A POESÍA ENTRE 1936 e 1976. DO 36
PROMOCIÓN DE ENLACE, A XERACIÓN DAS FESTAS MINERVAIS
1936 puxo fin a unha das etapas máis brillantes da nosa historia, pasándose da
aprobación do Estatuto de Autonomía de Galicia á prohibición do idioma.
A aparición da censura, a anulación de calquera proxecto democrático, a represión
marcan o franquismo, e son factores determinantes que explican a diferenza xurdida
entre a literatura do exilio e a literatura de posguerra en Galicia.
Así a literatura do exilio caracterízase polo predominio da poesía social (baseada
na experiencia da guerra), da poesía intimista (coa saudade pola tema e pola
infancia truncada como temas centrais), polo pulo das características vangardistas
(coa influencia do hilozoísmo e prosaímo), e a creación de plataformas editoriais,
mediante as cales todo isto é posible.
·Desde finais da década dos 40 sucédense unha serie de feitos q indican unha certa
recuperación: en 1947 publícase Cómaros verdes, de Aquilino Iglesia Alvariño;
aparece a colección de poesía Benito Soto, dirixida por Celso Emilio Ferreiro; créase a
editorial Galaxia en 1950 ou outras empresas editoriais como Bibliófilos Gallegos;
publícase o suplemento cultural do diario La Noche, con atención privilexiada á
cultura galega. Nesta época conflúen no panorama literario tres xeracións de
poetas :Xeración do 36, Promoción de Enlace e Xeración das Festas Minervais. Estes
autores cultivan diversas liñas poéticas entre as que destacamos: liña continuadora
vangardista, a poesía existencial, a instimista e a culturista.
1. XERACIÓN DO 36
Os poetas nados entre 1910 e 1920 eran mozos cando estalou a guerra, supoñendo
unha experiencia traumática para eles. Entre eles atopamos diferentes tendencias
poéticas, entre as q destacan: a poesía neotrobadoresca, a poesía ruralista e
paisaxística con pegadas hilozoístas; a poesía existencial e relixiosa; o
intimismo de María Mariño; e, por último, de maneira tardía, o socialrealismo.
·Aquilino Iglesias Alvariño (1909-61):
Destaca na temáticas paisaxística, con raíces no hilozoísmo e no paisaxismo de
Noriega Varela. A saudade, o paso do tempo e a morte son os temas principais.
No aspecto formal destaca o clasicismo dos versos.
·Cunqueiro: Comeza escribindo na preguerra, para seguir na posguerra con
históricos e mitos literarios.
PROMOCIÓN DE ENLACE, A XERACIÓN DAS FESTAS MINERVAIS
1936 puxo fin a unha das etapas máis brillantes da nosa historia, pasándose da
aprobación do Estatuto de Autonomía de Galicia á prohibición do idioma.
A aparición da censura, a anulación de calquera proxecto democrático, a represión
marcan o franquismo, e son factores determinantes que explican a diferenza xurdida
entre a literatura do exilio e a literatura de posguerra en Galicia.
Así a literatura do exilio caracterízase polo predominio da poesía social (baseada
na experiencia da guerra), da poesía intimista (coa saudade pola tema e pola
infancia truncada como temas centrais), polo pulo das características vangardistas
(coa influencia do hilozoísmo e prosaímo), e a creación de plataformas editoriais,
mediante as cales todo isto é posible.
·Desde finais da década dos 40 sucédense unha serie de feitos q indican unha certa
recuperación: en 1947 publícase Cómaros verdes, de Aquilino Iglesia Alvariño;
aparece a colección de poesía Benito Soto, dirixida por Celso Emilio Ferreiro; créase a
editorial Galaxia en 1950 ou outras empresas editoriais como Bibliófilos Gallegos;
publícase o suplemento cultural do diario La Noche, con atención privilexiada á
cultura galega. Nesta época conflúen no panorama literario tres xeracións de
poetas :Xeración do 36, Promoción de Enlace e Xeración das Festas Minervais. Estes
autores cultivan diversas liñas poéticas entre as que destacamos: liña continuadora
vangardista, a poesía existencial, a instimista e a culturista.
1. XERACIÓN DO 36
Os poetas nados entre 1910 e 1920 eran mozos cando estalou a guerra, supoñendo
unha experiencia traumática para eles. Entre eles atopamos diferentes tendencias
poéticas, entre as q destacan: a poesía neotrobadoresca, a poesía ruralista e
paisaxística con pegadas hilozoístas; a poesía existencial e relixiosa; o
intimismo de María Mariño; e, por último, de maneira tardía, o socialrealismo.
·Aquilino Iglesias Alvariño (1909-61):
Destaca na temáticas paisaxística, con raíces no hilozoísmo e no paisaxismo de
Noriega Varela. A saudade, o paso do tempo e a morte son os temas principais.
No aspecto formal destaca o clasicismo dos versos.
·Cunqueiro: Comeza escribindo na preguerra, para seguir na posguerra con
históricos e mitos literarios.
