McKay: A History of Western Society
Hoofdstuk 7: Late Antiquity
Tussen 400 en 900 ontwikkelde zich een duidelijk Europese samenleving. De basis ingrediënten van
deze nieuwe Europese beschaving waren de Grieks-Romeinse cultuur, de gebruiken en tradities van de
Germaanse volkeren, en het christendom.
Diocletianus had het Romeinse Rijk in twee grote delen verdeeld. De hoofdstad van de westelijke helft
was Rome; de hoofdstad van de oostelijke helft was Constantinopel. Het oostelijke (Byzantijnse) rijk
bleef bijna duizend jaar bestaan na het uiteenvallen van het Westerse rijk in de vijfde eeuw. Het
keizerlijke bestuur in het Westen had in 476 plaatsgemaakt voor massale Germaanse invasies. De
Germaanse volkeren varieerden in hun plaats van herkomst en mate van romanisering. Terwijl
sommigen zich vreedzaam binnen de grenzen van het Romeinse rijk vestigden, zette de komst van
hele volkeren, zoals de Goten, de Romeinse hulpbronnen onder druk en veroorzaakte dodelijke
conflicten.
Binnen Europa was de sterkste macht en de enige stabiliserende kracht de Roomse kerk, die,
grotendeels als gevolg van het falen, zowel de belangrijkste politieke als geestelijke macht werd. In het
oostelijke rijk had de keizer het hoogste gezag over de kerk. In Rome formuleerden de bisschoppen
echter de Petrine Doctrine, de theorie van de ultieme macht van de kerk over de staat. De kerk in het
Westen nam een groot deel van de Grieks-Romeinse cultuur over en gebruikte haar intellectuele passie
en bestuurstalent om de Germaanse stammen te temmen en te transformeren. Van even groot belang
bij het ontstaan van Europa waren de kloosterorden, die na ongeveer 529 verenigd werden onder de
Regel van Sint-Benedictus.
De bekering van de heidense Europeanen was van cruciaal belang voor de Roomse Kerk. De dopen
van koningen als Clovis de Frank waren cruciale stappen in dit proces. Kloosters zoals de
benedictijnenorde en de monniken van Ierland droegen ook bij aan dit streven.
Terwijl de Duitsers zich lieten dopen en zich tot grote koninkrijken consolideerden, drong de nieuwe
dreiging van de islam Europa binnen. De religie van de islam, gesticht door Mohammed in het begin
van de zevende eeuw, verenigde de Arabieren en bracht in korte tijd een van de meest
expansionistische culturen voort die de wereld ooit heeft gezien. Aan het begin van de achtste eeuw
hadden de moslims Spanje veroverd en drongen ze Frankrijk binnen.
Zowel het Byzantijnse als het islamitische rijk waren belangrijk voor de Europese ontwikkeling.
Beiden behielden veel Grieks-Romeinse kennis, waarvan een groot deel pas veel later in het Westen
werd herontdekt, en ze leverden belangrijke bijdragen aan het recht, de wetenschap en de
geneeskunde. Ook de Germaanse traditie en gewoonte waren in die ontwikkeling belangrijk. Maar
bovenal was het het christendom dat Europa zijn kracht en eenheid gaf.
, LEARNING OBJECTIVES
Na het lezen en bestuderen van dit hoofdstuk zou u in staat moeten zijn om:
- Beschrijf en verklaar de oorzaken en gevolgen van de barbaarse migraties.
- Leg uit hoe het christendom de heidense cultuur heeft geassimileerd en welke rol het
kloosterleven speelt bij de bekering van heidense volkeren.
- Beschrijf de oorsprong van de Germaanse volkeren en de belangrijkste kenmerken van het
leven in hun samenleving.
- Bespreek hoe zowel de Byzantijnse als de islamitische cultuur West-Europa in de
middeleeuwen beïnvloedden.
Migration, Assimilation, and Conflicts
What were some of the causes and consequences of the barbarian migrations?
Wat waren enkele van de oorzaken en gevolgen van de barbaarse migraties?
De reden van verhuizing en migratie van de barbaren had meerdere oorzaken.
De barbaren waren op zoek naar beter en meer voedsel, verder waren ze op zoek naar een betere
landbouwgrond en een warmer klimaat. Verder werden ze verjaagd door volkeren van buitenaf, met
als voorbeeld de Huns uit Centraal-Azië. Ook was er onderling veel strijd tussen de barbaren,
waardoor groepen werden genoodzaakt om te vertrekken.
Dit had veel consequenties voor de bevolking. De veroverde landen namen de wijze en culturen van de
Romeinen over. Verder ontstonden er huwelijken tussen volkeren, waardoor ze vermengd raakte. Ook
was het zo dat de volkeren zoals de Kelten meevochten met de Romeinen, waardoor het leger nog
groter werd. Gaul en Britain werden snel ‘geromantiseerd’
Oorzaken:
- Beter en meer voedsel
- Betere landbouwgrond
- Warmer klimaat
- Verjaagd door volkeren van buitenaf
- Onderlinge strijd
Gevolgen:
- De wijze en culturen van de Romeinen werden overgenomen
- Er ontstonden huwelijken tussen volkeren
- Volkeren (zoals Kelten) vochten mee met de Romeinen
- Gaul en Britain werden snel ‘geromantiseerd’
Hoofdstuk 7: Late Antiquity
Tussen 400 en 900 ontwikkelde zich een duidelijk Europese samenleving. De basis ingrediënten van
deze nieuwe Europese beschaving waren de Grieks-Romeinse cultuur, de gebruiken en tradities van de
Germaanse volkeren, en het christendom.
