Criminologische Vaardigheden
Week 1
Literatuur
Onderzoeksmethoden
In wetenschappelijk onderzoek staat een probleem voor een vraagstuk, oftewel een set van
samenhangende vraagstellingen. De probleemstelling is opgebouwd uit drie onderdelen:
De vraagstelling: wat wil je als onderzoeker weten, geformuleerd in een overkoepelende
vraag, meestal vergezeld van enkele deelvragen
De doelstelling van het onderzoek: waarom wil je het onderzoek uitvoeren en eventueel
voor wie (welke opdrachtgever)
Een theoretisch raamwerk of conceptueel model: vanuit welk perspectief of
wetenschappelijke theorie wordt de vraagstelling beantwoord?
De empirische cyclus bestaat uit een cyclus van in totaal zes stappen.
1. Kennisprobleem: er is een kennisprobleem die (waarschijnlijk) al in eerdere
literatuur naar voren komt, bij de eerste stap formuleer je je kennisprobleem
2. Inductie van hypothesen: doormiddel van inductie (=observatie) stel je een
hypothese op. Je zoekt hierbij naar empirische regelmatigheden.
3. Theorie: het opstellen van verklaringen die uit de hypothesen gevonden zijn om deze
te kunnen verklaren.
4. Deductie van hypothesen: Het
verklaren van problemen doormiddel
van de eerder opgestelde theorie.
5. Toetsing: het toetsen van de gestelde
hypothesen. Deze gestelde hypothesen
dienen dusdanig concreet geformuleerd
zijn dat ze getoetst kunnen worden. De
hypothesen zijn opgesteld uit de
gemaakte theorie. Als de hypothese een
toets niet haalt wordt niet altijd meteen de gehele theorie verworpen maar vaker
aangepast. Als de hypothese de toets wel doorstaat, wordt de theorie aannemelijker.
6. Evaluatie: Hierbij kijk je of je het desbetreffende kennisprobleem wel daadwerkelijk
opgelost hebt.
7. De twee wetenschappelijke benaderingen in de empirische cyclus
Artikel 1
Bij de straftoemeting is het vaak erg vaag hoe de rechter tot zijn straftoemeting is gekomen.
Denk aan een rechter die 18 maanden oplegt i.p.v. 14 of 20. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van: ‘de
, ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de omstandigheden van de
dader’. Deze strafmotivering moet beter. Daarom werd in 2004 PROMIS ingevoerd, hiermee werd
geoogd op een betere strafmotivering. De belangrijkste hierbij is de mondelinge. Bij deze
straftoemetingsmotivering kan worden uitgegaan van een aantal straftoemetingstheorieën. Een
daarvan is het recidiverisico van de dader. Vaak is het echter moeilijk om een geheel beeld te vormen
over de recidivekans van een dader en dus, zo blijkt uit de bounded rationality-uncertainty
avoidance-theorie, vult de dader dit plaatje aan met stereotype beelden van het ras, het geslacht, de
leeftijd en de sociale klasse van de dader. Dit aanvullen samen met de ernst van het delict en het
criminele verleden is het patterned responses. Volgens deze theorie kan dus het uiterlijk ook
bijdragen aan de straftoemeting.
