METHODISCHE BESCHRIJVING ZIEKTEBEELD (MBZ)
Aandoening: ADHD bij kinderen
Oorzaak
Beschrijf de normale fysiologie en wat er bij deze aandoening hierin mis gaat.
ADHD is de afkorting voor de Engelse term: 'Attention Deficit Hyperactivity Disorder'. ADHD is een neurlogische aandoening dat bestaat uit
een slechte of korte aandachtsspanne en / of overmatige activiteit en impulsiviteit die niet geschikt is voor de leeftijd van het kind en die het
functioneren of de ontwikkeling verstoort. Er bestaan drie typen ADHD:
- ADHD-I, vroeger ook wel ADD-type genoemd. Hierbij staat een aandachts-tekort het meest op de voorgrond;
- ADHD-H, het overwegend hyperactieve en impulsieve type. Hier staan ernstige en aanhoudende impulsiviteit en hyperactiviteit op de
voorgrond;
- ADHD-C, het gecombineerde type. Zowel problemen van het onoplettende als het hyperactieve type zijn aanwezig.
ADHD treft naar schatting 8 tot 11% van de schoolgaande kinderen. Over het algemeen komt ADHD ongeveer twee keer zo vaak voor bij
jongens, hoewel de verhoudingen per type verschillen. Het overwegend hyperactieve / impulsieve type komt 2 tot 9 keer vaker voor bij
jongens; het overwegend onoplettende type komt met ongeveer gelijke frequentie voor bij beide geslachten.
ADHD heeft geen bekende, specifieke oorzaak. Mogelijke oorzaken van ADHD zijn genetische, biochemische, sensomotorische, fysiologische
en gedragsfactoren. Sommige risicofactoren zijn geboortegewicht < 1500 g, hoofdtrauma, ijzertekort , obstructieve slaapapneu en
blootstelling aan lood, evenals prenatale blootstelling aan alcohol, tabak en cocaïne . Minder dan 5% van de kinderen met ADHD heeft
aanwijzingen voor neurologisch letsel. Toenemend bewijs impliceert verschillen in dopaminerge en noradrenerge systemen met verminderde
activiteit of stimulatie in bovenste hersenstam en frontale-middenhersenen.
Uit erfelijkheidsonderzoek blijkt dat ADHD voor ongeveer 70% erfelijk bepaald is; de kans dat iemand ADHD heeft, is verhoogd als ouders
en/of broertjes en zusjes deze stoornis ook hebben. Omgevingsfactoren (zoals roken en/of drinken tijdens de zwangerschap) kunnen ook
leiden tot een verhoogde kans op ADHD bij het kind. Inmiddels staat door wetenschappelijk onderzoek vast dat symptomen van ADHD ook
nog bij veel volwassenen voorkomen; niet iedereen ontgroeit de aandoening.
Symptomen
Beschrijf vanuit je fysiologische kennis de gevolgen van deze aandoening in het lichaam. Geef dus niet alleen een rijtje symptomen, maar geef
ook een bondige verklaring van de symptomen.
Alle symptomen hoeven niet aanwezig te zijn voor een diagnose van aandachts-tekort / hyperactiviteits-stoornis (ADHD). Tekenen van
onoplettendheid moeten echter altijd aanwezig zijn voor een diagnose. Tekens moeten aanwezig zijn in twee of meer situaties (bijvoorbeeld
thuis en op school) en moeten het sociaal of academisch functioneren verstoren.
