HC 1.02
In een embryo lopen er vier structuren in de lengte:
- De neurale buis, die zich ontwikkelt tot het centrale zenuwstelsel
- De chorda, die zich ontwikkelt tot de kern van de tussenwervelschijven: de
nuclei pulposi
- De aorta
- De darmaanleg
Embryonaal bindweefsel gaat zich differentiëren en gaat per segment verdichtingen
vertonen. Deze verdichtingen zijn de somieten. Een somiet verdeelt zich vervolgens
in een sclerotoom een dermamyotoom.
Een deel van het sclerotoom gaat het chorda omgeven. Hieruit worden de
wervellichamen en een deel van de tussenwervelschijven gevormd. Een ander deel
van het sclerotoom vormt vervolgens de wervelbogen, de werveluitsteeksels en de
ribben.
Een ruggenwervel is intersegmentaal verbonden. Dit betekent dat één ruggenwervel
het gebied van meerdere somieten in beslag neemt.
,De wervelkolom is een elastische staaf die is
opgebouwd uit wervels en tussenwervelschijven. De
wervelkolom is als volgt opgebouwd:
- 7 halswervels – C1 t/m C7 (cervicaal)
▪ C1 en C2 (atlas en axis) zijn speciaal
omdat ze een aparte vorm en functie
hebben
▪ C7 wordt ook wel vertebra prominens
genoemd
- 12 borstwervels – Th1 t/m Th12 (thoracaal)
- 5 lendenwervels – L1 t/m L5 (lumbaal)
- Het os sacrum – 5 vergroeide sacrale wervels en
4 tussenwervelschijven
- Het os coccygis (stuitbeen) – 3-6 vergroeide
coccygeale wervels
Tussen C2 en C3 ligt de meest craniale
tussenwervelschijf, tussen L5 en het os sacrum ligt de
meest caudale tussenwervelschijf.
De functie van de wervelkolom is om te zorgen voor
stabiliteit en beweeglijkheid. De wervelkolom heeft een
kromme vorm om de krachten die erop uitgeoefend
worden voldoende op te kunnen vangen
Een wervel bestaat uit twee delen, het wervellichaam (corpus vertebralis) en de
wervelboog (arcus vertebralis). Op de wervelboog zitten allerlei uitsteeksels:
- De proc. spinosus – naar achteren wijzend
- De proc. transversus/costalis – schuin naar de zijkant wijzend
▪ Cervicaal en thoracaal worden deze proccessi transversus genoemd.
Lumbaal heten ze proc. costalis
- De proc. articularis superior en inferior – naar boven en naar beneden wijzend
▪ Vormen samen met de proc. superior en inferior van de onder- en
bovenliggende wervels voor de vorm van een goed werkend synoviaal
gewricht
De processi hebben als functie dat de ligamenten en die spieren die over de rug
lopen op de aanhechten
Het wervellichaam bestaat uit spongieus botweefsel, aan de boven- en onderkant
bedekt door een kraakbeenlaagje dat omgeven is door een benige randlijst.
De thoracale wervels zitten aan de ribben vast door middel van synoviale gewrichten.
Als je de ruggenwervels gerangschikt op elkaar stapelt vormt er zich in het midden
van de wervels een wervelkanaal. Het wervelkanaal loopt helemaal naar beneden tot
en met het os sacrum, waar het eindigt in als hiatus sacralis. Door de hiatus sacralis
lopen ook nog zenuwen.
,C1 (atlas) heeft twee gewrichtsvlakken aan de bovenkant die articuleren met
gewrichtsvlakken onder het achterhoofdsbeen. Ook aan de onderkant van C1 zitten
er twee gewrichtsvlakken. Deze articuleren met C2 (axis). Tussen C1 en C2 zit er
dus nog een extra gewricht. Dit gewricht kan door de manier hoe hij in elkaar zit
alleen roteren, verder kan hij geen bewegingen maken.
In alle wervels zit een gaatje, het foramen transversarium. Door dit gaatje loopt een
belangrijk bloedvat, het art. vertebralis, die de ruggenwervels van bloed voorziet en
ook de schedel in gaat.
