Optimum toestanden amylase
Naam : anoniem
Datum: 30/09/2018
School: anoniem
Klas : anoniem
,Inhoud
Hoofdstuk 1: Inleiding p.2-3
1.1 Wat is een enzym p.2
1.2 Hoe werkt een enzym p.2
1.3 Wat is amylase p.3
1.4 Hypothese p.3
Hoofdstuk 2: Materiaal en methode p.4-9
2.1 Materiaal p.4
2.2 Methode p.5-9
Hoofdstuk 3: Resultaten p.10-14
3.1 De foto’s van de titerplaatjes van de verschillende zuren p.10-11
3.2 De foto’s van de titerplaatjes van de verschillende temperaturen p.12
3.3 De foto’s verwerkt in een tabel p.13
3.4 Formulering van antwoord op onderzoeksvraag p.14
Hoofdstuk 4: Conclusie p.15
Hoofdstuk 5: Discussie p.15
Hoofdstuk 6: Bronvermelding p.16
1
, Hoofdstuk 1: Inleiding
1.1 Wat is een enzym?
Wanneer men voedselmiddelen eet, worden de voedingsmiddelen afgebroken in het
verteringsstelsel om voedingsstoffen vrij te krijgen, die dan gebruikt kunnen worden
in het lichaam. Dit afbraakproces begint al in de mond wanneer men het voedsel
kauwt. Het kauwen zorgt ervoor dat het voedsel wordt afgebroken in kleinere
voedselbrokken. Dit leidt tot oppervlaktevergroting en maakt de verdere afbraak een
stuk gemakkelijk/sneller. Tijdens het kauwen komen er ook enzymen aan te pas,
deze zijn namelijk te vinden in speeksel. Deze enzymen versnellen het
afbraakproces van het voedsel op moleculair niveau.
Een enzym is een eiwit dat een bepaalde reactie versnelt, katalysator. Een enzym
maakt een chemisch reactie in of buiten een cel mogelijk of versnelt deze zonder
daarbij zelf verbruikt te worden of van samenstelling te veranderen. Wel verbindt het
enzym zich met het substraat tijdens de reactie. Dit gebeurt bij elk enzym op zijn
eigen manier. Hierdoor werkt een enzym enkel bij 1 substraat, dit maakt enzymen
substraatspecifiek. Enzymen worden dus GEbruikt en niet VERbruikt.
1.2 Hoe werkt een enzym?
Enzymen zijn dus eiwitten die reacties versnellen, maar hoe werkt dat precies?
Om te beginnen moet je weten dat voedingsmiddelen bestaan uit macromoleculen
waarvan de verbindingen eerst afgebroken moeten worden om vervolgens
opgenomen te kunnen worden in de dunne darm. Het verbreken van de bindingen
tussen macromoleculen kost energie. In een reageerbuis is deze activeringsenergie
vrij hoog, pas bij 100 graden gaan de bindingen snel stuk. De lichaamstemperatuur,
37 graden, is dus te laag om deze bindingen te verbreken. Enzymen lossen dit
probleem op door de activeringsenergie te verlagen. Daarom kan de reactie toch
plaatsvinden bij lichaamstemperatuur.
Een enzymmolecuul verbindt zich met het substraat. Samen wordt er een
enzym-substraatcomplex gevormd. Bij de vorming van een enzym-substraat
complex en de daarop volgende reactie van het substraat tot een andere stof moet
er wat meer gebeuren dan alleen maar complexeren en weer uit elkaar gaan.
Alvorens dat laatste gebeurt, moet eerst een reactie plaatsvinden. Daarvoor is
meestal een tweede binding nodig, die na de reactie met het substraat nieuwe
producten geeft. Deze tweede binding kan een eenvoudig molecuul zijn zoals water.
Zo reageert het water met het substraat dankzij het enzym. Als gevolg van de reactie
ontstaan er reactieproducten. Deze reactieproducten koppelen zich af van het
enzym, waarna het enzym weer beschikbaar is voor het volgend substraatmolecuul.
Doordat deze verteringsenzymen telkens hergebruikt kunnen worden, kan een klein
hoeveelheid enzymen voor een groot hoeveelheid reacties katalyseren.
