Psychologische gespreksvoering: Een basis voor hulpverlening
Lang & Van der Molen
18e druk
Van de uitgever: Dit boek heeft zijn weg gevonden naar een breed scala van opleidingen in het
wetenschappelijk en hoger beroepsonderwijs. Daarnaast wordt het gebruikt in veel trainingen en
nascholingscursussen voor hulpverleners en coaches. Ook voor mensen met een algemene
belangstelling voor psychologie en communicatie kan het verhelderend en instructief zijn
Zeer uigebreid samengevat.
Hoofdstuk 1: Inleiding
Hoofdstuk 2: De gezindheid van de hulpverlener
Hoofdstuk 3: De cliëntgerichte benadering
Hoofdstuk 4: De sociaal-leertheoretische benadering
Hoofdstuk 5: De hulpverlener aan het werk
Hoofdstuk 6: Basisvaardigheden
Hoofdstuk 7: Nuancerende vaardigheden
Hoofdstuk 8: Strategie bij probleembehandeling
, Hoofdstuk 1: Inleiding
Waaruit bestaat psychologische gespreksvoering?
Hulp geven aan mensen met persoonlijke problemen is niet gemakkelijk. Soms kan iemand niet
geholpen worden en soms wordt hulp niet op prijs gesteld. Vaak kunnen mensen met problemen
echter wel geholpen worden. Maar hoe kun je mensen dan het beste helpen?
Allereerst is het nodig dat er een helder beeld verkregen wordt van de belangrijke rol die
gesprekken in de hulpverlening innemen. Het doel van deze gesprekken is een belangrijk aspect.
Wat heeft de hulpverlener voor ogen? Wat wil hij bereiken en waarom? Wat zijn opvattingen over
het functioneren van de mens?
Ten tweede zijn de vaardigheden met betrekking tot de gespreksvoering van de hulpverlener
belangrijk. Hoe beter deze vaardigheden zijn, des te beter iemand geholpen kan worden.
Inzicht in bovenstaande achtergronden heeft tot gevolg dat het eigen gedrag van de hulpverlener
en de invloed daarvan op de hulpvrager duidelijk wordt, en de hulpverlener zo zijn eigen
opvattingen kan uitkiezen en eventueel wijzigen. Dit is vooral interessant voor professionele
hulpverleners in opleiding. Er zijn echter ook andere mensen die er baat bij kunnen hebben zoals
bijvoorbeeld docenten, studiebegeleiders etc.
Willen gesprekken tussen hulpverleners en mensen met een probleem zin hebben, dan moeten de
personen met problemen wel voor rede vatbaar zijn. Een voorwaarde voor het slagen van
gesprekken in de hulpverlening is dan dus ook dat deze personen toerekeningsvatbaar zijn.
Bovendien moet er een zeker vertrouwen bestaan tussen de hulpbehoevende en de hulpverlener.
Ten slotte is het belangrijk dat het gesprek zich uiteindelijk toespitst op de mogelijkheden die er
zijn om tot een oplossing van de problemen te komen, niet in de laatste plaats door diegene die
onder de problemen lijdt.
Lang & Van der Molen
18e druk
Van de uitgever: Dit boek heeft zijn weg gevonden naar een breed scala van opleidingen in het
wetenschappelijk en hoger beroepsonderwijs. Daarnaast wordt het gebruikt in veel trainingen en
nascholingscursussen voor hulpverleners en coaches. Ook voor mensen met een algemene
belangstelling voor psychologie en communicatie kan het verhelderend en instructief zijn
Zeer uigebreid samengevat.
Hoofdstuk 1: Inleiding
Hoofdstuk 2: De gezindheid van de hulpverlener
Hoofdstuk 3: De cliëntgerichte benadering
Hoofdstuk 4: De sociaal-leertheoretische benadering
Hoofdstuk 5: De hulpverlener aan het werk
Hoofdstuk 6: Basisvaardigheden
Hoofdstuk 7: Nuancerende vaardigheden
Hoofdstuk 8: Strategie bij probleembehandeling
, Hoofdstuk 1: Inleiding
Waaruit bestaat psychologische gespreksvoering?
Hulp geven aan mensen met persoonlijke problemen is niet gemakkelijk. Soms kan iemand niet
geholpen worden en soms wordt hulp niet op prijs gesteld. Vaak kunnen mensen met problemen
echter wel geholpen worden. Maar hoe kun je mensen dan het beste helpen?
Allereerst is het nodig dat er een helder beeld verkregen wordt van de belangrijke rol die
gesprekken in de hulpverlening innemen. Het doel van deze gesprekken is een belangrijk aspect.
Wat heeft de hulpverlener voor ogen? Wat wil hij bereiken en waarom? Wat zijn opvattingen over
het functioneren van de mens?
Ten tweede zijn de vaardigheden met betrekking tot de gespreksvoering van de hulpverlener
belangrijk. Hoe beter deze vaardigheden zijn, des te beter iemand geholpen kan worden.
Inzicht in bovenstaande achtergronden heeft tot gevolg dat het eigen gedrag van de hulpverlener
en de invloed daarvan op de hulpvrager duidelijk wordt, en de hulpverlener zo zijn eigen
opvattingen kan uitkiezen en eventueel wijzigen. Dit is vooral interessant voor professionele
hulpverleners in opleiding. Er zijn echter ook andere mensen die er baat bij kunnen hebben zoals
bijvoorbeeld docenten, studiebegeleiders etc.
Willen gesprekken tussen hulpverleners en mensen met een probleem zin hebben, dan moeten de
personen met problemen wel voor rede vatbaar zijn. Een voorwaarde voor het slagen van
gesprekken in de hulpverlening is dan dus ook dat deze personen toerekeningsvatbaar zijn.
Bovendien moet er een zeker vertrouwen bestaan tussen de hulpbehoevende en de hulpverlener.
Ten slotte is het belangrijk dat het gesprek zich uiteindelijk toespitst op de mogelijkheden die er
zijn om tot een oplossing van de problemen te komen, niet in de laatste plaats door diegene die
onder de problemen lijdt.
