1.4.3 KRITISCHE EVALUATIE
Hogeschool Inholland
Noah Verdier, 659661
03-06-2021
, Inleiding
Mantelzorgers hebben een grote verantwoordelijkheid betreft de zorg voor hun dierbare. Zo
ook M die mantelzorger is voor haar man. Ik leerde M kennen toen ik bij Tandem mantelzorg
stage ging lopen. Elke woensdag kom ik langs om voor M haar man te zorgen, M kan dan
wat voor zichzelf doen. M haar man is chronisch ziek en is al gevorderd in zijn ziektebeeld.
Ze doet de gehele zorg van haar man zelf en voelt veel verantwoordelijkheid voor zijn zorg.
Ze heeft een eigen visie op de zorg van haar man, waar niet iedereen van de familie het mee
eens is. Veel familieleden geloven dat M overbelast is. M zelf vindt juist dat ze de zorg van
haar man goed aan kan. Het kan zwaar zijn maar ze heeft nog geen hulp nodig van
thuiszorg of een verzorgingshuis. In gesprekken geeft M aan dat er geen grenzen zijn in de
zorg voor haar man. Ze heeft dan ook lange tijd hulp van buitenaf afgeslagen omdat ze het
niet nodig vond. Nadat ze toch hulp kreeg van Tandem, was ze erg tevreden.
M haar verhaal raakte mij, ik kreeg veel respect voor haar door hoe ze de zorg voor haar
man oppakt. Omdat ik in de praktijk vaak heb gezien dat het ook andersom kan. Zelf vind ik
het moeilijk om te peilen of M overbelast is omdat ze naar eigen zeggen ook vaak een
masker ophoudt.
Daarom stel ik mezelf de volgende vraag: zouden er vaste grenzen in verantwoordelijkheid
voor mantelzorgers moeten zijn, ter voorkoming van een te hoge draaglast?
Eigen perspectief
Tijdens de opleiding Social Work kom je met verschillende kwetsbare groepen in aanraking.
Tijdens het eerste jaar waren dit kinderen, adolescenten, mensen in armoede en ouderen.
Wat ik in het eerste jaar heb geleerd is dat je niet alle problemen die iemand heeft maar kan
of moet oplossen. Ik vind namelijk dat je altijd iemand moet helpen, wanneer dit kan.
In plaats van dat je de problemen oplost, kun je iemand helpen met het erkennen van hun
minder sterke kanten. Zodat ze hun situatie met hun sterke kanten kunnen verbeteren. Ze
leren wat van het proces en er kan een gevoel van empowerment komen. Het is een proces
die je als sociaalwerker alleen maar stimuleert. Ik heb dan ook een ander perspectief van
‘hulp bieden’ kunnen zien.
Iemand wordt kwetsbaar genoemd wanneer er een domino-effect ontstaat van lichamelijke,
geestelijke of sociale problemen die een negatieve invloed hebben op het functioneren
(Spierts, Sprinkhuizen, Scholte, Hoijtink, de Jonge, 2019).
In mijn perspectief is iemand kwetsbaar wanneer hij of zij in een moeilijke situatie moet
leven. Een situatie wat iemand lichamelijk en of emotioneel zwaar kan treffen. Dit kan
gebeuren bij mensen die lijden onder een ziekte maar ook bij de mensen om hen heen.
Mensen die hen bijstaan en steunen in hun proces. Als ik denk aan mijn eigen ervaring in de
zorg, vind ik dat er weinig wordt gekeken naar de mantelzorg. Vaak zie je niet hoe veel er
achter de schermen gebeurt.
Ik had altijd wel een beeld gehad van mantelzorg en hoe zwaar het kan zijn. Na het
ontmoeten van M ben ik nog meer in gaan zien hoe intensief mantelzorg eigenlijk is. De
mantelzorg is geen negen tot vijf baan maar gaat vierentwintig uur per dag door. Daarbij kan
de zorg die gegeven wordt, qua zwaarte variëren.
Zoals eerder vermeld vind ik dat je iemand altijd moet helpen, wanneer dit kan. Vanwege die
waarde en de gesprekken met M, ben ik het eens met haar visie. Voor de ontmoeting met M
vond ik het vanzelfsprekend dat een mantelzorger gebruik maakt van ondersteuning. Ik vind
dat als de zorg die je een dierbare geeft, ten kosten gaat van jezelf het tijd is voor een
professional. Nu zie ik in dat daar niet altijd sprake van is. Door M zie ik nu ook in dat die
keuze niet altijd zo makkelijk is. Omdat je goede zorg wilt voor je dierbare en een plicht kan
voelen om voor diegene te zorgen.
