Inleiding
Wat is een dierproef
Een experiment wordt als een dierproef beschouwd als er één of meer gewervelde
dieren worden gebruikt. Het experiment wordt gedaan om een antwoord te krijgen op
een wetenschappelijke vraag of om bijvoorbeeld een medicijn zoals een vaccin te
produceren. Ook een practicum van een student met één of meer gewervelde dieren
is wettelijk een dierproef.
Een laboratorium of bedrijf dat een vergunning aanvraagt om dierproeven te mogen
doen, moet een proefdierdeskundige in dienst hebben. Een proefdierdeskundige
heeft geleerd om met proefdieren om te gaan. De proefdierdeskundige zorgt ervoor
dat de proefdieren voor, tijdens en na de proeven goed worden verzorgd.
De reden dat er dieren gebruikt worden zijn:
- Toen men begon met het testen van producten, was het verboden om
menslichamen te ontleden. Daarom begon men met dierproeven.
- Dieren lijken veel op mensen als je kijkt naar het DNA van dieren.
- Het lichaam van dieren reageert vaak hetzelfde als het lichaam van de mens op
bepaalde stoffen. (Maar dit is niet altijd het geval).
- In de ogen van sommige mensen hebben dieren geen rechten. Het is daarom erg
makkelijk om dieren te gebruiken. Dieren geven vrijwel geen verzet en je kunt er
alles mee doen wat je maar wilt.
- Het wordt al zo lang gedaan dat mensen eraan gewend zijn geraakt. Er zijn ook al
veel vaccins gemaakt met behulp van dieren. Ook zijn er al veel ziekten ontdekt door
het gebruik van dieren. Mensen zien hierdoor vaak alleen maar de voordelen van
dierproeven en vinden het daarom niet nodig om het te vervangen door een
alternatieve manier. Het werkt toch goed? Mensen denken hier niet aan de dieren die
lijden.
Europese wetgeving
Op Europees niveau bestaat ook wetgeving op het gebied van de dierproeven. Vaak
gaat het hier om minimum eisen, maar de individuele lidstaten mogen op nationaal
niveau strengere wetten maken. De landen die lid zijn van de Europese Unie,
moeten de richtlijnen van de EU invoegen in hun eigen nationale wetgeving. De
Europese wetgeving stelt b.v. dat alternatieve methoden voor dierproeven gebruikt
moeten worden als die er zijn en dat het onderzoek naar alternatieven gestimuleerd
moet worden. Om de Nederlands wetgeving af te stemmen op de Europese
richtlijnen zijn er in 1994 wijzigingen voorgesteld voor de Nederlandse Wet op de
dierproeven. Deze zijn in 1997 in werking getreden in een gewijzigde wet.
Wat is een dierproef
Een experiment wordt als een dierproef beschouwd als er één of meer gewervelde
dieren worden gebruikt. Het experiment wordt gedaan om een antwoord te krijgen op
een wetenschappelijke vraag of om bijvoorbeeld een medicijn zoals een vaccin te
produceren. Ook een practicum van een student met één of meer gewervelde dieren
is wettelijk een dierproef.
Een laboratorium of bedrijf dat een vergunning aanvraagt om dierproeven te mogen
doen, moet een proefdierdeskundige in dienst hebben. Een proefdierdeskundige
heeft geleerd om met proefdieren om te gaan. De proefdierdeskundige zorgt ervoor
dat de proefdieren voor, tijdens en na de proeven goed worden verzorgd.
De reden dat er dieren gebruikt worden zijn:
- Toen men begon met het testen van producten, was het verboden om
menslichamen te ontleden. Daarom begon men met dierproeven.
- Dieren lijken veel op mensen als je kijkt naar het DNA van dieren.
- Het lichaam van dieren reageert vaak hetzelfde als het lichaam van de mens op
bepaalde stoffen. (Maar dit is niet altijd het geval).
- In de ogen van sommige mensen hebben dieren geen rechten. Het is daarom erg
makkelijk om dieren te gebruiken. Dieren geven vrijwel geen verzet en je kunt er
alles mee doen wat je maar wilt.
- Het wordt al zo lang gedaan dat mensen eraan gewend zijn geraakt. Er zijn ook al
veel vaccins gemaakt met behulp van dieren. Ook zijn er al veel ziekten ontdekt door
het gebruik van dieren. Mensen zien hierdoor vaak alleen maar de voordelen van
dierproeven en vinden het daarom niet nodig om het te vervangen door een
alternatieve manier. Het werkt toch goed? Mensen denken hier niet aan de dieren die
lijden.
Europese wetgeving
Op Europees niveau bestaat ook wetgeving op het gebied van de dierproeven. Vaak
gaat het hier om minimum eisen, maar de individuele lidstaten mogen op nationaal
niveau strengere wetten maken. De landen die lid zijn van de Europese Unie,
moeten de richtlijnen van de EU invoegen in hun eigen nationale wetgeving. De
Europese wetgeving stelt b.v. dat alternatieve methoden voor dierproeven gebruikt
moeten worden als die er zijn en dat het onderzoek naar alternatieven gestimuleerd
moet worden. Om de Nederlands wetgeving af te stemmen op de Europese
richtlijnen zijn er in 1994 wijzigingen voorgesteld voor de Nederlandse Wet op de
dierproeven. Deze zijn in 1997 in werking getreden in een gewijzigde wet.