2
Naam : anoniem
Datum: 30/09/2018
School: anoniem
Klas : anoniem
,Inhoud
Hoofdstuk 1: Inleiding p.2-3
1.1 Wat is een enzym p.2
1.2 Hoe werkt een enzym p.2
1.3 Wat is amylase p.3
1.4 Hypothese p.3
Hoofdstuk 2: Materiaal en methode p.4-9
2.1 Materiaal p.4
2.2 Methode p.5-9
Hoofdstuk 3: Resultaten p.10-14
3.1 De foto’s van de titerplaatjes van de verschillende zuren p.10-11
3.2 De foto’s van de titerplaatjes van de verschillende temperaturen p.12
3.3 De foto’s verwerkt in een tabel p.13
3.4 Formulering van antwoord op onderzoeksvraag p.14
Hoofdstuk 4: Conclusie p.15
Hoofdstuk 5: Discussie p.15
Hoofdstuk 6: Bronvermelding p.16
1
, Hoofdstuk 1: Inleiding
1.1 Wat is een enzym?
Wanneer men voedselmiddelen eet, worden de voedingsmiddelen afgebroken in het
verteringsstelsel om voedingsstoffen vrij te krijgen, die dan gebruikt kunnen worden
in het lichaam. Dit afbraakproces begint al in de mond wanneer men het voedsel
kauwt. Het kauwen zorgt ervoor dat het voedsel wordt afgebroken in kleinere
voedselbrokken. Dit leidt tot oppervlaktevergroting en maakt de verdere afbraak een
stuk gemakkelijk/sneller. Tijdens het kauwen komen er ook enzymen aan te pas,
deze zijn namelijk te vinden in speeksel. Deze enzymen versnellen het
afbraakproces van het voedsel op moleculair niveau.
Een enzym is een eiwit dat een bepaalde reactie versnelt, katalysator. Een enzym
maakt een chemisch reactie in of buiten een cel mogelijk of versnelt deze zonder
daarbij zelf verbruikt te worden of van samenstelling te veranderen. Wel verbindt het
enzym zich met het substraat tijdens de reactie. Dit gebeurt bij elk enzym op zijn
eigen manier. Hierdoor werkt een enzym enkel bij 1 substraat, dit maakt enzymen
substraatspecifiek. Enzymen worden dus GEbruikt en niet VERbruikt.
1.2 Hoe werkt een enzym?
Enzymen zijn dus eiwitten die reacties versnellen, maar hoe werkt dat precies?
Om te beginnen moet je weten dat voedingsmiddelen bestaan uit macromoleculen
waarvan de verbindingen eerst afgebroken moeten worden om vervolgens
opgenomen te kunnen worden in de dunne darm. Het verbreken van de bindingen
tussen macromoleculen kost energie. In een reageerbuis is deze activeringsenergie
vrij hoog, pas bij 100 graden gaan de bindingen snel stuk. De lichaamstemperatuur,
37 graden, is dus te laag om deze bindingen te verbreken. Enzymen lossen dit
probleem op door de activeringsenergie te verlagen. Daarom kan de reactie toch
plaatsvinden bij lichaamstemperatuur.
Een enzymmolecuul verbindt zich met het substraat. Samen wordt er een
enzym-substraatcomplex gevormd. Bij de vorming van een enzym-substraat
complex en de daarop volgende reactie van het substraat tot een andere stof moet
er wat meer gebeuren dan alleen maar complexeren en weer uit elkaar gaan.
Alvorens dat laatste gebeurt, moet eerst een reactie plaatsvinden. Daarvoor is
meestal een tweede binding nodig, die na de reactie met het substraat nieuwe
producten geeft. Deze tweede binding kan een eenvoudig molecuul zijn zoals water.
Zo reageert het water met het substraat dankzij het enzym. Als gevolg van de reactie
ontstaan er reactieproducten. Deze reactieproducten koppelen zich af van het
enzym, waarna het enzym weer beschikbaar is voor het volgend substraatmolecuul.
Doordat deze verteringsenzymen telkens hergebruikt kunnen worden, kan een klein
hoeveelheid enzymen voor een groot hoeveelheid reacties katalyseren.
2
