Samenvatting NG periode 3
College 1
Deze periode kijken we naar de dynamische onderzoeken. Bij deze onderzoeken kijken we naar de
route van het radiofarmacon die naar een specifiek orgaan gaat. De camera zijn bij dit soort
onderzoeken niet dynamisch maar de stof wel.
Doel van dynamisch onderzoek:
Het verkrijgen van een serie plenaire (statische) afbeeldingen van een orgaan, opgenomen vanuit 1
richting, gedurende een tijd.
Deze serie wordt dan achter elkaar afgebeeld en heb je een film.
Kenmerken:
- Verdeling van radiofarmacon verandert tijdens het onderzoek.
- Gammacamera legt de beweging van radiofarmacon vast
o Het is niet perfect beeld want de telstatistiek is heel laag, maar je kan wel
beoordelen hoe de doorbloeding is.
Je gebruikt dit onderzoek als je dynamische processen zoals doorbloeding, uitscheiding urine,
maagontlediging of lymfeafvloed wilt zien.
Maagontlediging is kijken hoe eten verwerkt wordt door de maag
Lymfeafvloed is een onderzoek dat vooral bij dames met borstkanker plaatsvindt. Hier kijken ze of de
tumor niet uitzaait richting de lymfeklieren. Een borst voert vocht af naar lymfe. Eerste is
schildwachtklier en die wil je dus lokaliseren en kijken of er meta’s zijn.
Soms moet je deze klier markeren zodat de chirurg dit eventueel kan verwijderen, vervolgens door
kan sturen naar het lab om te kijken of het eventueel maligne cellen bevat.
Voorbeeld
Dit zijn niet de beste opnames, lage dosis en lage
telstatistiek zorgt voor troebel en vaag beeld. Iedere
opname duurt maar 6 seconde.
Hiernaast zie je de arteriële doorbloeding richting de
hand.
Je injecteert de patiënt altijd bij de vena, dit gaat richting
het hart, gaat dan weer naar hand.
Uit zulke opnames kan je bv constateren dat iemand een
ontsteking heeft.
Voorbeeld renografie
Bij renografie wordt er eerst meestal eerst vrij korte
opnames gemaakt, totdat je ziet dat nieren goed gevuld zijn. Op den duur worden er weer langere
opnames gemaakt om te kijken naar de uitscheidingsfunctie van de nieren.
Toedienen radiofarmacon
Je gaat met injectie de spuit in een vena brengen. Dan spuit je het erin, het radiofarmacon wordt
verdeeld over de venen. Het wordt uitgerekt, maar dat wil je niet. Dit kan je tegengaan door het
volgende te doen. Je brengt in je spuit een klein beetje lucht voor het radiofarmacon en een beetje
er achter. Dit moet wel laag zijn want je wilt niet veel lucht in een vena stoppen (0.1ml), anders krijg
je een embolie. Deze methode wordt een bolus genoemd.
, Het doel van een bolus is dus hoge activiteit concentratie houden bij de passage van een orgaan of
doelgebied.
Je kan ook een shot fysologisch zout toedienen, daardoor wordt het radiofarmacon ook gestuurd.
Positionering
Positionering moet goed zijn voordat je het radiofarmacon toedient aan de patiënt. Je moet bij
positioneren weer denken aan de herkenbare anatomische punten zoals xiphoid, crista illiaca of os
pubis.
Acquisitie
Bij deze onderzoeken heb je een tijd per frame. Hoe hoger de frames, hoe betere beelden en hoe
betere details je ziet.
Je kan ook niet heel veel korte opnames maken want dan krijg je een te grote reeks plaatjes. Dit wil
je ook niet hebben.
Nu hebben we het over temporele resolutie, dit wilt zeggen: “het scheidend vermogen in de tijd”.
Welke tijd per frame moet je instellen om het proces goed te volgen? Afhankelijk van het onderzoek.
Als je een korte tijd-frame verhouding hebt, heeft dit diverse gevolgen:
- Je wilt een HS collimator hebben (high sensitivity).
- Matrix wil je heel grove matrix hebben.
Je kan per onderzoek ook weer een andere tijd-frame hebben in de diverse fase. Een voorbeeld
hiervan is een renogram. Hier wordt bij fase 1 de doorbloeding met 1 sec/frame bekeken. In fase 2 is
het een opname en uitscheiding van 30 sec/frame.
Processing
Dit doe je eigenlijk al tijdens het onderzoek, je kan al je ROI’s al intekenen als de patiënt op tafel ligt.
Bij de processing ontstaat een TAC (Tijd-activiteitcurve). Hier kan je dus de opbouw van de counts in
zien. Die bereiken een piek en dan wordt het langzaam minder omdat urine dan naar blaas gaat en je
dan dus minder counts hebt.
Het kan zo zijn dat de lijn opbouwt en door blijft lopen, niet goed.
Counts worden op Y as gezet, tijd wordt op de X as gezet.
Normaal 2 lijnen, van allebei de nieren een eigen lijn zodat je kunt vergelijken.
Voor en nadelen
Dynamisch onderzoeken heeft voor en nadelen.
Voordelen
- Je hebt functionele informatie over dynamische processen.
- Het is snel, makkelijk en weinig invasief
Nadelen
- Nauwelijks anatomische informatie, moet eventueel vervolgend onderzoek komen
- Geringe telstatistiek
Kijk voorbeelden in college
College 2
Renogram zien we de nieren en de blaas. Posterieure opname. Men kan last hebben van een
hoefijzer nier. De onderpolen groeien aan mekaar vast en is dus één grote nier van 2 losse delen. De
nier ligt dan meer naar voren en kan er gekozen worden voor een extra anterior opname.