, METHODISCHE BESCHRIJVING ZIEKTEBEELD (MBZ)
Tekenen van onoplettendheid:
- Let vaak niet goed op details
- Heeft moeite de aandacht vast te houden in werk en spel
- Lijkt niet te luisteren als er direct tegen wordt gesproken
- Volgt vaak geen instructies op en kan taken niet voltooien
- Heeft vaak moeite met het organiseren van taken en activiteiten
- Vermijdt vaak, houdt niet van, of is terughoudend in het uitvoeren van taken die langdurige mentale inspanning vereisen
- Verliest vaak dingen
- Wordt gemakkelijk afgeleid door externe prikkels
- Is vaak vergeetachtig
Tekenen van hyperactiviteit en impulsiviteit:
- Friemelt vaak met handen of voeten of kronkelt
- Laat vaak plaats in de klas en elders
- Loopt vaak rond of klimt overmatig
- Heeft moeite met rustig spelen of recreëren
- Is vaak onderweg of doet alsof "aangedreven door een motor"
- Praat vaak overdreven veel
- Verdwijnt vaak antwoorden voordat vragen zijn beantwoord
- Heeft vaak moeite om te wachten om beurten
- Onderbreekt of dringt zich vaak op bij anderen
ADHD is vooral een probleem met aanhoudende aandacht, concentratie en taakbehoud (vermogen om een taak te voltooien). Getroffen
kinderen kunnen ook overactief en impulsief zijn. Kleuters met ADHD kunnen communicatieproblemen hebben en sociale
interactieproblemen lijken te hebben. Naarmate kinderen de schoolleeftijd bereiken, kunnen ze onoplettend lijken. Ze kunnen friemelen en
kronkelen. Ze kunnen impulsief zijn en op hun beurt praten. Tijdens de latere kinderjaren kunnen dergelijke kinderen hun benen rusteloos
bewegen, bewegen en onrustig met hun handen, impulsief praten en gemakkelijk vergeten, en ze kunnen ongeorganiseerd zijn. Ze zijn over
het algemeen niet agressief.
Ongeveer 20 tot 60% van de kinderen met ADHD heeft leerstoornissen en de meeste hebben academische problemen. Werk kan rommelig
zijn, met onzorgvuldige fouten en afwezigheid van doordachte gedachten. Getroffen kinderen gedragen zich vaak alsof hun geest ergens
anders is en ze luisteren niet. Ze volgen vaak geen aanvragen op of voltooien schoolwerk, klusjes of andere taken. Er kunnen frequente
verschuivingen zijn van de ene onvolledige taak naar de andere.
Getroffen kinderen kunnen problemen hebben met zelfrespect, depressie, angst of verzet tegen autoriteit tegen de tijd dat ze de adolescentie
bereiken. Ongeveer 60% van de jonge kinderen heeft problemen als driftbuien, en de meeste oudere kinderen hebben een lage tolerantie
voor frustratie.
Aandoening: ADHD bij kinderen
Oorzaak
Beschrijf de normale fysiologie en wat er bij deze aandoening hierin mis gaat.
ADHD is de afkorting voor de Engelse term: 'Attention Deficit Hyperactivity Disorder'. ADHD is een neurlogische aandoening dat bestaat uit
een slechte of korte aandachtsspanne en / of overmatige activiteit en impulsiviteit die niet geschikt is voor de leeftijd van het kind en die het
functioneren of de ontwikkeling verstoort. Er bestaan drie typen ADHD:
- ADHD-I, vroeger ook wel ADD-type genoemd. Hierbij staat een aandachts-tekort het meest op de voorgrond;
- ADHD-H, het overwegend hyperactieve en impulsieve type. Hier staan ernstige en aanhoudende impulsiviteit en hyperactiviteit op de
voorgrond;
- ADHD-C, het gecombineerde type. Zowel problemen van het onoplettende als het hyperactieve type zijn aanwezig.
ADHD treft naar schatting 8 tot 11% van de schoolgaande kinderen. Over het algemeen komt ADHD ongeveer twee keer zo vaak voor bij
jongens, hoewel de verhoudingen per type verschillen. Het overwegend hyperactieve / impulsieve type komt 2 tot 9 keer vaker voor bij
jongens; het overwegend onoplettende type komt met ongeveer gelijke frequentie voor bij beide geslachten.
ADHD heeft geen bekende, specifieke oorzaak. Mogelijke oorzaken van ADHD zijn genetische, biochemische, sensomotorische, fysiologische
en gedragsfactoren. Sommige risicofactoren zijn geboortegewicht < 1500 g, hoofdtrauma, ijzertekort , obstructieve slaapapneu en
blootstelling aan lood, evenals prenatale blootstelling aan alcohol, tabak en cocaïne . Minder dan 5% van de kinderen met ADHD heeft
aanwijzingen voor neurologisch letsel. Toenemend bewijs impliceert verschillen in dopaminerge en noradrenerge systemen met verminderde
activiteit of stimulatie in bovenste hersenstam en frontale-middenhersenen.