Eerder onderzoek wijst uit dat sommige kenmerken wel invloed hebben op de strafoemeting
zoals crimineel verleden, dader-slachtoffer verhouding en werkloosheid maar niet zozeer sociale
status. Ondanks dat dit dus kan getuigen van willekeur in de straftoemeting, wordt er hevig gepleit
voor de individualisering van de straftoemeting door de rechter en is de gerechtvaardigde keuze van
een rechter ook een van de beginselen van ons rechtssysteem. Wel moet de mondelingen
verantwoording van de straftoemeting dus worden verbeterd. Het blijft namelijk vaak vaag wat een
rechter doet met de vergaarde kennis omtrent de straftoemeting. De motivering mist hierbij. Een
voorbeeld is de factor werk, dit wordt in bijna alle zaken gevraagd maar komt maar bij aantal terug in
de straftoemetingsmotivering. Maar ook factoren als recidivekans en houding van de verdachte zijn
factoren die vaak duidelijk door een rechter bevraagd worden of indruk lijken te maken op een rechter
maar vaak niet terug komen bij de strafmotivering. De vraag rijst, heeft de rechter zich laten
beïnvloeden bij zijn straftoemeting door deze factoren? Duidelijk bij de strafmotivering is dus van
groot belang voor de verdachte maar ook voor de rechtseenheid en rechtszekerheid. Het blijkt dus dat
de strafmotivering, zowel schriftelijk als mondelijk aan zich te wensen over laat. Een betere en
duidelijkere motivering zou dus vereist moeten worden.
Artikel 2
Eerder onderzoek naar de suggesties die kunnen worden gedaan binnen het recht dateren terug naar
1983 toen Hagan en Bumiller rapporteerden dat:
1. The need for better measurement of legally relevant variables
2. The need to study different and more complex sentencing outcome variables
3. The need for larger samples from more varied jurisdictions
4. The need to investigate the conditioning effects of social contexts on sentencing and disparity
Later onderzoek door Zatz (2000) vroeg ook om:
1. Investigation of how the effects of race and ethnicity on sentencing vary by social context and
over time
2. More investigations of the sentencing of Latinos
3. Research that utilized better measures of defendant socioeconomic status factors, and
disentangling the effects of socioeconomic status from race and ethnicity
4. Qualitative research that illuminated sentencing processes
Spohn (2000) vroeg om onderzoek naar:
1. research on how court social and organizational contexts shaped sentencing severity and
disparity;
2. further research on the conditional effects of race and ethnicity on sentencing;
3. more research on Latino defendants;
4. investigations of sentencing and disparity in the context of earlier criminal justice
(particularly prosecutorial) decisions; and
Week 1
Literatuur
Onderzoeksmethoden
In wetenschappelijk onderzoek staat een probleem voor een vraagstuk, oftewel een set van
samenhangende vraagstellingen. De probleemstelling is opgebouwd uit drie onderdelen:
De vraagstelling: wat wil je als onderzoeker weten, geformuleerd in een overkoepelende
vraag, meestal vergezeld van enkele deelvragen
De doelstelling van het onderzoek: waarom wil je het onderzoek uitvoeren en eventueel
voor wie (welke opdrachtgever)
Een theoretisch raamwerk of conceptueel model: vanuit welk perspectief of
wetenschappelijke theorie wordt de vraagstelling beantwoord?
De empirische cyclus bestaat uit een cyclus van in totaal zes stappen.
1. Kennisprobleem: er is een kennisprobleem die (waarschijnlijk) al in eerdere
literatuur naar voren komt, bij de eerste stap formuleer je je kennisprobleem
2. Inductie van hypothesen: doormiddel van inductie (=observatie) stel je een
hypothese op. Je zoekt hierbij naar empirische regelmatigheden.
3. Theorie: het opstellen van verklaringen die uit de hypothesen gevonden zijn om deze
te kunnen verklaren.
4. Deductie van hypothesen: Het
verklaren van problemen doormiddel
van de eerder opgestelde theorie.
5. Toetsing: het toetsen van de gestelde
hypothesen. Deze gestelde hypothesen
dienen dusdanig concreet geformuleerd
zijn dat ze getoetst kunnen worden. De
hypothesen zijn opgesteld uit de
gemaakte theorie. Als de hypothese een
toets niet haalt wordt niet altijd meteen de gehele theorie verworpen maar vaker
aangepast. Als de hypothese de toets wel doorstaat, wordt de theorie aannemelijker.
6. Evaluatie: Hierbij kijk je of je het desbetreffende kennisprobleem wel daadwerkelijk
opgelost hebt.
