samenvatting inspanningsfysiologie deel 4, trainingsleer 2de bach

Hoofdstuk 1: basisprincipes van
training
1. Acute fysiologische aanpassingen op inspanning
1.1. Excercise stress
Verstoringen van de homeostase door training op of boven celniveau:
 acute inspanning: eenmalige inspanning
 chronische inspanning: herhaalde periodes van lichaamsbeweging
1.2. fysiologische responses
 acute aanpassing aan inspanning
 plotselinge, tijdelijke veranderingen in functie
 veroorzaakt door acute inspanning
 verdwijnen kort nadat inspanningsperiode is afgelopen
1.3. fysiologische adaptations
 chronische aanpassing aan inspanning
 blijvende veranderingen in structuur/functie na chronische training
 lichaam in staat stellen om gemakkelijker te reageren op volgende trainingssessies
1.3.1. training
 systematische & doelgerichte activering vd spieren
 doel: prestaties verbeteren door:
- structurele aanpassingen
 meer capillairen
 meer mitochondriën
 meer myoglobine
- functionele aanpassingen
 na 6 weken pas effecten zichtbaar
 trainingsstimulus= trigger nr organisme gestuurd om trainingseffect teweeg te brengen
 afh vd kenmerken vd boodschap: verschillende trainingseffecten opgewekt
 stressor= overbelasting trainingsprikkel
 verstoring homeostase
- optimale training stress
 homeostase hersteld
 verbetering prestaties
- overmatige training stress
 homeostase niet hersteld
 overmatige inspanning => overtraining
 kan niet meer presteren (fysiologisch & psychologisch)
 te weinig recuperatie
 lichaam functioneert niet meer goed
 zelfde sympatomen als chronisch vermoeidheids syndroom
 heel moeilijk herstel, soms levenslang
 klachten: spierpijn, slaap
 oplossing: rusten
 non-functionele over-reaching: homeostase raakt niet hersteld
 functionele over-reaching:
 atleet uitputten vr groot kampioenschap

1

,  betere piek na EXTRA herstel

2. biologische & methodologische principes v training
& basiscomponenten vh trainingsproces
2.1. biologische trainingsprincipes
 toegepast op elke sport & op elke compitieniveau
1) overload: vereiste drempelintensiteit
 overload training stimulus:
 verstoring homeostase
 herstel homeostase
 verbeterde prestatie
2) biologische aanpassing:
- fase 1 (tot 20w): (snelle) aanpassing
- fase 2 (na 6-8w): stabilisatie
- afnemend rendement op investering in training
 niveau al hoger? Nog weinig extra winst
3) herstel: super-compensatie proces
1) training
 vermoeidheid
2) herstel
 specifieke kenmerken vd herstelfase: exponentiele vooruitgang afh v:
 volume & intensiteit vd trainingsoefening
 prestatieniveau
 herstelmodaliteit
3) super-compensatie: na 36-48uur
 # uren/dagen
 Verdwijnt als je niks doet
 Hier trainen, start al van hoger niveau & bouw je weer op
4) verlies supercompensatie
4) detraining: omkeerbaar & voorbijgaand effect
 omkeerbaar & voorbijgaand effect
5) specifiteit: specifieke aard vd trainingsprikkel
 meer kracht  uithouding verandert niet
6) individuealiteit: initiële fitheid & genetische beperkingen
 hoeveelheid trainingseffect= afh v genen
 niet iedereen kan zelfde niveau bereiken
2.2. methodologische trainingsprincipes
1) optimal training load (optimale trainingsbelasting):
 gelijk wat je doet => trainingseffect
 boven curve? In overtraining
2) progressive build up (progressieve opbouw):
 adaptaties
3) wave-principle of training & variaton in training loads (wave principe v training & variatie
in trainignsbelasting):
 meer trainingseffect
 minder kans op overtraining
 SUPERCOMPENSATIE
4) durability of the development (duurzaamheid vd ontwikkeling):
- continu & consistent trainingsprogramma
 optimale ontwikkeling & stabilisatie v prestaties


2