Ademhalingsstelsel
Het ademhalingsstelsel
Anatomie van de luchtwegen
Het ademhalingsstelsel is nodig om gassen uit te wisselen tussen de longen en de
buitenlucht. Mensen hebben twee longen,
- De rechterlong, deze long bestaat uit drie kwabben.
- De linkerlong, deze long bestaat uit twee kwabben en is iets kleiner, omdat een deel
van het hart de ruimte inneemt.
Het ademhalingsstelsel wordt ook wel tractus respiratorius genoemd.
De volgende onderdelen behoren tot de bovenste luchtwegen,
- De neusholte
- De mondholte
- De keelholte (farynx)
- Het strottenhoofd (larynx)
Tot de onderste luchtwegen behoren de volgende onderdelen,
- De luchtpijp (trachea)
- De luchtwegvertakkingen
Een linker en rechter hoofdaftakking (hoofdbronchi)
De kleinere aftakkingen (bronchi en bronchioli)
- De longblaasjes (alveoli)
De longvliezen
De longvliezen, de longvliezen bestaat uit een binnenblad en
buitenblad. De linker- en rechterlong worden omgeven door een
eigen longvlies (pleura).
Longvlies (pleura visceralis), dit vlies zit vast aan de
buitenzijde van de longen.
Borstvlies (pleura parietalis), dit zit aan de binnenzijde
van de borstwand, van het middenrif (diafragma) en
andere structuren in de borstholte, zoals het hartzakje
(pericard).
De ruimte tussen de longvliezen worden de pleuraholte genoemd.
Deze is gevuld met een klein beetje vocht. Als er lucht in komt zal de
long gaan inklappen na een tijdje. Dit noem je een klaplong.
Het middenrif
Het middenrif (diafragma) is een platte, koepelvormige spier die de borstkas van de buikholte
scheidt. De longen lopen niet diep mee in het middenrif. Hierdoor komt het borstvlies tegen
zichzelf aan te liggen in een plooi: de sinus pleura.
De onderste luchtwegen
De luchtpijp
De luchtpijp (trachea) ligt voor de slokdarm (oesofagus). De luchtpijp bevat 15 tot 20
hoefijzervormige ringen, gemaakt van kraakbeen. De achterzijde bestaat uit elastisch
bindweefsel en glad spierweefsel.
2.7
,De hoofdbronchi
De luchtpijp splits zich in twee vertakkingen (hoofdbronchi). De splitsing
zit net boven het hart, achter de lichaamsslagadder (aorta) en andere
grote bloedvaten. De plek waar de luchtpijp overgaat in de rechter en
linker hoofdbronchus wordt de bifurcatie genoemd.
De binnenkant van de luchtpijp en de hoofdbronchi wordt bedekt met
slijmvlies met trilharen, cellen die slijm produceren en kliertjes die vocht
afscheiden.
De rechter en linker hoofdbronchus zij niet symmetrisch,
- De linker hoofdbronchus loopt meer horizontaal en staat hierdoor in een scherpe
hoek met de luchtpijp.
- De rechter hoofdbronchus loopt relatief schuin naar beneden en staat hierdoor in een
minder scherpe hoek met de luchtpijp.
De bronchi en bronchioli
In de longen splitsen de hoofdbronchi zich op in kleinere
vertakkingen, een voor elke longkwab. De longkwabben noem je
ook wel de lobben. De vertakking naar elke longkwab worden
daarom lobulaire bronchi en secundaire bronchi genoemd. Het
aantal lobulaire bronchi verschilt per long,
- De rechter hoofdbronchus splits in drie lobulaire bronchi.
- De linker hoofdbronchus splitst in twee lobulaire bronchi.
De lobulaire bronchi vertakken zich verder in segmentale bronchi,
die ook wel tertiaire bronchi worden genoemd. Deze segmentale
bronchi vertakken zich ook meerdere keren en monden uiteindelijk
uit in de kleinste vertakkingen, de bronchioli.
