Bedreiging&Bescherming college 1
Microorganismen; structuur
Cytoplasmamembraan:
- Heel flexibel. Lipide bilaag.
- De hydrofobe regio zit aan de binnenkant.
- De hydrofiele regio zit aan de buitenkant. De fosfolipiden zitten hierin met hun kop.
- Er liggen ook nog eiwitten in het membraan.
De eiwitten in de lipide bilaag kan je indelen:
- Transmembraan eiwitten. Steken helemaal door het membraan heen.
- Integraalmembraan eiwit. Steekt tot de helft door het membraan.
- Perifeer eiwit. Als het eiwit uit meerdere subunits bestaat, en een subunit ligt niet in het
membraan.
Het cytoplasmamembraan heeft een barriere functie. Maar het is een selectieve barriere. Er vindt
dus wel uitwisseling van stoffen plaats. Membranen zijn heel flexibel, maar niet zo stevig. Bij
eukaryote cellen hebben de cellen ook nog steun aan elkaar. Bij bacteriën zit nog een laagje wat de
celwand heet, om het zo stevig mogelijk te maken. Ook zitten er sterolen (cholesterol) die zorgen
voor extra stevigheid. Sterolen = eukaryoten, hopnoids = bacteriën.
Kleine, ongeladen moleculen kunnen makkelijk door het membraan. Maar grote geladen moleculen
stranden in het membraan. De eiwitten hebben verschillende functies:
- Transport
- Receptoren , om eiwitten waar te nemen.
- Plek waar energie metabolisme plaats vindt.
Het transport is belangrijk. Dit kan selectief, d.m.v een kanaal of carrier. Over een membraan is het
altijd selectief. Het kan actief of passief zijn. In de meeste gevallen is het actief. Een carrier is een
soort taxi, die het stofje mee de cel inneemt. Het kan ook gewoon door diffusie. Dit is een lineair
verband.
Membraan transport kost in de meeste gevallen energie. Je kan deze moleculen in delen in 3
groepen:
- Eenvoudig transport. Het eiwit is een soort kanaaltje
Uniporter. Het molecuul kan gewoon van buiten naar binnen.
Antiporter. Met de gradient meestromen. De stroomrichtingen zijn
tegenovergesteld.
Symporter. Transport is mogelijk zolang er een ander stofje meestroomt. De
stroomrichtingen zijn gelijk.
Bijvoorbeeld natrium. Die stroomt door het kanaaltje, zolang er een H+ meestroomt. Dit kost
energie, want aan de buitenkant zit H+ en aan de binnenkant zit OH-. Dit wordt proton
motive force genoemd. Het heeft energie gekost om het ooit zo te krijgen. En nu gebruiken
ze energie om het H+ naar binnen te krijgen. De H+ gaat met de gradient mee, waardoor ook
natrium mee kan stromen. Ook lactose, fosfaat en sulfaat werken op deze manier.
- Groep translocatie. Dit kost ook energie. Tijdens het transport wordt er een fosfaat groep
aan glucose geplakt. Die fosfaat groep komt van pyrovaat. Daardoor krijgt de glucose een
adnere confermatie en kan die naar binnen. Het verschil is dat het H+ los blijft, maar de
fosfaat wordt gebonden.
- ABC transporter(ATP bindt, waardoor het actief wordt). Bij moleculen die heel schaars zijn in
de omgeving. Er zit een eiwit tussen het membraan en de celwand. Als het molecuul
Microorganismen; structuur
Cytoplasmamembraan:
- Heel flexibel. Lipide bilaag.
- De hydrofobe regio zit aan de binnenkant.
- De hydrofiele regio zit aan de buitenkant. De fosfolipiden zitten hierin met hun kop.
- Er liggen ook nog eiwitten in het membraan.
De eiwitten in de lipide bilaag kan je indelen:
- Transmembraan eiwitten. Steken helemaal door het membraan heen.
- Integraalmembraan eiwit. Steekt tot de helft door het membraan.
- Perifeer eiwit. Als het eiwit uit meerdere subunits bestaat, en een subunit ligt niet in het
membraan.
Het cytoplasmamembraan heeft een barriere functie. Maar het is een selectieve barriere. Er vindt
dus wel uitwisseling van stoffen plaats. Membranen zijn heel flexibel, maar niet zo stevig. Bij
eukaryote cellen hebben de cellen ook nog steun aan elkaar. Bij bacteriën zit nog een laagje wat de
celwand heet, om het zo stevig mogelijk te maken. Ook zitten er sterolen (cholesterol) die zorgen
voor extra stevigheid. Sterolen = eukaryoten, hopnoids = bacteriën.
Kleine, ongeladen moleculen kunnen makkelijk door het membraan. Maar grote geladen moleculen
stranden in het membraan. De eiwitten hebben verschillende functies:
- Transport
- Receptoren , om eiwitten waar te nemen.
- Plek waar energie metabolisme plaats vindt.
Het transport is belangrijk. Dit kan selectief, d.m.v een kanaal of carrier. Over een membraan is het
altijd selectief. Het kan actief of passief zijn. In de meeste gevallen is het actief. Een carrier is een
soort taxi, die het stofje mee de cel inneemt. Het kan ook gewoon door diffusie. Dit is een lineair
verband.
Membraan transport kost in de meeste gevallen energie. Je kan deze moleculen in delen in 3
groepen:
- Eenvoudig transport. Het eiwit is een soort kanaaltje
Uniporter. Het molecuul kan gewoon van buiten naar binnen.
Antiporter. Met de gradient meestromen. De stroomrichtingen zijn
tegenovergesteld.
Symporter. Transport is mogelijk zolang er een ander stofje meestroomt. De
stroomrichtingen zijn gelijk.
Bijvoorbeeld natrium. Die stroomt door het kanaaltje, zolang er een H+ meestroomt. Dit kost
energie, want aan de buitenkant zit H+ en aan de binnenkant zit OH-. Dit wordt proton
motive force genoemd. Het heeft energie gekost om het ooit zo te krijgen. En nu gebruiken
ze energie om het H+ naar binnen te krijgen. De H+ gaat met de gradient mee, waardoor ook
natrium mee kan stromen. Ook lactose, fosfaat en sulfaat werken op deze manier.
- Groep translocatie. Dit kost ook energie. Tijdens het transport wordt er een fosfaat groep
aan glucose geplakt. Die fosfaat groep komt van pyrovaat. Daardoor krijgt de glucose een
adnere confermatie en kan die naar binnen. Het verschil is dat het H+ los blijft, maar de
fosfaat wordt gebonden.
- ABC transporter(ATP bindt, waardoor het actief wordt). Bij moleculen die heel schaars zijn in
de omgeving. Er zit een eiwit tussen het membraan en de celwand. Als het molecuul
