Samenvatting – Le livre de mon ami – Anatole France
1. De dame in het wit (La dame en blanc)
Enige tijd geleden ging ik (Pierre) vaak op bezoek bij twee dames die in hetzelfde
huis als wij woonden.
Een dame was altijd gekleed in het wit, de andere dame in het zwart. Ik ging er
graag heen want ik mocht de vers gebakken koekjes altijd proeven. Ook de twee
porseleinen Chinese poppetjes die op de schoorsteen stonden, trokken altijd mijn
aandacht. Op het bloementapijt kon ik altijd lekker rollen en op de canapé kon ik
lekker spelen.
Op een dag zat er echter een man op de canapé. Hij zat te praten met ‘mijn’
dames. Daarom vond ik die man niet aardig.
Ik begreep dat hij een brief bij zich had van de bruidegom van de dame in het wit
die in een ander land vertoefde: China.
Deze brief maakte haar verdrietig en daarom besloot ik haar ten huwelijk te
vragen.
De man kwam regelmatig terug. Op een dag wilde de man alleen praten, met de
dame in het wit. Hij stuurde mij daarom naar de eetkamer.
De mooie klok en de jam die de huishoudster mij gaf, leidden mij eerst een beetje
af.
Maar daarna hoorde ik stemverheffing. Ik deed stilletjes de deur open en zag dat
de man die geknield voor haar zat en de dame, ruzie aan het maken waren.
De man verdween en de dame huilde op de canapé bij mij uit.
Later kwam de dame in het zwart terug en vroeg mij of er nog iemand was
geweest.
De dame in het wit zei dat meneer Arnoud slechts even was geweest en ook ik
verried dat leugentje niet.
Jaren later ontmoette ik de dame in het wit weer op het bal van de minister van
Buitenlandse zaken.
Zij is de ambassadrice van China. Meneer Arnoud is er ook en daarover zegt ze
slechts dat het een oude vriend is.
2. De kinderen van Edouard (Les enfants d’Edouard)
Mijn haren zaten in een wanorde en daarom zei mijn moeder dat ik maar naar de
kapper moest gaan om mijn haren te laten knippen.
Dat vond ik maar niks want ik was bang voor die kapper. Dit kwam door zijn
handen. Tijdens het knippen vielen er veel haren in mijn nek. Bij het omdoen van
de kapmantel, bood ik al weerstand. Vandaag knipte hij mijn haren in een coup
van een kleine jongen wat me wat alledaags maakte. Valence had me geknipt als
alle kinderen van Edouard.
1. De dame in het wit (La dame en blanc)
Enige tijd geleden ging ik (Pierre) vaak op bezoek bij twee dames die in hetzelfde
huis als wij woonden.
Een dame was altijd gekleed in het wit, de andere dame in het zwart. Ik ging er
graag heen want ik mocht de vers gebakken koekjes altijd proeven. Ook de twee
porseleinen Chinese poppetjes die op de schoorsteen stonden, trokken altijd mijn
aandacht. Op het bloementapijt kon ik altijd lekker rollen en op de canapé kon ik
lekker spelen.
Op een dag zat er echter een man op de canapé. Hij zat te praten met ‘mijn’
dames. Daarom vond ik die man niet aardig.
Ik begreep dat hij een brief bij zich had van de bruidegom van de dame in het wit
die in een ander land vertoefde: China.
Deze brief maakte haar verdrietig en daarom besloot ik haar ten huwelijk te
vragen.
De man kwam regelmatig terug. Op een dag wilde de man alleen praten, met de
dame in het wit. Hij stuurde mij daarom naar de eetkamer.
De mooie klok en de jam die de huishoudster mij gaf, leidden mij eerst een beetje
af.
Maar daarna hoorde ik stemverheffing. Ik deed stilletjes de deur open en zag dat
de man die geknield voor haar zat en de dame, ruzie aan het maken waren.
De man verdween en de dame huilde op de canapé bij mij uit.
Later kwam de dame in het zwart terug en vroeg mij of er nog iemand was
geweest.
De dame in het wit zei dat meneer Arnoud slechts even was geweest en ook ik
verried dat leugentje niet.
Jaren later ontmoette ik de dame in het wit weer op het bal van de minister van
Buitenlandse zaken.
Zij is de ambassadrice van China. Meneer Arnoud is er ook en daarover zegt ze
slechts dat het een oude vriend is.
2. De kinderen van Edouard (Les enfants d’Edouard)
Mijn haren zaten in een wanorde en daarom zei mijn moeder dat ik maar naar de
kapper moest gaan om mijn haren te laten knippen.
Dat vond ik maar niks want ik was bang voor die kapper. Dit kwam door zijn
handen. Tijdens het knippen vielen er veel haren in mijn nek. Bij het omdoen van
de kapmantel, bood ik al weerstand. Vandaag knipte hij mijn haren in een coup
van een kleine jongen wat me wat alledaags maakte. Valence had me geknipt als
alle kinderen van Edouard.
