Orthopedagogiek
Casustoets 2.1: als opvoeden niet vanzelf gaat
1. Regulatieve cyclus
Probleemstelling
Tijdens deze fase vindt een oriëntatie plaats op de hulpvraag. Je verzamelt informatie.
Eerste refeeieve pauze
Nadenken over oorzaak-gevolgrelaties. Je gaat de probleemstelling uitdiepen en
hypothesen stellen. Dordst Strategisch Model is hier goed geschikt voor.
Diagnose
Je gaat de hypotheses toetsen door
middel van onderzoek.
Tweede refeeieve pauze
Nadenken over doel-middelrelaties.
Plan
Je gaat het plan van aanpak maken.
Ingreep
Het uitvoeren van het plan van aanpak
Evaluatie
Evalueren en indien nodig bijstellen
Methoden bij de fase ‘probleemstelling’
Anamnese(s)/gestandaardiseerd
interview
Gesprekken voeren met verschillende betrokkenen
Observaties
Diagnostische vragenlijsten
Instrumenten als testen
Risicotaeaties
Balansmodel
Netwerkanalyse/genogram
Het is van belang dat er vanuit de verschillende perspectieven van de betrokkenen gekeken
wordt naar het probleem. Je moet vanuit verschillende invalshoeken de ‘puzzel’ bekijken.
De problematische opvoedingssituatie (POS) is een situatie tussen ouders en kind, die als
nagenoeg perspectiefoos wordt ervaren en waarbij men er niet meer in slaagt om die situatie
perspectiefbiedend te maken zonder hulp van buitenaf. Een POS bestaat uit drie
componenten:
1. Het kind met een specifeke vraagstelling;
2. De opvoeder die zoekt naar de betekenis achter het gedrag van het kind en die
probeert daar een pedagogisch antwoord op te geven;
3. De situatie die gekenmerkt wordt door handelingsverlegenheid bij de opvoeders en
waarbinnen ook andere personen en/of factoren uit de omgeving invloed hebben op
de opvoeding.
Vormen van diagnostiek
, Observatiediagnostiek
Uitgebreid het functioneren observeren
Procesdiagnostiek
Een vorm van behandeling opstarten en tijdens het behandelen observeren, uitproberen en
gaandeweg systematisch verzamelen van informatie over mogelijke oorzaken, ernst en
verschijningsvormen.
Handelingsgerichte diagnostiek
Systematisch analyseren welke aanpak eerder wel/niet gewerkt heeft en/of (opnieuw)
uitproberen: de aanpak die werkt, zegt iets over de mogelijke oorzaken.
Strategieën
Eerstegraadsstrategie
De eerstegraadsstrategie is het pedagogisch antwoord op het vraagstellingstype. Het is
het geheel van pedagogisch handelen dat is toegesneden op de pedagogische
problematiek.
Tweedegraadsstrategie
De tweedegraadsstrategie wordt gevormd door speciale trainingen en therapieën die de
eerstegraadsstrategie kunnen ondersteunen.
Derdegraadsstrategie
De derdegraadsstrategie richt zich op het unieke, het eigene van ieder kind. Het gaat om
de individuele variatie binnen de algemene typering en benadering van de
eerstegraadsstrategie.
1.1 Dordts Strategisch Model
Het model is op te delen in drie fasen:
1. Het verzamelen van informatie en het opstellen
van (deel)hypotheses en hieraan een mogelijk
middel koppelen.
2. Het analyseren van de (deel)hypotheses en op
basis daarvan een algemene werkhypothese
opstellen.
3. Het bekijken naar welke doelen men wilt
bereiken en welke middelen daarvoor ingezet
kunnen worden.
Het model gaat uit van een eclectische werkwijze, dat wil zeggen dat men voor het formuleren
van hypotheses, het opstellen van de diagnose en de interventies gebruikmaakt van
verschillende invalshoeken, verschillende begrippenkaders en therapeutische stromingen.
Het formuleren van deelhypotheses gebeurt op zes niveaus:
1. Sociale aspecten
Context van het functioneren: school, werk, familieleden, buren, fnanciële situatie
2. Gezinssysteemaspecten
Gezinsrelatieproblemen, interacties binnen het gezin, huwelijksproblemen
3. Gedragsmatige en cognitieve aspecten
Problemen op cognitief, gedragsmatig en emotioneel gebied, zoals leerproblemen
4. Psychodynamische aspecten
Factoren in het verleden. Driften en verlangens die niet geuit kunnen worden, omdat dit
verboden is.
5. Ontwikkelings- en persoonlijkheidsaspecten
Duurzaam en diepgewortelde eigenschappen die niet of moeilijk te veranderen zijn, zoals
ASS of temperament.
