samenvatting reader: Hoofdstuk 10

Tekst hoofdstuk 10
Een complexe driehoeksverhouding: de
inlichtingendiensten, de federale politie en het
federaal parket
Inleiding
Opsporing van terroristische misdrijven door de federale politie
- Analyse van de werking van de Algemene directie gerechtelijke politie
o Op centraal niveau
o Op gedeconcentreerd niveau
- Onderzoekcommissie:
o Waaien aan problemen gedetecteerd
o Belangwekkende aanbevelingen geformuleerd

De opsporing van terroristische misdrijven door de federale politie
De algemene vaststellingen inzake de federale politie
Een onvoldoende geïntegreerde werking
Federale politie
- Centraal niveau: twee operationele directies
o Algemene directie bestuurlijke politie
 13 gedeconcentreerde coördinatie en steundirecties
 Geleid door bestuurlijke directeur-coördinator
o Algemene directie gerechtelijke politie
 14 gedeconcentreerde gerechtelijke directies
 Geleid door gerechtelijke directeur
- Organisatorische en functionele opsplitsing steunt op klassieke onderscheid tussen:
o De handhaving van de openbare orde als opdracht van bestuurlijke politie
o De opsporing van misdrijven al opdracht van de gerechtelijke politie
 Onvoldoende coördinatie tussen beide operationele algemene directies
Directiecomité
- Commissaris generaal en directeurs-generaal
- Streven naar een geïntegreerde benadering van terrorisme, georganiseerde
criminaliteit en andere fenomenen  vanuit operationeel perspectief onvoldoende
ontwikkeld
o Politionele informatie wordt meteen ofwel bestuurlijk ofwel gerechtelijk
beschouwd  vermoeilijkt een coherente en consequente aanpak van
fenomenen zoals terrorisme
 Gebrek aan parallelisme tussen de gedeconcentreerde coördinatie en steundirecties
(CSD) en de gedeconcentreerde gerechtelijke directies
o CSD behoort bij het commissariaat generaal
 Volgens art. 103 §3 WPG handelen de directeurs-coördinators
conform de bevelen van de commissaris generaal en de drie directeur
generaal



1

, o Gedeconcentreerde gerechtelijke directies behoren tot algemene directie
gerechtelijke politie
 Volgens art. 105 §8 WPG staan de gerechtelijke directeurs onder het
gezag van de directeur-generaal van de gerechtelijke politie
 De gedeconcentreerde gerechtelijke directies zijn in subsidiaire orde ook belast met
de vergaring en verwerking van informatie betreffende de uitvoering van
gespecialiseerde opdrachten van bestuurlijke politie
o Voor deze opdrachten vallen ze onder het gezag van directeur-generaal
bestuurlijke politie

Te sterke nadruk op consensusmodel
Art. 8bis §2 WPG
- Directiecomité federale politie neemt collectief de beslissingen  via consensus
o Bevoegdheden van commissaris-generaal blijven beperkt tot beslissingen van
beleidsmatige aard
- Zorgt ervoor dat de besluitvorming traag en stroef verloopt = onwenselijk in tijden
van crisis
o Commissaris-generaal beslist indien er geen consensus wordt bereikt en
brengt dit ter kennis van de minister van Binnenlandse Zaken  gebeurt
praktisch nooit
o Leidinggevende positie van de commissaris-generaal komt onvoldoende tot
uiting
o Belemmert de slagkracht en efficiënte werking van de federale politie ernstig
 Gevolg van de werkcultuur binnen de federale politie
 Gevolg van de wetgeving
o Art. 100 WGP: de commissaris-generaal kan een beslissing van een directeur-
generaal enkel herroepen wanneer deze:
 Onverenigbaar is met het nationaal veiligheidsplan
 Wanneer deze afbreuk doet aan de werking van de andere algemene
directies of de werking van de federale politie in het algemeen

Een gebrek aan personeelscapaciteit
Discrepantie tussen het theoretische en daadwerkelijke personeelsbestand
- Personeelsdeficit van 14%
o Doorgevoerde besparingsmaatregelen
o Stijgende mate van absenteïsme. Mogelijke verklaringen:
 Verhoogde werkdruk
 Aanhoudende besparingen
 Hervormingsmoeheid
- Zowel lokaal als federaal
 Het ontwikkelen van een gepast HR-beleid ernstig wordt bemoeilijkt door strakke
regels op vlak van statuten




2