De longblaasjes
De kleine vertakkingen (terminale bronchioli) van de luchtwegen
monden uit in longtrechtertjes die tientallen ballonachtige zakjes
omvatten, de longblaasjes (alveoli). Deze longblaasjes hebben een
zeer dunne wand.
Rondom de longblaasjes ligt een dicht netwerk van heel dunne bloedvaatjes, de alveolaire
haarvaatjes (capillairen). Deze bloedvaatjes hebben ook een erg dunne wand. Hierdoor
kunnen gassen gemakkelijk wordt uitgewisseld.
Het grootste deel van de borstholte wordt gevuld door de longen. De longtoppen (apex
pulmones) bevinden zich achter de sleutelbenen (claviculae). De onderkant van de longen
(longbasis) rust op het middenrif.
De bovenste luchtwegen
De bovenste luchtwegen verbinden de buitenwereld met de
onderste luchtwegen. De bovenste luchtwegen zorgen voor
optimalisatie van de ingeademde lucht door,
- Opwarming
- Bevochtiging
- Zuivering (afweer tegen stof en vuil)
Het optimaliseren van de lucht is vooral belangrijk voor de
onderste luchtwegen. Deze worden zo beschermd tegen
afkoeling en uitdroging.
2.7
, Andere functies van de bovenste luchtwegen zijn,
- Slikken
- Vormen van de stem
Om deze taken uit te kunnen voeren, bevatten de bovenste luchtwegen speciaal weefsel met
trilhaartjes, slijmbekercellen (cellen die slijm aanmaken) en afweercellen.
De anatomie van de neusholte
De neusholte (nasofarynx) is een diepe met lucht gevulde
ruimte. De neusholte ligt boven het harde gehemelte (palatum
durum) en loopt door tot achter de oogkassen. De bovenwand
en zijwanden van de neusholte bestaan uit schedelbeenderen. In
deze aangrenzende schedelbeenderen liggen verbindingen
tussen de neusholte en de neusbijholten (sinus paranasales). De
bovenwand van de neusholte wordt gevormd door het
wiggenbeen (os sfenoïdale) en het zeefbeen (os etmoidale). In
de bovenwand ligt ook veel weefsel wat zorgt voor het
waarnemen van geuren (reukepitheel). Door het zeefbeen lopen
vezels van de reukzenuw (nervus olfactorius, de eerste
hersenzenuw), die geurprikkels doorgeeft aan de hersenen. De
achterzijde van de neusholte staat in verbinding met de keelholte
(farynx).
Het neustussenschot verdeelt de neus in twee helften. Het voorste deel bestaat uit elastisch
kraakbeen en het achterste deel uit bot. In beide zijden zijn drie dunne botplaten aanwezig,
de neusschelpen. De neusschelpen zorgen voor een vergroting van het oppervlak waardoor
de lucht beter wordt verwarmd en stofdeeltjes worden weggevangen.
De functie van de neusholte
Lucht die binnenkomt, wordt in de neusholte,
- Gefilterd
- Verwarmd
- Bevochtigd
Dit zijn de ‘klimatiserende’ functies van de bovenste luchtwegen. Als dit niet goed werkt zorgt
dit voor droge luchtwegen. Hierdoor is kans op infectie groter. Een vierde belangrijke functie
is het reukvermogen.
Verwarming
In de neusschelpen wordt de lucht verwarmd of juist gekoeld tot de tempratuur van de lucht
dit schilt slecht een graad van je lichaamstempratuur.
Filtering
De trilhaartjes (cilia) zuiveren de ingeademde lucht van stofdeeltjes. Dit wordt door slijm
opgevangen. De filterfunctie voorkomt dat deeltjes die groter zijn dat 6 micrometen in de
longen terechtkomen.
Bevochtiging
Door de grootte en vorm van de neusschelpen komt een groot oppervlak van slijmvlies in
aanraking met ingeademde lucht. Hierdoor wordt de lucht bevochtigd. Dit kan alleen
gebeuren als de lucht voldoende vocht bevat.