Diocletianus had het Romeinse Rijk in twee grote delen verdeeld. De hoofdstad van de westelijke helft
was Rome; de hoofdstad van de oostelijke helft was Constantinopel. Het oostelijke (Byzantijnse) rijk
bleef bijna duizend jaar bestaan na het uiteenvallen van het Westerse rijk in de vijfde eeuw. Het
keizerlijke bestuur in het Westen had in 476 plaatsgemaakt voor massale Germaanse invasies. De
Germaanse volkeren varieerden in hun plaats van herkomst en mate van romanisering. Terwijl
sommigen zich vreedzaam binnen de grenzen van het Romeinse rijk vestigden, zette de komst van
hele volkeren, zoals de Goten, de Romeinse hulpbronnen onder druk en veroorzaakte dodelijke
conflicten.
Binnen Europa was de sterkste macht en de enige stabiliserende kracht de Roomse kerk, die,
grotendeels als gevolg van het falen, zowel de belangrijkste politieke als geestelijke macht werd. In het
oostelijke rijk had de keizer het hoogste gezag over de kerk. In Rome formuleerden de bisschoppen
echter de Petrine Doctrine, de theorie van de ultieme macht van de kerk over de staat. De kerk in het
Westen nam een groot deel van de Grieks-Romeinse cultuur over en gebruikte haar intellectuele passie
en bestuurstalent om de Germaanse stammen te temmen en te transformeren. Van even groot belang
bij het ontstaan van Europa waren de kloosterorden, die na ongeveer 529 verenigd werden onder de
Regel van Sint-Benedictus.
De bekering van de heidense Europeanen was van cruciaal belang voor de Roomse Kerk. De dopen
van koningen als Clovis de Frank waren cruciale stappen in dit proces. Kloosters zoals de
benedictijnenorde en de monniken van Ierland droegen ook bij aan dit streven.
Terwijl de Duitsers zich lieten dopen en zich tot grote koninkrijken consolideerden, drong de nieuwe
dreiging van de islam Europa binnen. De religie van de islam, gesticht door Mohammed in het begin
van de zevende eeuw, verenigde de Arabieren en bracht in korte tijd een van de meest
expansionistische culturen voort die de wereld ooit heeft gezien. Aan het begin van de achtste eeuw
hadden de moslims Spanje veroverd en drongen ze Frankrijk binnen.
Zowel het Byzantijnse als het islamitische rijk waren belangrijk voor de Europese ontwikkeling.
Beiden behielden veel Grieks-Romeinse kennis, waarvan een groot deel pas veel later in het Westen
werd herontdekt, en ze leverden belangrijke bijdragen aan het recht, de wetenschap en de
geneeskunde. Ook de Germaanse traditie en gewoonte waren in die ontwikkeling belangrijk. Maar
bovenal was het het christendom dat Europa zijn kracht en eenheid gaf.
, LEARNING OBJECTIVES
Na het lezen en bestuderen van dit hoofdstuk zou u in staat moeten zijn om:
- Beschrijf en verklaar de oorzaken en gevolgen van de barbaarse migraties.
- Leg uit hoe het christendom de heidense cultuur heeft geassimileerd en welke rol het
kloosterleven speelt bij de bekering van heidense volkeren.
- Beschrijf de oorsprong van de Germaanse volkeren en de belangrijkste kenmerken van het
leven in hun samenleving.
- Bespreek hoe zowel de Byzantijnse als de islamitische cultuur West-Europa in de
middeleeuwen beïnvloedden.
Migration, Assimilation, and Conflicts
What were some of the causes and consequences of the barbarian migrations?
Wat waren enkele van de oorzaken en gevolgen van de barbaarse migraties?
De reden van verhuizing en migratie van de barbaren had meerdere oorzaken.
De barbaren waren op zoek naar beter en meer voedsel, verder waren ze op zoek naar een betere
landbouwgrond en een warmer klimaat. Verder werden ze verjaagd door volkeren van buitenaf, met
als voorbeeld de Huns uit Centraal-Azië. Ook was er onderling veel strijd tussen de barbaren,
waardoor groepen werden genoodzaakt om te vertrekken.
Dit had veel consequenties voor de bevolking. De veroverde landen namen de wijze en culturen van de
Romeinen over. Verder ontstonden er huwelijken tussen volkeren, waardoor ze vermengd raakte. Ook
was het zo dat de volkeren zoals de Kelten meevochten met de Romeinen, waardoor het leger nog
groter werd. Gaul en Britain werden snel ‘geromantiseerd’
Oorzaken:
- Beter en meer voedsel
- Betere landbouwgrond
- Warmer klimaat
- Verjaagd door volkeren van buitenaf
- Onderlinge strijd
Gevolgen:
- De wijze en culturen van de Romeinen werden overgenomen
- Er ontstonden huwelijken tussen volkeren
- Volkeren (zoals Kelten) vochten mee met de Romeinen
- Gaul en Britain werden snel ‘geromantiseerd’
