Diagnostiek en behandeling
Samenvatting boek: voor het goede doel (werken met hulpverleningsdoelen in de
jeugdzorg) – Tom van Yperen en Mariska van der Steege
Hoofdstuk 1 – inleiding
Doelgericht hulp bieden is in de hulpverlening erg belangrijk. Het stellen van goede doelen en het
bieden van gerichte hulp is echter niet altijd gemakkelijk. Het is het ideaalbeeld om zoveel mogelijk
principes van het doelgericht hulpverlenen toe te passen in de praktijk.
Hoofdstuk 2 – achtergronden en essentie
2.1 het ontstaan van doelgericht werken: achtergronden
Goal attainment scaling
De Goal Attainment Scaling (GAS) kenmerk zich door een aantal stappen die de hulpverlener en de
cliënt doorlopen:
1. Op grond van een intake en een eerste screening worde de voor behandeling relevante
probleemgebieden genoteerd. Wat wel of niet relevant is bepalen de hulpverlener en cliënt
in overleg
2. Per probleemgebied kiezen de hulpverlener en de cliënt een of meer doelen
3. Per doel verzinnen ze een indicator (meetlat) waarop is aan te geven in welke mate het doel
is bereikt en een norm die aangeeft bij welke score op de indicator het doel bereikt is
4. De cliënt en de hulpverlener proberen per doel aan te geven hoe belangrijk ze dit
aandachtspunt vinden. Dat leidt tot een ‘gewicht’ voor ieder doel: sommige zijn uiterst
belangrijk, andere zijn van geringe betekenis
5. Er wordt een periode afgesproken waarbinnen elk doel bereikt moet zijn
6. Alles wordt op een formulier genoteerd
Met deze aanpak stellen de cliënten en hulpverleners zich beter vast op de te bereiken resultaten.
Voor elk van de partijen is helder waaraan gewerkt zal worden en de doelen zijn gezamenlijk
opgesteld.
Voortschrijdende professionalisering
Naast de introductie van de specifieke GAS-methode heeft de hulpverlening zich ook meer in het
algemeen methodisch sterk ontwikkelt. Belangrijke basis van de modellen om ontwikkelings- en
opvoedingsproblemen te disciplineren wordt gevormd door regulatieve cyclus van Van Strien.
Stappen: probleemstelling, diagnose, plan, ingreep en evaluatie.
Verschil Van Strien en onderzoek is dat de hulpverlener geen objectieve onderzoeker is, maar in
samenspraak met cliënt op zoek is naar betekenisgeving en actief meewerkt aan het realiseren van
de gewenste situatie. Overeenkomst zit in systematische, stapsgewijze aanpak die de hulpverlener
hanteert en de gedegen reflectie op zijn eigen handelen.
Bij de verdere uitwerking van dit model zien we grofweg twee ontwikkelingen
1. Sterk accent op de professionalisering van de diagnostiek: Eerste methodieken accent op
zorgvuldige exploratie van de kenmerken van het probleem en het achterhalen van de
oorzaak. Daarna meer plek voor behandeldoelen en kiezen behandelvorm aan sluitend op de
diagnosestelling. Diagnostiek en behandeling zijn in een cyclisch verband gebracht
a. Onderzoek om vast te stellen wat er aan de hand is en wat eraan te doen is
b. Opstellen van doelen voor de aanpak
Samenvatting boek: voor het goede doel (werken met hulpverleningsdoelen in de
jeugdzorg) – Tom van Yperen en Mariska van der Steege
Hoofdstuk 1 – inleiding
Doelgericht hulp bieden is in de hulpverlening erg belangrijk. Het stellen van goede doelen en het
bieden van gerichte hulp is echter niet altijd gemakkelijk. Het is het ideaalbeeld om zoveel mogelijk
principes van het doelgericht hulpverlenen toe te passen in de praktijk.
Hoofdstuk 2 – achtergronden en essentie
2.1 het ontstaan van doelgericht werken: achtergronden
Goal attainment scaling
De Goal Attainment Scaling (GAS) kenmerk zich door een aantal stappen die de hulpverlener en de
cliënt doorlopen:
1. Op grond van een intake en een eerste screening worde de voor behandeling relevante
probleemgebieden genoteerd. Wat wel of niet relevant is bepalen de hulpverlener en cliënt
in overleg
2. Per probleemgebied kiezen de hulpverlener en de cliënt een of meer doelen
3. Per doel verzinnen ze een indicator (meetlat) waarop is aan te geven in welke mate het doel
is bereikt en een norm die aangeeft bij welke score op de indicator het doel bereikt is
4. De cliënt en de hulpverlener proberen per doel aan te geven hoe belangrijk ze dit
aandachtspunt vinden. Dat leidt tot een ‘gewicht’ voor ieder doel: sommige zijn uiterst
belangrijk, andere zijn van geringe betekenis
5. Er wordt een periode afgesproken waarbinnen elk doel bereikt moet zijn
6. Alles wordt op een formulier genoteerd
Met deze aanpak stellen de cliënten en hulpverleners zich beter vast op de te bereiken resultaten.
Voor elk van de partijen is helder waaraan gewerkt zal worden en de doelen zijn gezamenlijk
opgesteld.
Voortschrijdende professionalisering
Naast de introductie van de specifieke GAS-methode heeft de hulpverlening zich ook meer in het
algemeen methodisch sterk ontwikkelt. Belangrijke basis van de modellen om ontwikkelings- en
opvoedingsproblemen te disciplineren wordt gevormd door regulatieve cyclus van Van Strien.
Stappen: probleemstelling, diagnose, plan, ingreep en evaluatie.
Verschil Van Strien en onderzoek is dat de hulpverlener geen objectieve onderzoeker is, maar in
samenspraak met cliënt op zoek is naar betekenisgeving en actief meewerkt aan het realiseren van
de gewenste situatie. Overeenkomst zit in systematische, stapsgewijze aanpak die de hulpverlener
hanteert en de gedegen reflectie op zijn eigen handelen.
Bij de verdere uitwerking van dit model zien we grofweg twee ontwikkelingen
1. Sterk accent op de professionalisering van de diagnostiek: Eerste methodieken accent op
zorgvuldige exploratie van de kenmerken van het probleem en het achterhalen van de
oorzaak. Daarna meer plek voor behandeldoelen en kiezen behandelvorm aan sluitend op de
diagnosestelling. Diagnostiek en behandeling zijn in een cyclisch verband gebracht
a. Onderzoek om vast te stellen wat er aan de hand is en wat eraan te doen is
b. Opstellen van doelen voor de aanpak
