Voorbereiding:
- Ik zorg ervoor dat ik de casus goed heb gelezen en alle ziektebeelden en medische begrippen
ken/begrijp. Hierdoor weet ik van tevoren al (globaal) wat de omstandigheden van de
zorgvrager zijn. Dit zorgt ervoor dat je een volledig gesprek kunt voeren zonder dat de
zorgvrager nog zijn/haar omstandigheden uit moet leggen.
- Ik neem mijn Plan van Aanpak nog een aantal keer goed door, zodat ik een duidelijke
opbouw van het gesprek in mijn hoofd heb. Dit is de meest efficiënte manier om
gezamenlijke besluitvorming te stimuleren.
Theoretisch kader (is ook in de tabel verwerkt):
- Het doel van het gesprek. In dit gesprek wil je als zorgverlener de zorgvrager ondersteunen
bij het maken van een beslissing en de zorgvrager stimuleren zelf op een oplossing te komen.
Hierbij wil je een bepaalde bewustwording creëren. Zelfmanagement staat in dit gesprek dus
centraal.
- Coping stijlen: je hebt verschillende coping stijlen, namelijk; het probleem actief aanpakken,
sociale steun zoeken, vermijden en afwachten, afleiding zoeken, depressief reageren,
emoties en boosheid uiten of zorgen voor geruststellende gedachtes.
Door te vragen naar de coping stijl eerder gebruikt door de zorgvrager, weet je als
zorgverlener beter hoe de zorgvrager normaal in een vergelijkbare situatie handelt. Dit kun je
doen door de vraag te stellen: “Hoe ging u eerder om met een (soortgelijke) situatie?”
Dit heeft als effect dat je als zorgverlener beter hoe de zorgvrager in een soortgelijke situatie
(of dezelfde situatie) eerder heeft gehandeld, en of dat voor hem/haar toen heeft gewerkt.
- ASE model: (zie afbeelding hieronder) is een model dat ervan uitgaat dat intentie om bepaald
gedrag te vertonen, leidt tot het daadwerkelijk uitvoeren van dat gedrag.
A = Attitude. De zorgvrager heeft natuurlijk eigen normen en waarden. Het is belangrijk om
te weten hoe de zorgvrager over bepaalde dingen denkt (de opvattingen, gedachten en
1 Plan van Aanpak
mogelijke oplossingen). Om er beter achter te komen hoe de zorgvrager tegen het probleem
aankijkt, kun je bepaalde vragen stellen; “Wat voor effect heeft dit probleem op uw leven?”
en “Hoe denkt u dit op te kunnen lossen?” en “Wat zijn voor u de voor- en nadelen?”.
S = Sociale Invloed. Het sociale netwerk is een van de belangrijkste onderdelen van het
supportsystem van de zorgvrager. De mening van anderen speelt namelijk ook een rol.
Bepaalde opvattingen, steun en soms ook druk kan een invloed hebben op de keuzes van de
zorgvrager. Je kunt hierbij een onderscheid maken tussen emotionele- en praktische steun.
E = Eigen Effectiviteit. Hierbij kijk je als zorgverlener, in hoeverre de zorgvrager in zichzelf
gelooft. Hierbij gaat het niet om wat de zorgvrager daadwerkelijk zelf kan, maar om wat
hij/zij zelf denkt te kunnen. Het gaat om het zelfvertrouwen. Dit kun je als zorgverlener
natuurlijk ook proberen te stimuleren en motiveren.
, Wat? Hoe? Waarom? / Effect Bron
2 Plan van Aanpak
- Ik zorg ervoor dat ik de casus goed heb gelezen en alle ziektebeelden en medische begrippen
ken/begrijp. Hierdoor weet ik van tevoren al (globaal) wat de omstandigheden van de
zorgvrager zijn. Dit zorgt ervoor dat je een volledig gesprek kunt voeren zonder dat de
zorgvrager nog zijn/haar omstandigheden uit moet leggen.
- Ik neem mijn Plan van Aanpak nog een aantal keer goed door, zodat ik een duidelijke
opbouw van het gesprek in mijn hoofd heb. Dit is de meest efficiënte manier om
gezamenlijke besluitvorming te stimuleren.
Theoretisch kader (is ook in de tabel verwerkt):
- Het doel van het gesprek. In dit gesprek wil je als zorgverlener de zorgvrager ondersteunen
bij het maken van een beslissing en de zorgvrager stimuleren zelf op een oplossing te komen.
Hierbij wil je een bepaalde bewustwording creëren. Zelfmanagement staat in dit gesprek dus
centraal.
- Coping stijlen: je hebt verschillende coping stijlen, namelijk; het probleem actief aanpakken,
sociale steun zoeken, vermijden en afwachten, afleiding zoeken, depressief reageren,
emoties en boosheid uiten of zorgen voor geruststellende gedachtes.
Door te vragen naar de coping stijl eerder gebruikt door de zorgvrager, weet je als
zorgverlener beter hoe de zorgvrager normaal in een vergelijkbare situatie handelt. Dit kun je
doen door de vraag te stellen: “Hoe ging u eerder om met een (soortgelijke) situatie?”
Dit heeft als effect dat je als zorgverlener beter hoe de zorgvrager in een soortgelijke situatie
(of dezelfde situatie) eerder heeft gehandeld, en of dat voor hem/haar toen heeft gewerkt.
- ASE model: (zie afbeelding hieronder) is een model dat ervan uitgaat dat intentie om bepaald
gedrag te vertonen, leidt tot het daadwerkelijk uitvoeren van dat gedrag.
A = Attitude. De zorgvrager heeft natuurlijk eigen normen en waarden. Het is belangrijk om
te weten hoe de zorgvrager over bepaalde dingen denkt (de opvattingen, gedachten en
1 Plan van Aanpak
mogelijke oplossingen). Om er beter achter te komen hoe de zorgvrager tegen het probleem
aankijkt, kun je bepaalde vragen stellen; “Wat voor effect heeft dit probleem op uw leven?”
en “Hoe denkt u dit op te kunnen lossen?” en “Wat zijn voor u de voor- en nadelen?”.
S = Sociale Invloed. Het sociale netwerk is een van de belangrijkste onderdelen van het
supportsystem van de zorgvrager. De mening van anderen speelt namelijk ook een rol.
Bepaalde opvattingen, steun en soms ook druk kan een invloed hebben op de keuzes van de
zorgvrager. Je kunt hierbij een onderscheid maken tussen emotionele- en praktische steun.
E = Eigen Effectiviteit. Hierbij kijk je als zorgverlener, in hoeverre de zorgvrager in zichzelf
gelooft. Hierbij gaat het niet om wat de zorgvrager daadwerkelijk zelf kan, maar om wat
hij/zij zelf denkt te kunnen. Het gaat om het zelfvertrouwen. Dit kun je als zorgverlener
natuurlijk ook proberen te stimuleren en motiveren.
, Wat? Hoe? Waarom? / Effect Bron
2 Plan van Aanpak
