Anthos, Amsterdam
Vijfendertigste druk 2011
Eerste druk 2009
300 pagina’s
Psychologische roman
Winnaar NS Publieksprijs 2009
Algemene informatie
, Motto
Nice guy Eddie
C’mon, throw in a buck.
Mr. Pink
Uh-huh. I don’t tip.
Nice Guy Eddie
Whaddaya mean, you don’t tip?
Mr. Pink
I don’t believe in it.
Quentin Tarantino
Reservoir Dogs
Het is een dialoog tussen twee personen uit het filmscript van “Reservoir Dogs”
(1992) van de regisseur Quentin Tarantino.
Het motto gaat over het geven van fooi in een restaurant. De dialoog verwijst naar
het laatste deel van het boek “Fooi” (hoofdstuk 46). In het begin van dat hoofdstuk
denkt Paul erover na hoeveel fooi hij achter moet laten.
Samenvatting
Op een avond gaan Paul Lohman en zijn vrouw Claire dineren samen met zijn broer,
Serge, en zijn vrouw Babette. Serge is minister-president kandidaat en hij zal de
verkiezingen over zeven maanden zeer waarschijnlijk winnen. Ze spreken in een chic
restaurant af (naam wordt niet genoemd) om te praten over hun kinderen. De
specifieke reden is niet genoemd, maar ze weten allemaal waarom ze er zitten.
Maar in plaats van daarover te praten, praten ze over allesbehalve hun kinderen. Bij
Paul lopen de spanningen hoog op. Hij denkt na over hoe hij het restaurant te chique
vindt en Serge praat wat over zijn campagne. Paul weet zeker dat er drama gaat
komen. Hij gaat even naar het toilet en wanneer hij weer terugkomt is Babette aan
het huilen en ze gaat met Claire naar buiten. Paul volgt hen.
Als hij buiten is, gaat de telefoon in zijn zak af. Maar het is niet zijn eigen telefoon.
Het is de telefoon van zijn zoon, Michel, die vanaf huis belt om zijn telefoon te
vinden. Paul had zijn telefoon gepakt om een filmpje van Michel te bekijken. Op het
filmpje zie je Michel en Rick, de zoon van Serge en Babette, een zwerver in elkaar
slaan. Paul ziet dat Michel een voicemail heeft van Claire. Hij beluistert deze. Claire
zegt: ‘Ik zorg wel dat we tot twaalven wegblijven. Dus vanavond moeten jullie het
doen. Papa weet van niks en dat wil ik graag zo houden.’
Eindelijk wordt er verteld over wat er is gebeurd met de kinderen. Het blijkt dat ze
wilden pinnen onderweg naar huis na een schoolfeest, maar er lag een zwerver in de
hoek te slapen. De zwerver begon te schelden nadat ze vriendelijk hadden gevraagd
of ze weg wilde gaan. De jongens begonnen te lachen en gooiden het oude vuil dat
langs de weg stond naar haar toe. Na het gooien van een lege jerrycan gooiden de
jongens een lucifer en toen volgde er een explosie. De zwerver was gelijk dood.
Later waren er beelden op televisie bij ‘Opsporing Verzocht’. Paul herkent Michel en
Rick meteen, maar hij dacht te zien dat Claire niks doorhad.
Vijfendertigste druk 2011
Eerste druk 2009
300 pagina’s
Psychologische roman
Winnaar NS Publieksprijs 2009
Algemene informatie
, Motto
Nice guy Eddie
C’mon, throw in a buck.
Mr. Pink
Uh-huh. I don’t tip.
Nice Guy Eddie
Whaddaya mean, you don’t tip?
Mr. Pink
I don’t believe in it.
Quentin Tarantino
Reservoir Dogs
Het is een dialoog tussen twee personen uit het filmscript van “Reservoir Dogs”
(1992) van de regisseur Quentin Tarantino.
Het motto gaat over het geven van fooi in een restaurant. De dialoog verwijst naar
het laatste deel van het boek “Fooi” (hoofdstuk 46). In het begin van dat hoofdstuk
denkt Paul erover na hoeveel fooi hij achter moet laten.
Samenvatting
Op een avond gaan Paul Lohman en zijn vrouw Claire dineren samen met zijn broer,
Serge, en zijn vrouw Babette. Serge is minister-president kandidaat en hij zal de
verkiezingen over zeven maanden zeer waarschijnlijk winnen. Ze spreken in een chic
restaurant af (naam wordt niet genoemd) om te praten over hun kinderen. De
specifieke reden is niet genoemd, maar ze weten allemaal waarom ze er zitten.
Maar in plaats van daarover te praten, praten ze over allesbehalve hun kinderen. Bij
Paul lopen de spanningen hoog op. Hij denkt na over hoe hij het restaurant te chique
vindt en Serge praat wat over zijn campagne. Paul weet zeker dat er drama gaat
komen. Hij gaat even naar het toilet en wanneer hij weer terugkomt is Babette aan
het huilen en ze gaat met Claire naar buiten. Paul volgt hen.
Als hij buiten is, gaat de telefoon in zijn zak af. Maar het is niet zijn eigen telefoon.
Het is de telefoon van zijn zoon, Michel, die vanaf huis belt om zijn telefoon te
vinden. Paul had zijn telefoon gepakt om een filmpje van Michel te bekijken. Op het
filmpje zie je Michel en Rick, de zoon van Serge en Babette, een zwerver in elkaar
slaan. Paul ziet dat Michel een voicemail heeft van Claire. Hij beluistert deze. Claire
zegt: ‘Ik zorg wel dat we tot twaalven wegblijven. Dus vanavond moeten jullie het
doen. Papa weet van niks en dat wil ik graag zo houden.’
Eindelijk wordt er verteld over wat er is gebeurd met de kinderen. Het blijkt dat ze
wilden pinnen onderweg naar huis na een schoolfeest, maar er lag een zwerver in de
hoek te slapen. De zwerver begon te schelden nadat ze vriendelijk hadden gevraagd
of ze weg wilde gaan. De jongens begonnen te lachen en gooiden het oude vuil dat
langs de weg stond naar haar toe. Na het gooien van een lege jerrycan gooiden de
jongens een lucifer en toen volgde er een explosie. De zwerver was gelijk dood.
Later waren er beelden op televisie bij ‘Opsporing Verzocht’. Paul herkent Michel en
Rick meteen, maar hij dacht te zien dat Claire niks doorhad.