Uit erfelijkheidsonderzoek blijkt dat ADHD voor ongeveer 70% erfelijk bepaald is; de kans dat iemand ADHD heeft, is verhoogd als ouders
en/of broertjes en zusjes deze stoornis ook hebben. Omgevingsfactoren (zoals roken en/of drinken tijdens de zwangerschap) kunnen ook
leiden tot een verhoogde kans op ADHD bij het kind. Inmiddels staat door wetenschappelijk onderzoek vast dat symptomen van ADHD ook
nog bij veel volwassenen voorkomen; niet iedereen ontgroeit de aandoening.
Symptomen
Beschrijf vanuit je fysiologische kennis de gevolgen van deze aandoening in het lichaam. Geef dus niet alleen een rijtje symptomen, maar geef
ook een bondige verklaring van de symptomen.
Alle symptomen hoeven niet aanwezig te zijn voor een diagnose van aandachts-tekort / hyperactiviteits-stoornis (ADHD). Tekenen van
onoplettendheid moeten echter altijd aanwezig zijn voor een diagnose. Tekens moeten aanwezig zijn in twee of meer situaties (bijvoorbeeld
thuis en op school) en moeten het sociaal of academisch functioneren verstoren.
, METHODISCHE BESCHRIJVING ZIEKTEBEELD (MBZ)
Tekenen van onoplettendheid:
- Let vaak niet goed op details
- Heeft moeite de aandacht vast te houden in werk en spel
- Lijkt niet te luisteren als er direct tegen wordt gesproken
- Volgt vaak geen instructies op en kan taken niet voltooien
- Heeft vaak moeite met het organiseren van taken en activiteiten
- Vermijdt vaak, houdt niet van, of is terughoudend in het uitvoeren van taken die langdurige mentale inspanning vereisen
- Verliest vaak dingen
- Wordt gemakkelijk afgeleid door externe prikkels
- Is vaak vergeetachtig
Tekenen van hyperactiviteit en impulsiviteit:
- Friemelt vaak met handen of voeten of kronkelt
- Laat vaak plaats in de klas en elders
- Loopt vaak rond of klimt overmatig
- Heeft moeite met rustig spelen of recreëren
- Is vaak onderweg of doet alsof "aangedreven door een motor"
- Praat vaak overdreven veel
- Verdwijnt vaak antwoorden voordat vragen zijn beantwoord
- Heeft vaak moeite om te wachten om beurten
- Onderbreekt of dringt zich vaak op bij anderen
ADHD is vooral een probleem met aanhoudende aandacht, concentratie en taakbehoud (vermogen om een taak te voltooien). Getroffen
kinderen kunnen ook overactief en impulsief zijn. Kleuters met ADHD kunnen communicatieproblemen hebben en sociale
interactieproblemen lijken te hebben. Naarmate kinderen de schoolleeftijd bereiken, kunnen ze onoplettend lijken. Ze kunnen friemelen en
kronkelen. Ze kunnen impulsief zijn en op hun beurt praten. Tijdens de latere kinderjaren kunnen dergelijke kinderen hun benen rusteloos
bewegen, bewegen en onrustig met hun handen, impulsief praten en gemakkelijk vergeten, en ze kunnen ongeorganiseerd zijn. Ze zijn over
het algemeen niet agressief.
Ongeveer 20 tot 60% van de kinderen met ADHD heeft leerstoornissen en de meeste hebben academische problemen. Werk kan rommelig
zijn, met onzorgvuldige fouten en afwezigheid van doordachte gedachten. Getroffen kinderen gedragen zich vaak alsof hun geest ergens
anders is en ze luisteren niet. Ze volgen vaak geen aanvragen op of voltooien schoolwerk, klusjes of andere taken. Er kunnen frequente
verschuivingen zijn van de ene onvolledige taak naar de andere.
Getroffen kinderen kunnen problemen hebben met zelfrespect, depressie, angst of verzet tegen autoriteit tegen de tijd dat ze de adolescentie
bereiken. Ongeveer 60% van de jonge kinderen heeft problemen als driftbuien, en de meeste oudere kinderen hebben een lage tolerantie
voor frustratie.
