Module 8 Begeleiding bij zelfmanagement en
gezondheidsproblemen
Casus:
Mevrouw Jansen is 78 jaar, en woont op een somatische afdeling. Mevrouw
heeft 1 dochter die geregeld met haar partner en kinderen langskomt.
Mevrouw haar echtgenoot is in 2020 overleden aan de gevolgen van
Corona, hierna kwam mevrouw er alleen voor te staan, vanwege artrose in
haar knieën en heupen is het niet meer veilig om thuis te wonen. Mevrouw
gebruikt een rollator maar heeft de laatste tijd steeds meer moeite met
lopen en is bang om te vallen. Mevrouw is de afgelopen paar maanden al
twee keer gevallen in de nacht tijdens het uit bed komen.
Mevrouw heeft behoefte aan duidelijke informatie over hoe het risico op
vallen verminderd kan worden. Mevrouw voelt zich onzeker doordat ze
eerder gevallen is en is bang om zonder toezicht te lopen, vooral s’ nachts.
Mevrouw wil weten welke maartregelen zij en het zorgteam kunnen nemen
om het risico op vallen minder groot te maken. Het is belangrijk om
voorlichting te geven over het juiste gebruik van hulpmiddelen en het
toepassen van evenwichtsoefeningen samen met de fysiotherapeut om de
zelfverzekerdheid van mevrouw te verbeteren.
Als het valrisico van mevrouw Jansen niet wordt aangepakt, kunnen de
lange termijn consequenties ernstig zijn:
Herhaaldelijke valincidenten: Meerdere valincidenten kunnen leiden tot
botbreuken, zoals een heupfractuur, wat mevrouw haar mobiliteit ernstig
kan beperken en kon leiden tot langdurig bedrust of ziekenhuisopname.
Zelfstandigheid: Door de angst om te vallen kan mevrouw Jansen steeds
minder zelfstandig worden. Mevrouw zal mogelijk afhankelijker worden
van zorg en hulpmiddelen, wat haar zelfstandigheid vermindert.
Conditie: Minder bewegen door de angst om te vallen kan leiden tot
spierafbraak, verminderde balans en een verhoogd risico op complicaties
zoals doorligwonden en longontsteking.
Psychosociale gevolgen: Angst voor vallen kan leiden tot:
Isolatie: Doordat mevrouw minder buiten haar woonruimte komt.
Depressie: mevrouw kan een verminderd gevoel van eigenwaarde
ontwikkelen doordat ze steeds meer functies verliest zoals staan en
lopen, wat de kwaliteit van het leven negatief beïnvloed.
, Tijdige preventie en ondersteuning zijn dus essentieel om mevrouw haar
zelfstandigheid, fysieke en mentale welzijn op lange termijn te behouden.
Bevorderende factoren voor de voorlichting:
Familiebetrokkenheid: Als de familie van mevrouw Jansen actief
betrokken wordt, kan dit mevrouw motiveren om de adviezen op te volgen
en de nodige oefeningen en aanpassingen te accepteren.
Multidisciplinaire aanpak: De samenwerking tussen zorg,
fysiotherapeuten en artsen zorgt er voor dat alle aspecten van mevrouw
haar zorg (fysiek, mentaal en sociaal) in de voorlichting worden
meegenomen.
Motivatie: Wanneer mevrouw Jansen zelf gemotiveerd is om haar
mobiliteit te verbeteren en haar angst voor vallen te over winnen, kan de
voorlichting beter binnekomen en zal mevrouw sneller meewerken aan de
voorstellen.
Belemmerende factoren voor de voorlichting:
Angst en onzekerheid: Mevrouw Jansen is mogelijk zo bang om te vallen
dat ze moeite heeft om de informatie in zich op te nemen of om
verandering in haar dagelijks leven te accepteren of toe te passen.
Cognitieve achteruitgang: Eventuele cognitieve problemen, zoals
vergeetachtigheid of verminderde concentratie kunnen ervoor zorgen dat
mevrouw de adviezen niet goed begrijpt of onthoud.