Het os sacrum is een wigvormig bot. Aan de bovenkant van het heiligbeen zijn er
twee gewrichtsuitsteeksels. Deze articuleren samen met twee uitsteeksels aan L5.
Het os sacrum heeft openingen aan de voor- en achterzijde voor de ventrale en de
dorsale takken van de sacrale zenuwen. Verder zitten er aan allebei de kanten van
het heiligbeen een gewrichtsvlak voor het os illium. Dit vlak heet ook wel de facies
auricularis voor het articulatio sacro-iliaca. Dit gewricht heeft maar beperkte
beweegmogelijkheden door de vele ligamenten
Rondom het sacro-iliacale gewricht lopen veel ligamenten. Deze ligamenten vangen
in stand de krachten op die op de romp uitgeoefend worden. Ze beantwoorden
namelijk de zwaartekracht met dezelfde kracht terug, waardoor het bekken stabiel
blijft.
, Tussen C2 en het os sacrum bestaat er een functionele eenheid. Dit betekent dat
alle structuren tussen deze botjes dezelfde functie hebben. De functionele eenheid
bestaat uit het intervertebrale gewricht:
- Tussenwervelschijf
- Facetgewrichten
- Ligamenten
De grootte van de maximale bewegingsuitslag varieert per functionele eenheid
-
Een facetgewricht kan de
bewegingen maken door de discus
intervertebralis en door de
ligamenten die over de wervels
heenlopen. De richting die de
facetgewrichten kunnen maken wordt
bepaald door van de procc. articularis
op de wervels zelf. De
beweegmogelijkheden van de
facetgewrichten zijn:
- Flexie/extensie
- Lateroflexie
- Axiale rotatie
De discus intervertebralis is een
kraakbeenachtige schijf. Ook de
discus is betrokken bij de beweging
van de facetgewrichten, hiervoor
moet hij daarentegen wel vervormen.
De discus heeft een geleiachtige
kern, de nucleus pulposus. Deze kern
wordt omgeven door collageen
bindweefsel.
De bewegingen van de
facetgewrichten worden geremd door
de ligamenten.
In een embryo lopen er vier structuren in de lengte:
- De neurale buis, die zich ontwikkelt tot het centrale zenuwstelsel
- De chorda, die zich ontwikkelt tot de kern van de tussenwervelschijven: de
nuclei pulposi
- De aorta
- De darmaanleg
Embryonaal bindweefsel gaat zich differentiëren en gaat per segment verdichtingen
vertonen. Deze verdichtingen zijn de somieten. Een somiet verdeelt zich vervolgens
in een sclerotoom een dermamyotoom.
Een deel van het sclerotoom gaat het chorda omgeven. Hieruit worden de
wervellichamen en een deel van de tussenwervelschijven gevormd. Een ander deel
van het sclerotoom vormt vervolgens de wervelbogen, de werveluitsteeksels en de
ribben.
Een ruggenwervel is intersegmentaal verbonden. Dit betekent dat één ruggenwervel
het gebied van meerdere somieten in beslag neemt.
,De wervelkolom is een elastische staaf die is
opgebouwd uit wervels en tussenwervelschijven. De
wervelkolom is als volgt opgebouwd:
- 7 halswervels – C1 t/m C7 (cervicaal)
▪ C1 en C2 (atlas en axis) zijn speciaal
omdat ze een aparte vorm en functie
hebben
▪ C7 wordt ook wel vertebra prominens
genoemd
- 12 borstwervels – Th1 t/m Th12 (thoracaal)
- 5 lendenwervels – L1 t/m L5 (lumbaal)
- Het os sacrum – 5 vergroeide sacrale wervels en
4 tussenwervelschijven
- Het os coccygis (stuitbeen) – 3-6 vergroeide
coccygeale wervels
Tussen C2 en C3 ligt de meest craniale
tussenwervelschijf, tussen L5 en het os sacrum ligt de
meest caudale tussenwervelschijf.