2.7
Het ademhalingsstelsel
Anatomie van de luchtwegen
Het ademhalingsstelsel is nodig om gassen uit te wisselen tussen de longen en de
buitenlucht. Mensen hebben twee longen,
- De rechterlong, deze long bestaat uit drie kwabben.
- De linkerlong, deze long bestaat uit twee kwabben en is iets kleiner, omdat een deel
van het hart de ruimte inneemt.
Het ademhalingsstelsel wordt ook wel tractus respiratorius genoemd.
De volgende onderdelen behoren tot de bovenste luchtwegen,
- De neusholte
- De mondholte
- De keelholte (farynx)
- Het strottenhoofd (larynx)
Tot de onderste luchtwegen behoren de volgende onderdelen,
- De luchtpijp (trachea)
- De luchtwegvertakkingen
Een linker en rechter hoofdaftakking (hoofdbronchi)
De kleinere aftakkingen (bronchi en bronchioli)
- De longblaasjes (alveoli)
De longvliezen
De longvliezen, de longvliezen bestaat uit een binnenblad en
buitenblad. De linker- en rechterlong worden omgeven door een
eigen longvlies (pleura).
Longvlies (pleura visceralis), dit vlies zit vast aan de
buitenzijde van de longen.
Borstvlies (pleura parietalis), dit zit aan de binnenzijde
van de borstwand, van het middenrif (diafragma) en
andere structuren in de borstholte, zoals het hartzakje
(pericard).
De ruimte tussen de longvliezen worden de pleuraholte genoemd.
Deze is gevuld met een klein beetje vocht. Als er lucht in komt zal de
long gaan inklappen na een tijdje. Dit noem je een klaplong.
Het middenrif
Het middenrif (diafragma) is een platte, koepelvormige spier die de borstkas van de buikholte
scheidt. De longen lopen niet diep mee in het middenrif. Hierdoor komt het borstvlies tegen
zichzelf aan te liggen in een plooi: de sinus pleura.
De onderste luchtwegen
De luchtpijp
De luchtpijp (trachea) ligt voor de slokdarm (oesofagus). De luchtpijp bevat 15 tot 20
hoefijzervormige ringen, gemaakt van kraakbeen. De achterzijde bestaat uit elastisch
bindweefsel en glad spierweefsel.
2.7
,De hoofdbronchi
De luchtpijp splits zich in twee vertakkingen (hoofdbronchi). De splitsing
zit net boven het hart, achter de lichaamsslagadder (aorta) en andere
grote bloedvaten. De plek waar de luchtpijp overgaat in de rechter en
linker hoofdbronchus wordt de bifurcatie genoemd.
De binnenkant van de luchtpijp en de hoofdbronchi wordt bedekt met
slijmvlies met trilharen, cellen die slijm produceren en kliertjes die vocht
afscheiden.
De rechter en linker hoofdbronchus zij niet symmetrisch,
- De linker hoofdbronchus loopt meer horizontaal en staat hierdoor in een scherpe
hoek met de luchtpijp.
- De rechter hoofdbronchus loopt relatief schuin naar beneden en staat hierdoor in een
minder scherpe hoek met de luchtpijp.
De bronchi en bronchioli
In de longen splitsen de hoofdbronchi zich op in kleinere
vertakkingen, een voor elke longkwab. De longkwabben noem je
ook wel de lobben. De vertakking naar elke longkwab worden
daarom lobulaire bronchi en secundaire bronchi genoemd. Het
aantal lobulaire bronchi verschilt per long,
- De rechter hoofdbronchus splits in drie lobulaire bronchi.
- De linker hoofdbronchus splitst in twee lobulaire bronchi.
De lobulaire bronchi vertakken zich verder in segmentale bronchi,
die ook wel tertiaire bronchi worden genoemd. Deze segmentale
bronchi vertakken zich ook meerdere keren en monden uiteindelijk
uit in de kleinste vertakkingen, de bronchioli.
