De begrippen Middeleeuwen, Humanisme en Renaissance
Humanisme
● Het humanisme was een nieuwe geestesstroming die opkwam in Italië vanaf de 14e
eeuw. Het rekende af met de duisternis van de voorgaande eeuwen (de
middeleeuwen). Humanisten bewonderden de antieke cultuur en streefden ernaar
hun filosofische kennis tot hetzelfde peil te brengen als dat van de antieke oudheid.
Zij richtte scholen op waar Latijn werd geleerd, de antieke cultuurgeschiedenis,
poëzie en retorica werd bestudeerd.
● Humanisme is strikt gezien een filologische (tekstwetenschappelijke) operatie die uit
4 onderdelen bestaat:
○ intensief speurwerk in bibliotheken om meer antieke teksten te ontdekken
○ uit die teksten één versie vaststellen die het dichts bij de oorspronkelijke in de
buurt komt
○ een Hebreeuwse of Griekse tekst vertalen in het Latijn
○ eigen literair werk op hetzelfde niveau brengen als de antieke auteurs
● In de algemene zin is humanisme het meer op de mens gericht zoeken, en meer
aandacht voor het individu met zijn intenties en emoties.
Middeleeuwen
● De middeleeuwen worden vaak beschreven met een negatieve gevoelswaarde. Het
is een tussentijd, een oninteressante periode tussen het verval van de oudheid en de
nieuwe glorietijd van de humanisten. Middeleeuwen is een begrip wat humanisten
hebben geïntroduceerd.
● In de 19e eeuw worden de middeleeuwen bestudeerd met als doel een
nationalistisch bewustzijn te creëren en terug te kijken naar de glorierijke
middeleeuwse tijd.
Renaissance
● Letterlijk betekent renaissance wedergeboorte. Het is in eerste instantie het
teruggrijpen naar de klassieke vormentaal in de beeldende kunst en architectuur, en
ontstaan in de 14e eeuw.
● In bredere zin is het ook het opnieuw bestuderen van antieke teksten en de herleving
van antieke ideeën en idealen.
● Voor de renaissance waren er nog twee eerdere: de Karolingische renaissance en
de renaissance van de 12e eeuw.