Wat ik heb geleerd is dat mantelzorg verder gaat dan de zorg voor een ander. Het kan de
liefde zijn die iemand voor een dierbare voelt en daardoor de wens om diegene waar nodig
te helpen. Gezien mijn ervaring met mantelzorgers vind ik dat als een thuissituatie in mijn
ogen echt onverantwoord is voor iemand. De desbetreffende persoon hiermee
1
Hogeschool Inholland
Noah Verdier, 659661
03-06-2021
, Inleiding
Mantelzorgers hebben een grote verantwoordelijkheid betreft de zorg voor hun dierbare. Zo
ook M die mantelzorger is voor haar man. Ik leerde M kennen toen ik bij Tandem mantelzorg
stage ging lopen. Elke woensdag kom ik langs om voor M haar man te zorgen, M kan dan
wat voor zichzelf doen. M haar man is chronisch ziek en is al gevorderd in zijn ziektebeeld.
Ze doet de gehele zorg van haar man zelf en voelt veel verantwoordelijkheid voor zijn zorg.
Ze heeft een eigen visie op de zorg van haar man, waar niet iedereen van de familie het mee
eens is. Veel familieleden geloven dat M overbelast is. M zelf vindt juist dat ze de zorg van
haar man goed aan kan. Het kan zwaar zijn maar ze heeft nog geen hulp nodig van
thuiszorg of een verzorgingshuis. In gesprekken geeft M aan dat er geen grenzen zijn in de
zorg voor haar man. Ze heeft dan ook lange tijd hulp van buitenaf afgeslagen omdat ze het
niet nodig vond. Nadat ze toch hulp kreeg van Tandem, was ze erg tevreden.
M haar verhaal raakte mij, ik kreeg veel respect voor haar door hoe ze de zorg voor haar
man oppakt. Omdat ik in de praktijk vaak heb gezien dat het ook andersom kan. Zelf vind ik
het moeilijk om te peilen of M overbelast is omdat ze naar eigen zeggen ook vaak een
masker ophoudt.
Daarom stel ik mezelf de volgende vraag: zouden er vaste grenzen in verantwoordelijkheid
voor mantelzorgers moeten zijn, ter voorkoming van een te hoge draaglast?
Eigen perspectief
Tijdens de opleiding Social Work kom je met verschillende kwetsbare groepen in aanraking.
Tijdens het eerste jaar waren dit kinderen, adolescenten, mensen in armoede en ouderen.
Wat ik in het eerste jaar heb geleerd is dat je niet alle problemen die iemand heeft maar kan
of moet oplossen. Ik vind namelijk dat je altijd iemand moet helpen, wanneer dit kan.
In plaats van dat je de problemen oplost, kun je iemand helpen met het erkennen van hun
minder sterke kanten. Zodat ze hun situatie met hun sterke kanten kunnen verbeteren. Ze
leren wat van het proces en er kan een gevoel van empowerment komen. Het is een proces
die je als sociaalwerker alleen maar stimuleert. Ik heb dan ook een ander perspectief van
‘hulp bieden’ kunnen zien.
Iemand wordt kwetsbaar genoemd wanneer er een domino-effect ontstaat van lichamelijke,
geestelijke of sociale problemen die een negatieve invloed hebben op het functioneren
(Spierts, Sprinkhuizen, Scholte, Hoijtink, de Jonge, 2019).
In mijn perspectief is iemand kwetsbaar wanneer hij of zij in een moeilijke situatie moet
leven. Een situatie wat iemand lichamelijk en of emotioneel zwaar kan treffen. Dit kan
gebeuren bij mensen die lijden onder een ziekte maar ook bij de mensen om hen heen.
Mensen die hen bijstaan en steunen in hun proces. Als ik denk aan mijn eigen ervaring in de
zorg, vind ik dat er weinig wordt gekeken naar de mantelzorg. Vaak zie je niet hoe veel er
achter de schermen gebeurt.
Ik had altijd wel een beeld gehad van mantelzorg en hoe zwaar het kan zijn. Na het
ontmoeten van M ben ik nog meer in gaan zien hoe intensief mantelzorg eigenlijk is. De
mantelzorg is geen negen tot vijf baan maar gaat vierentwintig uur per dag door. Daarbij kan
de zorg die gegeven wordt, qua zwaarte variëren.
Zoals eerder vermeld vind ik dat je iemand altijd moet helpen, wanneer dit kan. Vanwege die
waarde en de gesprekken met M, ben ik het eens met haar visie. Voor de ontmoeting met M
vond ik het vanzelfsprekend dat een mantelzorger gebruik maakt van ondersteuning. Ik vind
dat als de zorg die je een dierbare geeft, ten kosten gaat van jezelf het tijd is voor een
professional. Nu zie ik in dat daar niet altijd sprake van is. Door M zie ik nu ook in dat die
keuze niet altijd zo makkelijk is. Omdat je goede zorg wilt voor je dierbare en een plicht kan
voelen om voor diegene te zorgen.
Wat ik heb geleerd is dat mantelzorg verder gaat dan de zorg voor een ander. Het kan de
liefde zijn die iemand voor een dierbare voelt en daardoor de wens om diegene waar nodig
te helpen. Gezien mijn ervaring met mantelzorgers vind ik dat als een thuissituatie in mijn
ogen echt onverantwoord is voor iemand. De desbetreffende persoon hiermee
1