College 1
Deze periode kijken we naar de dynamische onderzoeken. Bij deze onderzoeken kijken we naar de
route van het radiofarmacon die naar een specifiek orgaan gaat. De camera zijn bij dit soort
onderzoeken niet dynamisch maar de stof wel.
Doel van dynamisch onderzoek:
Het verkrijgen van een serie plenaire (statische) afbeeldingen van een orgaan, opgenomen vanuit 1
richting, gedurende een tijd.
Deze serie wordt dan achter elkaar afgebeeld en heb je een film.
Kenmerken:
- Verdeling van radiofarmacon verandert tijdens het onderzoek.
- Gammacamera legt de beweging van radiofarmacon vast
o Het is niet perfect beeld want de telstatistiek is heel laag, maar je kan wel
beoordelen hoe de doorbloeding is.
Je gebruikt dit onderzoek als je dynamische processen zoals doorbloeding, uitscheiding urine,
maagontlediging of lymfeafvloed wilt zien.
Maagontlediging is kijken hoe eten verwerkt wordt door de maag
Lymfeafvloed is een onderzoek dat vooral bij dames met borstkanker plaatsvindt. Hier kijken ze of de
tumor niet uitzaait richting de lymfeklieren. Een borst voert vocht af naar lymfe. Eerste is
schildwachtklier en die wil je dus lokaliseren en kijken of er meta’s zijn.
Soms moet je deze klier markeren zodat de chirurg dit eventueel kan verwijderen, vervolgens door
kan sturen naar het lab om te kijken of het eventueel maligne cellen bevat.
Voorbeeld
Dit zijn niet de beste opnames, lage dosis en lage
telstatistiek zorgt voor troebel en vaag beeld. Iedere
opname duurt maar 6 seconde.
Hiernaast zie je de arteriële doorbloeding richting de
hand.
Je injecteert de patiënt altijd bij de vena, dit gaat richting
het hart, gaat dan weer naar hand.
Uit zulke opnames kan je bv constateren dat iemand een
ontsteking heeft.
Voorbeeld renografie
Bij renografie wordt er eerst meestal eerst vrij korte
opnames gemaakt, totdat je ziet dat nieren goed gevuld zijn. Op den duur worden er weer langere
opnames gemaakt om te kijken naar de uitscheidingsfunctie van de nieren.
Toedienen radiofarmacon
Je gaat met injectie de spuit in een vena brengen. Dan spuit je het erin, het radiofarmacon wordt
verdeeld over de venen. Het wordt uitgerekt, maar dat wil je niet. Dit kan je tegengaan door het
volgende te doen. Je brengt in je spuit een klein beetje lucht voor het radiofarmacon en een beetje
er achter. Dit moet wel laag zijn want je wilt niet veel lucht in een vena stoppen (0.1ml), anders krijg
je een embolie. Deze methode wordt een bolus genoemd.
, Het doel van een bolus is dus hoge activiteit concentratie houden bij de passage van een orgaan of
doelgebied.
Je kan ook een shot fysologisch zout toedienen, daardoor wordt het radiofarmacon ook gestuurd.
Positionering
Positionering moet goed zijn voordat je het radiofarmacon toedient aan de patiënt. Je moet bij
positioneren weer denken aan de herkenbare anatomische punten zoals xiphoid, crista illiaca of os
pubis.
Acquisitie
Bij deze onderzoeken heb je een tijd per frame. Hoe hoger de frames, hoe betere beelden en hoe
betere details je ziet.
Je kan ook niet heel veel korte opnames maken want dan krijg je een te grote reeks plaatjes. Dit wil
je ook niet hebben.
Nu hebben we het over temporele resolutie, dit wilt zeggen: “het scheidend vermogen in de tijd”.
Welke tijd per frame moet je instellen om het proces goed te volgen? Afhankelijk van het onderzoek.
Als je een korte tijd-frame verhouding hebt, heeft dit diverse gevolgen:
- Je wilt een HS collimator hebben (high sensitivity).
- Matrix wil je heel grove matrix hebben.
Je kan per onderzoek ook weer een andere tijd-frame hebben in de diverse fase. Een voorbeeld
hiervan is een renogram. Hier wordt bij fase 1 de doorbloeding met 1 sec/frame bekeken. In fase 2 is
het een opname en uitscheiding van 30 sec/frame.
Processing
Dit doe je eigenlijk al tijdens het onderzoek, je kan al je ROI’s al intekenen als de patiënt op tafel ligt.
Bij de processing ontstaat een TAC (Tijd-activiteitcurve). Hier kan je dus de opbouw van de counts in
zien. Die bereiken een piek en dan wordt het langzaam minder omdat urine dan naar blaas gaat en je
dan dus minder counts hebt.
Het kan zo zijn dat de lijn opbouwt en door blijft lopen, niet goed.
Counts worden op Y as gezet, tijd wordt op de X as gezet.
Normaal 2 lijnen, van allebei de nieren een eigen lijn zodat je kunt vergelijken.
Voor en nadelen
Dynamisch onderzoeken heeft voor en nadelen.
Voordelen
- Je hebt functionele informatie over dynamische processen.
- Het is snel, makkelijk en weinig invasief
Nadelen
- Nauwelijks anatomische informatie, moet eventueel vervolgend onderzoek komen
- Geringe telstatistiek
Kijk voorbeelden in college
College 2
Renogram zien we de nieren en de blaas. Posterieure opname. Men kan last hebben van een
hoefijzer nier. De onderpolen groeien aan mekaar vast en is dus één grote nier van 2 losse delen. De
nier ligt dan meer naar voren en kan er gekozen worden voor een extra anterior opname.