6. Biologische aspecten
Biochemische, neurofysiologische en/of pathologische anatomische factoren
Casustoets 2.1: als opvoeden niet vanzelf gaat
1. Regulatieve cyclus
Probleemstelling
Tijdens deze fase vindt een oriëntatie plaats op de hulpvraag. Je verzamelt informatie.
Eerste refeeieve pauze
Nadenken over oorzaak-gevolgrelaties. Je gaat de probleemstelling uitdiepen en
hypothesen stellen. Dordst Strategisch Model is hier goed geschikt voor.
Diagnose
Je gaat de hypotheses toetsen door
middel van onderzoek.
Tweede refeeieve pauze
Nadenken over doel-middelrelaties.
Plan
Je gaat het plan van aanpak maken.
Ingreep
Het uitvoeren van het plan van aanpak
Evaluatie
Evalueren en indien nodig bijstellen
Methoden bij de fase ‘probleemstelling’
Anamnese(s)/gestandaardiseerd
interview
Gesprekken voeren met verschillende betrokkenen
Observaties
Diagnostische vragenlijsten
Instrumenten als testen
Risicotaeaties
Balansmodel
Netwerkanalyse/genogram
Het is van belang dat er vanuit de verschillende perspectieven van de betrokkenen gekeken
wordt naar het probleem. Je moet vanuit verschillende invalshoeken de ‘puzzel’ bekijken.
De problematische opvoedingssituatie (POS) is een situatie tussen ouders en kind, die als
nagenoeg perspectiefoos wordt ervaren en waarbij men er niet meer in slaagt om die situatie
perspectiefbiedend te maken zonder hulp van buitenaf. Een POS bestaat uit drie
componenten:
1. Het kind met een specifeke vraagstelling;
2. De opvoeder die zoekt naar de betekenis achter het gedrag van het kind en die
probeert daar een pedagogisch antwoord op te geven;
3. De situatie die gekenmerkt wordt door handelingsverlegenheid bij de opvoeders en
waarbinnen ook andere personen en/of factoren uit de omgeving invloed hebben op
de opvoeding.
Vormen van diagnostiek
, Observatiediagnostiek
Uitgebreid het functioneren observeren
Procesdiagnostiek
Een vorm van behandeling opstarten en tijdens het behandelen observeren, uitproberen en
gaandeweg systematisch verzamelen van informatie over mogelijke oorzaken, ernst en
verschijningsvormen.
Handelingsgerichte diagnostiek
Systematisch analyseren welke aanpak eerder wel/niet gewerkt heeft en/of (opnieuw)
uitproberen: de aanpak die werkt, zegt iets over de mogelijke oorzaken.
Strategieën
Eerstegraadsstrategie
De eerstegraadsstrategie is het pedagogisch antwoord op het vraagstellingstype. Het is
het geheel van pedagogisch handelen dat is toegesneden op de pedagogische
problematiek.
Tweedegraadsstrategie
De tweedegraadsstrategie wordt gevormd door speciale trainingen en therapieën die de
eerstegraadsstrategie kunnen ondersteunen.
Derdegraadsstrategie
De derdegraadsstrategie richt zich op het unieke, het eigene van ieder kind. Het gaat om
de individuele variatie binnen de algemene typering en benadering van de
eerstegraadsstrategie.
1.1 Dordts Strategisch Model
Het model is op te delen in drie fasen:
1. Het verzamelen van informatie en het opstellen
van (deel)hypotheses en hieraan een mogelijk
middel koppelen.
2. Het analyseren van de (deel)hypotheses en op
basis daarvan een algemene werkhypothese
opstellen.
3. Het bekijken naar welke doelen men wilt
bereiken en welke middelen daarvoor ingezet
kunnen worden.
Het model gaat uit van een eclectische werkwijze, dat wil zeggen dat men voor het formuleren
van hypotheses, het opstellen van de diagnose en de interventies gebruikmaakt van
verschillende invalshoeken, verschillende begrippenkaders en therapeutische stromingen.
Het formuleren van deelhypotheses gebeurt op zes niveaus:
1. Sociale aspecten
Context van het functioneren: school, werk, familieleden, buren, fnanciële situatie
2. Gezinssysteemaspecten
Gezinsrelatieproblemen, interacties binnen het gezin, huwelijksproblemen
3. Gedragsmatige en cognitieve aspecten
Problemen op cognitief, gedragsmatig en emotioneel gebied, zoals leerproblemen
4. Psychodynamische aspecten
Factoren in het verleden. Driften en verlangens die niet geuit kunnen worden, omdat dit
verboden is.
5. Ontwikkelings- en persoonlijkheidsaspecten
Duurzaam en diepgewortelde eigenschappen die niet of moeilijk te veranderen zijn, zoals
ASS of temperament.
6. Biologische aspecten
Biochemische, neurofysiologische en/of pathologische anatomische factoren
