Reflectieve Casestudy hb0-v leerjaar 3

REFLECTIEVE CASESTUDIE




NAAM:
STUDENTNUMMER:
KLAS:
SL-COACH:
STAGE INSTELLING:
AFDELING:
INSTELLINGSDOCENT:
PRAKTIJKBEGELEIDER:

,Inhoudsopgave

Inleiding………………………………………………………………………………………………………………………..….3
WHAT-fase…………………………………………………………………………………………………………………....3-4
SO WHAT-fase………………………………………………………………………………………………………………..5-9
Coderen…………………………………………….…………………………………………….……………………………………..
Codeboom…………………………………………….…………………………………………….………………………………….
Thema’s…………………………………………….…………………………………………….……………………………………..
NOW WHAT-fase………………………………………………………………………………………………………..10-13
Antwoord op mijn onderzoeksvraag…………………………………………….…………………………………………
Heroverweging………………………………………………………………………………………………………………..14
Literatuurlijst……………………………………………………………………………………………………………….….15
Bijlage 1 – zoekstrategie literatuuronderzoek………………………………………………………………..16-19
Bijlage 2 – peerfeedbackformulier VP2-ELiZ-ProCo OP1-Simulatiegesprek………......……….20-21
Bijlage 3 – peerfeedbackformulier VP2-ELiZ-ProCo OP2-Simulatiegesprek………………………….22
Bijlage 4 – peerfeedbackformulier – ELiZ-Reflectieve Casestudie-presentatie………..........…..23




2

, Inleiding

Voor mijn reflectieve casestudie maak ik gebruik van een situatie die vorig jaar op mijn stage
heeft plaatsgevonden. Ik zat toen in mijn tweede leerjaar en ik liep stage in het Erasmus MC
op de afdeling traumatologie. Op de afdeling traumatologie kom je veel verschillende
ziektebeelden tegen. De grootste patiëntengroep waren patiënten opgenomen na een
ongeval met vaak gecompliceerde botbreuken.
Mijn handelingsverlegenheid vond plaats in de tiende week van mijn stage.
Mijn narratief gaat over een man van 47 jaar oud die na een zelfmoordpoging op de afdeling
werd opgenomen. Meneer V. had zichzelf verwond met een messteek in zijn buik. Meneer
werd eerst geopereerd en zou daarna bij ons op de afdeling komen. Ik ging samen met een
collega-verpleegkundige meneer ophalen van de uitslaapkamer. Toen wij aan het bed van
meneer stonden en hem vroegen hoe het met hem ging gaf hij direct aan ‘’het gaat slecht,
de volgende poging volgt snel’’.
Mijn handelingsverlegenheid gaat over hoe je als verpleegkundige reageert op een persoon
die suïcidale gedachten uit.

WHAT-fase

Om half 8 begin ik aan mijn dagdienst. Eerst bekijk ik op welke kamers en bij welke
gediplomeerd verpleegkundige ik die dag sta ingedeeld. Ik lees het dossier van de patiënten
door zodat ik weet met welke ziektebeelden ik te maken heb. Na inlezen bespreek ik met
mijn werkbegeleider de patiënten door en stel ik vragen over onduidelijkheden. Zij verteld
mij dat wij later op de dag een nieuwe opname krijgen. Het gaat om een 47-jarige man die
op dit moment wordt geopereerd. Meneer V. heeft zichzelf verwond met een mes in zijn
buik. Als meneer stabiel genoeg is om naar de afdeling te gaan, kunnen wij hem ophalen van
de uitslaapkamer. Ik ben als student best nieuwsgierig naar deze casus. Op de afdeling
traumatologie komt het wel vaker voor dat er een patiënt na een zelfmoordpoging wordt
opgenomen. Tijdens mijn stageperiode had ik dit nog niet meegemaakt. Ik vroeg me af in
welke staat, zowel fysiek als mentaal, wij meneer zouden aantreffen en wat zo’n
zelfmoordpoging met iemand doet.
Mijn werkbegeleider en ik beginnen de dag met de verzorging van de andere patiënten. Wij
lopen visite met de zaalarts en bespreken alle patiënten door. De zaalarts vertelt ons dat hij
net van de operatiekamer komt en aanwezig is geweest bij de operatie van meneer V. Het
gaat om een 47-jarige man die thuis een zelfmoordpoging heeft gedaan met een messteek in
zijn buik. Meneer V. heeft uiteindelijk na 1,5 uur zelf 112 gebeld. Meneer V. had na de
messteek het mes in zijn buik laten zitten waardoor hij niet doodgebloed is. Toen meneer
werd aangetroffen door het ambulancepersoneel was hij nog bij bewustzijn. Meneer V. werd
meegenomen en direct na aankomst in het ziekenhuis geopereerd. De operatie was goed
verlopen en er waren geen organen beschadigd geraakt. Mijn werkbegeleider en ik kunnen
elk moment bericht krijgen van de uitslaapkamer dat wij meneer kunnen komen halen.
Omdat dit om een zelfmoordpoging gaat willen wij dat meneer een eenpersoonskamer
krijgt. Ook hebben wij op de traumatologie zogeheten bewakingskamers. Deze kamers
bevatten een monitor en een camera waardoor de patiënt op een scherm in de verpleegpost
zichtbaar is. Uit veiligheid voor meneer zelf, andere patiënten en voor ons als zorgverleners
willen wij meneer V. op zo’n bewakingskamer leggen. Om deze kamer vrij te maken
verhuizen wij een aantal andere patiënten.


3