De functie van de wervelkolom is om te zorgen voor
stabiliteit en beweeglijkheid. De wervelkolom heeft een
kromme vorm om de krachten die erop uitgeoefend
worden voldoende op te kunnen vangen
Een wervel bestaat uit twee delen, het wervellichaam (corpus vertebralis) en de
wervelboog (arcus vertebralis). Op de wervelboog zitten allerlei uitsteeksels:
- De proc. spinosus – naar achteren wijzend
- De proc. transversus/costalis – schuin naar de zijkant wijzend
▪ Cervicaal en thoracaal worden deze proccessi transversus genoemd.
Lumbaal heten ze proc. costalis
- De proc. articularis superior en inferior – naar boven en naar beneden wijzend
▪ Vormen samen met de proc. superior en inferior van de onder- en
bovenliggende wervels voor de vorm van een goed werkend synoviaal
gewricht
De processi hebben als functie dat de ligamenten en die spieren die over de rug
lopen op de aanhechten
Het wervellichaam bestaat uit spongieus botweefsel, aan de boven- en onderkant
bedekt door een kraakbeenlaagje dat omgeven is door een benige randlijst.
De thoracale wervels zitten aan de ribben vast door middel van synoviale gewrichten.
Als je de ruggenwervels gerangschikt op elkaar stapelt vormt er zich in het midden
van de wervels een wervelkanaal. Het wervelkanaal loopt helemaal naar beneden tot
en met het os sacrum, waar het eindigt in als hiatus sacralis. Door de hiatus sacralis
lopen ook nog zenuwen.
,C1 (atlas) heeft twee gewrichtsvlakken aan de bovenkant die articuleren met
gewrichtsvlakken onder het achterhoofdsbeen. Ook aan de onderkant van C1 zitten
er twee gewrichtsvlakken. Deze articuleren met C2 (axis). Tussen C1 en C2 zit er
dus nog een extra gewricht. Dit gewricht kan door de manier hoe hij in elkaar zit
alleen roteren, verder kan hij geen bewegingen maken.
In alle wervels zit een gaatje, het foramen transversarium. Door dit gaatje loopt een
belangrijk bloedvat, het art. vertebralis, die de ruggenwervels van bloed voorziet en
ook de schedel in gaat.
Het os sacrum is een wigvormig bot. Aan de bovenkant van het heiligbeen zijn er
twee gewrichtsuitsteeksels. Deze articuleren samen met twee uitsteeksels aan L5.
Het os sacrum heeft openingen aan de voor- en achterzijde voor de ventrale en de
dorsale takken van de sacrale zenuwen. Verder zitten er aan allebei de kanten van
het heiligbeen een gewrichtsvlak voor het os illium. Dit vlak heet ook wel de facies
auricularis voor het articulatio sacro-iliaca. Dit gewricht heeft maar beperkte
beweegmogelijkheden door de vele ligamenten
Rondom het sacro-iliacale gewricht lopen veel ligamenten. Deze ligamenten vangen
in stand de krachten op die op de romp uitgeoefend worden. Ze beantwoorden
namelijk de zwaartekracht met dezelfde kracht terug, waardoor het bekken stabiel
blijft.
, Tussen C2 en het os sacrum bestaat er een functionele eenheid. Dit betekent dat
alle structuren tussen deze botjes dezelfde functie hebben. De functionele eenheid
bestaat uit het intervertebrale gewricht:
- Tussenwervelschijf
- Facetgewrichten
- Ligamenten
De grootte van de maximale bewegingsuitslag varieert per functionele eenheid
-
Een facetgewricht kan de
bewegingen maken door de discus
intervertebralis en door de
ligamenten die over de wervels
heenlopen. De richting die de
facetgewrichten kunnen maken wordt
bepaald door van de procc. articularis
op de wervels zelf. De
beweegmogelijkheden van de
facetgewrichten zijn:
- Flexie/extensie
- Lateroflexie
- Axiale rotatie
De discus intervertebralis is een
kraakbeenachtige schijf. Ook de
discus is betrokken bij de beweging
van de facetgewrichten, hiervoor
moet hij daarentegen wel vervormen.
De discus heeft een geleiachtige
kern, de nucleus pulposus. Deze kern
wordt omgeven door collageen
bindweefsel.
De bewegingen van de
facetgewrichten worden geremd door
de ligamenten.
