Practices of Looking
Inhoudsopgave
Hoofdstuk 1 blz. 1
Hoofdstuk 2 blz. 3
Hoofdstuk 3 blz. 6
Hoofdstuk 5 blz. 9
Hoofdstuk 6 blz. 10
Hoofdstuk 7 blz. 13
Hoofdstuk 8 blz. 15
Hoofdstuk 1 – Images, Power and Politics
Net zoals bij andere praktijken, spelen ook bij kijken machtsrelaties een rol. We nemen deel in
kijkpraktijken om te communiceren, te beïnvloeden en om beïnvloed te worden. Een beeld kan
verschillende doeleinden dienen, in verschillende soorten omstandigheden worden getoond en
verschillende dingen betekenen voor verschillende mensen. De rol van beelden in het voorzien van
blikken op geweld, en voyeurisme en fascinatie met geweld, is weerlegd door een geschiedenis van
het gebruik van beelden om de verwoestende aspecten van geweld bloot te stellen.
Representatie
Representatie verwijst naar het gebruik van taal een beelden om betekenissen over de wereld om
ons heen te creëren. We gebruiken taal en beelden om de wereld om ons heen te beschrijven en te
definiëren. Dit proces vindt plaats door systemen zoals taal die gestructureerd zijn volgens regels en
conventies. Een taal heeft een set van regels over hoe we moeten uitdrukken en interpreteren.
Systemen van representatie zijn geen talen, maar ze zijn op sommige manieren als taalsystemen en
kunnen hierom geanalyseerd worden door middel van methoden die we lenen van linguïstiek en
semiotiek. We maken betekenis van de materiële wereld door het begrijpen van objecten en entiteiten
in hun specifieke culturele context. De materiële wereld heeft betekenis en kan alleen gezien worden
door ons via representaties. We construeren betekenissen van dingen door het proces van deze
dingen representeren. We leren de regels en conventies van de systemen van representatie binnen
een gegeven cultuur.
De mythe van fotografische waarheid
Door de geschiedenis heen is fotografie geassocieerd met realisme. Maar de creatie van een beeld
door een cameralens bevat altijd enige vorm van subjectiviteit door selectie, framing en personalisatie.
Ondanks de subjectieve aspecten van de daad van een foto nemen, klampt de aura van machine-
objectiviteit zich vast aan mechanische en elektronische beelden. De combinatie van de subjectiviteit
en objectiviteit is een culturele spanning met betrekking tot camera-gegenereerde beelden.
Positivisme stelt dat wetenschappelijke kennis de enige authentieke kennis is en houdt zich bezig
met waarheden over de wereld. In deze theorie werden de individuele acties van een wetenschapper
als een verantwoordelijkheid gezien in het proces van het uitvoeren en reproduceren van
experimenten, er werd gedacht dat de subjectieve acties van een wetenschapper mogelijke invloed
hebben op de uitkomst van het experiment. Hierom wordt in het positivisme machines betrouwbaarder
beschouwd dan de blote menselijke zintuigelijke perceptie of de kunstenaar in de productie van
empirisch bewijs.
Een foto wordt vaak gezien als een ongemedieerde kopie van de echte wereld.
