1. Algemeen/oriënterend
a. De titel van het boek is De wandelaar, de auteur is Adriaan van Dis. Het boek heeft geen
ondertitel.
b. Adriaan van Dis is een Nederlandse auteur, journalist en televisiepresentator. Hij is geboren
op 16 december 1946.
c. Het boek heeft geen motto.
De opdracht van het boek is: Voor Ellen.
d. Het jaar van de eerste uitgave is 2007.
e. Het boek heeft 173 pagina’s.
f. De leestijd was ongeveer 4,5 uur.
g. Ik heb het uitgelezen op donderdag 18 november.
h. Voordat ik het boek ging lezen, vond ik het moeilijk om te bepalen wat ik ervan kon
verwachten. Ik had nog nooit van het boek gehoord, en ook niet van de schrijver, dus daardoor
wist ik niet precies hoe het boek zou zijn. Toen ik de achterkant had gelezen sprak het boek me
in eerst einstantie best wel aan. Het maakte me nieuwsgierig en het riep gelijk allerlei vragen bij
me op. En ik ben ook wel eens in Parijs geweest, waar het boek zich afspeelt, en ik was daarom
ook benieuwd hoe Parijs in dit boek zou worden weergegeven.
, 2. Samenvatting
Mulder is een Nederlandse vrijgezel van 63 jaar. Hij woont in Parijs, in een appartement in het
chique zesde arrondissement. Hij heeft geen baan en leeft van een royale erfenis. Een vast
punt in zijn dagbesteding is een flinke stadswandeling, die hem door zijn arts is aanbevolen in
verband met zijn hartklachten. Deze stadswandeling is elke dag hetzelfde en hierbij heeft
hij ook een aantal vaste rituelen, zoals het opnoemen vierendertig wapenfeiten.
Op een van zijn avondlijke wandelingen is hij getuige van een uitslaande brand in een
kraakpand waar asielzoekers en illegalen een onderkomen hebben gevonden. De situatie is
penibel; de brandweer kan niet alle verdiepingen bereiken. Het is onvermijdelijk dat er tal van
doden en gewonden zullen zijn. Plotseling springt een grote hond dwars door een raam op de
derde verdieping. Een brandweerman breekt zijn val; op de begane grond stuift de hond naar
Mulder en klampt zich aan hem vast. Mulder biedt aan om hem voor de nacht mee te nemen en
geeft een valse naam op: Nicolas Martin. De politie vraagt of hij de volgende dag de hond
naar het politiebureau kan brengen om te kijken of de echte eigenaar zich dan heeft
gemeld.
Op weg naar huis hoort hij in een café van père Bruno, de whisky drinkende pater van de
kerk, dat de hond afkomstig is uit Tsjaad en via een wonderlijke route in Frankrijk is beland.
Niemand weet hoe hij heet. Een vaste eigenaar heeft hij ook niet: bedelaars en daklozen
ontfermen zich over hem. In het café ontmoet hij ook père Bruno, de whisky drinkende pastoor
van de kerk vlak bij zijn appartement. De priester is vol lof over de hond.
Thuisgekomen doet Mulder de hond met shampoo in een warm bad. Mulder heeft last van
smetvrees en wilt zijn huis schoon houden. Le Chien – zo heet hij voortaan – is gewond aan
staart en poten. Daar wil Mulder iets aan doen. Maar eerst moet hij de volgende dag naar het
politiebureau, waar hij hoort dat de rechtmatige eigenaar zich niet gemeld heeft. Hij mag de
hond houden.
Dan beginnen Mulders dagelijkse voettochten met de hond. Die zoekt zijn vertrouwde
gezelschap op en zo komt Mulder in aanraking met de zelfkant van de maatschappij: een
bedelares die met haar afgegespte kunstbeen muntjes inzamelt, een vrouw die voor dit doel
haar wegrottende borst toont en de zwervers bij de gratis soepuitdeling. De hond kent al deze
mensen en likt aan hen. Mulder geeft deze mensen geld en wil eigenlijk zo snel mogelijk
bij hen weg, maar de hond zorgt dat hij toch met deze mensen in aanraking komt.
Mulder is geïnteresseerd in de uitvaarten van de slachtoffers van de brand: een ontmoeting met
verschillende religies. Hij gaat naar een moslimbegrafenis, waar hij niet wordt toegelaten en de
'onreine' hond al helemaal niet. Hij bezoekt een met veel pracht en praal opgetuigde mis in de
kerk van père Bruno. Vol weerzin verlaat hij de propvolle kerk. Hij heeft niets met het geloof
en noemt zichzelf overtuigd atheïst. Hij gaat naar een boeddhistische uitvaartplechtigheid.
