafbraak:
gering, matig of ernstig
3. Tel de aantallen op: hoeveel gering, matig en ernstig
4. Stel de diagnose als volgt:
• Uitgebreidheid op basis van de aantallen die je ervoor geteld hebt
• Maximaal op 2 niveaus van ernst (gering, matig, ernstig)
• Eerst de meest ernstige botafbraak
• Eventueel klinische kenmerken
• Leeftijd
• Evt. geassocieerd of gecompliceerd
Notatie: bijv. lokale ernstige semi-gegeneraliseerde matige necrotiserende juveniele parodontitis
gecompliceerd door roken. (Niet de ‘e’ erachter vergeten! Kost je een punt bij de beoordeling)
Voorbeelden:
• Lokale geringe prepuberale parodontitis
, • Lokale ernstige juveniele parodontitis
• Lokale ernstige (refractaire) postadolescente parodontitis (gecompliceerd door roken)
• Lokale ernstige semi-gegeneraliseerde matige adulte parodontitis
• Semi-gegeneraliseerde matige gegeneraliseerde geringe adulte parodontitis geassocieerd met
diabetes mellitus
• Gegeneraliseerd matige lokale geringe adulte parodontitis gecompliceerd door roken
Blz. 243 Paroboek
Voorspelling van wat er in de toekomst gaat gebeuren, kun je bijstellen als er iets gebeurt.
• Goed: het parodontium kan worden gestabiliseerd d.m.v. parodontale behandeling en nazorg.
Indien deze situatie wordt bereikt, is het onwaarschijnlijk dat in de toekomst verdere
parodontale afbraak zal optreden.
• Twijfelachtig: het parodontium wordt beïnvloed door lokale of systemische factoren die wel/niet
onder controle zijn. Het parodontium kan misschien worden gestabiliseerd d.m.v. parodontale
behandeling en nazorg als deze factoren onder controle zijn. Als dit niet het geval is, kan in de
toekomst verdere parodontale afbraak optreden. Dus: misschien
• Ongunstig: het parodontium wordt beïnvloed door lokale of systemische factoren die niet onder
controle zijn te brengen. Het is waarschijnlijk dat verdere parodontale afbraak zal optreden
ondanks uitgebreide parodontale behandelingen en nazorg. Dus: waarschijnlijk niet
• Hopeloos: het element moet worden geëxtraheerd.
Intro WC 1 - Prepuberale parodontitis en systeemaandoeningen. Juveniele parodontitis
en antibiotica.
Evt. klinische karakteristieken
Necrotiserende Interdentale gingivale necrose (afsterven van weefsel), pijn en
parodontitis (NP) kratervorming (kratervorming kan in later stadium optreden)
Snel-progressieve Gedocumenteerde snelle parodontale afbraak, onafhankelijk van de
parodontitis (RPP) leeftijd; d.w.z. patiënten die op de aangedane plaatsen een progressie van
rapidly progressive ≥ 1 mm approximaal aanhechtings- en/of botverlies per jaar vertonen.
periodontitis
Refractaire Gedocumenteerd (bijna) geen pocketdieptereductie bij eenwortelige
parodontitis (RfP) elementen na een goed uitgevoerde initiële parodontale behandeling
en/of voortschrijdende parodontale afbraak ondanks alle gedane
parodontale behandelingen en/of geen of nauwelijks reactie na initieel.
Refractair = weerspannig tegen behandeling.
Gedocumenteerd houdt in dat je oudere parodontiumstatussen hebt waarmee je het kunt aantonen.
, Leeftijd
Prepuberale parodontitis (PP) ≤ 12 jaar
Juveniele parodontitis (JP) 13-20 jaar
Postadolescente parodontitis (PAP) 21-35 jaar
Adulte parodontitis (AP) ≥ 36 jaar
Opmerking: Als bij patiënten met AP kan worden aangetoond dat zij al matige/ernstige parodontitis
hadden voor het 36e levensjaar, dan wordt de parodontitis geclassificeerd als EOP (early onset
parodontitis: vroeg opgetreden parodontitis).
Juveniele parodontitis en antibiotica (4 vragen)
Benoem zes kenmerken van juveniele parodontitis
• Begint tussen 11e en 13e levensjaar
• Vaker bij vrouwen dan bij mannen (3:1)
• Familiaire aanleg, geen relatie tussen lokale etiologische factoren en diepe pockets
• Angulaire botafbraak bij M1’s en één of meerdere incisieven bij lokale JP
Of: ernstige horizontale afbraak bij vrijwel alle elementen bij gegeneraliseerde JP
• Snelle progressie van botafbraak
• Geen symptomen van afbraak in melkgebit
Benoem wanneer de diagnose lokale juveniele parodontitis gesteld wordt
Bij parodontale afbraak, vastgesteld m.b.v. pocketsonde en soms aanvullend röntgenfoto’s.
Dus mate van aanhechtingsverlies/pocketdiepte, meestal gesteld op 3-5mm. 13-20 jaar.
• Klinisch onderzoek met een pocketsonde → je kan de pockets overschatten door het ontstoken
weefsel (dus glazuur-cementgrens als oriëntatiepunt).
• Aanvullend röntgenologisch onderzoek → men kan de foto’s onderschatten, het is vaak lokaal
waardoor de botplaten nog intact kunnen zijn. Hierdoor worden de aangetaste plaatsen
gecamoufleerd.
Je gaat uit van de glazuur-cementgrens, niet de hoogte van de gingiva, want die kan door zwelling
afwijkend zijn. De locatie van de glazuur-cementgrens laat mate van aanhechtingsverlies zien.
En klinisch vaak meer botafbraak geconstateerd dan röntgenologisch, want dat loopt achter.
Benoem 3 factoren die een mogelijke etiologische rol spelen bij juveniele parodontitis
• Microbiologie: bacteriële flora bij diepe pockets voor 2/3 deel gramnegatieve MO. Slecht
behandelresultaat is geassocieerd met onvoldoende subgingivale reductie van Aa.
• Gastheerfactoren, immunologie: verminderde chemotaxis en fagocytose van PMN’s (defect in
functie en kwaliteit van PMN’s + aanwezigheid Aa met name in diepe pockets en t.p.v.
progressieve afbraak (Aa breekt PMN’s af)
o Verminderd aantal receptoren aan celoppervlak die nodig zijn voor chemotaxis
o Specifiek defect in fusie van fagosoom en lysosoom bij het doden van de Aa
o Ook hogere prevalentie onder Afrikanen: verminderd chemotactisch respons van PMN’s
• Wortelcement: defecten, hypoplasieën van wortelcement, waarschijnlijk door afwezigheid van
Sharpey-vezels, waardoor bacteriën makkelijker weefsel kunnen binnendringen
Erfelijkheid: familiaire aanleg, Aa. Slecht behandelresultaat geassocieerd met onvoldoende reductie in
subgingivale hoeveelheid Aa.
Benoem 5 belangrijkste bacteriën die aangetroffen worden bij lokale juveniele parodontitis