Roland Barthes stelde dat de foto een ongekende samenhang biedt tussen wat nu hier is (het beeld)
en wat toen daar was (het referent). Deze samenhang steunt op een mythe van fotografische
waarheid. Barthes gebruikte de term studium om te verwijzen naar de waarheidsfunctie van foto’s. Er
wordt van foto’s verwacht dat ze de waarheid spreken. Toch bestaat er scepticisme over de waarheid
van foto’s, om deze redenen spreken we van een fotografische waarheid als mythe. Barthes zei dat dit
een mythe was niet omdat hij dacht dat foto’s niet de waarheid spraken, maar omdat hij erkende dat
waarheid altijd cultureel en contextueel beïnvloed wordt. Barthes bedacht de term punctum om de
affectieve elementen van foto’s te karakteriseren. De betekenis van foto’s kunnen dus als paradoxaal
1
Inhoudsopgave
Hoofdstuk 1 blz. 1
Hoofdstuk 2 blz. 3
Hoofdstuk 3 blz. 6
Hoofdstuk 5 blz. 9
Hoofdstuk 6 blz. 10
Hoofdstuk 7 blz. 13
Hoofdstuk 8 blz. 15
Hoofdstuk 1 – Images, Power and Politics
Net zoals bij andere praktijken, spelen ook bij kijken machtsrelaties een rol. We nemen deel in
kijkpraktijken om te communiceren, te beïnvloeden en om beïnvloed te worden. Een beeld kan
verschillende doeleinden dienen, in verschillende soorten omstandigheden worden getoond en
verschillende dingen betekenen voor verschillende mensen. De rol van beelden in het voorzien van
blikken op geweld, en voyeurisme en fascinatie met geweld, is weerlegd door een geschiedenis van
het gebruik van beelden om de verwoestende aspecten van geweld bloot te stellen.
Representatie
Representatie verwijst naar het gebruik van taal een beelden om betekenissen over de wereld om
ons heen te creëren. We gebruiken taal en beelden om de wereld om ons heen te beschrijven en te
definiëren. Dit proces vindt plaats door systemen zoals taal die gestructureerd zijn volgens regels en
conventies. Een taal heeft een set van regels over hoe we moeten uitdrukken en interpreteren.
Systemen van representatie zijn geen talen, maar ze zijn op sommige manieren als taalsystemen en
kunnen hierom geanalyseerd worden door middel van methoden die we lenen van linguïstiek en
semiotiek. We maken betekenis van de materiële wereld door het begrijpen van objecten en entiteiten
in hun specifieke culturele context. De materiële wereld heeft betekenis en kan alleen gezien worden
door ons via representaties. We construeren betekenissen van dingen door het proces van deze
dingen representeren. We leren de regels en conventies van de systemen van representatie binnen
een gegeven cultuur.
De mythe van fotografische waarheid
Door de geschiedenis heen is fotografie geassocieerd met realisme. Maar de creatie van een beeld
door een cameralens bevat altijd enige vorm van subjectiviteit door selectie, framing en personalisatie.
Ondanks de subjectieve aspecten van de daad van een foto nemen, klampt de aura van machine-
objectiviteit zich vast aan mechanische en elektronische beelden. De combinatie van de subjectiviteit
en objectiviteit is een culturele spanning met betrekking tot camera-gegenereerde beelden.
Positivisme stelt dat wetenschappelijke kennis de enige authentieke kennis is en houdt zich bezig
met waarheden over de wereld. In deze theorie werden de individuele acties van een wetenschapper
als een verantwoordelijkheid gezien in het proces van het uitvoeren en reproduceren van
experimenten, er werd gedacht dat de subjectieve acties van een wetenschapper mogelijke invloed
hebben op de uitkomst van het experiment. Hierom wordt in het positivisme machines betrouwbaarder
beschouwd dan de blote menselijke zintuigelijke perceptie of de kunstenaar in de productie van
empirisch bewijs.
Een foto wordt vaak gezien als een ongemedieerde kopie van de echte wereld.
Roland Barthes stelde dat de foto een ongekende samenhang biedt tussen wat nu hier is (het beeld)
en wat toen daar was (het referent). Deze samenhang steunt op een mythe van fotografische
waarheid. Barthes gebruikte de term studium om te verwijzen naar de waarheidsfunctie van foto’s. Er
wordt van foto’s verwacht dat ze de waarheid spreken. Toch bestaat er scepticisme over de waarheid
van foto’s, om deze redenen spreken we van een fotografische waarheid als mythe. Barthes zei dat dit
een mythe was niet omdat hij dacht dat foto’s niet de waarheid spraken, maar omdat hij erkende dat
waarheid altijd cultureel en contextueel beïnvloed wordt. Barthes bedacht de term punctum om de
affectieve elementen van foto’s te karakteriseren. De betekenis van foto’s kunnen dus als paradoxaal
1