Mulder ontmoet er een opvallende weduwe uit Sri Lanka. die geen geld heeft om haar man in
dat land te laten cremeren. Het roept bij hem voor het eerst de vraag op of hij niet iets moet
doen.
a. De titel van het boek is De wandelaar, de auteur is Adriaan van Dis. Het boek heeft geen
ondertitel.
b. Adriaan van Dis is een Nederlandse auteur, journalist en televisiepresentator. Hij is geboren
op 16 december 1946.
c. Het boek heeft geen motto.
De opdracht van het boek is: Voor Ellen.
d. Het jaar van de eerste uitgave is 2007.
e. Het boek heeft 173 pagina’s.
f. De leestijd was ongeveer 4,5 uur.
g. Ik heb het uitgelezen op donderdag 18 november.
h. Voordat ik het boek ging lezen, vond ik het moeilijk om te bepalen wat ik ervan kon
verwachten. Ik had nog nooit van het boek gehoord, en ook niet van de schrijver, dus daardoor
wist ik niet precies hoe het boek zou zijn. Toen ik de achterkant had gelezen sprak het boek me
in eerst einstantie best wel aan. Het maakte me nieuwsgierig en het riep gelijk allerlei vragen bij
me op. En ik ben ook wel eens in Parijs geweest, waar het boek zich afspeelt, en ik was daarom
ook benieuwd hoe Parijs in dit boek zou worden weergegeven.
, 2. Samenvatting
Mulder is een Nederlandse vrijgezel van 63 jaar. Hij woont in Parijs, in een appartement in het
chique zesde arrondissement. Hij heeft geen baan en leeft van een royale erfenis. Een vast
punt in zijn dagbesteding is een flinke stadswandeling, die hem door zijn arts is aanbevolen in
verband met zijn hartklachten. Deze stadswandeling is elke dag hetzelfde en hierbij heeft
hij ook een aantal vaste rituelen, zoals het opnoemen vierendertig wapenfeiten.
Op een van zijn avondlijke wandelingen is hij getuige van een uitslaande brand in een
kraakpand waar asielzoekers en illegalen een onderkomen hebben gevonden. De situatie is
penibel; de brandweer kan niet alle verdiepingen bereiken. Het is onvermijdelijk dat er tal van
doden en gewonden zullen zijn. Plotseling springt een grote hond dwars door een raam op de
derde verdieping. Een brandweerman breekt zijn val; op de begane grond stuift de hond naar
Mulder en klampt zich aan hem vast. Mulder biedt aan om hem voor de nacht mee te nemen en
geeft een valse naam op: Nicolas Martin. De politie vraagt of hij de volgende dag de hond
naar het politiebureau kan brengen om te kijken of de echte eigenaar zich dan heeft
gemeld.
Op weg naar huis hoort hij in een café van père Bruno, de whisky drinkende pater van de
kerk, dat de hond afkomstig is uit Tsjaad en via een wonderlijke route in Frankrijk is beland.
Niemand weet hoe hij heet. Een vaste eigenaar heeft hij ook niet: bedelaars en daklozen
ontfermen zich over hem. In het café ontmoet hij ook père Bruno, de whisky drinkende pastoor
van de kerk vlak bij zijn appartement. De priester is vol lof over de hond.
Thuisgekomen doet Mulder de hond met shampoo in een warm bad. Mulder heeft last van
smetvrees en wilt zijn huis schoon houden. Le Chien – zo heet hij voortaan – is gewond aan
staart en poten. Daar wil Mulder iets aan doen. Maar eerst moet hij de volgende dag naar het
politiebureau, waar hij hoort dat de rechtmatige eigenaar zich niet gemeld heeft. Hij mag de
hond houden.
Dan beginnen Mulders dagelijkse voettochten met de hond. Die zoekt zijn vertrouwde
gezelschap op en zo komt Mulder in aanraking met de zelfkant van de maatschappij: een
bedelares die met haar afgegespte kunstbeen muntjes inzamelt, een vrouw die voor dit doel
haar wegrottende borst toont en de zwervers bij de gratis soepuitdeling. De hond kent al deze
mensen en likt aan hen. Mulder geeft deze mensen geld en wil eigenlijk zo snel mogelijk
bij hen weg, maar de hond zorgt dat hij toch met deze mensen in aanraking komt.
Mulder is geïnteresseerd in de uitvaarten van de slachtoffers van de brand: een ontmoeting met
verschillende religies. Hij gaat naar een moslimbegrafenis, waar hij niet wordt toegelaten en de
'onreine' hond al helemaal niet. Hij bezoekt een met veel pracht en praal opgetuigde mis in de
kerk van père Bruno. Vol weerzin verlaat hij de propvolle kerk. Hij heeft niets met het geloof
en noemt zichzelf overtuigd atheïst. Hij gaat naar een boeddhistische uitvaartplechtigheid.
Mulder ontmoet er een opvallende weduwe uit Sri Lanka. die geen geld heeft om haar man in
dat land te laten cremeren. Het roept bij hem voor het eerst de vraag op of hij niet iets moet
doen.