De longblaasjes
De kleine vertakkingen (terminale bronchioli) van de luchtwegen
monden uit in longtrechtertjes die tientallen ballonachtige zakjes
omvatten, de longblaasjes (alveoli). Deze longblaasjes hebben een
zeer dunne wand.
Rondom de longblaasjes ligt een dicht netwerk van heel dunne bloedvaatjes, de alveolaire
haarvaatjes (capillairen). Deze bloedvaatjes hebben ook een erg dunne wand. Hierdoor
kunnen gassen gemakkelijk wordt uitgewisseld.
Het grootste deel van de borstholte wordt gevuld door de longen. De longtoppen (apex
pulmones) bevinden zich achter de sleutelbenen (claviculae). De onderkant van de longen
(longbasis) rust op het middenrif.
De bovenste luchtwegen
De bovenste luchtwegen verbinden de buitenwereld met de
onderste luchtwegen. De bovenste luchtwegen zorgen voor
optimalisatie van de ingeademde lucht door,
- Opwarming
- Bevochtiging
- Zuivering (afweer tegen stof en vuil)
Het optimaliseren van de lucht is vooral belangrijk voor de
onderste luchtwegen. Deze worden zo beschermd tegen
afkoeling en uitdroging.
2.7
, Andere functies van de bovenste luchtwegen zijn,
- Slikken
- Vormen van de stem
Om deze taken uit te kunnen voeren, bevatten de bovenste luchtwegen speciaal weefsel met
trilhaartjes, slijmbekercellen (cellen die slijm aanmaken) en afweercellen.
De anatomie van de neusholte
De neusholte (nasofarynx) is een diepe met lucht gevulde
ruimte. De neusholte ligt boven het harde gehemelte (palatum
durum) en loopt door tot achter de oogkassen. De bovenwand
en zijwanden van de neusholte bestaan uit schedelbeenderen. In
deze aangrenzende schedelbeenderen liggen verbindingen
tussen de neusholte en de neusbijholten (sinus paranasales). De
bovenwand van de neusholte wordt gevormd door het
wiggenbeen (os sfenoïdale) en het zeefbeen (os etmoidale). In
de bovenwand ligt ook veel weefsel wat zorgt voor het
waarnemen van geuren (reukepitheel). Door het zeefbeen lopen
vezels van de reukzenuw (nervus olfactorius, de eerste
hersenzenuw), die geurprikkels doorgeeft aan de hersenen. De
achterzijde van de neusholte staat in verbinding met de keelholte
(farynx).
Het neustussenschot verdeelt de neus in twee helften. Het voorste deel bestaat uit elastisch
kraakbeen en het achterste deel uit bot. In beide zijden zijn drie dunne botplaten aanwezig,
de neusschelpen. De neusschelpen zorgen voor een vergroting van het oppervlak waardoor
de lucht beter wordt verwarmd en stofdeeltjes worden weggevangen.
De functie van de neusholte
Lucht die binnenkomt, wordt in de neusholte,
- Gefilterd
- Verwarmd
- Bevochtigd
Dit zijn de ‘klimatiserende’ functies van de bovenste luchtwegen. Als dit niet goed werkt zorgt
dit voor droge luchtwegen. Hierdoor is kans op infectie groter. Een vierde belangrijke functie
is het reukvermogen.
Verwarming
In de neusschelpen wordt de lucht verwarmd of juist gekoeld tot de tempratuur van de lucht
dit schilt slecht een graad van je lichaamstempratuur.
Filtering
De trilhaartjes (cilia) zuiveren de ingeademde lucht van stofdeeltjes. Dit wordt door slijm
opgevangen. De filterfunctie voorkomt dat deeltjes die groter zijn dat 6 micrometen in de
longen terechtkomen.
Bevochtiging
Door de grootte en vorm van de neusschelpen komt een groot oppervlak van slijmvlies in
aanraking met ingeademde lucht. Hierdoor wordt de lucht bevochtigd. Dit kan alleen
gebeuren als de lucht voldoende vocht bevat.
2.7
