Methodische kaders
Hoofdstuk 6: de oplossingsgerichte benadering
6.2 Ontstaan van de oplossingsgerichte benadering
Steve de Shazer en Insoo Kim Berg zijn de grondlegger.
De benadering is zeer pragmatisch van aard (doen wat werkt). De valkuil is echter dat het
zeer persoonsgebonden is.
Van gespreksmethode naar methodiek
De wijze van de oplossingsgerichte benadering was tijdens gesprekken het accent
verschuiven van praten over problemen (20%) naar praten in oplossingen (80%).
De oplossingsgerichte benadering richtte zich, mede vanwege De Shazer’s interesse voor
de taalfilosofie, veelal op de gesprekstechnieken.
➔ Instrumenten zoals de schaalvraag, wondervraag en het praten over wat er bereikt
moet worden.
6.3 Is het effectief?
De basisvisie is dat iedere cliënt om een uniek behandelproces vraagt. Voor
wetenschappelijk onderzoek is dit een ramp, omdat een wetenschappelijk onderzoek
uitgevoerd kan worden als het een en dezelfde behandeling is bij grote groepen. Pas dan
kan er iets gezegd worden over de effectiviteit van een methode.
Het enige standaardprotocol dat hij doorloopt met de cliënt is dat hij aan de cliënt vraagt wat
hij nodig heeft en hem ondersteunt in het formuleren van dat antwoord.
De studie van Stams et al. wijst erop dat een oplossingsgerichte behandelingen beter was
dan geen behandeling, maar even goed als een willekeurige andere behandeling.
De studie van Kim wijst erop dat een effectieve oplossingsgerichte behandeling te
waarborgen is, wanneer de hulpverlener minimaal twintig uur aan training gevolgd heeft.
Onderzoek van Romori & Bavelas heeft video-opnames van de grondleggers van de
cliëntgerichte benadering bekeken en deze met elkaar vergeleken om te achterhalen of er in
de gesprekstechnieken verschillen zijn. De Shazer en Berg maakten in het structureren van
het gesprek meer gebruik van vragen en parafraseringen.
6.4 Toepassing binnen het sociaal-agogische werkveld
De gedeelde noemer is de behandelsetting: er wordt gewerkt in groepen cliënten waarbij de
groep als therapeutisch middel wordt ingezet. Dit wordt gedaan vanuit het idee dat de
krachten die loskomen binnen groep een sneller en duurzamer leertraject in gang zetten.
6.5 De hulpverlener staat centraal
Hoofdstuk 6: de oplossingsgerichte benadering
6.2 Ontstaan van de oplossingsgerichte benadering
Steve de Shazer en Insoo Kim Berg zijn de grondlegger.
De benadering is zeer pragmatisch van aard (doen wat werkt). De valkuil is echter dat het
zeer persoonsgebonden is.
Van gespreksmethode naar methodiek
De wijze van de oplossingsgerichte benadering was tijdens gesprekken het accent
verschuiven van praten over problemen (20%) naar praten in oplossingen (80%).
De oplossingsgerichte benadering richtte zich, mede vanwege De Shazer’s interesse voor
de taalfilosofie, veelal op de gesprekstechnieken.
➔ Instrumenten zoals de schaalvraag, wondervraag en het praten over wat er bereikt
moet worden.
6.3 Is het effectief?
De basisvisie is dat iedere cliënt om een uniek behandelproces vraagt. Voor
wetenschappelijk onderzoek is dit een ramp, omdat een wetenschappelijk onderzoek
uitgevoerd kan worden als het een en dezelfde behandeling is bij grote groepen. Pas dan
kan er iets gezegd worden over de effectiviteit van een methode.
Het enige standaardprotocol dat hij doorloopt met de cliënt is dat hij aan de cliënt vraagt wat
hij nodig heeft en hem ondersteunt in het formuleren van dat antwoord.
De studie van Stams et al. wijst erop dat een oplossingsgerichte behandelingen beter was
dan geen behandeling, maar even goed als een willekeurige andere behandeling.
De studie van Kim wijst erop dat een effectieve oplossingsgerichte behandeling te
waarborgen is, wanneer de hulpverlener minimaal twintig uur aan training gevolgd heeft.
Onderzoek van Romori & Bavelas heeft video-opnames van de grondleggers van de
cliëntgerichte benadering bekeken en deze met elkaar vergeleken om te achterhalen of er in
de gesprekstechnieken verschillen zijn. De Shazer en Berg maakten in het structureren van
het gesprek meer gebruik van vragen en parafraseringen.
6.4 Toepassing binnen het sociaal-agogische werkveld
De gedeelde noemer is de behandelsetting: er wordt gewerkt in groepen cliënten waarbij de
groep als therapeutisch middel wordt ingezet. Dit wordt gedaan vanuit het idee dat de
krachten die loskomen binnen groep een sneller en duurzamer leertraject in gang zetten.
6.5 De hulpverlener staat centraal