7. De twee wetenschappelijke benaderingen in de empirische cyclus
Artikel 1
Bij de straftoemeting is het vaak erg vaag hoe de rechter tot zijn straftoemeting is gekomen.
Denk aan een rechter die 18 maanden oplegt i.p.v. 14 of 20. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van: ‘de
, ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de omstandigheden van de
dader’. Deze strafmotivering moet beter. Daarom werd in 2004 PROMIS ingevoerd, hiermee werd
geoogd op een betere strafmotivering. De belangrijkste hierbij is de mondelinge. Bij deze
straftoemetingsmotivering kan worden uitgegaan van een aantal straftoemetingstheorieën. Een
daarvan is het recidiverisico van de dader. Vaak is het echter moeilijk om een geheel beeld te vormen
over de recidivekans van een dader en dus, zo blijkt uit de bounded rationality-uncertainty
avoidance-theorie, vult de dader dit plaatje aan met stereotype beelden van het ras, het geslacht, de
leeftijd en de sociale klasse van de dader. Dit aanvullen samen met de ernst van het delict en het
criminele verleden is het patterned responses. Volgens deze theorie kan dus het uiterlijk ook
bijdragen aan de straftoemeting.
Eerder onderzoek wijst uit dat sommige kenmerken wel invloed hebben op de strafoemeting
zoals crimineel verleden, dader-slachtoffer verhouding en werkloosheid maar niet zozeer sociale
status. Ondanks dat dit dus kan getuigen van willekeur in de straftoemeting, wordt er hevig gepleit
voor de individualisering van de straftoemeting door de rechter en is de gerechtvaardigde keuze van
een rechter ook een van de beginselen van ons rechtssysteem. Wel moet de mondelingen
verantwoording van de straftoemeting dus worden verbeterd. Het blijft namelijk vaak vaag wat een
rechter doet met de vergaarde kennis omtrent de straftoemeting. De motivering mist hierbij. Een
voorbeeld is de factor werk, dit wordt in bijna alle zaken gevraagd maar komt maar bij aantal terug in
de straftoemetingsmotivering. Maar ook factoren als recidivekans en houding van de verdachte zijn
factoren die vaak duidelijk door een rechter bevraagd worden of indruk lijken te maken op een rechter
maar vaak niet terug komen bij de strafmotivering. De vraag rijst, heeft de rechter zich laten
beïnvloeden bij zijn straftoemeting door deze factoren? Duidelijk bij de strafmotivering is dus van
groot belang voor de verdachte maar ook voor de rechtseenheid en rechtszekerheid. Het blijkt dus dat
de strafmotivering, zowel schriftelijk als mondelijk aan zich te wensen over laat. Een betere en
duidelijkere motivering zou dus vereist moeten worden.
Artikel 2
Eerder onderzoek naar de suggesties die kunnen worden gedaan binnen het recht dateren terug naar
1983 toen Hagan en Bumiller rapporteerden dat:
1. The need for better measurement of legally relevant variables
2. The need to study different and more complex sentencing outcome variables
3. The need for larger samples from more varied jurisdictions
4. The need to investigate the conditioning effects of social contexts on sentencing and disparity
Later onderzoek door Zatz (2000) vroeg ook om:
1. Investigation of how the effects of race and ethnicity on sentencing vary by social context and
over time
2. More investigations of the sentencing of Latinos
3. Research that utilized better measures of defendant socioeconomic status factors, and
disentangling the effects of socioeconomic status from race and ethnicity
4. Qualitative research that illuminated sentencing processes
Spohn (2000) vroeg om onderzoek naar:
1. research on how court social and organizational contexts shaped sentencing severity and
disparity;
2. further research on the conditional effects of race and ethnicity on sentencing;
3. more research on Latino defendants;
4. investigations of sentencing and disparity in the context of earlier criminal justice
(particularly prosecutorial) decisions; and
