, Ritalin zonder recept: een vloek of een zegen?
Ritalin wordt doorgaans voorgeschreven voor de behandeling van Attention Deficit
Hyperactivity Disorder (ADHD), een aandoening die bekend staat om aandachtsproblemen,
overmatige beweeglijkheid en impulsief gedrag (Kalat, 2023). Echter, recentelijk is het
gebruik van Ritalin zonder recept onder studenten tussen de 22 en 25 jaar toegenomen (Van
der Horst, 2022). Studenten beginnen met het gebruik van methylfenidaat, het actieve
ingrediënt in Ritalin, om hun concentratie en alertheid tijdens het studeren te bevorderen en
zo betere academische resultaten te behalen (Van der Horst, 2022). Ritalin zou mogelijk de
energieniveaus verhogen, concentratie verbeteren, de toewijding aan taken vergroten en het
zelfvertrouwen van gebruikers versterken (Van der Horst, 2022). Met name studenten die
kampen met beperkte studievaardigheden, een gebrek aan motivatie en aandachtsproblemen
kiezen ervoor om Ritalin te gebruiken (Ilieva & Farah, 2015). De toename van het gebruik
van Ritalin zonder recept weerspiegelt de huidige sociale context, waarbij sociale media voor
meer afleiding zorgen, de prestatiedruk toeneemt, er steeds meer ADHD-medicijnen op de
markt komen en de maatschappelijke houding ten opzichte van medicatiegebruik verandert
(van der Heijde et al., 2020). Het doorgronden van de motivaties achter het gebruik van
Ritalin zonder recept is van belang om te beoordelen of het nodig is om maatregelen te
treffen voor of tegen het gebruik van Ritalin zonder recept. Daarom wordt in dit essay de
vraag behandeld: ‘Waarom gebruiken mensen Ritalin (methylfenidaat) zonder recept?’.
Studenten gebruiken Ritalin om hun academische prestaties te verbeteren (Ilieva &
Farah, 2015). Desondanks ontbreekt onomstotelijk bewijs dat Ritalin aantoonbare
verbeteringen in cognitieve taken oplevert (Ilieva & Farah, 2015). Onderzoek naar aandacht,
motivatie en studiegewoonten toont aan dat mensen die Ritalin zonder recept hebben
ingenomen niet significant slechter presteerden op meetbare cognitieve taken dan degenen
die nooit Ritalin gebruikten (Ilieva & Farah, 2015). Deze objectieve cognitieve taken
1
Ritalin wordt doorgaans voorgeschreven voor de behandeling van Attention Deficit
Hyperactivity Disorder (ADHD), een aandoening die bekend staat om aandachtsproblemen,
overmatige beweeglijkheid en impulsief gedrag (Kalat, 2023). Echter, recentelijk is het
gebruik van Ritalin zonder recept onder studenten tussen de 22 en 25 jaar toegenomen (Van
der Horst, 2022). Studenten beginnen met het gebruik van methylfenidaat, het actieve
ingrediënt in Ritalin, om hun concentratie en alertheid tijdens het studeren te bevorderen en
zo betere academische resultaten te behalen (Van der Horst, 2022). Ritalin zou mogelijk de
energieniveaus verhogen, concentratie verbeteren, de toewijding aan taken vergroten en het
zelfvertrouwen van gebruikers versterken (Van der Horst, 2022). Met name studenten die
kampen met beperkte studievaardigheden, een gebrek aan motivatie en aandachtsproblemen
kiezen ervoor om Ritalin te gebruiken (Ilieva & Farah, 2015). De toename van het gebruik
van Ritalin zonder recept weerspiegelt de huidige sociale context, waarbij sociale media voor
meer afleiding zorgen, de prestatiedruk toeneemt, er steeds meer ADHD-medicijnen op de
markt komen en de maatschappelijke houding ten opzichte van medicatiegebruik verandert
(van der Heijde et al., 2020). Het doorgronden van de motivaties achter het gebruik van
Ritalin zonder recept is van belang om te beoordelen of het nodig is om maatregelen te
treffen voor of tegen het gebruik van Ritalin zonder recept. Daarom wordt in dit essay de
vraag behandeld: ‘Waarom gebruiken mensen Ritalin (methylfenidaat) zonder recept?’.
Studenten gebruiken Ritalin om hun academische prestaties te verbeteren (Ilieva &
Farah, 2015). Desondanks ontbreekt onomstotelijk bewijs dat Ritalin aantoonbare
verbeteringen in cognitieve taken oplevert (Ilieva & Farah, 2015). Onderzoek naar aandacht,
motivatie en studiegewoonten toont aan dat mensen die Ritalin zonder recept hebben
ingenomen niet significant slechter presteerden op meetbare cognitieve taken dan degenen
die nooit Ritalin gebruikten (Ilieva & Farah, 2015). Deze objectieve cognitieve taken
1
