halfjaarlijkse evaluatie met CanMEDS praktijkleerjaar 1

2018




Als je liever je doel bereikt, dan doet
wat je aan het doen bent, dan heb je
stress.

TUSSENEVALUATIE

, TUSSENEVALUATIE JUNI 2018

BEHANDELVERANTWOORDELIJKE


KLINISCH HANDELEN
Aan het einde van het studiejaar 2018, ben ik in staat om - onder supervisie - behandelverantwoordelijkheid
te dragen voor 10 patiënten, dit komt tot uiting in het vaststellen van hoogcomplexe zorg, diagnosticeren,
indiceren, uitvoeren, coördineren en evalueren binnen de afdeling X. Tevens zal ik onder supervisie van een
psychiater of verpleegkundig specialist, bij ten minste 1 patiënt farmacotherapie kunnen initiëren,
voorschrijven, monitoren en evalueren.
In de rol van behandelverantwoordelijke heb ik een caseload van 13 patiënten waarbij ik –onder supervisie-
zorg draag voor het diagnosticeren, indiceren, uitvoeren, coördineren en evalueren binnen de afdeling X.
Daarnaast initieer en monitor ik farmacotherapie middels medicatievoorstellen. Ik doe dit onder supervisie van
mijn werkbegeleider.

Het klinisch redeneren is aan ontwikkeling onderhevig en wordt steeds verder uitgebreid. Dit komt tot stand
middels de lessen die via de studie zijn gefaciliteerd, maar met name in de praktijk. Niet alleen tijdens de
werkbegeleiding maar ook in mijn dagelijkse routines probeer ik het klinisch redeneren ingebed te krijgen. Ik
doe dat door de literatuur te raadplegen, of van gedachten te wisselen met collegae.

De SRH en IDDT worden meer en meer eigen. Vooral door zelfstudie en bevragen van collegae kom ik hier meer
over te weten. Aan het begin van het jaar deed ik de MDO’s samen met de werkbegeleider. Nu een aantal
keren zelfstandig. De eerste keren riepen veel spanning op. Ik had (en heb nog steeds) moeite met het vinden
van mijn rol als behandelaar. Het verschil met toen is dat ik wat meer gewend ben geraakt aan het
ongemakkelijke gevoel waardoor het wat minder spanning oproept.

Voor het formuleren van de beschrijvende diagnoses gebruik ik NANDA en ICF. Ik moet zeggen, het is een
zoektocht. Het is nog erg zoeken naar de termen en ik vind dat de omschreven termen de lading niet altijd
dekken. Ondanks dat ik er nog veel tijd aan kwijt ben word ik langzaam wat handiger in het opzoeken van de
juiste termen.

Het inzetten van motiverende gespreksvoering vind ik belangrijk. Ik heb bij mijn vorige werkgever de cursus
gevolgd en heb thuis het boek. Met name bij aanvang van de opleiding heb ik er veel in gelezen om het weer
wat op te frissen. Ik zou hier eigenlijk meer tijd aan willen besteden, als in meer lezen zodat ik bewuster de
technieken toepas. Echter, kom ik hier nu nauwelijks aan toe gezien er vanuit de opleiding vele prioriteiten zijn.

Om het zelfmanagement en zelfregie van mijn patiënten zo groot mogelijk te maken probeer ik de individuele
wensen zoveel mogelijk voorop te stellen. Dit is bijvoorbeeld zichtbaar in het proces waar ik in zit met een van
mijn patiënten. Hij wil graag minder medicatie. Samen met zijn persoonlijk begeleider hebben we het hier elke
2 weken over en maken we gezamenlijk een crisissignaleringsplan om zo de risico’s op decompensatie zo klein
mogelijk te maken. Het is een langdurig proces, waar we in april mee zijn begonnen. We maken kleine stapjes,
maar het feit dat we gehoor geven aan zijn wens en hem serieus nemen maakt dat hij zich gehoord voelt.


COMMUNICATIE
Ik kan aan het einde van het studiejaar 2018 effectief en duidelijk communiceren met zowel, de patiënt en
haar netwerk, als met professionals uit andere disciplines om zo continuïteit van zorg te initiëren en te
bewaken. Dit komt tot uiting in de behandelrapportages, schriftelijke/mondelinge overdrachten en
overlegmomenten. Als bewijsmateriaal zal ik een reflectieverslag inclusief feedback van mijn werkbegeleider
aanleveren.