Uitwerking ziektebeeld Longembolie

Longembolie
Omschrijving ziektebeeld:
Een longembolie is een ernstige en veelvoorkomende aandoening. Een longembolie wordt
veroorzaakt door een prop (embolus) in een van de vertakkingen van de longslagader.
Hierdoor ontstaat achter de prop een verminderde doorbloeding, waardoor in dat deel van
de long geen gaswisseling kan plaatsvinden. Vaak komt een stolsel (embolus genoemd) uit
het perifere vaatbed (vaten in het been). Naast bloedstolsels kunnen ook andere stoffen,
zoals vet of lucht, embolieën geven. Ook een losgeraakt stukje van een kwaadaardig gezwel
kan een longembolie veroorzaken. De symptomen zijn afhankelijk van de plaats en de
grootte van de embolus. Wanneer de longslagader vóór de vertakkingen wordt afgesloten, is
er sprake van een massale longembolie. Dit kan voorkomen na een operatie en verloopt
meestal in korte tijd fataal.

Er zijn verschillende indelingen voor de embolieën:
 Klassieke (middelgrote) longembolie: een plotselinge afsluiting van één of meerdere
zijtakken van de arteria pulmonalis, oftewel de longslagader.
 Multiple recidiverende longembolieën: er ontstaan regelmatig kleinere
longembolieën, die vaak zonder symptomen verlopen. Dit komt vooral voor bij
ouderen.
 Massale grote longembolie: een plotselinge afsluiting van één of beide hoofdtakken
van de arteria pulmonalis. Dit is te herkennen aan acute dyspnoe, cyanose en
rechtsdecompensatie. Met een ernstige forward failure kan dit tot shock en overlijden
leiden.
 Ruiterembolie: de totale arteria pulmonalis wordt afgesloten, waardoor er een directe
circulatiestilstand (bloed staat stil in de vaten) optreedt. Direct medisch handelen is
hierbij noodzakelijk.




In één op de tien gevallen volgt na een longembolie
ook een longinfarct. Een longinfarct ontstaat wanneer een deel van het longweefsel geen
bloed meer krijgt en daarmee dus ook geen zuurstof. Als dit te lang duurt, gaat dit weefsel
dood. Dit noemen we een longinfarct.

, Risico’s
Er zijn ook risico's die de kans op een longembolie vergroten. Voorkomende risico's’ zijn:
 Hogere leeftijd
 Weinig bewegen
 Overgewicht
 Verlamming
 Een operatie, met name in de buik
 Een breuk in been, bekken of heup
 Een hoge bloeddruk
 Erfelijke aanleg
 Roken of een hoog cholesterol
 Zwangerschap
 De pil: het risico bij jonge, gezonde vrouwen is echter erg klein
 Bepaalde longziekten en andere ziekten zoals kanker,
diabetes, hartziekten of een beroerte


(Mogelijke) Oorzaken:
De oorzaak van een longembolie is een prop die een (slag)ader van
de longen blokkeert. Deze verstopping is “meestal” een bloedprop.
Een bloedprop is bloed dat gestold is. Ook voorkomend is:
- Atherosclerose (Vet, als er veel vetdeeltjes in het bloed zitten, zoals cholesterol,
kunnen die blijven plakken aan de binnenkant van de grote bloedvaten. Op plekken
waar de bloedvaten beschadigd zijn, ontstaat zo een plaque in de wand van het
bloedvat).
- Een luchtbel (kan in het bloed komen als er met een injectienaald iets in het bloed
wordt gespoten, bijvoorbeeld medicijnen)
- Of in hele uitzonderlijk gevallen zijn stukjes tumor de oorzaak van de longembolie,
kunnen de oorzaak zijn.



Behandeling longembolie op de afdeling:
De behandeling is gericht op het voorkomen van uitbreiding van de bestaande stolsels en
voorkomen van het ontstaan van nieuwe stolsels. Bij een longembolie blokkeert een
bloedstolsel de longslagader. Het lichaam ruimt het stolsel meestal zelf op. Maar het risico
bestaat dat er nieuwe stolsels ontstaan. Om dat te voorkomen krijgt een patiënt een
behandeling (meestal gestart d.m.v. injecties) met bloedverdunners. Bij een vermoeden van
een longembolie krijgt de zorgvrager uit voorzorg bedrust en een infuus met een
antistollingsmiddel. Zo nodig krijgt de zorgvrager ook zuurstof toegediend.
Bloedverdunners worden ook wel antistollingsmiddelen genoemd. Als het bloed dun genoeg
is kunnen de injecties stoppen. Direct daarna krijgt iemand bloed verdunnende tabletten.

Als de longembolie weg is en de (slag)ader niet meer is verstopt, probeert de arts een
herhaling van een embolie te voorkomen. Daarom blijft de patiënt bloedverdunners slikken.
Hoelang hangt af van de ernst en de oorzaak van de longembolie (duur is meestal tussen
drie en twaalf maanden). In sommige gevallen moet iemand de bloedverdunners altijd
blijven gebruiken. Bijvoorbeeld als hij/zij meerdere longembolieën heeft gehad.