Politieke Geschiedenis Middeleeuwen
Leesverslagen
“Western Political Thought” – Nannerl O. Keohane
Keohane zet in haar artikel het concept ‘leiderschap’ uiteen. Dit doet ze aan de hand van de
ideeën over leiderschap van tien denkers uit verschillende periodes.
Als eerste zet Keohane de filosofen Plato en Aristoteles tegenover elkaar. Plato’s
ideeën over leiderschap bevatten een splitsing tussen leiders en het volk, waarbij beide
groepen bepaalde voordelen ervaren waardoor men niet van positie zou willen ruilen. De
leiders bezaten kennis en expertise. Aristoteles was van mening dat een grote groep veel
geschikter was om te leiden dan een individu, en dat macht volgens een bepaalde constructie
georganiseerd moest worden.
Vervolgens komen Cicero en Machiavelli aan bod. Cicero pleit voor een ingewikkelde
combinatie van koningschap, aristocratie en democratie. Wreedheid zou een leider niets
opbrengen, maar een verdelende constructie van macht vond Cicero wel geschikt. Machiavelli
vindt dat leiderschap persoonlijk, machtig en niet teruggehouden behoort te zijn en stelt
daarbij dat een angstige bevolking beter is dan een lovende bevolking.
Het derde duo zijn Montesquieu en Rousseau. Montesquieu stelt dat het volk de
legitieme macht heeft om te leiden, maar dat het hier vertegenwoordigers voor nodig heeft.
Rousseau vind net als Montesquieu dat het volk soeverein is, maar denkt niet dat een groep
meer kan doen dan ‘ja’ en ‘nee’ stemmen en pleit dus voor een individu die de leiding neemt
maar geen macht heeft over andere personen.
Als vierde worden Michels en Arendt besproken. Michels’ idee is dat een oligarchie
uiteindelijk onvermijdelijk is en dat grote groepen geen beslissingen kunnen nemen. Volgens
Keohane bevatten de ideeën van Arendt een leiderloze vorm van politieke activiteit.
Als laatst komen Lenin en Weber aan bod. Lenin zag leiderschap voor zich als een
groep getrainde, onderwezen en gespecialiseerde leiders. Webers ideeën gaan weer over
passie, verantwoordelijkheid en proportie.
Tot slot noemt Keohane zelf dat leiderschap verbonden is aan autoriteit en macht, en
dat leiderschap bestaat uit het stellen van doelen en het samenbrengen van individuen om die
doelen vervolgens te verwerkelijken.
Leesverslagen
“Western Political Thought” – Nannerl O. Keohane
Keohane zet in haar artikel het concept ‘leiderschap’ uiteen. Dit doet ze aan de hand van de
ideeën over leiderschap van tien denkers uit verschillende periodes.
Als eerste zet Keohane de filosofen Plato en Aristoteles tegenover elkaar. Plato’s
ideeën over leiderschap bevatten een splitsing tussen leiders en het volk, waarbij beide
groepen bepaalde voordelen ervaren waardoor men niet van positie zou willen ruilen. De
leiders bezaten kennis en expertise. Aristoteles was van mening dat een grote groep veel
geschikter was om te leiden dan een individu, en dat macht volgens een bepaalde constructie
georganiseerd moest worden.
Vervolgens komen Cicero en Machiavelli aan bod. Cicero pleit voor een ingewikkelde
combinatie van koningschap, aristocratie en democratie. Wreedheid zou een leider niets
opbrengen, maar een verdelende constructie van macht vond Cicero wel geschikt. Machiavelli
vindt dat leiderschap persoonlijk, machtig en niet teruggehouden behoort te zijn en stelt
daarbij dat een angstige bevolking beter is dan een lovende bevolking.
Het derde duo zijn Montesquieu en Rousseau. Montesquieu stelt dat het volk de
legitieme macht heeft om te leiden, maar dat het hier vertegenwoordigers voor nodig heeft.
Rousseau vind net als Montesquieu dat het volk soeverein is, maar denkt niet dat een groep
meer kan doen dan ‘ja’ en ‘nee’ stemmen en pleit dus voor een individu die de leiding neemt
maar geen macht heeft over andere personen.
Als vierde worden Michels en Arendt besproken. Michels’ idee is dat een oligarchie
uiteindelijk onvermijdelijk is en dat grote groepen geen beslissingen kunnen nemen. Volgens
Keohane bevatten de ideeën van Arendt een leiderloze vorm van politieke activiteit.
Als laatst komen Lenin en Weber aan bod. Lenin zag leiderschap voor zich als een
groep getrainde, onderwezen en gespecialiseerde leiders. Webers ideeën gaan weer over
passie, verantwoordelijkheid en proportie.
Tot slot noemt Keohane zelf dat leiderschap verbonden is aan autoriteit en macht, en
dat leiderschap bestaat uit het stellen van doelen en het samenbrengen van individuen om die
doelen vervolgens te verwerkelijken.