Fysieke beperkingen: Mevrouw haar artrose en pijn kunnen haar
fysiotherapie of oefeningen beperken waardoor de voorlichting ver
mobiliteitsverbetering moeilijk in de praktijk kan worden gebracht.
gezondheidsproblemen
Casus:
Mevrouw Jansen is 78 jaar, en woont op een somatische afdeling. Mevrouw
heeft 1 dochter die geregeld met haar partner en kinderen langskomt.
Mevrouw haar echtgenoot is in 2020 overleden aan de gevolgen van
Corona, hierna kwam mevrouw er alleen voor te staan, vanwege artrose in
haar knieën en heupen is het niet meer veilig om thuis te wonen. Mevrouw
gebruikt een rollator maar heeft de laatste tijd steeds meer moeite met
lopen en is bang om te vallen. Mevrouw is de afgelopen paar maanden al
twee keer gevallen in de nacht tijdens het uit bed komen.
Mevrouw heeft behoefte aan duidelijke informatie over hoe het risico op
vallen verminderd kan worden. Mevrouw voelt zich onzeker doordat ze
eerder gevallen is en is bang om zonder toezicht te lopen, vooral s’ nachts.
Mevrouw wil weten welke maartregelen zij en het zorgteam kunnen nemen
om het risico op vallen minder groot te maken. Het is belangrijk om
voorlichting te geven over het juiste gebruik van hulpmiddelen en het
toepassen van evenwichtsoefeningen samen met de fysiotherapeut om de
zelfverzekerdheid van mevrouw te verbeteren.
Als het valrisico van mevrouw Jansen niet wordt aangepakt, kunnen de
lange termijn consequenties ernstig zijn:
Herhaaldelijke valincidenten: Meerdere valincidenten kunnen leiden tot
botbreuken, zoals een heupfractuur, wat mevrouw haar mobiliteit ernstig
kan beperken en kon leiden tot langdurig bedrust of ziekenhuisopname.
Zelfstandigheid: Door de angst om te vallen kan mevrouw Jansen steeds
minder zelfstandig worden. Mevrouw zal mogelijk afhankelijker worden
van zorg en hulpmiddelen, wat haar zelfstandigheid vermindert.
Conditie: Minder bewegen door de angst om te vallen kan leiden tot
spierafbraak, verminderde balans en een verhoogd risico op complicaties
zoals doorligwonden en longontsteking.
Psychosociale gevolgen: Angst voor vallen kan leiden tot:
Isolatie: Doordat mevrouw minder buiten haar woonruimte komt.
Depressie: mevrouw kan een verminderd gevoel van eigenwaarde
ontwikkelen doordat ze steeds meer functies verliest zoals staan en
lopen, wat de kwaliteit van het leven negatief beïnvloed.
, Tijdige preventie en ondersteuning zijn dus essentieel om mevrouw haar
zelfstandigheid, fysieke en mentale welzijn op lange termijn te behouden.
Bevorderende factoren voor de voorlichting:
Familiebetrokkenheid: Als de familie van mevrouw Jansen actief
betrokken wordt, kan dit mevrouw motiveren om de adviezen op te volgen
en de nodige oefeningen en aanpassingen te accepteren.
Multidisciplinaire aanpak: De samenwerking tussen zorg,
fysiotherapeuten en artsen zorgt er voor dat alle aspecten van mevrouw
haar zorg (fysiek, mentaal en sociaal) in de voorlichting worden
meegenomen.
Motivatie: Wanneer mevrouw Jansen zelf gemotiveerd is om haar
mobiliteit te verbeteren en haar angst voor vallen te over winnen, kan de
voorlichting beter binnekomen en zal mevrouw sneller meewerken aan de
voorstellen.
Belemmerende factoren voor de voorlichting:
Angst en onzekerheid: Mevrouw Jansen is mogelijk zo bang om te vallen
dat ze moeite heeft om de informatie in zich op te nemen of om
verandering in haar dagelijks leven te accepteren of toe te passen.
Cognitieve achteruitgang: Eventuele cognitieve problemen, zoals
vergeetachtigheid of verminderde concentratie kunnen ervoor zorgen dat
mevrouw de adviezen niet goed begrijpt of onthoud.
Fysieke beperkingen: Mevrouw haar artrose en pijn kunnen haar
fysiotherapie of oefeningen beperken waardoor de voorlichting ver
mobiliteitsverbetering moeilijk in de praktijk kan worden gebracht.
