KNGF richtlijn – Reumatoïde artritis
De richtlijn is bedoeld voor de behandeling van patiënten met gezondheidsproblemen die
samenhangen met RA, inclusief de groep patiënten met RA die een gewrichtsvervangende prothese
heeft.
RA is een chronische, systemische ontstekingsziekte van onbekende oorzaak, die voornamelijk
gelokaliseerd is in de perifere gewrichten. Daarnaar zijn vaak de structuren rond de gewrichten
aangedaan zoals peescheden, slijmbeurzen en aanhechtingsplaatsen van spieren. Minder frequent
komen daarbij afwijkingen voor in de wervelkolom ( meest frequent in de hoog cervicale
wervelkolom (CWK), vrijwel nooit in de thoracale wervelkolom (TWK) of de lumbale wervelkolom
(LWK). Omdat RA een systeemaandoening is, kunnen ook diverse organen, zoals de huid, hard en
longen betrokken zijn in het ziekteproces. Daarnaast kunnen algemene symptomen zoals, koorts,
malaise en gewichtsverlies optreden.
RA komt wereldwijs voor. Prevalentie varieert van 0.3 tot 1.5 procent. Incidentie is 0.3 tot 1.8 op
1000 mensen.
- Vaker bij vrouwen ( 2 tot 3 maal )
- Meestal tussen 40 en 60 jaar, maar kan op iedere leeftijd.
- De verachting is dat in Nederland het RA patiënten stijgt met 27.1%
Kenmerkend voor RA is de ontsteking van het synoviale weefsel. Het synovium vormt een
bekledende laag in de delen van het gewricht die niet met kraakbeen zijn bedekt, en voorziet
avasculaire structuren van voedingsstoffen. Synoviaal weefsel wordt ook gevonden in de peesschede
en in de bursae. Onder normale omstandigheden bestaat het synoviale weefsel uit 1 tot 3 cellagen,
met onderliggend bind- of vetweefsel. Bij patiënten met RA is het synoviale weefsel sterk verdikt en
ontstoken. Dit ontstoken synovium kan lokaal ingroeien ter plaatse van onder andere de overgang
tussen het synovium en het kraakbeen en wordt dan pannus genoemd. Ter plaatse van dit
ingegroeide ontstekingsweefsel ontstaat lokale schade aan kraakbeen en bot. Erosie van het bot zijn
het uiteindelijke gevolg van deze lokale botdestructie. Diffuse afbraak van kraakbeen, resulterend in
een versmalling van de gewrichtsspleet, is het gevolg van de productie van enzymen door het
ontstoken synovium. Er is teven sprake van een verstoorde aanmaak van kraakbeen, dit resulteert in
een minder dikke kraakbeenlaag.
RA wordt beschouwd als een immuno-gemedieerde ziekte, waarvan de oorzaak onbekend is.
Aangenomen wordt dat er sprake is van een ontspoorde afweerreactie in combinatie met een
specifieke genetische achtergrond.
Risicofactoren ->
- Genetische factoren ( Human Leukocyt Antigenen)
- Aanwezigheid van autoantistoffen, zoals reumafactoren en anti-CCP antilichamen
Voorspelende factoren voor een ernstiger beloop ->
- Aanwezigheid van reumafactoren en anti CCP anti lichamen bij de start van de ziekte.
- Medicamenteuze en niet medicamenteuze behandeling
Het is onduidelijk hoeverre genetische aanleg hier nog iets aan toevoegt.
Gewrichtsklachten staan op de voorgrond. Karakteristiek voor beginnende RA is een chronische
symmetrische ontsteking van de gewrichten van de handen en voeten. Met name MTP , pols, PIP ,
MCP gewrichten. In het begin zijn er minder ontstekingen van elleboog, schouder, knie , heup en
enkels.
De richtlijn is bedoeld voor de behandeling van patiënten met gezondheidsproblemen die
samenhangen met RA, inclusief de groep patiënten met RA die een gewrichtsvervangende prothese
heeft.
RA is een chronische, systemische ontstekingsziekte van onbekende oorzaak, die voornamelijk
gelokaliseerd is in de perifere gewrichten. Daarnaar zijn vaak de structuren rond de gewrichten
aangedaan zoals peescheden, slijmbeurzen en aanhechtingsplaatsen van spieren. Minder frequent
komen daarbij afwijkingen voor in de wervelkolom ( meest frequent in de hoog cervicale
wervelkolom (CWK), vrijwel nooit in de thoracale wervelkolom (TWK) of de lumbale wervelkolom
(LWK). Omdat RA een systeemaandoening is, kunnen ook diverse organen, zoals de huid, hard en
longen betrokken zijn in het ziekteproces. Daarnaast kunnen algemene symptomen zoals, koorts,
malaise en gewichtsverlies optreden.
RA komt wereldwijs voor. Prevalentie varieert van 0.3 tot 1.5 procent. Incidentie is 0.3 tot 1.8 op
1000 mensen.
- Vaker bij vrouwen ( 2 tot 3 maal )
- Meestal tussen 40 en 60 jaar, maar kan op iedere leeftijd.
- De verachting is dat in Nederland het RA patiënten stijgt met 27.1%
Kenmerkend voor RA is de ontsteking van het synoviale weefsel. Het synovium vormt een
bekledende laag in de delen van het gewricht die niet met kraakbeen zijn bedekt, en voorziet
avasculaire structuren van voedingsstoffen. Synoviaal weefsel wordt ook gevonden in de peesschede
en in de bursae. Onder normale omstandigheden bestaat het synoviale weefsel uit 1 tot 3 cellagen,
met onderliggend bind- of vetweefsel. Bij patiënten met RA is het synoviale weefsel sterk verdikt en
ontstoken. Dit ontstoken synovium kan lokaal ingroeien ter plaatse van onder andere de overgang
tussen het synovium en het kraakbeen en wordt dan pannus genoemd. Ter plaatse van dit
ingegroeide ontstekingsweefsel ontstaat lokale schade aan kraakbeen en bot. Erosie van het bot zijn
het uiteindelijke gevolg van deze lokale botdestructie. Diffuse afbraak van kraakbeen, resulterend in
een versmalling van de gewrichtsspleet, is het gevolg van de productie van enzymen door het
ontstoken synovium. Er is teven sprake van een verstoorde aanmaak van kraakbeen, dit resulteert in
een minder dikke kraakbeenlaag.
RA wordt beschouwd als een immuno-gemedieerde ziekte, waarvan de oorzaak onbekend is.
Aangenomen wordt dat er sprake is van een ontspoorde afweerreactie in combinatie met een
specifieke genetische achtergrond.
Risicofactoren ->
- Genetische factoren ( Human Leukocyt Antigenen)
- Aanwezigheid van autoantistoffen, zoals reumafactoren en anti-CCP antilichamen
Voorspelende factoren voor een ernstiger beloop ->
- Aanwezigheid van reumafactoren en anti CCP anti lichamen bij de start van de ziekte.
- Medicamenteuze en niet medicamenteuze behandeling
Het is onduidelijk hoeverre genetische aanleg hier nog iets aan toevoegt.
Gewrichtsklachten staan op de voorgrond. Karakteristiek voor beginnende RA is een chronische
symmetrische ontsteking van de gewrichten van de handen en voeten. Met name MTP , pols, PIP ,
MCP gewrichten. In het begin zijn er minder ontstekingen van elleboog, schouder, knie , heup en
enkels.
